10 Φεβρουαρίου, ο Αγιος Χαράλαμπος – λόγος του Μακαριστού Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, Διονυσίου Ψαριανού.

Σήμερα, 10 του μηνός Φεβρουαρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου ιερομάρτυρα Χαράλαμπου. Ιερομάρτυρες στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας είναι οι Άγιοι, επίσκοποι ή πρεσβύτεροι ή διάκονοι, που είχαν μαρτυρική τελείωση. Κάθε τάξη και ηλικία και γένος έχουνε να επιδείξουν πλήθος αγίων Μαρτύρων και Οσίων, που με την άθληση και την άσκησή τους έγιναν λατρεία ζωντανή και ευάρεστη στο Θεό. Έτσι πραγματώθηκε σ’ αυτούς ο λόγος του Αποστόλου στην προς Ρωμαίους επιστολή. «Παρακαλώ ουν υμάς, αδελφοί, δια των οικτιρμών του Θεού, παραστήσαι τα σώματα υμών θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον τω Θεώ, την λογικήν λατρείαν υμών».

Ο άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία, μια αρχαία πόλη κοντά στη Σμύρνη. Είναι το έτος 198 μετά το Χριστό, οι διωγμοί έχουν αρχίσει και πολλοί από τους χριστιανούς έχουν ποτίσει τη γη με το αίμα τους, άνδρες και γυναίκες, γέροντες και παιδιά. Από τα χρόνια των αγίων Αποστόλων, από το μαρτύριο του πρωτομάρτυρα Στεφάνου μέχρι τώρα κι ως τη συντέλεια των αιώνων, η Εκκλησία δεν έπαψε και δεν θα πάψη να διώκεται. Το μαρτύριο είναι ο κλήρος και η δόξα της Εκκλησίας, γι’ αυτό κι ονομάζεται Εκκλησία Μαρτύρων. Ο άγιος λοιπόν Χαράλαμπος σε ηλικία εκατόν δέκα τριών ετών τελούσε ακόμα τη θεία Λειτουργία και κήρυττε τον Ιησού Χριστό. Γιατί αυτό είναι το έργο του ιερέα˙ να λειτουργή και να κηρύττη.

Στον εβδομηκοστό Ψαλμό διαβάζομε τούτα τα λόγια, που ταιριάζουν στον άγιο Χαράλαμπο˙ «Έως γήρους και πρεσβείου, ο Θεός, μη εγκαταλίπης με, έως αν απαγγείλω τον βραχίονά σου πάση τη γενεά τη ερχομένη»˙ ως τα βαθιά μου γερατειά, Θεέ μου, μη μ’ αφήσης, για να μπορώ τη δύναμή σου στη νέα γενιά που έρχεται να πω και να κηρύξω. Ένας γέροντας ιερέας, που έδωκε τη ζωή του στην Εκκλησία, εν’ ακόμη επιθυμεί όσο που θα ζη˙ να κηρύττη το λόγο και ν’ αφήνη την πείρα του σ’ εκείνους που έρχονται. Σ’ αυτό το έργο επάνω έπιασαν οι διώκτες τον άγιο Χαράλαμπο˙ τον έγδυσαν, τον έδειραν και τον βασάνισαν χωρίς λυπημό. Οι δήμιοι που τον βασάνιζαν δεν άντεξαν˙ αρνήθηκαν τα είδωλα κι έγιναν χριστιανοί. Το ίδιο και τρεις γυναίκες, που βρέθηκαν εκεί.

Δεν ήταν ασυνήθιστο αυτό που έγινε στο μαρτύριο του αγίου Χαράλαμπους˙ ένας να βασανίζεται για την πίστη του και στο τέλος οι δήμιοί του κι άλλοι που βρίσκονται εκεί να τον ακολουθούν στην άθλησή του. Έτσι και τότε˙ εξαγριωμένος ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας, αποκεφάλισε και το γέροντα ιερέα και τους δυο δήμιους και τις τρεις γυναίκες. Πίστευε στην πλάνη πως πρόσφερε θυσία στο Θεό, καθώς ο Ιησούς Χριστός λέγει στο Ευαγγέλιο˙ «πας ο αποκτείνας υμάς, δόξει λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ». Άλλ’ αυτό είναι το μυστήριο της πίστης και η δύναμη της Εκκλησίας˙ όσο σκληρότερα διώκεται η πίστη, τόσο περισσότερο απλώνεται στον κόσμο η Εκκλησία. Κι όμως οι διώκτες ακόμα δεν το πρόσεξαν αυτό και δεν το κατάλαβαν.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, στο λόγο του προς τους επτά Μακκαβαίους αδελφούς, τη μητέρα τους Σολομονή και το δάσκαλό τους Ελεάζαρο, λέγει για το γέροντα δάσκαλο, που τον θέλει να ήταν ιερέας, ότι «εποίησε την τελευτήν τελευταίον μυστήριον»˙ ο θάνατος δηλαδή υπήρξε η τελευταία του θυσία, με την οποία έκλεισε τον ιερατικό του βίο. Αυτό περισσότερο ταιριάζει στον άγιο Χαράλαμπο˙ επισφράγισε το ιερατικό του έργο με μια τελευταία λειτουργία, προσφέροντας θυσία το γηραλέο σώμα του. Άλλος καλύτερος καθαγιασμός του βίου δεν υπάρχει κι άλλη αγιώτερη αφιέρωση δεν είναι˙ μια ολόκληρη ζωή να λειτουργής, και στο τέλος ό,τι μένει από το πήλινο σκεύος, να το προσφέρης κι εκείνο θυσία στο Θεό.

Στο Τροπάριο της εορτής του ο άγιος Χαράλαμπος χαρακτηρίζεται στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας και λύχνος αείφωτος της οικουμένης. Η Εκκλησία πραγματικά στηρίζεται στο θάνατο των αγίων Μαρτύρων κι ο κόσμος φωτίζεται με το παράδειγμα της θυσίας των. Αυτό είναι το αντίθετο αποτέλεσμα των διωγμών˙ ούτε ο οίκος του Θεού γκρεμίζεται ούτε η πίστη σβήνει. Ο ιερέας των εκατόν δέκα τριών ετών έλαμψε στον κόσμο με το μαρτύριό του και σκόρπισε το βαθύ σκότος της ειδωλολατρίας. Έτσι αξιώθηκε να πρεσβεύη τώρα για τη σωτηρία των πιστών˙ «Ως στύλος αείφωτος της οικουμένης, σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες˙ έλαμψας εν τω κόσμω δια του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων την σκοτόμαιναν, μάκαρ˙ διο εν παρρησία Χριστώ πρέσβευε σωθήναι ημάς». Αμήν.

Από το βιβλίο:
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ

Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
10 Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, του θαυματουργού: Βίος, Υμνολογική εκλογή, Παρακλητικός Κανών, εγκώμια.
Περίφημα Θαύματα του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.