ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ
«Ο ΜΕΝ ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΣ, ΟΙ ΔΕ ΕΡΓΑΤΑΙ ΟΛΙΓΟΙ»
ρηθείσα εν τη εκκλησία τη επί του αποστόλου ,
επισκόπου ολίγα προομιλήσαντος.
Είδετε τον γέροντα και νέον, γέροντα μεν τω σώματι, νέον δε τω φρονήματι; Είδετε πολιάν ακμάζουσαν και γήρως τόνον σφριγώντα; Τοιαύτα γαρ τα παρ’ ημίν, απ’ εναντίας τοις έξωθεν. Επί μεν γαρ των έξωθεν πραγμάτων το γήρας άχρηστον˙ οίον, ο στρατιώτης εις ταύτην ελθών την ηλικίαν, ου δύναται τείναι τόξον, ου βέλος αφείναι, ούτε δόρυ σείσαι, ούτε ίππον αναβήναι, ούτε τείχεσι προσλαβείν, ούτε άλλο τοιούτον ουδέν εργάσασθαι δύναται˙ και ο κυβερνήτης δε, όταν αυτώ τον τόνον της σαρκός χαλάση το γήρας, ου σχοινία τείναι, ουχ ιστία αναπετάσαι, ου μεταχειρίσασθαι κώπην, ου μεταθείναι οίακας, ου μαχέσασθαι κύμασιν, ουκ άλλο τι των τοιούτων δυνήσεται. Πάλιν ο γηπόνος εν τούτω της ηλικίας ων, ου ζεύξαι βους, ουκ άροτρον ελκύσαι, ουκ αναρρήξαι και ανατεμείν αύλακας, ου θεραπεύσαι δένδρον, ου χορώ θεριζόντων εαυτόν εγκαθίσαι, ουκ άλλο τι των τοιούτων πράττειν ισχύσει, άλλ’ έκαστος τούτων οίκοι κάθηται, την από της ηλικίας ατέλειαν έχων, και ανάγκη μεγάλη και απαραιτήτω τω γήρα πεπεδημένος.
Άλλ’ ουχ ο της Εκκλησίας διδάσκαλος ούτως, αλλά τότε μάλιστα αγωνιείται και λόγον άψεται και διδασκαλίαν προθήσει και λαόν ρυθμίσαι πειράσεται. Το γαρ γήρας εν μεν τοις άλλοις άχρηστον, εν δε τη Εκκλησία και τοις της αρετής πόνοις χρησιμώτατον. Επεί και ο μακάριος Αβραάμ το μέγιστον άθλον τότε ήρατο, ότε ταύτην ήγε την ηλικίαν˙ τότε γαρ, τότε της φύσεως την τυραννίδα κατέλυσε, και τον παίδα κατέσφαξεν˙ έσφαξε γαρ, ει και μη τη πείρα, αλλά τη γνώμη˙ ει και μη τω τέλει, αλλά τη προθέσει˙ ει και μη τω έργω, αλλά τη διανοία˙ τότε των ιδίων σπλάγχνων γέγονεν ιερεύς, και εξ αυτής σχεδόν της φύσεως εαυτόν μετοικίσας, και προς τον ουρανόν μεθορμισάμενος, το θαυμαστόν εκείνο και παράδοξον έργον ήνυσε…
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ
«Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΛΙΓΟΙ»
Εκφωνήθηκε, αφού προηγουμένως
μίλησε άλλος πάρα πολύ γέροντας.
