07 Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής: Συναξάριον της ημέρας, Υμνολογική εκλογή, Ακολουθία, Παρακλητικός κανών.

Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Τω αυτώ μηνί (Ιουλίω) Ζ΄, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και εν θαύμασι μεγίστου Θωμά του εν τω Μαλεώ.

* Διείς πτέρυγας, είπεν αν Μωσής, Πάτερ,
Ως αετός τις εξανέπτης προς πόλον.
Εβδομάτη Θωμάν θάνατος μέλας έμφρονα είλεν.

Ούτος κατά μεν την προτέραν ζωήν του, έγινε περιφανής από τον πλούτον και την δυναστείαν οπού είχεν. Αλλά και κατά βαρβάρων έστησε πολλά και μέγιστα τρόπαια και νίκας. Ύστερον δε, με το να επόθησε τον Χριστόν, αφήκε την πικράν θάλασσαν του βίου, και έβαλε τον εαυτόν του υποκάτω εις τον γλυκύν και ελαφρόν ζυγόν του Χριστού. Όθεν φορέσας το σχήμα των Μοναχών, εμιμείτο την πτωχείαν του Δεσπότου Χριστού. Διά τούτο και ηξιώθη να οδηγηθή την νύκτα με στύλον πυρός από τον Προφήτην Ηλίαν, του οποίου ήτον μιμητής και ακόλουθος, και διά της οδηγίας εκείνου, ανέβη επάνω εις ένα βουνόν, Μαλεόν ονομαζόμενον, από το οποίον εφάνη ως αστήρ λαμπρός φωτίζων την περίγειον, και με τας προσευχάς του και αγρυπνίας διαλύων το σκότος της αμαρτίας και των δαιμόνων. Ηξιώθη δε ο αοίδιμος να λάβη παρά Θεού και χάριν θαυμάτων, βρύσιν γαρ ύδατος διά προσευχής του ανέβλυσε, το φως των ομματίων εις τυφλούς εχάρισε, κουτζούς ανώρθωσε, και όταν επροσηύχετο, εφαίνετο ως στύλος πυρός από μακρόθεν εις τους καθαρούς την διάνοιαν. Ταύτα και άλλα θαύματα εργασάμενος, απήλθε προς Κύριον ο μακάριος. Αλλά και μετά θάνατον, δεν παύει καθ’ εκάστην να λυτρώνη από διάφορα πάθη και ασθενείας, τους μετά πίστεως προστρέχοντας εις το σεπτόν αυτού και άγιον λείψανον.

Μερικοί λέγουν, ότι Μαλεός είναι ο εν τη Μάνη του Μορέως ονομαζόμενος Kάβο Μαλιάς. Άλλοι δε λέγουσι, ότι είναι το εν Μιτυλήνη ακρωτήριον Μαλία και Μαλέα καλούμενον. Άδηλον όμως τούτό εστι, καθότι αυτά είναι ακρωτήρια, το δε Μαλεόν, ήτον όρος. Πλην ανήγγειλαν ημίν οι τον ανωτέρω Κάβον Μαλιάν ιστορήσαντες, ότι ο κάβος αυτός έχει και όρος υψηλόν, επάνω εις το οποίον ευρίσκεται Μοναστήριον, και ίσως εις αυτόν ησύχαζεν ο Όσιος Θωμάς.

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής.

* Κυριακή θανούσα την τομήν φθάνει,
Προαιρέσει πλήν και τελειούται ξίφει.

Κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σπβ΄ [282], ήτον ένα ανδρόγυνον Χριστιανικόν, Δωρόθεος και Ευσεβία ονομαζόμενον, οι οποίοι επειδή ήτον άτεκνοι, παρεκάλουν τον Θεόν να χαρίση εις αυτούς καρπόν και τέκνον, υποσχόμενοι ότι να χαρίσουν πάλιν το γεννηθέν παιδίον εις αυτόν. Όθεν επήκουσεν ο Θεός της δεήσεώς των, και εγέννησαν παιδίον θηλυκόν εν ημέρα Κυριακή, διά τούτο και ωνόμασαν το παιδίον Κυριακήν. Την οποίαν βαπτίσαντες, ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, κατά τον Απόστολον, και εφύλαττον αυτήν παρθένον, επειδή και έμελλον να την αφιερώσουν εις τον Θεόν. Όταν δε ο δυσσεβής Διοκλητιανός εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών, τότε παρεδόθησαν οι γονείς της Αγίας ομού με αυτήν εις τον τύραννον. Ο οποίος ανακρίνας, τους μεν γονείς της Αγίας έδειρε, και έστειλεν αυτούς εις τον δούκαν Ιούστον, τον ευρισκόμενον κατά τα μέρη της εν τη μικρά Αρμενία Μελιτινής, ήτις κοινώς Μαλατιά ονομάζεται. Την δε Κυριακήν, απέστειλεν εις τον Καίσαρα Μαξιμιανόν, τον ευρισκόμενον εις την Νικομήδειαν. Ο Μαξιμιανός λοιπόν ανακρίνας την Μάρτυρα, και ευρών στερεάν εις την πίστιν του Χριστού, την έρριψε κατά γης και την έδειρεν εις πολλάς ώρας. Επειδή δε η Αγία επροσηύχετο, διά τούτο εθυμόνετο ο τύραννος κατά των στρατιωτών των βασανιζόντων την Μάρτυρα. Τότε η Αγία λέγει προς τον Μαξιμιανόν: μη πλανάσαι ω Μαξιμιανέ, ποτέ δεν θέλεις με νικήσεις, του Θεού βοηθούντός μοι. Διά τούτο και ο Μαξιμιανός αποκαμών, έπεμψε την Αγίαν εις τον άρχοντα της Βιθυνίας, Ιλαριανόν ονόματι.
Ο δε Ιλαριανός ανακρίνας την Μάρτυρα, έμβασεν αυτήν μέσα εις τον ναόν των ειδώλων. Εκεί δε προσευχηθείσης της Αγίας, έγινε μεγάλος σεισμός, από τον οποίον εκρημνίσθησαν τα είδωλα και έγιναν ωσάν κονιορτός. Ηκολούθησε δε προς τούτοις και ένα ανεμοστρόβιλον, το οποίον εσκόρπισεν εις τον αέρα τον κονιορτόν των ειδώλων. Πίπτουσα δε και μία αστραπή, κατέκαυσε το πρόσωπον του άρχοντος Ιλαριανού. Όθεν εκείνος κρημνισθείς από τον θρόνον του, εξέψυξεν. Ελθών δε άλλος άρχων διάδοχος εκείνου, και μαθών ταύτα, κατεδίκασε να καή η Αγία εις το πύρ. Και λοιπόν άναψαν οι υπηρέται πυρκαϊάν μεγάλην, και έσπρωξαν την Μάρτυρα μέσα εις αυτήν. Η δε Αγία σηκώσασα τας χείράς της εις τον Ουρανόν, επροσευχήθη τω Θεώ εις πολλάς ώρας. Και αγκαλά ο αέρας ήτον καθαρός και θερινός, εκατέβη όμως ένα σύνεφον από τον ουρανόν, και έσβυσεν όλην την φωτίαν, χωρίς να βλαφθή τελείως η Μάρτυς από αυτήν. Μετά ταύτα αφήκεν ο τύραννος διάφορα θηρία εναντίον της Αγίας, αλλ’ όμως δεν εκατώρθωσε τίποτες, επειδή και τα θηρία εκυλίοντο ως αρνία ήμερα εις τους πόδας της Αγίας, χωρίς ποσώς να την βλάψουν. Όθεν βλέποντες πολλοί Έλληνες το παράδοξον αυτό θαύμα, επίστευσαν εις τον Χριστόν. Έπειτα εβάλθη η Μάρτυς εις την φυλακήν. Και την ερχομένην ημέραν εκάθισεν ο άρχων εις το βήμα, και έδωκε κατά της Αγίας την του θανάτου τελευταίαν απόφασιν. Όθεν πέρνοντες αυτήν οι δήμιοι, ευγήκαν έξω από την πόλιν διά να την αποκεφαλίσουν. Η δε Αγία εζήτησε διορίαν, ίνα προσευχηθή. Και αφ’ ου επροσευχήθη εις πολλάς ώρας, εδίδαξε τους ακολουθήσαντας αυτήν Χριστιανούς. Είτα πλαγιάσασα εις την γήν, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Πηγαίνοντες δε κοντά εις αυτήν οι στρατιώται, οπού έμελλον να την αποκεφαλίσουν, καθώς την είδον νεκράν, εξέστησαν. Έγινε δε και θεϊκή φωνή εις αυτούς λέγουσα. Πορεύεσθε αδελφοί, και διηγείσθε εις όλους τα μεγαλεία του Θεού. Οι δε στρατιώται γυρίσαντες, εδόξαζον τον Θεόν. (Τον κατά πλάτος Βίον αυτής όρα εις τον Νέον Θησαυρόν.)

