ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ
Ο Γεώργιος Βιζυηνός (το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Γεώργιος Σύρμας, ενώ το Βιζυηνός αποτελεί φόρο τιμής στην πατρίδα του, την πόλη Βιζύη της ανατολικής Θράκης) υπήρξε από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες του 19ου αιώνα. Αν και είναι γνωστός κυρίως ως διηγηματογράφος (Το αμάρτημα της μητρός μου, Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου κλπ.), ο Βιζυηνός ασχολήθηκε επίσης με αρθρογραφία, μελέτες περί ψυχολογίας, όπως και με την ποίηση.
Ένα μέρος του έργου του απευθύνεται στα παιδιά, με τη μορφή παιδικών αφηγημάτων ή ποιημάτων, το τόσο παρεξηγήμενο και υποτιμημένο από πολλούς είδος της «παιδικής λογοτεχνίας». Αρκετά από τα ποιήματα του Βιζυηνού, εκείνα που απευθύνονται στα παιδιά, δημοσιεύτηκαν στη «Διάπλαση των Παίδων», το φιλολογικό περιοδικό «Εστία» ή σε κάποια από τις ποιητικές του συλλογές. Ένα από αυτά είναι και το ποίημα με τίτλο «Η μητέρα», με το οποίο ουσιαστικά ο Βιζυηνός θέλει να μεταδώσει στο παιδί το αίσθημα της ευγνωμοσύνης και του σεβασμού προς τη μητέρα του.
Η ΜΗΤΕΡΑ
Πώς να πειράξω τη μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν’ αρνηθώ ή ν ‘ αναβάλω
ό,τι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο
κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της
με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της
και μ’ έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει
όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,
σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω
φιλά να γειάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω
και τι να κάμω μ’΄οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα
να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα
για το καλό μου προσπαθεί;
block quote end
