Σεβαστέ μας Γέροντα Παρθένιε, Άγιε Καθηγούμενε της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αγίου Όρους, σεβαστοί μου πατέρες και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, με αφορμή την σημερινή λαμπρή εορτή της ανακομιδής και της μετακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου Νικολάου, ας αναφέρωμε σήμερα στην αγάπη σας κάποιες εγγυημένες νεώτερες, ζωντανές όμως, εμφανίσεις του Αγίου Νικολάου στην Ρωσία και ιδιαίτερα στο Αγιώνυμον Όρος.
Αυτό το κάνομε για να αποδειχθή περίτρανα η διαχρονική σωστική δράσις του τιμωμένου σήμερα Αγίου μας. Έτσι δε και εμείς να αντλήσωμε ακόμη περισσότερο, δύναμι και ενίσχυσι στον δια βίου αγώνα της σωτηρίας μας. Διότι, όταν ένας Άγιος δρα εμφανώς, ακόμη και στις πονηρές ημέρες μας, αν και έζησε «τω μακρυνώ καιρώ εκείνω», στην πράξι τον αισθανόμεθα σύγχρονό μας. Αυτή δε η πρόσφατη και σύγχρονη δράσις του μας συνδέει με το άγιο, ένδοξο αγιοτόκο παρελθόν και μας αποδεικνύει ότι Ιησούς Χριστός »χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιγ´, 8).
Επί πλέον δε, σύμφωνα με την Γραφή και με τους ιερούς Ερμηνευτάς, αυτά τα σύγχρονα θαύματα είναι ένα θεόθεν σημάδι, ότι ο Θεός δεν απέστρεψε το άγιο και δίκαιο Πρόσωπό Του από τον υπόλοιπο αμαρτωλό λαό Του και ότι, δια του Αγίου Του, ο Θεός τελικά επεσκέψατο ολόκληρον τον λαόν Αυτού.
Αναφέρει ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης – ήτο Ρώσος, εκοιμήθη το 1938 στην Ιεράν Μονήν Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους – πως κάποιος γνωστός του, ο π. Ρωμανός στην Ρωσία, όταν ήταν παιδί, εσώθη θαυματουργικά από τον Άγιο Νικόλαο, όταν, προσπαθώντας με έλκυθρο να περάση ένα ποτάμι, έπαθε ένα ατύχημα. Εβυθίζετο το έλκυθρο μέσα στους πάγους και τότε ενεφανίσθη ο Άγιος Νικόλαος και τον έσωσε.
Επίσης, ο Άγιος Σιλουανός μνημονεύει κάποιον γνωστό του στην Ρωσία, που, όταν ήταν μικρό παιδί, εσώθη θαυματουργικά από επίθεσι κοπαδιού αγρίων λύκων. Όταν είπε » Άγιε Νικόλαε, βοήθησέ με», τότε, ξαφνικά, οι λύκοι, ραπιζόμενοι από την θερμή προσευχή του παιδιού αυτού, ετράπησαν εις φυγήν με την επέμβασι του Αγίου Νικολάου. Ενώ δηλαδή οι λύκοι ήρχοντο κατεπάνω του, αυτομάτως έκαναν μεταβολή και έφυγαν όλοι.
Στην Ρωσία, επί εποχής Κρούτσεφ, διαδόχου του Στάλιν, μετά την δεκαετία του 1950, συνέβη το εξής: Όταν μία κοπέλλα, επειδή δεν είχε αγόρι για να χορέψη σε ένα αμαρτωλό πάρτυ, τότε ειρωνικά έπιασε στα χέρια της μία εικόνα του Αγίου Νικολάου θέλοντας να χορέψη βέβηλα μαζί με την εικόνα, δήθεν ότι χορεύει με κάποιον, εκείνην την στιγμή έμεινε σαν στήλη άλατος. Έμεινε »μαρμαρο» επάνω από εκατό ημέρες, ώσπου ενεφανίσθη ο πάντα πολυεύσπλαγχνος Άγιος Νικόλαος και την έλυσε θαυματουργικά από αυτόν της τον σωτήριο, παιδαγωγικό και οδυνηρό κανόνα, ο οποίος όμως ήτο γι᾽ αυτήν πέρα για πέρα σωτήριος. Μάλιστα, αυτό το γεγονός, τόση εντύπωσι είχε κάνει τότε στην Ρωσία, ώστε έχει γυρισθή και βίντεο από τους ιδίους τους Ρώσους.
