Όταν πέθανε ο πεθερός του ο Λάβαν, ο Ιακώβ κληρονόμησε όλα τα κοπάδια εκείνου και τότε αποφάσισε να γυρίση στην πατρίδα του και να φιλιωθή με τον αδελφό του τον Ησαύ, που του είχε πια περάσει ο θυμός. Ο Ησαύ, όταν έμαθε πως έρχεται ο αδερφός του, βγήκε να τον υποδεχτή και να φιλιωθή μαζί του. Ο Ιακώβ εγκαταστάθηκε με τους γιους του, και τα υπάρχοντά του στον τόπο του πατέρα του και ζούσε ευτυχισμένος.
Η πώληση του Ιωσήφ από τους αδελφούς του
Από τους δώδεκα γιους του ο Ιακώβ αγαπούσε περισσότερο τον Ιωσήφ, γιατί είχε γεννηθή στα γεράματά του. Του είχε λοιπόν φτιάξει μια ωραία στολή κι ένα λαμπρό πανωφόρι. Για την προτίμηση όμως αυτή τον μίσησαν τον Ιωσήφ τ’ αδέρφια του. Και το μίσος αυτό μεγάλωσε πιο πολύ, όταν ο Ιωσήφ τους διηγήθηκε τα δυο αυτά όνειρα που είχε δη:
Το πρώτο, πως έδεναν δεμάτια στον κάμπο. Το δικό του δεμάτι στεκόταν ολόρθο ενώ τα δεμάτια των αδερφών του έπεφταν και το προσκυνούσαν.
Το δεύτερο, πως ο ήλιος και η σελήνη κι έντεκα αστέρια τον προσκυνούσαν.
Μια μέρα έστειλε ο Ιακώβ τον Ιωσήφ στ’ αδέρφια του, εκεί που έβοσκαν τα πρόβατα, για να δη τι γίνονταν.
Εκείνοι, καθώς είδαν τον Ιωσήφ από μακριά, είπαν μεταξύ τους:
-«Να! Έρχεται κείνος, ο ονειροχτυπημένος. Ας τον σκοτώσωμε λοιπόν κι ας τον ρίξωμε σ’ έναν απ’ αυτούς τους λάκκους κι ας πούμε στον πατέρα μας πως τον έφαγε κάποιο θηρίο. Έτσι και τα όνειρά του θα βγουν ανάποδα».
Στην απόφαση όμως αυτή δεν ήταν σύμφωνος ο Ρουβήν, που συμβούλευε τους αδερφούς του να μη βάψουν τα χέρια τους στο αδερφικό αίμα, αλλά να ρίξουν τον Ιωσήφ σ’ ένα λάκκο. Σκόπευε αυτός ύστερα να τον τραβήξη από κει και να τον σώση. Τ’ αδέρφια του πείστηκαν, γιατί κι έτσι πίστευαν πως σίγουρα ο Ιωσήφ θα πέθαινε μες το λάκκο από την πείνα.
Σαν πλησίασε λοιπόν ο Ιωσήφ, του έβγαλαν το ωραίο του επανωφόρι και τον έριξαν σ’ ένα λάκκο άδειο. Ύστερα κάθισαν να φάνε. Καθώς έτρωγαν, να μια συνοδεία από εμπόρους Ισραηλίτες, που πήγαιναν στην Αίγυπτο. Τότε ο Ιούδας είπε στ’ αδέρφια του:
-«Τί θα ωφεληθούμε, αν σκοτώσωμε τον αδερφό μας και κρύψωμε το θάνατό του; Καλύτερα είναι να τον πουλήσωμε στους εμπόρους».
Τ’ αδέρφια έμειναν σύμφωνα, έβγαλαν τον Ιωσήφ από το λάκκο και τον πούλησαν στους εμπόρους. Έπειτα έβαψαν το πανωφόρι του με αίμα από ένα κατσίκι που έσφαξαν, το έστειλαν του πατέρα τους, και του έλεγαν:
-«Βρήκαμε αυτό το πράγμα. Δες μην είναι το πανωφόρι του Ιωσήφ».
Ο πατέρας το γνώρισε και είπε:
-«Το πανωφόρι του παιδιού μου είναι. Τον έφαγε κάποιο θεριό». Ύστερα έσκισε τα ρούχα του και θρηνούσε τον αγαπημένο του γιο πολλές μέρες λέγοντας:
-«Με πένθος θα κατέβω στον τάφο να βρω το παιδί μου».
Οι έμποροι, όταν ήρθαν στην Αίγυπτο, πούλησαν τον Ιωσήφ στον Πετεφρή, που ήταν αρχιμάγειρας του Φαραώ, του βασιλιά της Αιγύπτου.
Ο Ιωσήφ στο σπίτι του Πετεφρή
Ο αρχιμάγειρας του Φαραώ, ο Πετεφρής, είδε πόσο ήταν καλός και τίμιος ο Ιωσήφ και τον έβαλε οικονόμο στο σπίτι του. Η γυναίκα όμως του Πετεφρή τον μίσησε τον Ιωσήφ τόσο, που τον συκοφάντησε στον άντρα της. Τότε ο Πετεφρής θύμωσε και διάταξε να ρίξουν τον Ιωσήφ στη φυλακή.
Όμως η αρετή του Ιωσήφ φάνηκε και μέσα στη φυλακή ακόμη. Όλοι μέσα εκεί τον αγάπησαν και τον εξετίμησαν για την καλοσύνη και την τιμιότητά του. Ο επιστάτης μάλιστα της φυλακής τον διόρισε να επιτηρή τους άλλους συγκαταδίκους.
Έτσι ο Ιωσήφ δεν απελπίστηκε. Ήξερε πως μια μέρα θα φαινόταν η αθωότητά του και θα ελευθερωνόταν.
Από το βιβλίο του:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Βιβλίο θρησκευτικών Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων – Αθήναι 1976
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
