Ο Άγιος Υάκινθος ο Κουβικουλάριος, Agios Iakinthos
Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Ιουλίω) Γ΄, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Υακίνθου του κουβικουλαρίου.
* Εμή τροφή θέλημα ποιείν Κυρίου,
Τροφή δέ φησιν Υάκινθος ερρέτω.
+ Ουλομένω τριτάτη Υάκινθος κάτθανε λιμώ.
Ούτος ήτον από την Καισάρειαν της πρώτης των Καππαδοκών επαρχίας, κατά τους χρόνους Τραϊανού εν έτει ²η΄ [98]. Κουβικουλάριος δε ων, υπηρέτει εις την τράπεζαν του βασιλέως Τραϊανού. Διαβαλθείς δε εις τον βασιλέα, διατί επικαλείτο το όνομα του Χριστού, αναγκάσθη από αυτόν διά να φάγη από τας μιαράς θυσίας των ειδώλων. Και επειδή δεν επείσθη να κάμη τούτο, αλλά μάλλον ωμολόγησε τον Χριστόν, διά τούτο έδειραν αυτόν εις όλον το σώμα, και τον έρριψαν εις την φυλακήν, βαλόντες έμπροσθέν του, θυσίας των ειδώλων διά να φάγη. Επρόσταξε γαρ ο βασιλεύς τους δεσμοφύλακας, να μη δώσουν εις αυτόν ψωμί καθαρόν, ίνα εκ τούτου αναγκασθή και φάγη από τα ειδωλόθυτα. Αλλ’ ο γενναίος του Χριστού αθλητής, ουδέ να γευθή ηθέλησεν εκείνα με τελειότητα, αλλά υπέμεινε νηστικός τεσσαράκοντα ημέρας. Όθεν αποκαμών από την πείναν, παρέδωκε την ψυχήν του εις τον Χριστόν, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτού Ναόν, τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα του λεγομένου Τρωαδησίου.
*
Τη αυτή ημέρα μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Ανατολίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
* Δύνας Ανατόλιε του βίου τέλει,
Τω μη δύνοντι προσπελάζεις Ηλίω.
Ούτος ο Άγιος, πρότερον μεν ήτον Πρεσβύτερος και αποκρισιάριος της εν Αλεξανδρεία Εκκλησίας. Ύστερον δε, εχειροτονήθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους υστερινούς χρόνους ων, Θεοδοσίου του μικρού του υιού Αρκαδίου, εν έτει υμζ΄ [447]. Επροβλήθη δε Πατριάρχης από τον μονοφυσίτην Διόσκορον τον Πατριάρχην Αλεξανδρείας. Επειδή ήλπιζεν ο μάταιος, ότι θέλει έχει αυτόν σύμφωνον και ομόφρονα της κακοδοξίας του, αλλ’ όμως απέτυχε την ελπίδα του. Διότι ο μακάριος ούτος Ανατόλιος, εκάθηρε μεν τον κακόδοξον Διόσκορον, το δε όνομα του αοιδίμου και αγιωτάτου Φλαβιανού, του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τον οποίον ο Διόσκορος εθανάτωσεν εις την εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον, τούτου, λέγω, το όνομα εσυναρίθμησεν εις τα δίπτυχα μετά των άλλων αοιδίμων Πατριαρχών. Επειδή ο Άγιος Φλαβιανός εκαθηρέθη παραλόγως από τον Διόσκορον εις την ρηθείσαν εν Εφέσω ληστρικήν Σύνοδον. Αλλά και το τίμιον λείψανον του ρηθέντος Αγίου Φλαβιανού ενήργησεν ο Άγιος ούτος Ανατόλιος, ίνα ανακομισθή και αποθησαυρισθή εις τον Ναόν των Αγίων Αποστόλων. Ου μόνον δε τούτο, αλλά και εις εγκυκλίους επιστολάς εξέθετο την Ορθόδοξον πίστιν, και έστειλεν αυτάς εις τους κατά πάσαν πόλιν Επισκόπους, παρακινών αυτούς να αναθεματίσουν τους πρώτους και αρχηγούς της αιρέσεως, τον Νεστόριον δηλαδή και Ευτυχέα και Διόσκορον και όλους εκείνους, οπού εδογμάτιζον, ότι έπαθε σύγχυσιν, ή τροπήν η θεία φύσις επί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. Ο Ανατόλιος ούτος λοιπόν, διάδοχος γενόμενος του ρηθέντος Αγίου Φλαβιανού, και ποιμάνας την Εκκλησίαν του Χριστού χρόνους οκτώ, απήλθε προς Κύριον, διάδοχον αφήσας τον αγιώτατον Πατριάρχην Γεννάδιον.