Επίσης, συγκινητικό είναι ένα θαύμα που αναφέρει ο γνωστός μας Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, το οποίο συνέβη στην Σκήτη των Ιβήρων, στον γερο-Νικόλαο της συνοδείας των Μαρκιανών. Αυτό έλαβε χώρα λίγο μετά το 1940. Με επέμβασι του Αγίου Νικολάου, το πηγάδι του Κελλιού τους, ενώ είχε εντελώς στερέψει από νερό, όταν έβαλαν την εικόνα του Αγίου Νικολάου στον ξερό βυθό του πηγαδιού, σιγά-σιγά, θαυματουργικώς, άρχισε να ανεβαίνη η στάθμη του νερού με επιπλέουσα την εικόνα του Αγίου Νικολάου μέχρι το νερό να έλθη επάνω.
Στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους, επί ηγουμενίας παπα-Συμεών, αναφέρονται δύο χαρακτηριστικά θαύματα του Αγίου Νικολάου κατά την πανήγυρι της Ιεράς Μονής. Δι᾽ αυτών, φαίνεται και η ακράδαντη εμπιστοσύνη του τότε ηγουμένου παπα-Συμεών στον Προστάτη Άγιο της Μονής.
Στο πρώτο θαύμα, ενώ δεν είχαν καθόλου ψάρια για την πανήγυρι και όλοι οι πατέρες είχαν απογοητευθή, την τελευταία στιγμή ο άγιος ηγούμενος τους είπε: »Να έχετε εμπιστοσύνη στον Άγιο», λες και είχαν συνεννοηθή. Και ξαφνικά, στο παρά πέντε ένα ορμητικό τεράστιο κύμα έφερε και άπλωσε εκεί, στο μουράγιο της Μονής, στον αρσανά, πολυαρίθμους φρεσκοτάτους ροφούς!
Στο δεύτερο τώρα θαύμα, συνέβη το εξής: Έπρεπε οι πατέρες της Μονής, κατά την συνήθεια, να μοιράσουν ευλογία στους κελλιώτες ασκητές που είχαν παρευρεθή εκεί, στο πανηγύρι της Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Όμως, εκείνη την χρονιά δεν είχαν λάδι οι Γρηγοριάτες πατέρες. Παρά ταύτα, ο παπα-Συμεών τους είπε: »Θα τηρήσετε το τυπικό. Θα δίνετε λάδι, κι ας μην έχωμε». Και ενώ άρχισαν, με απορία, οι πατέρες να μοιράζουν ευλογία λάδι στους προσκυνητές και στους κελλιώτες ασκητές, η στάθμη του λαδιού στο πιθάρι καθόλου δεν ελιγόστεψε, ούτε κατά ένα χιλιοστό!
Σημειωτέον, ότι ο ηγούμενος Συμεών, που εκοιμήθη το 1905, ήτο επί επτά χρόνια, σεβαστέ μου Γέροντα Παρθένιε, Αγιοπαυλίτης μοναχός – από το 1852 μέχρι το 1859. Εκεί δηλαδή, στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου, στην ουσία ανδρώθηκε και ωρίμασε πνευματικά. Οι θερμές όμως παρακλήσεις των Γρηγοριατών πατέρων τον έφεραν ως ηγούμενο στην Ιεράν Μονήν Γρηγορίου. Μάλιστα, προς αυτό τον ωδήγησε, είχε δηλαδή την ευλογία του ιδίου του Γέροντα του, Σωφρονίου Αγιοπαυλίτου, ο οποίος εκοιμήθη το 1882. Αναφερτέον ότι ο παπα-Συμεών τυγχάνει πνευματικός ανακαινιστής και νέος κτίτωρ της Ιεράς Μονής Γρηγορίου.
