Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ΛΒ’, (Ιω. Δ, 13 – 20), συνομιλία του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα(Β.).

«Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτή˙ Πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου διψήσει πάλιν˙ ος δ’ αν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήσει εις τον αιώνα˙ αλλά το ύδωρ ο δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος, αλλομένη εις ζωήν αιώνιον».

Του Πνεύματος την χάριν η Γραφή ποτέ μεν πυρ, ποτέ δε ύδωρ καλεί, δεικνύσα ότι ουκ ουσίας εστί ταύτα παραστατικά τα ονόματα άλλ’ ενεργείας. Ουδέ γαρ εκ διαφόρων συνέστηκεν ουσιών το Πνεύμα, αόρατόν τε και μονοειδές ον. Το μεν ουν ο Ιωάννης δηλεί, ούτω λέγων˙ «Αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι αγίω και πυρί», το δε ο Χριστός, Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, φησίν, «ου έμελλον λαμβάνειν».
Ούτω και τη γυναικί διαλεγόμενος, ύδωρ καλεί το Πνεύμα˙ «Ος γαρ αν πίη από του ύδατος, ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήσει εις τον αιώνα». Ούτω δε το Πνεύμα καλεί, δια μεν της του πυρός προσηγορίας, το διεγηγερμένον και θερμόν της χάριτος και δαπανητικόν αμαρτημάτων αινιττόμενος, δια δε της του ύδατος τον τε καθαρμόν τον εξ αυτού και την πολύν παραψυχήν ταις υποδεχομέναις αυτό διανοίαις εμφήναι. Εικότως. Ώσπερ γαρ τινά παράδεισον παντοίοις δένδροις κομώντα καρποφόροις τε και αειθαλέσιν, ούτω την πρόθυμον κατασκευάζει ψυχήν, ούτε αθυμίας, ούτε σατανικής συγχωρούσα επιβουλής αισθέσθαι, άτε ραδίως σβεννύσα του Πονηρού πάντα τα πεπυρωμένα βέλη.
Συ δε μοι σκόπει του Χριστού την σοφίαν, πώς ηρέμα ανάγει το γύναιον. Ου γαρ εκ πρώτης είπεν˙ «Ει ήδεις τις ην ο λέγων σοι, Δος μοι πιείν»˙ άλλ’ ότε αυτή αφορμήν παρέσχειν Ιουδαίον αυτόν καλέσαι και υπό έγκλημα ήγαγεν, αποκρουόμενος την κατηγορίαν, τότε τούτο λέγει. Ειπών δε, «Ει ήδεις τις ην ο λέγων σοι, ¨Δος μοι πιείν, συ αν ήτησας αυτόν»˙ και αναγκάσας τω μεγάλα επαγγείλασθαι μνησθήναι του πατριάρχου, ούτω δίδωσι διαβλέψαι τη γυναικί. Είτα αντεπαγαγούσης εκείνης, «Μη συ μείζων ει του πατρός ημών Ιακώβ;», ουκ είπεν, Ναι, μείζων ειμί˙ έδοξε γαρ αν κομπάζειν μόνον, της αποδείξεως μηδέπω φαινομένης δι’ ων δε λέγει, τούτο κατασκευάζει.
Και γαρ ουχ απλώς είπεν, ¨Δώσω σοι ύδωρ αλλά πρότερον ανελών το του Ιακώβ, τότε επαίρει το εαυτού, από της των διδομένων φύσεως, το μέσον των προσώπων, όσον και το διάφορον των διδόντων, παραστήσαι βουλόμενος και την υπεροχήν την προς τον πατριάρχην…

