ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κ’
Υπάρχει πάντοτε καιρός για περισυλλογή
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΗΣ ευκαιρία κατάλληλη για να περισυλλέγεσαι και να εξετάζης τον εαυτό σου, χωρίς να παραλείπης και την ευγνώμονα ανάμνησι των ευεργεσιών του Θεού.
Να προσέχης στην εκλογή των θεμάτων σου. Μη διαλέγης θέματα περιεργείας μόνον άξια. Να σε απασχολούν τα θέματα εκείνα που προκαλούν την συγκίνησι της καρδιάς και την μετάνοια.
Παραπονείσαι ίσως ότι δεν έχεις καιρό για ευσεβείς σκέψεις. Κλείσε τ’ αυτιά σου στις μάταιες κοσμικές φωνές˙ απόφευγε το σαράκι της περιεργείας και τότε θα ιδής πόσος χρόνος είναι στη διάθεσί σου.
Η συναναστροφή με τον κόσμο και οι
κοσμικές μέριμνες, χρειάζονται προσοχή.
Κάποιος αρχαίος σοφός είπε: «Κάθε φορά που συναναστρέφομαι με ανθρώπους, γυρίζω στο σπίτι μου λιγώτερο άνθρωπος». Αυτό είναι αλήθεια, όταν αφήνωμε τον εαυτό μας να παρασυρθή σε άκαρπες και άσκοπες συζητήσεις. Καλλίτερα είναι να σιωπά κανείς, παρά να μιλά μέτρια, χωρίς να προκαλή ωφέλεια.
Είναι πολύ βοηθητικό για την πνευματική πρόοδο ν’ απομακρύνεται κανείς από το πλήθος.
Όταν μπορής εύκολα όποτε θέλης ν’ αππομονωθής, τότε χωρίς πνευματικό κίνδυνο μπορείς να εμφανίζεσαι δημοσίως.
Όταν χωρίς εσωτερική στεναχώρια σιωπάς, μπορείς και να μιλάς με ασφάλεια.
Όταν συνήθισες ευχάριστα να πειθαρχής και να υπακούης, τότε μπορείς και να κάθεσαι ήσυχα στις πρώτες θέσεις.
Όταν η συνείδησίς σου είναι ειρηνική και δεν σε ελέγχει τότε είσαι πραματικά χαρούμενος.
Μέσα από το φόβο του Θεού ξεπηδούσε η πεποίθησις των αγίων.
Όσο μεγάλες αρετές κι αν τους στόλιζαν, όσο πλούσιες κι αν ήσαν οι χάρες τους, το μεγαλύτερο στολίδι τους ήταν η ταπείνωσις.
Αντίθετα οι κακοί και οι φαύλοι στηρίζουν την πεποίθησί τους στις φανταστικές τους δυνατότητες και γίνονται έτσι πνευματικά τυφλοί.
Όσο ευσεβής κι αν είσαι, ασφάλεια απόλυτη στη ζωή αυτή δεν υπάρχει.
Όσοι άφησαν την αυτοπεποίθησί τους να θεριέψη μέσα στο γενικό θαυμασμό, αυτοί διατρέχουν τον πιο μεγάλο κίνδυνο για μια καταστρεπτική πτώσι.
Γι’ αυτό ίσως είναι καλλίτερα να μην είναι κανείς τελείως απαλλαγμένος από πειρασμούς, αλλά συχνά να αντιμετωπίζη επιθέσεις, για να μη γίνεται υπερήφανος και βασίζεται στις κοσμικές δυνάμεις.
Εξασφαλίζει την ευτυχία, αυτός που πάνω απ’ όλα
φροντίζει για την σωτηρία της ψυχής του.
Ευτυχής εκείνος που δεν επιδιώκει τις κοσμικές χαρές που γρήγορα περνούν και χάνονται.
Ευτυχής όποιος μπορεί να καθαρίζη την ψυχή του από κάθε ανώφελη φροντίδα και σκέπτεται μόνο τον Θεό και τη σωτηρία της ψυχής του.
Ευτυχής εκείνος που μπορεί να αναθέτη στον Θεό με πεποίθησι τα πάντα.
Εκείνος που δεν ασκείται στη συντριβή της καρδιάς δεν θα απολαύση ποτέ την θεία παρηγοριά.