Επίσης, ένα άλλο θαύμα του Αγίου Νικολάου συνέβη πάλι στην Ιερά Μονή Γρηγορίου, επί ηγουμενίας του Αρχιμανδρίτου Αθανασίου, ο οποίος ήτο υποτακτικός του προηγουμένου παπα-Συμεών. Ο ηγούμενος Αθανάσιος εκοιμήθη το 1953.
Ενεφανίσθη ζωντανός ο Άγιος Νικόλαος εμπρός στους πατέρες Μιχαήλ και Χρύσανθο, που ήσαν υπεύθυνοι στο αρτοποιείο της Μονής και ήσαν περίλυποι διότι δεν είχαν σιτάρι για το Μοναστήρι, και ευλόγησε το λιγοστό σιτάρι που είχε απομείνει εκεί. Και για έξι ολόκληρους μήνες το σιτάρι που ευλόγησε ο Άγιος Νικόλαος δεν ετελείωνε. Τον Γέροντα Αθανάσιο τον επισκέφθηκε, σημειωτέον, και η Υπεραγία Θεοτόκος εις τον ναό.
Τέλος, ας αναφέρωμε, αγαπητοί μου συμπατριώτες αδελφοί, την εμφάνισι του Αγίου Νικολάου στον Κεφαλονίτη προηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου Αρχιμανδρίτην Ανδρέαν. Εγεννήθη εδώ στην Κεφαλονιά, στην Αγκώνα, το 1904 και εκοιμήθη μόλις το 1987. Μάλιστα, εκοιμήθη, όχι φυσικά τυχαίως, την ημέρα της εορτής της Υπαπαντής, που εώρταζε το Μοναστήρι του Αγίου Παύλου.
Μετά την αγρυπνία, έγινε η κηδεία του, την οποία εν Αγίω Πνεύματι παρηκολούθησε, με την πνευματική του αίσθησι, ο χαριτωμένος φίλος και συνασκητής του Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ από το Έσσεξ της Αγγλίας. Μάλιστα, με πρότασι και μεσολάβησι του φωτισμένου Γέροντα Ανδρέου, ο Γέρων Σωφρόνιος υπήρξε πνευματικός της γύρω περιοχής και της Μονής Αγίου Παύλου, τότε.
Ο Γέρων Ανδρέας άφησε σε όλο το Αγιώνυμον Όρος, αλλά και σε όλο το πανορθόδοξο πλήρωμα φήμη αγίου ανδρός. Η ζωντανή εμφάνισις της Παναγίας που αυτός είχε στο μετόχι της Μονής, εκεί στον Μονοξυλίτη – εντός του Αγίου Όρους -, είναι ίσως η πιο γνωστή, πρόσφατη, συγκινητική, διδακτική και δημοφιλής εμφάνισις της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Εκεί λοιπόν, στον Μονοξυλίτη, όπου ο ναός τιμάται στον Άγιο Νικόλαο, είδε με φυσική μορφή ανθρώπου τον Άγιο Νικόλαο, το 1975. Είδε δηλαδή έναν ηλικιωμένο άγνωστο ιερέα, που του αυτοσυστήθηκε και του είπε ότι ελέγετο »π. Νικόλαος». Έτσι του είπε ο Άγιος. Και ερώτησε τον π. Ανδρέα να του δείξη τον δρόμο προς τις Καρυές. Όπερ και εγένετο. Μετά, συνέχισε το άγνωστο μέχρι τότε Γεροντάκι και πήρε σιγά-σιγά τον δρόμο προς τις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους.
Ο παπα-Ανδρέας, μόλις επήγε στο κελλί του, αναλογίσθηκε αμέσως ότι ώφειλε να είχε καλέσει τον »ξενο» οδοιπόρο να φάγη κάτι, για να αποκτήση δυνάμεις για την μετέπειτα οδοιπορία του. Οπότε, σε »μηδεν» χρόνο από τότε που τον εχαιρέτησε, εβγήκε πάλιν αμέσως τροχάδην έξω για να τον καλέση για φαγητό. Αλλά ο αυτοσυστηθείς »π. Νικόλαος» δεν υπήρχε πουθενά. Είχε εξαφανισθή, εντελώς ανεξήγητα!