*
Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Θεοδότου, Θεοδότης, Δολινδούχ, και των συν αυτοίς Διομήδους, Ευλαμπίου, και Ασκληπιάδου.
Εις τον Θεόδοτον και Θεοδότην.
* Τμηθείσι Θεοδότω και Θεοδότη,
Θεός θεών δίδωσιν άξια στέφη.
Εις την Δολινδούχ.
* Υπέρ Θεού τείναντος ως δέρριν πόλον,
Τείνει Δολινδούχ τον τένοντα (ήτοι τον τράχηλον) τω ξίφει.
Εις τον Διομήδην.
* Εκ σπονδύλων έσπεισεν αίμα Κυρίω,
Άσπονδος εχθρός δαιμόνων Διομήδης.
Εις τον Ευλάμπιον.
* Τί την κεφαλήν δήμιε κλίνον λέγεις,
Ευλαμπίω κλίνοντι πάν σπάθη μέλος;
Εις τον Ασκληπιάδην.
* Ασκληπιάδης την θάλασσαν εισέδυ,
Ζητών εφευρείν τον καλόν μαργαρίτην.
Ούτοι οι Άγιοι, διατί επίστευον εις τον Χριστόν και ωμολόγουν αυτόν, επιάσθησαν από τον δυσσεβή βασιλέα Τραϊανόν εν έτει ²η΄ [98]. Από τον οποίον αναγκασθέντες να αρνηθούν μεν την ευσέβειαν, να θυσιάσουν δε εις τα είδωλα, και μη πεισθέντες, έλαβον διαφόρους τιμωρίας. Ύστερον δε εκλείσθησαν εις εκείνην την ιδίαν φυλακήν, εις την οποίαν ήτον φυλακωμένος και ο Άγιος Μάρτυς Υάκινθος ο κουβικουλάριος, περί του οποίου είπομεν ανωτέρω. Όθεν από τον ίδιον τον Άγιον Υάκινθον εστηρίχθησαν εις την πίστιν του Χριστού. Αφ’ ου δε ετελειώθη ο Άγιος Υάκινθος και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον, τότε εύγαλαν αυτούς από την φυλακήν, και τους εβίασαν να φάγουν από τας θυσίας των ειδώλων. Αυτοί όμως οι καρτερόψυχοι δεν επείσθησαν εις τούτο, αλλά μάλλον ήλεγξαν την των ειδώλων θρησκείαν. Όθεν διά την αιτίαν ταύτην εκρέμασαν αυτούς επάνω εις ξύλα και τους εξέσχισαν. Ύστερον δε τους εκατέβασαν και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς, και έτζι απήλθον νικηφόροι εις τα Ουράνια. Τα δε τίμια αυτών λείψανα ενταφίασαν εντίμως μερικοί Χριστιανοί εις τον τόπον εκείνον, όπου και εμαρτύρησαν.
*
Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Μάρκου και Μωκιανού.
* Υπέσχε Μάρκος τη τομή τον αυχένα,
Οδόν χαράττων Μωκιανώ του πάθους.
Ούτοι οι Άγιοι αναγκάσθησαν να θυσιάσουν εις τα είδωλα από τον έπαρχον Μάξιμον και δεν επείσθησαν, αλλά παρρησία ομολογήσαντες το όνομα του Χριστού, απεκεφαλίσθησαν. Και όταν μεν ο Άγιος Μωκιανός επήγαινεν εις τον τόπον της καταδίκης, ηκολούθει εις αυτόν η γυνή και τα παιδία του κλαίοντα, ο δε Άγιος εσυμβούλευεν αυτά να σιωπούν και να μη κλαίουν. Όταν δε ο Άγιος Μάρκος απεκεφαλίσθη, επαραστέκετο εκεί η γυνή του, ήτις χαίρουσα επήρεν εις τας χείράς της την κεφαλήν του, ως θησαυρόν πολύτιμον, και έτζι και οι δύω γενναίοι του Χριστού αθληταί απήλθον νικηφόροι εις τα Ουράνια.
Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.
• * *
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
