Κατά τη χριστιανική αποκάλυψη, τον άλλο κόσμο συνιστούν, πλην του Δημιουργού, οι άγγελοι και οι ψυχές των συγχωρεμένων ανθρώπων. Εσείς ρωτάτε εάν εκείνος ο κόσμος επηρεάζει τους ανθρώπους και τα γεγονότα σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο! Ολόκληρη η Αγία Γραφή, από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα, μας διδάσκει, ότι ο κόσμος αυτός στέκει κάτω από την επιτήρηση και διοίκηση εκείνου του κόσμου στην κατεύθυνση προς το καλό. Αλλά οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία να μπορούν να αποσυρθούν απ’ αυτή την καλή επιρροή και να προχωρήσουν ακολουθώντας πεισματικά τη δική τους βούληση.
Με την επιρροή των φωτεινών δυνάμεων από εκείνο τον κόσμο, ο Μωυσής έβγαλε τον λαό του Ισραήλ από τη σκλαβιά στην ελευθερία. Με τούτη την επιρροή, ο Ιησούς του Ναυή νικούσε τους εχθρούς του και τους εχθρούς του Θεού. Με τούτη την επιρροή, οι προφήτες προφήτευαν, οι δίκαιοι ισχυροποιούνταν στην οδό της δικαιοσύνης, ενώ οι αμαρτωλοί αποστρέφονταν τον Θεό και τη δικαιοσύνη. Υπ’ αυτή την επιρροή, ο Σαμουήλ επέλεγε και έχριζε τους βασιλιάδες, ο Δαβίδ μεταμορφώθηκε σε μετανοιωμένο, ο Ιωσήφ και ο Δανιήλ ερμήνευαν τα όνειρα, οι τρεις άνδρες σώθηκαν από τον θάνατο στο καυτό καμίνι, ο Ναβουχοδονόσωρ δόξασε τον μοναδικό Θεό, ο Ζοροβάβελ ανακαίνισε τον ναό στα Ιεροσόλυμα, ο Ιωσήφ κατέφυγε στην Αίγυπτο με το βρέφος Ιησού μπροστά από το σπαθί του Ηρώδη. Μα μήπως και το σύνολο όλων αυτών των επιρροών δεν είναι που αναγγέλθηκε στον κόσμο μέσω του προσώπου του ενσαρκωμένου Υιού του Θεού, του Σωτήρα μας; Όλη η δύναμη και η σοφία και το έλεος της αιώνιας ουράνιας πραγματικότητας αναγγέλθηκε μέσω του Κυρίου Ιησού. Από την ενσάρκωση του Υιού του Θεού εμείς ξέρουμε, ότι όλες οι επιρροές των αγίων ουρανών έρχονταν, έρχονται και θα έρχονται απ’ Αυτόν και μέσω Αυτού. Απ’ Αυτόν είναι η κάθοδος του Πνεύματος επάνω στους αποστόλους. Απ’ Αυτόν έγινε και η μεταστροφή του διώκτη Σαύλου στον απόστολο Παύλο. Απ’ Αυτόν και αμέτρητα άλλα θαύματα, που αναγγέλθηκαν έως την εποχή μας. απ’ Αυτόν είναι και τα μυστήρια σήματα, τα σημαντικά φυσικά φαινόμενα, οι άγνωστες φωνές, τα ευεργετικά όνειρα, και άλλες εμφανίσεις, που βάζουν τους ανθρώπους σε καλό δρόμο και τους φέρνουν παρηγοριά.
Στις «Εξομολογήσεις» του ο μακάριος Αυγουστίνος διηγείται περί του θαύματος της στροφής του από την πολυθεϊα στην ορθή πίστη. Σαν εθνικός κατοικούσε στην πόλη του Μιλάνου, σε έντονη αμφιταλάντευση, να βαπτιστεί ή όχι, δηλαδή, να παραδοθεί στον Χριστό ή να παραμείνει στη στείρα ρωμαϊκή φιλοσοφία. Σε τούτες τις έντονες αμφιταλαντεύσεις του συμβουλευόταν τον φίλο του Αλύπιο. Όμως, όλες οι συμβουλές και ο σκεπτικισμός δεν οδήγησαν πουθενά. Απελπισμένος ο Αυγουστίνος απομονώθηκε από τον φίλο του σ’ ένα δωμάτιο και άρχισε να κλαίει επάνω στην αδυναμία του. Έμεινε πολύ χρόνο έτσι σιγοκλαίγοντας, και με προσευχή στον Θεό, να του δείξει τον δρόμο. Ξαφνικά άκουσε μια φωνή, σαν τραγούδισμα κάποιας παρθένας από μακριά, με επωδό: «Πάρε και διάβαζε, πάρε και διάβαζε»! Ο Αυγουστίνος γύρισε να δεί, τίνος είναι και από πού ήταν αυτή η φωνή, αλλά δεν μπορούσε να μάθει τίποτα. Να είναι τούτη η φωνή απάντηση στην προσευχή του; Σαστισμένος επέστρεψε στον φίλο του, στου οποίου το τραπέζι υπήρχε το βιβλίο «Απόστολος». Αυτός γρήγορα άνοιξε το βιβλίο, και στάθηκε με το βλέμμα του σ’ ένα χωρίο. Τότε διάβασε σ’ αυτό το χωρίο: «Αποθώμεθα ούν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Ρωμ. 13, 12). Τούτα τα λόγια έλυσαν την μοίρα του Αυγουστίνου, και τον μεταμόρφωσαν από παγανιστή φιλόσοφο σε κήρυκα του χριστιανισμού. Άραγε, δεν είναι αυτή αγία επιρροή εκείνου του κόσμου σ’ αυτόν εδώ, από τον Χριστό και μέσω του Χριστού;
Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα: Ο μεγάλος ζηλωτής και απολογητής της Ορθοδοξίας στη Ρωσία, ο Αλέξιος Χομιάκοβ, ξαφνικά έχασε τη σύζυγό του, με την οποία ζούσε σε ευτυχέστατο γάμο. Παρόλο που ήταν δυνατός στην πίστη ο Χομιάκοβ, έπεσε σε απελπισία εξαιτίας τούτου του χωρισμού. Όμως κάποια νύχτα εμφανίστηκε στον ύπνο του η συγχωρεμένη και του είπε: «Μην απελπίζεσαι!». Αυτό ενθάρρυνε πλήρως τον Χομιάκοβ, ώστε συνέχισε και άλλο να μάχεται για την πίστη του Χριστού με την ίδια σφοδρότητα όπως και πριν. Άραγε, δεν είναι κι αυτή επιρροή εκείνου του κόσμου σ’ αυτόν εδώ, από τον Χριστό και μέσω του Χριστού; Και πού βρίσκεται το τέλος στον ανεξάντλητο πλούτο τέτοιων παραδειγμάτων, από τα οποία δεν γίνεται να μην βρείτε κι εσείς τουλάχιστον ένα στη δική σας ζωή;
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…». Ιεραποστολικές επιστολές Β’
Εκδόσεις «Εν πλω», 2008.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