Σημείωσαι, ότι η εμή αναξιότης ανεπλήρωσε την ασματικήν Ακολουθίαν της Αγίας ταύτης Kυριακής, και Kανόνα δεύτερον εποίησεν. Όθεν ο βουλόμενος, ζητησάτω ταύτην.

*

* Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ευστάθιος πυρί τελειούται.

* Πρός ευστάθειαν καρδίας Ευσταθίου,
Και πυρ συρίζον ηρεμούν ώφθη ύδωρ.

*

* Ο Άγιος Πολύκαρπος ο Νέος μαχαίρα τελειούται.

* Ούτως όναιο σων σφαγεύ θελημάτων,
Σφάττειν τάχει με τον Πολύκαρπον θέλων.

*

* Ο Άγιος Μάρτυς Ευάγγελος ξίφει τελειούται.

* Ευάγγελος το θείον εκ ξίφους τέλος,
Ευαγγελισμόν είχε του θείου στέφους.

*

Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Περεγρίνου και των συν αυτώ, Λουκιανού, Πομπηΐου, Ησυχίου, Παππίου, Σατορνίνου, και Γερμανού.

* Σύν εξ κατήλθεν εις βυθόν Περεγρίνος,
Αθλήσεως εκείθεν αγρεύσων στέφος.

Ούτοι οι Άγιοι εκατάγοντο από την Ιταλίαν, και ήκμαζον κατά τους χρόνους του βασιλέως Τραϊανού, εν έτει ²η΄ [98]. Επειδή δε ήτον τότε διωγμός κατά των Χριστιανών, διά τούτο εμβήκαν οι Άγιοι εις καΐκιον, και επήγαν εις την πόλιν του Δυρραχίου. Βλέποντες δε εκεί τον Άγιον Αστείον τον Επίσκοπον Δυρραχίου (ο οποίος εορτάζεται κατά την έκτην του παρόντος) κρεμάμενον εις τον σταυρόν, αλειμμένον με μέλι, και κεντούμενον από σφήκας και μυίας διά την πίστιν του Χριστού, εμακάρισαν αυτόν, όθεν και επιάσθησαν από τους στρατιώτας. Ομολογήσαντες δε, ότι είναι Χριστιανοί, κατά προσταγήν του ανθυπάτου Αγρικολάου ερρίφθησαν εις το Αδριατικόν πέλαγος, το οποίον κρατεί από την Βενετίαν έως εις το Τζυρίγον, και έτζι έλαβον οι μακάριοι τους του μαρτυρίου αμαράντους στεφάνους. Τα δε Άγια αυτών λείψανα εύγαλεν έξω η θάλασσα, και κατέχωσεν αυτά εις την άμμον. Αφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι εβδομήκοντα, τότε εφανερώθησαν εις τον Επίσκοπον της Αλεξανδρείας, ο οποίος πέρνωντας αυτά, έθαψεν εντίμως, και έκτισεν εις το όνομά των και μικράν Εκκλησίαν.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