Είδατε το γέροντα και νέο, γέροντα στο σώμα, αλλά νέο στο φρόνημα; Είδατε ακμαία γεροντική ηλικία και μεγάλη δύναμη γηρατειών; Τέτοια λοιπόν είναι τα δικά μας, αντίθετα προς αυτά που συμβαίνουν έξω από την Εκκλησία. Γιατί στα έξω πράγματα, τα γηρατειά είναι άχρηστα˙ για παράδειγμα, ο στρατιώτης όταν έρθει σ’ αυτή την ηλικία δεν μπορεί να τεντώσει το τόξο, ούτε να ρίξει το βέλος, ούτε να σείσει το δόρυ, ούτε ν’ ανεβεί σ’ άλογο, ούτε να επιτεθεί σε τείχη, ούτε τίποτε άλλο τέτοιο μπορεί να κάμει. Και ο κυβερνήτης του πλοίου, όταν τα γηρατειά χαλαρώσουν τη δύναμη της σάρκας, δε θα μπορέσει να τεντώσει τα σχοινιά, ούτε ν’ ανοίξη τα πανιά, ούτε να χρησιμοποιήσει το κουπί, ούτε να μετακινήσει το τιμόνι, ούτε ν’ αγωνισθεί με τα κύματα, ούτε κάτι άλλο τέτοιο. Ο γεωργός πάλι, όταν βρίσκεται σ’ αυτό το σημείο της ηλικίας, δεν θα μπορέσει να ζέψει τα βόδια, ούτε να σύρει το άροτρο, ούτε ν’ ανοίξει και να σκάψει αυλάκια, ούτε να περιποιηθεί δένδρο ούτε να συμπεριληφθεί σε ομάδα θεριστών, ούτε κάτι άλλο παρόμοιο θα μπορέσει να κάνει. Άλλ’ ο καθένας απ’ αυτούς κάθεται στο σπίτι έχοντας την απαλλαγή από υποχρεώσεις εξ αιτίας της ηλικίας και δεμένος από μεγάλη και αναπόφευκτη ανάγκη, δηλαδή από τα γηρατειά.
Ο διδάσκαλος της Εκκλησίας όμως δεν είναι έτσι, αλλά τότε πιο πολύ θα αγωνισθεί και θα μιλήσει και θα διδάξει και θα προσπαθήσει να κατευθύνει το λαό. Γιατί τα γηρατειά στους άλλους είναι άχρηστα, ενώ στην Εκκλησία και στους κόπους της αρετής πάρα πολύ χρήσιμα. Αφού και ο μακάριος Αβραάμ τότε επέτυχε το πιο μεγάλο κατόρθωμα, όταν ήταν σ’ αυτή την ηλικία. Γιατί τότε, τότε κατανίκησε την τυραννία της φύσης και κατέσφαξε το παιδί του. Γιατί το έσφαξε, αν και όχι στην πράξη, αλλά με την απόφαση˙ αν και όχι ολοκληρωτικά, αλλά με την πρόθεσή του˙ αν και όχι με το έργο, αλλά με την σκέψη του. Τότε έγινε ιερέας των δικών του σπλάχνων και, αφού σχεδόν μετανάστευσε από την ίδια του τη φύση και κατέφυγε στον ουρανό, κατόρθωσε το θαυμαστό εκείνο και παράδοξο έργο…
Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Αγίου Ρωμανού του Μελωδού – Κοντάκιον εις την Σαμαρείτιδα.
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, υμνολογική εκλογή.
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «το Τιμημένο Όνομα», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Η στάμνα της Σαμαρείτιδος – Αρχιμ. Χριστοδούλου Φάσσου.
Του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΙΘ., «εις το κατά την Σαμαρείτιδα του Χριστού Ευαγγέλιον».
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς – ομιλία εις την τετάρτην Κυριακήν μετά το Πάσχα, Κυριακή της Σαμαρείτιδος.
Κυριακή της Σαμαρείτιδος (videos).
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: στο πηγάδι του Ιακώβ, οι ψυχές περιμένουν.
Το Πνεύμα της Αληθείας – Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ. Καθηγητού Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ.
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Η Αληθινή Λατρεία – Μητροπ. Νέας Σμύρνης Συμεών.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ΛΒ’, (Ιω. Δ, 13 – 20), συνομιλία του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα(Β.).
