«Περί δε των ειδωλοθύτων οίδαμεν ότι πάντες γνώσιν έχομεν. Η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί».
Αναγκαίον πρώτον ειπείν τί βούλεται αυτώ τουτί το χωρίον˙ ούτω γαρ εύληπτος έσται ο λόγος ημίν. Ο γαρ εγκαλούμενόν τινά ορών, αν μη πρότερον ίδη του αμαρτήματος την φύσιν, ουκ είσεται τίνα ετί τα λεγόμενα. Τί ποτ’ ουν εστίν όπερ ενεκάλει τότε Κορινθίοις; Έγκλημα μέγα και πολλών αίτιον κακών. Ποίον δη τούτο; Πολλοί παρ’ αυτοίς μαθόντες ότι ου τα εισερχόμενα κοινοί τον άνθρωπον αλλά τα εκπορευόμενα και ότι τα είδωλα ξύλα και λίθοι και δαίμονες ούτε βλάψαι ούτε ωφελήσαι δυνάμενα, αμέτρως τη τελειότητι της γνώσεως ταύτης εκέχρηντο και εις την ετέρων και εις την εαυτών βλάβην. Και γαρ εις είδωλα εισήεσαν, και των αυτόθι μετείχον τραπεζών, και μέγαν εντεύθεν τον όλεθρον έτικτον˙ οι τε γαρ έτι τον των ειδώλων έχοντες φόβον, και ουκ ειδότες αυτών καταφρονείν, μετείχον των δείπνων εκείνων, επειδή τους τελειοτέρους εώρων τούτο ποιούντας, και μέγιστα εντεύθεν εβλάπτοντο˙ ουδέ γαρ μετά της αυτής εκείνοις γνώμης ήπτοντο των προκειμένων, άλλ’ ως ειδωλοθύτων, και οδός επί ειδωλολατρείαν το πράγμα εγίνετο˙ αυτοί τε ούτοι πάλιν οι δήθεν τελειότεροι ουχ ως έτυχεν ηδικούντο δαιμονικών απολαύοντες τραπεζών…
«Όσον αφορά δε στα κρέατα των θυσιών, γνωρίζομεν ότι όλοι έχομεν γνώσιν. Η γνώσις μας γεμίζει με υπερηφάνειαν, η αγάπη όμως οικοδομεί».
Κατά πρώτον είναι αναγκαίον να είπωμεν τι θέλει να είπη με αυτό εδώ το χωρίον, διότι έτσι θα είναι κατανοητός ο λόγος μας. Εκείνος που βλέπει κάποιον κατηγορούμενον δεν θα καταλάβη τας κατηγορίας, αν προηγουμένως δεν ίδη την φύσιν του αμαρτήματος. Ποίοι είναι λοιπόν οι λόγοι δια τους οποίους κατηγόρει τότε τους Κορινθίους; Έγκλημα μέγα και αίτιον πολλών κακών. Ποίον λοιπόν είναι τούτο; Πολλοί από αυτούς, επειδή έμαθαν ότι δεν είναι τα εισερχόμενα που μολύνουν τον άνθρωπον, αλλά τα εξερχόμενα και ότι τα είδωλα είναι ξύλα και λίθοι και δαίμονες, που δεν ημπορούν ούτε να βλάψουν ούτε να ωφελήσουν, έκαμναν κατάχρησιν αυτής της γνώσεως των, με βλάβην και των άλλων και των εαυτών των. Και έτσι επήγαιναν εις είδωλα και συμμετείχον εις τας εκεί τραπέζας και έτσι, εκ τούτου προεκάλουν μέγαν όλεθρον˙ διότι εκείνοι που κατείχοντο ακόμη από τον φόβον των ειδώλων και δεν έμαθον να τα καταφρονούν, συμμετείχον εις εκείνα τα δείπνα, διότι έβλεπον τους τελειοτέρους να κάνουν το ίδιο, και δια τον λόγον αυτόν εβλάπτοντο πάρα πολύ˙ διότι δεν ήγγιζον όσα τους παρέθετον με το ίδιον πνεύμα με εκείνους, αλλά τα ήγγιζον ως ειδωλόθυτα, και το πράγμα εγίνετο οδός προς ειδωλολατρείαν˙ και αυτοί πάλιν οι δήθεν τελειότεροι ηδικούντο πολύ με το να χαίρωνται δαιμονικάς τραπέζας…
