Είναι σωστό να ευλογεί ο Ιερεύςμε τον τίμιο Σταυρό ή με το χέρι του; – Ιωάννου Φουντούλη.

Σε ποιό σημείο της θείας λειτουργίας ή άλλης ακολουθίας πρέπει να ευλογή ο ιερεύς με τον τίμιο σταυρό;

Κατά την ορθή πράξι, που επικρατεί στις μονές και στους ενοριακούς ναούς, ο ιερεύς ουδέποτε ευλογεί με τον σταυρό, αλλά πάντοτε με το χέρι. Μερικοί νεωτερίζοντες ιερείς συνηθίζουν να ευλογούν κατά το «Και έσται τα ελέη του μεγάλου Θεού…» κατά το τέλος της ευχής της αγίας αναφοράς της θείας λειτουργίας με τον τίμιο σταυρό. Αυτό όμως το κάμνουν επηρεασμένοι προφανώς από την αρχιερατική λειτουργία. Πολύ σωστά λοιπόν το νεώτερο Ιερατικό της Αποστολικής Διακονίας σημειώνει ότι και στην περίπτωσι αυτή η ευλογία δίδεται «δια της χειρός». Στις σλαβικές Ορθόδοξες Εκκλησίες κατά την απόλυσι ο ιερεύς κρατεί με τα δυο του χέρια τον σταυρό της ευλογίας και μ’ αυτόν σταυροειδώς ευλογεί εις το «ελεήσαι και σώσαι ημάς ως αγαθός και φιλάνθρωπος». Δεν ξεύρω αν οι σλάβοι εδώ νεωτερίζουν επηρεαζόμενοι και αυτοί από την αρχιερατική λειτουργία ή αν τηρούν, όπως στις περισσότερες φορές συμβαίνει, καμμία αρχαιοτέρα λειτουργική παράδοσι που δεν περισώθηκε σ’ εμάς. Στα μέρη μας όμως, επαναλαμβάνω, ούτε και στην περίπτωσι αυτή ούτε και ποτέ άλλοτε ο ιερεύς ευλογεί με τον τίμιο σταυρό.

Από το βιβλίο του αειμνήστου Καθηγητού της Θεολογικής σχολής του Α.Π.Θ., Ιωάννου Μ. Φουντούλη: Απαντήσεις εις Λειτουργικάς απορίας. Τόμος Α’. ΣΤ’ έκδοσις.

Εκδόσεις της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι, 1991.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Άρθρα, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.