Σημειωτέον δε, ότι σε εκείνο το σημείο ο δρόμος προς τις Καρυές ήτο ακάλυπτος τουλάχιστον για πορεία δέκα λεπτών, οπότε σίγουρα έπρεπε, επειδή είχε ορατότητα, να τον είχε δη. Όμως, ο άγνωστός ιερέας άφαντος εγένετο απ᾽ αυτού. Δεν τον είδε πουθενά στον ορίζοντα. Οπότε, ο απερίεργος παπα-Ανδρέας, αν και δεν ημπόρεσε να δώση εξήγησι, είπε απλά στον εαυτό του: »Κριμα για μένα που δεν επρόλαβα να φιλέψω τον άγνωστο οδοιπόρο».
Έφαγε, εκοιμήθη, αλλά όταν εξύπνησε ήτο υπερβολικά και ανεξηγήτως αλλαγμένος. Είχε μία θεϊκή χαρά και ειρήνη, την πάντα νουν υπερέχουσαν, και ο λογισμός του, που τον πολεμούσε μέχρι τότε με λύσσα, εάν έπρεπε να πάη να βοηθήση ως ηγούμενος κάποιο άλλο Μοναστήρι η να παραμείνη μέχρι τέλους στην μετάνοιά του, άλλαξε απρόσμενα μετά την συνάντησι με τον άγνωστο π. Νικόλαο και του έλεγε μέσα σε βαθειά θεϊκή ειρήνη: »Δεν είσαι τώρα για νέες άλλες ηγουμενίες».
Ευθύς μετά πήγε στην εκκλησία, συγκινημένος και χαρούμενος, διότι είχε τελειώσει το προσωπικό του δράμα, και, βλέποντας την εικόνα του Αγίου Νικολάου που πήγε να την προσκυνήση, διαπιστώνει έκπληκτος ότι ο εικονιζόμενος Άγιος ήταν ακριβώς ίδιος με τον άγνωστο παπά που είχε περάσει πριν λίγο και μυστηριωδώς-θαυματουργικώς είχε αμέσως εξαφανισθή. Μετά μάλιστα, ο ίδιος απορούσε και έλεγε: »Μα, να μην ανοίξη το μυαλό μου πιο μπροστά;»!
Βλέπετε, αγαπητοί μου αδελφοί, ακόμη και σε αγίους ανθρώπους, ο Θεός, όποτε θέλει, »κλειδωνει» τον νου τους και όποτε κρίνει τον »διανοιγει». Κατόπιν, ο πνευματικός του Γέροντος Ανδρέα, ο παπα-Διονύσης, του είπε: »Προφανως, ευλογημένε, ήτο ο Άγιος Νικόλαος. Ήλθε και σου πήρε το μεγάλο βάρος που είχες επάνω σου». Την ταλάντευσι δηλαδή και την σύγχυσι των λογισμών. Σημειωτέον ότι αυτό το μαρτύριο των λογισμών το καταλαβαίνουν μόνον όσοι το έχουν περάσει και στο ποσοστό που το έχουν βιώσει.
Όταν παρητήθη ο Γέρων Ανδρέας από ηγούμενος, εξελέγη ως νέος ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους ο εδώ παρευρισκόμενος πολυσέβαστος Γέρων Παρθένιος, που όλοι μας έχομε την μεγάλη τιμή, χαρά και ευλογία να τον έχωμε ανάμεσά μας, προεξάρχοντα μάλιστα της λειτουργικής μας συνάξεως. Περί του Γέροντος Παρθενίου, ο μακαριστός άγιος προηγούμενος Ανδρέας, έλεγε τα εξής – και να με συγχωρήσετε Γέροντα που θα το αναφέρω: «»Ματια μου» – αυτό το ξέρετε, είναι κεφαλονίτικο, δεν χρειάζονται διευκρινήσεις σε σας -, »ματια μου», έχομε νέο ηγούμενο, κατάφορτο από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος».
