Οι αδερφοί του Ιωσήφ έρχονται στην Αίγυπτο
Όταν ήρθαν τα χρόνια της δυστυχίας, στην Αίγυπτο υπήρχε σιτάρι αρκετό και κανείς από τους κατοίκους δε στενοχωρήθηκε για ψωμί. Σ’ άλλα μέρη όμως ο κόσμος άρχισε να υποφέρη. Έρχονταν λοιπόν στην Αίγυπτο κι αγόραζαν ακριβά το σιτάρι τους.
Η ίδια πείνα ήταν και στη Χαναάν, όπου ζούσε ο Ιακώβ με τους έντεκα γιους του. Στέλνει λοιπόν κι αυτός όλα τα παιδιά του, εκτός από το μικρό Βενιαμίν, για ν’ αγοράσουν σιτάρι από την Αίγυπτο. Αυτοί λοιπόν ήρθαν και παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ χωρίς να τον ξέρουν. Αυτός όμως αμέσως τους γνώρισε και με αυστηρό τρόπο τους ρωτάει:
-«Από πού έρχεστε σεις;».
-«Από τη Χαναάν, για σιτάρι», αποκρίθηκαν αυτοί φοβισμένοι.
-«Είστε κατάσκοποι εσείς!» τους λέει ο Ιωσήφ. «Ήρθατε να δήτε τα μυστικά οχυρώματα»!
-«Όχι, όχι κύριε. Είμαστε καλοί. Εμείς είμαστε τα δώδεκα παιδιά ενός καλού ανθρώπου, του Ιακώβ. Το μικρότερο ο Βενιαμίν, έχει μείνει εκεί. Ένα άλλο, ο Ιωσήφ, έχει χαθή».
-«Είστε κατάσκοποι!» τους λέει πάλι ο Ιωσήφ, «και θα μπήτε στη φυλακή, εκτός από έναν, που θα πάη στην πατρίδα σας να φέρη τον μικρότερο αδερφό σας».
Έτσι κι έγινε. Ύστερα όμως από τρεις ημέρες έρχεται ο Ιωσήφ στη φυλακή μ’ ένα διερμηνέα, που ήξερε εβραϊκά, και είπε στους αδερφούς του πως μπορούν να φύγουν και να φέρουν σιτάρι στην πατρίδα τους, να μείνη όμως ένας από αυτούς φυλακισμένος, ώσπου να φέρουν οι άλλοι τον Βενιαμίν, για να βεβαιωθή αν όσα είπαν είναι αλήθεια.
Τότε τ’ αδέρφια έλεγαν μεταξύ τους εβραϊκά, νομίζοντας πως ο Ιωσήφ δεν τους καταλάβαινε:
-«Εμείς πληρώνομε τώρα το κακό, που κάμαμε στον Ιωσήφ. Είδαμε την αγωνία του, ακούσαμε τους θρήνους του και δεν τον λυπηθήκαμε. Γι’ αυτό τώρα υποφέρουμε».
Μάλιστα περισσότερο μάλωνε τους άλλους ο Ρουβήν.
Ο Ιωσήφ, καθώς άκουσε αυτά, συγκινήθηκε πολύ, γιατί είδε πως τ’ αδέρφια του είχαν νιώσει την κακή πράξη, που έκαμαν και είχαν αρχίσει να μετανοούν.
Βγήκε λοιπόν κι έκλαψε κρυφά.
Ύστερα διάταξε να μείνη στη φυλακή μόνον ο Συμεών και στους άλλους να δώσουν την άδεια να γυρίσουν στην πατρίδα τους με τα σακιά γεμάτα σιτάρι.
Και μέσα στα σακιά είπε να βάλουν τα χρήματα, που είχαν δώσει, για ν’ αγοράσουν το σιτάρι, και να τους δώσουν και τροφές για το ταξίδι.
Στο δρόμο τ΄ αδέρφια απόρεσαν πολύ, όταν ανοίγοντας τα σακιά, βρήκαν μέσα και τα χρήματα.
Όταν ο Ιακώβ άκουσε όλα αυτά και πως ο άρχοντας στην Αίγυπτο απαιτούσε να στείλη το μικρό του γιο, ταράχτηκε πολύ.
-«Ο Ιωσήφ δε ζη πιά, ο Συμεών στη φυλακή. Τώρα μου ζητούν να χάσω και το μικρό μου Βενιαμίν; Όχι, αυτό δε γίνεται».
Ο Ρουβήν προσπάθησε να πείση τον πατέρα του πως αυτός θα προστάτευε το Βενιαμίν κι εξάπαντος θα τον έφερνε πίσω. Όμως ο Ιακώβ έμεινε αμετάπειστος.
Ήρθε η μέρα που το ψωμί σώθηκε πάλι στο σπίτι του Ιακώβ. Τότε έστειλε ξανά τα παιδιά του στην Αίγυπτο, για ν’ αγοράσουν άλλο σιτάρι. Εκείνοι όμως δεν έφευγαν χωρίς το Βενιαμίν κι έτσι ο Ιακώβ αναγκάστηκε να τον στείλη κι αυτόν, αφού εγγυήθηκε ο Ιούδας πως θα τον έφερναν οπωσδήποτε πίσω.
