Ένα θλιβερό αποτέλεσμα που προήλθε από τη σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη το 2016 είναι ο διχασμός των Ορθοδόξων. Διχασμός που αρχικά φανερώθηκε με την άρνηση τεσσάρων αυτοκεφάλων Εκκλησιών να μετάσχουν στις εργασίες της Συνόδου, ανεξαρτήτως των λόγων που καθεμιά προέβαλε. Διχασμός όμως που συνεχίσθηκε εντονότερος μετά τη Σύνοδο. Έχουν ουσιαστικά δημιουργηθεί δύο αντιτιθέμενα μέτωπα, στα οποία κυριαρχούν ποικίλες τάσεις, από ήπιες και μετριοπαθείς μέχρι ακραίες και επιθετικές. Αποκορύφωμα αυτής της εν εξελίξει διχοστασίας αποτελούν αφενός μεν οι απειλές που εκπορεύθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά των επικριτών της Συνόδου, αφετέρου δε μια αποσχιστική τάση που κυοφορείται ανάμεσα μάλιστα σε αξιόλογα πρόσωπα του θεολογικού κόσμου και σημαντικού αριθμου μοναχών του Αγίου Όρους.
Η αλήθεια επιβάλλει να επισημάνουμε ότι η κύρια αιτία αυτής της επικίνδυνης καταστάσεως είναι η ασάφεια και αμφισημία του κειμένου της Συνόδου περί της σχέσεως «της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Κάτι που επισημαίνεται από Συνόδους αυτοκεφάλων Εκκλησιών και αρκετούς Επισκόπους, κληρικούς, μοναχούς και θεολόγους. Ακριβέστατα περιέγραψε την προβληματικότητα του σχετικού συνοδικού κειμένου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, όπως σημειώσαμε και σε προηγούμενο σχόλιό μας, λέγοντας επί λέξει: «Παρατηρεί κανείς στο τελικό κείμενο αντιφατικά σημεία. Κατά την γνώμη μου δεν είναι κείμενο θεολογικό, αλλά διπλωματικό».
Την προβληματικότητα αυτού του κειμένου επισημαίνει και η εισήγηση της ειδικής Επιτροπής του Αγίου Όρους «επί των τελικών κειμένων της εν Κρήτη Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» που δόθηκε στη δημοσιότητα στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου. Στην αξιόλογη αυτή εισήγηση επισημαίνεται και το εξής σημαντικότατο ζήτημα:
«Σήμερoν η διατήρησις της ενότητος της Εκκλησίας είναι εν οδυνηρόν αίτημα. Εν Αγίω Όρει και αλλαχού ακούονται διαμαρτυρίαι και δυστυχώς αναπτύσσονται έως και σχισματικαί τάσεις. Αναμφιβόλως εις αυτό συμβάλλουν και αι αμφισημίαι εις τα συνοδικά κείμενα, η ασάφεια των οποίων δημιουργεί προϋποθέσεις δι’ οικουμενιστικήν ερμηνείαν των και επομένως οδηγεί εις κρίσιν την ενότητα της Εκκλησίας… Όχι μόνον «ζηλωτικαί», ως λέγεται, αλλά και υγιείς φωναί αναζητούν λόγον αληθείας δια να πεισθούν και να αναπαυθούν».
Το Ιεροκοινοτικό κείμενο καταλήγει με την έκφραση ελπίδος να διορθωθούν τα συνοδικά κείμενα, «ώστε αυτά να ανταποκρίνωνται εις την εκπλήρωσιν της σωτηριώδους αποστολής της Εκκλησίας εις τον σύγχρονον κόσμον». Συμμεριζόμαστε την ελπίδα αυτή και την εκφράζουμε και ως παράκληση προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο να μεριμνήσει ώστε με κάποιο τρόπο να διευκρινισθούν με ακρίβεια τα αμφιλεγόμενα σημεία. Η Μεγάλη Σύνοδος συνεκλήθη βασικώς για να εκφράσει την ενότητα της Ορθοδοξίας. Αυτή έχει ήδη πληγεί. Και είναι χρέος όλων να συντελέσουμε στη θεραπεία της πληγής. Οι οποιεσδήποτε απειλές και οι ακραίες τάσεις μόνο λάδι στη φωτιά ρίχνουν. Η Ορθόδοξη οριοθέτηση της αλήθειας σώζει και ενώνει. Και αυτό ολοψύχως ευχόμαστε να πραγματοποιηθεί.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αδελφότις Θεολόγων «Ο Σωτήρ»
