Άλλος εις το αυτό θεώρημα.
Ή μήποτε δια το απλώς ειπείν, και κατά μίμησιν της Ιωάννου ζώνης, και πάλιν ευαγγελικώς δύνασθαι το Πάσχα εσθίεσθαι, τας δε διαφοράς των μεταλαμβανόντων και τους τρόπους αυτού του Πάσχα διδασκαλικώς ο Πατήρ παρηνίξατο. Τρία γαρ Πάσχα παραδίδωσιν ο Παλαιάς Γραφής λόγος, εν κατά την Αίγυπτον επιτελούμενον, και έτερον κατά την έρημον, και το άλλο κατά την γην της επαγγελίας. Η μεν ουν Αίγυπτος κατά μίαν των περί αυτήν επινοιών αλληγορουμένη τούτον δηλοί τον κόσμον, η δε έρημος ωσαύτως κατά μίαν των επ’ αυτής θεωριών την μετά θάνατον κατάστασιν των ψυχών αλληγορικώς υποφαίνει, η δε γη της επαγγελίας τον μέλλοντα προτυποί. Τρεις γαρ τόποι και καταστάσεις εισίν εν οις οι άνθρωποι γινόμεθα˙ ούτος ο εν ω το είναι λαμβάνοντες γεννώμεθα κόσμος, και ο μετά θάνατον εν ω εντεύθεν απιόντες γινόμεθα τόπος, και ο μέλλων αιών, εν ω μετά ψυχών συγκλειόμεθα και σωμάτων. Εφ’ όσον ουν χρόνον εσμέν εν τω κόσμω τούτω, εν Αιγύπτω άγομεν το Πάσχα, των καθ’ αμαρτίαν κηλίδων εκκαθαιρόμενοι˙ επάν δε ταύτην δια θανάτου περάσωμεν την ζωήν, ως εν ερήμω πάλιν άγομεν έτερον Πάσχα, τρανομέρους τους των όντων λόγους, χωρίς συμβόλων και αινιγμάτων και της δι’ αισθήσεως ποικιλίας, νοητώς τε και ασωμάτως μανθάνοντες˙ και αύθις κατά τον μέλλοντα των θείων απαγγελιών αιώνα εορτάζομεν το Πάσχα, τον ακρότατον αμέσως εσθίοντες της σοφίας λόγον, προς ον μεταποιηθέντες κατά χάριν θεούμεθα, την προ άλλο Πάσχα διάβασιν καθ’ οτιούν άλληνουκ έχοντες, πλην ότι και ενταύθα παρούσιν ημίν δυνατόν εστί προς την εκάστου κατάστασιν εικονισθήναι των ειρημένων τόπων την ιδιότητα. Ο γαρ εκάστου ημών βίος χαρακτηριστικός εστί του εν ω εστί τόπου….
Άλλη εξήγηση του ιδίου λεγομένου.
Ή μήπως με το να πει απλώς, ¨και κατά μίμηση της ζώνης του Ιωάννη¨, και πάλι ότι ¨κατά το Ευαγγέλιο μπορούν να φάνε το Πάσχα¨, έκανε διδακτικό υπαινιγμό ο δάσκαλος τόσο για τις διαφορές εκείνων που μετέχουν, όσο και για τους τρόπους του ίδιου του Πάσχα. Ο λόγος της Παλαιάς Διαθήκης παραδίδει τρία Πάσχα˙ ένα που διαδραματίζεται στην Αίγυπτο, άλλο στην έρημο, και τρίτο στη γη της επαγγελίας. Η Αίγυπτος λοιπόν σύμφωνα με μία αλληγορία σημαίνει τούτον τον κόσμο, και η έρημος επίσης σύμφωνα με μία θεωρία γι’ αυτήν υποδηλώνει αλληγορικά τη μεταθανάτια κατάσταση των ψυχών, και η γη της επαγγελίας προτυπώνει τον μελλοντικό κόσμο. Υπάρχουν τρεις τόποι και καταστάσεις όπου βρισκόμαστε οι άνθρωποι˙ ο κόσμος αυτός μέσα στον οποίο δεχόμαστε το είναι και γεννιόμαστε, ο τόπος στον οποίο φτάνομε μετά το θάνατο αναχωρώντας από δω, και η μέλλουσα ζωή στην οποία κλεινόμαστε με τις ψυχές και τα σώματα. Όσον χρόνο λοιπόν βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, εορτάζομε το Πάσχα στην Αίγυπτο και καθαιρόμαστε από τις κηλίδες της αμαρτίας. Όταν όμως με το θάνατο περάσομε αυτή τη ζωή, σαν μέσα στην έρημο εορτάζομε πάλι άλλο Πάσχα, κατανοώντας νοερά κι ασώματα ευκρινέστερα τους λόγους των όντων χωρίς σύμβολα και αινίγματα και την ποικιλία των αισθήσεων. Και πάλι εορτάζομε το Πάσχα στον μελλοντικό αιώνα που μας υπόσχεται ο Θεός, τρώγοντας απευθείας τον ακρότατο λόγο της σοφίας, κι αφού μεταποιηθούμε σ’ αυτόν, γινόμαστε θεοί κατά χάρη. Οποιοδήποτε άλλο πέρασμα σε άλλο πάσχα δεν έχομε, εκτός μόνο ότι και εδώ όταν είμαστε είναι δυνατό ανάλογα με την κατάσταση του καθενός να παρομοιαστεί η ιδιαιτερότητα των τόπων που αναφέρθηκαν. Γιατί ο βίος του καθενός μας είναι χαρακτηριστικός του τόπου όπου βρίσκεται…
Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού – ομιλία ΡΚΔ’ (περί Πάσχα).rar
Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.
