Κυριακή Ζ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο τυφλών και η θεραπεία ενός κωφάλαλου δαιμονισμένου – Ιερόμ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Κυριακή Ζ' Ματθαίου

Η θεραπεία των δύο τυφλών.

(Ματθ. θ, 27-31 κ’ 29-34. Μάρκ. ι, 46-52. Λουκ. ιη, 35-43)

Όταν προχώρησε πιο πέρα ο Ιησούς, τον ακολούθησαν δύο τυφλοί, που φώναζαν κι έλεγαν: «Σπλαχνίσου μας, Υιέ του Δαβίδ!». Κι όταν έφτασε στο σπίτι, πήγαν κοντά του οι τυφλοί, και ο Ιησούς τους λέει: «Πιστεύετε πως μπορώ να το κάνω αυτό;» Του λένε: «Ναι, Κύριε». Τότε άγγιξε τα μάτια τους και είπε: «Όπως το πιστεύετε να σας γίνει»151. Κι ανοίχτηκαν τα μάτια τους. Τότε ο Ιησούς τους πρόσταξε λέγοντας: «Προσέξτε να μην το μάθει κανένας». Αυτοί όμως, μόλις βγήκαν έξω, διέδωσαν τη φήμη του σ’ όλη την περιοχή εκείνη.

ΣΧΟΛΙΑ.

(151) Τότε ήψατο των οφθαλμών αυτών, λέγων: Κατά την πίστιν υμών, γενηθήτω υμίν (Ματθ. θ’ 29).

Τότε δηλαδή εψηλάφησε τους οφθαλμούς αυτών, και είπεν. Επειδή πιστεύετε, κατά την πίστιν σας να γίνη εις σας το ποθούμενον. Και ηδύνατο μεν ο μόνος παντοδύναμος λόγος του Κυρίου Ιησού, ήτοι το «Γενηθήτω υμίν», να φωτίση τους οφθαλμούς των τυφλών, επειδή τον αυτόν λόγον ο αυτός Κύριος και θεός είπεν, ότε εδημιούργησε το φως, «Γενηθήτω, είπε φως΄και εγένετο φως» (Γεν. α’ 3)˙ εψηλάφησεν όμως τους οφθαλμούς αυτών, δια να δείξη, ότι δεν είναι άσαρκος, καθώς τότε, ότε εποίησε το φως, αλλά σεσαρκωμένος και τέλειος άνθρωπος, καθώς και τέλειος Θεός, και δια να παραστήση ότι καθώς είναι παντοδύναμον το θείον αυτού πρόσταγμα, ούτως είναι παντοδύναμος και η δεξιά του παναχράντου και θείου αυτού σώματος.

Περί τούτου δε λαμπρώς προεφήτευσεν ο θεόπνευστος ψαλμωδός, λέγων΄ «Δεξιά Κυρίου εποίησε δύναμιν» (Ψαλμ. ριζ’ 16), τουτέστιν, ότε από πηλόν έπλασε τον άνθρωπον˙ «Δεξιά Κυρίου ύψωσέ με», ότι δηλαδή ενώ εξέπεσεν από τον παράδεισον τον ανύψωσεν εις τον ουρανόν΄ «Δεξιά Κυρίου εποίησε δύναμιν», δηλαδή όταν εθεράπευσε τας διαφόρους και ποικίλους νόσους˙ τρις δε επανέλαβε το «Δεξιά Κυρίου», ίνα δείξη τας τρεις υποστάσεις, και την μίαν δύναμιν και ουσίαν της θεότητος, και ότι ο εις και τρισυπόστατος Θεός αυτός είναι και ο πλάσας, και ο αναπλάσας, και ο θεραπεύσας την ανθρωπίνην φύσιν.

Καθώς δε, όταν ο φωτοδότης είπε, «Γενηθήτω φως», εγένετο ευθύς το φως, ούτω και όταν είπε «Γενηθήτω υμίν κατά την πίστιν υμών», έλαβον ευθύς οι τυφλοί τον φωτισμόν.

Θεραπεία ενός κωφάλαλου δαιμονισμένου

(Ματθ. θ, 32- 34)

Ενώ έβγαιναν έξω οι τυφλοί, του έφεραν έναν κωφάλαλο δαιμονισμένο. Μόλις έδιωξε το δαιμόνιο, μίλησε ο κωφάλαλος. Κι ο κόσμος θαύμασε και είπε: «Ποτέ ως τώρα δεν είδαν οι Ισραηλίτες τέτοια πράγματα!» Οι Φαρισαίοι όμως έλεγαν: «Με τη δύναμη του άρχοντα των δαιμονίων διώχνει τα δαιμόνια».

Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Α’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
Κυριακή Ζ Ματθαίου: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, εις τους δύο θεραπευθέντας τυφλούς.

Κατηγορίες: Ιστορικά, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.