Για να επιτύχης όμως τη συντριβή της καρδιάς και την κατάνυξι, πρέπει να κλειστής στο ταμιείον σου, πρέπει να φύγης μακρυά από το θόρυβο του κόσμου, έτσι όπως το λέγει ο Ψαλμωδός «α λέγετε εν ταις καρδίαις υμών, επί ταις κοίταις υμών κατανύγητε» (Ψαλμ. δ’, 5).
Η προσευχή και η αυτοσυγκέντρωσι
εξασφαλίζουν την πνευματική μας πρόοδο.
Μέσα στο ήσυχο ταμιείον σου θα βρης εκείνο που τόσο εύκολα χάνεις μέσα στον κόσμο.
Πηγή αστήρευτης χαράς είναι η προσευχή που γίνεται σ’ ένα ήσυχο μέρος. Η αταξία στην προσευχή φέρνει κούρασι και ανία.
Πρέπει από την αρχή της πνευματικής ζωής σου να ασκηθής στην περιοδική απομόνωσι ώστε να σου γίνη συνήθεια, για να σου είναι κατόπιν ο πιο αγαπητός φίλος και η πιο μεγάλη παρηγοριά.
Μέσα στη σιωπή και στην ηρεμία κάνει ο ευσεβής ωφέλιμες σκέψεις και προοδεύει στην αρετή, κατωρθώνει δε να κατανοήση τα βαθειά νοήματα της Αγ. Γραφής.
Μέσα στη σιωπή του ταμιείου, θα απολαύση ο ευσεβής τη ζωή των δακρύων με τα οποία θα ξεπλύνη τον ρύπο της προηγούμενης αμαρτωλής ζωής του.
Όποιος έμαθε να ζη τη ζωή της σιωπής, της προσευχής και της απομονώσεως, πλησιάζει τον Θεό και τους Αγγέλους.
Και θαύματα ακόμη αν κάνης ενώ παραμελής τον εαυτό σου, τίποτε δεν ωφελήσαι. Είναι καλλίτερα να ζη κανείς μόνος με τη φροντίδα για την ψυχή του.
Μακάριος εκείνος που είναι αφιερωμένος στην πνευματική ζωή και εφαρμόζει το «λάθα βιώσας».
Μη ζητάς ατ απηγορευμένα˙ θα σε καταστρέψουν.
Γιατί σε βασανίζει η επιθυμία των απηγορευμένων;
Ο κόσμος και οι επιθυμίες του περνούν. Στο τέλος δεν μας μένει παρά μόνο το βάρος της συνειδήσεως και το πνευματικό σκοτάδι.
Ίσως κινήσουμε χαρούμενοι για κάποια πράξι αμαρτωλή. Θα επιστρέψουμε όμως λυπημένοι. Ίσως περάσουμε ένα βράδυ γεμάτο ευθυμία. Το πρωί όμως θα είμεθα βαρύθυμοι.
Ύπουλα μας κυριεύει η σάρκα με τις επιθυμίες της. Στο τέλος όμως, μας καταστρέφει.
Ζήτα τη μόνιμη χαρά του Χριστού και όχι
την απατηλή των πραγμάτων του κόσμου.
Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι πρόσκαιρα. Όπου κι αν πας, δεν πρόκειται να συναντήσης εδώ στη γη κάτι το μόνιμο.
Μπορεί να νομίζης ότι θα ικανοποιηθής απόλυτα˙ πόσο όμως γελιέσαι!
Μη ζητάς οπτασίες και χίμαιρες. Σήκωσε τα μάτια σου στον ουρανό και ζήτησε το έλεος του Θεού για τις αμαρτίες και τις ελλείψεις σου.
Οι ανόητοι κι οι απερίσκεπτοι μπορούν να καταγίνωνται με ματαιότητες˙ εσύ πρόσεχε να εφαρμόζης ό,τι ο Θεός διατάσσει.
Κλείσε την πόρτα του δωματίου σου και με θερμή προσευχή κάλεσε τον Ιησού. Την ειρήνη και την γαλήνη που θα βρης μαζί Του πουθενά αλλού δεν είναι δυνατόν να την συναντήσης.
Ο κόσμος δίνει την ταραχή της καρδιάς. Ο Χριστός, γλυκειά και υπερκόσμια ειρήνη.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