* * *

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Υμνολογική εκλογή.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Εκ δεξιών του Σωτήρος, παρέστη η παρθένος, και αθληφόρος και Μάρτυς, περιβεβλημένη ταις αρεταίς το αήττητον, και πεποικιλμένη ελαίω της αγνείας, και τω αίματι της αθλήσεως, και βοώσα πρός αυτόν, εν αγαλλιάσει την λαμπάδα κατέχουσα: Εις οσμήν μύρου σου έδραμον, Χριστέ ο Θεός, ότι τέτρωμαι της σής αγάπης εγώ. Μή χωρίσης με νυμφίε επουράνιε. Αυτής ταις ικεσίαις κατάπεμψον ημίν, παντοδύναμε Σωτήρ τα ελέη σου.

Στα δεξιά του Σωτήρος Χριστού, στάθηκε η παρθένος και μάρτυς, φέρνοντας μαζί της τα βραβεία της νίκης, με περιβολή της τις αρετές που την έκαναν ανίκητη από τις προσβολές του εχθρού, και καταστολισμένη με το έλαιο της αγνότητος, και με το αίμα του μαρτυρίου της, λέγοντας δυνατά προς Αυτόν, και κρατώντας με χαρά και αγαλλίαση την λαμπάδα της: έτρεξα πίσω από την ευωδία του μύρου Σου, Χριστέ ο Θεός, γιατί έχω πληγωθεί από την αγάπη Σου φοβερά. Σε παρακαλώ μη με χωρίσεις από κοντά Σου, Νυμφίε Χριστέ. Με τις ικεσίες της, στείλε και σε μας, Παντοδύναμε Σωτήρ, τα ελέη Σου.

Δόξα… Ήχος β’

Εν πόλει του Θεού ημών, εν όρει αγίω αυτού, εκεί κατεσκήνωσεν η Αγία, την λαμπάδα άσβεστον τηρήσασα. Ακούσωμεν της Παρθένου εγκώμιον: Ώ Παρθενία, ναός Θεού! ώ Παρθενία, Μαρτύρων Δόξα! ώ Παρθενία, Αγγέλων συνόμιλε.

Στην πόλη την ουράνια του Θεού, στο άγιο όρος της βασιλείας Του, εκεί έστησε τη σκηνή της η αγία, αφού συντήρησε σε όλη της τη ζωή άσβεστη τη λαμπάδα της. Ας ακούσουμε λοιπόν το εγκώμιο της παρθένου: Ω παρθενία που είσαι ναός του Θεού, ω παρθενία, που είσαι η δόξα των μαρτύρων, ω παρθενία που είσαι σύντροφος των αγγέλων.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. α’
Τον συνάναρχον Λόγον

Καλλιέρημα ώφθης και θύμα άγιον, προσενεγκούσα τω Πλάστη την καθαράν σου ψυχήν, ην εδόξασε Χριστός, ώ καρτερόψυχε’ Όθεν και βρύει δια σού, τοις τιμώσί σε πιστοίς, τας χάριτας υπέρ ψάμμον, Κυριακή αθλοφόρε, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος.

Φανερώθηκες σαν πλούσια σοδειά στον αγρό του Κυρίου, σανθύμα άγιο, προσφέροντας στον Πλάστη την καθαρή σου ψυχή, που την εδόξασε ο Χριστός,Κυριακή που έχεις δυνατή ψυχή. Γι’ αυτό και χαρίζει πλούσια, εισακούοντας τις πρεσβείες σου, σαν το νερό που τρέχει από τη βρύση, τις χάριτές Του πλουσιώτερα από την άμμο της θάλασσας, ως ελεήμων και φιλάνθρωπος που είναι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Κάθισμα της Αγίας. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.