Ο Ιωσήφ φανερώνεται στους αδερφούς του
Όταν τα παιδιά του Ιακώβ ήρθαν στην Αίγυπτο, έδωσαν στον επιστάτη, που είχε ο Ιωσήφ, τα χρήματα που είχαν βρη στα σακιά τους. Ύστερα παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ κι αυτός τους δέχτηκε τώρα μαλακότερα και τους ρώτησε για τον πατέρα τους. Καθώς είδε το Βενιαμίν, συγκινήθηκε και βγήκε να κρύψη τα δάκρυά του.
Έπειτα τους έκαμε τραπέζι και τους έβαλε με τη σειρά σύμφωνα με την ηλικία τους, που τους έκαμε να παραξενευτούν. Διάταξε να βάλουν μπροστά στο Βενιαμίν το ωραιότερο φαγητό.
Έπειτα πρόσταξε τον επιστάτη του να γεμίση τα σακιά τους και να βάλη πάλι μέσα τα χρήματα του καθενός και στου Βενιαμίν το σακί να βάλη το ασημένιο ποτήρι του.
Το πρωί τ’ αδέρφια ξεκίνησαν. Μόλις όμως βγήκαν έξω από την πόλη, ο Ιωσήφ έδωσε διαταγή να τους πιάσουν, γιατί είχαν κλέψει το ασημένιο του ποτήρι. Τ’ αδέρφια, επειδή ήξεραν πως δεν είχαν κάμει τέτοιο πράγμα, είπαν:
-«Εκείνος που θα βρεθή στο σακί του το ποτήρι να θανατωθή κι όλοι εμείς οι άλλοι να γίνωμε σκλάβοι».
Ψάχνουν λοιπόν τα σακιά και να το ποτήρι, στου Βενιαμίν το σακί!
Τ’ αδέρφια απορώντας σκίζουν τα ρούχα τους και γυρίζουν στην πόλη, όπου οδηγούνται στον Ιωσήφ.
-«Τί είναι αυτό που κάματε;» τους ρωτά ο Ιωσήφ.
Ο Ιούδας ευθύς προχώρησε και είπε:
-«Να, εμείς δούλοι σου όλοι».
–«Όχι», αποκρίθηκε ο Ιωσήφ. «Μόνον αυτός που πήρε το ποτήρι θα μείνη σκλάβος μου. Σεις οι άλλοι θα γυρίσετε στον πατέρα σας».
-«Ας μείνω εγώ σκλάβος», παρακαλεί ο Ιούδας, «κι ας γυρίση ο Βενιαμίν, γιατί χωρίς αυτόν ο πατέρας μας δε θα μπορέση να ζήση».
Τότε ο Ιωσήφ δεν μπόρεσε πια να κρατηθή. Με τα δάκρυα στα μάτια λέει στους αδερφούς του:
-«Εγώ είμαι ο Ιωσήφ, ο αδερφός σας, που πουλήσατε. Μη λυπάστε. Πηγαίνετε στον πατέρα μας και πέστε του όλη την ιστορία και να πάρη όλη την οικογένεια και τα υπάρχοντά του και να ‘ρθη εδώ, γιατί η πείνα θα βαστάξη ακόμη πέντε χρόνια».
Αφού είπε αυτά τα λόγια ο Ιωσήφ, αγκάλιασε κλαίγοντας τους αδερφούς του και ιδιαίτερα το Βενιαμίν.
Ο Ιακώβ έρχεται στην Αίγυπτο
Τ’ αδέρφια του Ιωσήφ γύρισαν στη Χαναάν και γεμάτοι χαρά είπαν στον πατέρα τους πως ο Ιωσήφ ζη, είναι μεγάλος άρχοντας στην Αίγυπτο και θέλει να πάνε να ζήσουν όλοι κοντά του. Ο Ιακώβ στην αρχή δεν πίστευε. Όταν όμως είδε τα πλούσια δώρα, που είχε δώσει ο Ιωσήφ στα αδέρφια του, πίστεψε κι αποφάσισε να πάη στην Αίγυπτο, για να δη το γιο του πριν πεθάνη.
Ο Ιωσήφ, όταν έμαθε πως έρχεται ο πατέρας του βγήκε με μια ωραία βασιλική άμαξα να τον υποδεχτή. Κι όταν έφτασε, έπεσε στην αγκαλιά του και τον φιλούσε κι έκλαιγε από συγκίνηση.
Τότε ο Ιακώβ είπε:
-«Τώρα, αγαπητό μου παιδί, ας πεθάνω, αφού είδα το πρόσωπό σου».
Ο Ιακώβ έζησε ευτυχισμένος πια κοντά στα παιδιά του. Όταν πλησίασε το τέλος του, φώναξε τον Ιωσήφ και του παράγγειλε να τον θάψη στον τόπο των προγόνων του. Έτσι κι έγινε. Τα παιδιά του έμειναν στην Αίγυπτο και οι απόγονοί του έγιναν ένας μεγάλος λαός, που λεγόταν Ισραηλίτες.
Από το βιβλίο του:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Βιβλίο θρησκευτικών Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων – Αθήναι 1976
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