«Ο Ιησούς της απεκρίθη˙ «Όποιος πίνει από το ύδωρ αυτό, θα διψάση και πάλιν. Εκείνος όμως που θα πιή από το ύδωρ, που θα του δώσω εγώ, δεν θα διψάση ποτέ, αλλά το ύδωρ που θα του δώσω, θα γίνη εσωτερική πηγή ύδατος, που θ’ αναβρύη εις ζωήν αιώνιον».1
Την χάριν του αγίου Πνεύματος η Γραφή άλλοτε μεν ονομάζει πυρ, άλλοτε δε ύδωρ, επειδή θέλει να δείξη, ότι τα ονόματα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν την ουσίαν, αλλά την ενέργειαν του αγίου Πνεύματος. Διότι το άγιον Πνεύμα δεν έχει αποτελεσθή από διαφόρους ουσίας, επειδή είναι αόρατον και μονοειδές. Άλλο βεβαίως θέλει να ειπή ο Ιωάννης όταν λέγη˙ «Αυτός θα σας βαπτίση με Πνεύμα άγιον και με πυρ»2 και άλλο ο Χριστός˙ «Θα τρέξουν από την κοιλίαν του ποταμοί ζώντος ύδατος. Αυτό το είπε δια το Πνεύμα που θα έπαιρναν».3
Δι’ αυτό και όταν ομιλή με την γυναίκα, ονομάζει ύδωρ το άγιον Πνεύμα. «Εκείνος όμως που θα πιή από το ύδωρ, που θα του δώσω εγώ, δεν θα διψάση ποτέ». Κατ’ αυτόν τον τρόπον ονομάζει το άγιον Πνεύμα, υπαινισσόμενος με την λέξιν πυρ την δύναμιν και την θερμότητα της χάριτος και με την λέξιν ύδωρ θέλων να δείξη τον εξ αυτού καθαρμόν και την μεγάλην αναψυχήν των ψυχών που το λαμβάνουν. Και δικαίως. Διότι, όπως ένας κήπος, που είναι γεμάτος από διάφορα δένδρα καρποφόρα και αειθαλή, έτσι το άγιον Πνεύμα στολίζει την ψυχήν με ετοιμότητα, δια να μη αφήνη να αισθάνεται ούτε λύπην, ούτε σατανικήν επιβουλήν, επειδή καταισβήνει εύκολα τα πυρακτωμένα βέλη του πονηρού.
Συ δε κοίταξε, σε παρακαλώ, την σοφίαν του Χριστού, με πόσην δηλαδή ηρεμίαν προκαλεί την προσοχήν της γυναικός. Διότι δεν είπεν εις αυτήν αμέσως «Εάν ήξευρες, ποίος είναι εκείνος που σου λέγει, δώσε μου να πιώ», αλλά όταν έδωσεν εις αυτήν την αφορμήν να τον ονομάση και να τον κατηγορήση ως Ιουδαίον, τότε μόνον είπεν αυτό δια ν’ αποκρούση την κατηγορίαν. Αφού δε είπεν, «Εάν ήξευρες ποίος είναι εκείνος που σου λέγει ¨Δώσε μου να πιω¨ συ θα εζήτεις από αυτόν» και ηνάγκασεν αυτήν με τας μεγάλας υποσχέσεις να ενθυμηθή τον Πατριάρχην, τότε ήνοιξε τους οφθαλμούς της ψυχής της γυναικός. Και όταν εκείνη ανταπήντησε, «Μήπως συ είσαι μεγαλύτερος από τον πατέρα μας Ιακώβ», δεν είπεν, Ναι, είμαι μεγαλύτερος, διότι θα εφαίνετο ότι κομπορρημονεί, αφού δεν είχεν ακόμη δοθή η περί τούτου απόδειξις. Αλλά με όσα λέγει, αυτό προετοιμάζει.
Διότι εις την Σαμαρείτιν δεν είπεν απλώς, Θα σου δώσω ύδωρ, άλλ’ αφού ανεσκεύασε πρώτα, ό,τι εκείνη είπεν δια τον Ιακώβ, έπειτα εξαίρει τον εαυτόν του, επειδή ήθελε να παρουσιάση από την διαφοράν των διδομένων δώρων την απόστασιν που υπήρχε μεταξύ των προσώπων, καθώς και την διαφοράν μεταξύ των χορηγούντων τα δώρα και επί πλέον την υπεροχήν του έναντι του πατριάρχου…

Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία εις το κατά Ιωάννην ΛΒ’, (Ιω. Δ, 13 – 20), συνομιλία του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα(Β.).rar

Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Αγίου Ρωμανού του Μελωδού – Κοντάκιον εις την Σαμαρείτιδα.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος: η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, υμνολογική εκλογή.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος: το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «το Τιμημένο Όνομα», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.

Η στάμνα της Σαμαρείτιδος – Αρχιμ. Χριστοδούλου Φάσσου.
Του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΙΘ., «εις το κατά την Σαμαρείτιδα του Χριστού Ευαγγέλιον».

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς – ομιλία εις την τετάρτην Κυριακήν μετά το Πάσχα, Κυριακή της Σαμαρείτιδος.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος (videos).
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: στο πηγάδι του Ιακώβ, οι ψυχές περιμένουν.

Το Πνεύμα της Αληθείας – Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητού Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος: σχόλια στην Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ. – Μητροπ. Νέας Σμύρνης Συμεών.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.