Κυρίων τον Κύριον, και Βασιλέα Χριστόν, εξ όλης ηγάπησας, Κυριακή της ψυχής, και χαίρουσα ήθλησας’ όθεν Παρθενομάρτυς, παρ’ αυτού δοξασθεισα, βρύεις τοις σε τιμώσιν, ιαμάτων την χάριν, τοις πάσιν αιτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.

Με όλη σου την ψυχή αγάπησες, Κυριακή, τον Κύριο των κυρίων, και Βασιλέα Χριστό, και με χαρά υπέμεινες νικηφόρα τα μαρτύριά σου. Γι’ αυτό, παρθενομάρτυς, αφού δοξάσθηκες από Αυτό, χαρίζεις πλούσια σε όσους σε τιμούν την χάρη των ιαμάτων, και παρακαλείς για την άφεση των αμαρτιών τους.

Κοντάκιον Ήχος β’
Τα άνω ζητών

Η Μάρτυς Χριστού, ημάς συνεκαλέσατο, τους άθλους αυτής, τους θείους και παλαίσματα, εγκωμίοις άσαι νύν, φερωνύμως’ αύτη γάρ πέφηνεν, ως ανδρεία τω φρονήματι, κυρία νοός τε, και παθών απρεπών.

Η μάρτυς Κυριακή μας εκάλεσε να συγκεντρωθούμε, για να ψάλουμε εγκώνια για τις θείες της νίκες στα μαρτύρια και τα παλαίσματά της, γιατί σύμφωνα με το όνομά της, αναδείχθηκε με το ανδρείο της φρόνημα κυρία και του νου της αλλά και των απρεπών παθών.

Ο Οίκος

Της των ειδώλων πλάνης κρατούσης ανά πάσαν την γήν, και περιπολούσης, φιλόχριστοι, Μέδοντός τε δυσσεβούς και απανθρώπου όντος παρά πάντας ανθρώπους, προσεκυνείτο η των αθέων μιαρά και δυσώνυμος αίρεσις’ τη τούτου γάρ αθεωτάτη φωνή τα πλήθη υπήκουεν, ως τοις μή είκουσι τή αυτού ασεβεία θάνατον απειλούση σφοδρόν τε και δύσμορον. Αλλ’ η Μάρτυς Χριστού, τας των τυράννων αθέους προσταγάς τε και απειλάς καταπτύσασα, και Χριστόν τον Θεόν εν μέσω του σταδίου κηρύξασα, τον εχθρόν κατεπάτησεν’ όθεν ώφθη αληθώς κυρία νοός τε, και παθών απρεπών.

Όταν η πλάνη των ειδώλων επικρατούσε σε όλη τη γη, και κυκλοφορούσε παντού, φίλοι του Χριστού, όταν διουκούσε ο Μέδων που ήταν δυσσεβής και απάνθρωπος περισσότερο από όλους τους ανθρώπους, οι άνθρωποι προσκυνούσαν την απάνθρωπη και μολυσμένη αίρεση της αθείας. Σε αυτού την άθεη φωνή, τα πλήθη υπήκουαν, γιατί φοβόνταν την απειλή του σκληρού και μαρτυρικού θανάτου. Αλλά η μάρτυς του Χριστού, αφού αδιαφόρησε για τις άθεες προσταγές και απειλές τους, και εκήρυξε τον Χριστό μέσα στο στάδιο, κατανίκησε τον εχθρό. Με αυτό τον τρόπο αναδείχθηκε πράγματι κυρία και του νου αλλά και των απρεπών παθών.

Απόδοση, Ελένης Χρήστου.

Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην της αγίας ενδόξου Παρθενομάρτυρος Κυριακής.rar

Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» και τον Παρακλητικό κανόνα εις την Αγίαν Κυριακήν, σε rar μορφή.

Παράβαλε και:
07 Ιουλίου, η Αγία Μεγαλομάρτυς Κυριακή – ηχογραφημένη ομιλία του Π. Ανανία Κουστένη (αρχείο ήχου, mp3).

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.