Γι᾽ αυτό, πολυσέβαστε Γέροντά μου και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, εν κατακλείδι, να μου επιτρέψετε, αντί περαιτέρω σχολίων στον αληθινό και περιεκτικό λόγο του Γέροντος Ανδρέου, να σας διαβάσω ένα σύντομο, απλό, αλλά καρδιακό ποιηματάκι, αφιερωμένο στην εδώ εκκλησία του Αγίου Νικολάου των Χαυδάτων, στον Γέροντα Παρθένιο και στην Κεφαλονιά γενικώς.
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ
Τι λόγια νάβρω για να πω
συγκίνησι μου βγαίνει
σαν λειτουργώ με τον γερο-Παρθένιο
σιωπηλά το δάκρυ τρέχει
Η Παναγιά τον φώτισε
από μικρό παιδάκι
και στο Άγιον Όρος τον ωδήγησε
στο δικό Της άγιο λιμανάκι
Σήμερα λάμπει η εκκλησιά,
χαίρουν και τα καντήλια
με τον γερο-Παρθένιο λειτουργό
πλημμύρισε Χάρι θεία
Ετούτη ᾽δω την εκκλησιά
την έχτισε με πόνο.
Στολίδι είναι και παρηγοριά
για το νησί μας όλο
Του Γέροντα οι προσευχές
κι η Χάρι του Άη Νικόλα
φυλάνε την Κεφαλονιά|
και τα Χαυδάτα όλα
Γέροντα, όλο το νησί,
Ληξούρι κι Αργοστόλι,
σε αγαπάει αληθινά
και σε καμαρώνει
Και στο Άγιο Όρος ολόκληρο
σ᾽ Ανατολή και Δύσι
τέτοιον ταπεινό ηγούμενο
δεν έχουν συναντήσει
Και ο γερο-Παΐσιος έλεγε
προσωπικά σε μένα
»ηγουμενοι υπάρχουν πολλοί,
Παρθένιος κανένας»
Απλότητα, διάκρισι,
ταπείνωσι μεγάλη
ένας ηγούμενος τρανός
σαν καλογέρι να μιλάη
Εδώ, ετούτο το νησί
ανδριάντα θα σου στήση
γιατί σε σεισμούς, καταποντισμούς
με το κομβοσχοίνι έδωσες λύσι
Ένα μεγάλο ευχαριστώ
μέσα από την ψυχή μου
και ένα μόνο σου ζητώ
νάμαι στην προσευχή σου
Χαυδώτες και Χαυδώτισσες
έχομε ευλογία μεγάλη
του Γέροντα τις προσευχές
και τ᾽ Άη Νικόλα την Χάρι
Την ευχή σας, ευχαριστώ πάρα πολύ.
Βοήθειά μας ο Άγιος Νικόλαος.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κατερέλος
Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
(Ομιλία κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Χαυδάτων Κεφαληνίας 24-05-2014)
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου: 06 Δεκεμβρίου 2014.
Παράβαλε και:
06 Δεκεμβρίου, Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Νικολάου, επισκόπου Μύρων του θαυματουργού: Υμνολογική εκλογή, τα Λειτουργικά Αναγνώσματα του όρθρου και της Θ. Λ., Παρακλητικός Κανών.
06 Δεκεμβρίου, Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Νικολάου επισκόπου Μύρων, του θαυματουργού – Συναξάριον.
06 Δεκεμβρίου, Άγιος Νικόλαος, ο αγιοθαλασσίτης οιακοστρόφος των καραβιών – Νικολάου Κωστάρα, (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
Χαιρετισμοί και Παρακλητικός Κανών εις τον Αγιον Νικόλαον – Γερασίμου Μον. Μικραγιαννανίτου.
Εγκώμιον εις τον μέγαν και θαυματουργόν Ιεράρχην Νικόλαον (απόσπασμα) – Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου.
