Στην περιοχή της Εορδαίας τον εικοστό μόλις αιώνα, στις ημέρες μας, διέλαμψε η οσία κτητόρισσα του Μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, Χρυσή, η ταπεινή και απλοϊκή χήρα από το χωριό Παλαιοχώρι-Φούφα, η γνωστότερη στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας «Μπάμπω-Ρύσσω», δηλαδή «Γιαγιά-Χαρίσω».
Αυτή γεννήθηκε το 1877 και το επώνυμό της ήταν Πέτρου-Κύπτη. Ήταν πτωχή μα τίμια γυναίκα που την αξίωσε ο Θεός μετά από γάμου κοινωνία να αποκτήσει τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια, το Σταύρο, τον Τρύφωνα και το Θεόδωρο καθώς και μια κόρη, την Ελένη.
Υπάκουη στην Άγια Παρασκευή:
Αυτή την ενάρετη Χρυσή με τη σταθερή προσήλωση στις ελληνορθόδοξες παραδόσεις διάλεξε στην ηλικία των πενηνταέξη της χρόνων ή Αγία Οσιομάρτυς Παρασκευή, για να την καταστήσει πιστή τις θεραπαινίδα.
Αυτήν επέλεξε ή θαυματουργή Αγία, για να φανερώσει τον κρυμμένο στη γη πνευματικό θησαυρό του παλιού Μοναστηριού της με την πήλινη εικόνα της και άλλα τιμαλφή αντικείμενα. Χίλια εξακόσια χρόνια, όπως, της είπε, αυτά κρύβονταν θαμμένα στους λαγάνες της γης, στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού οι ποιμένες έβοσκαν τα ποίμνιά τους ανάμεσα στα χωριά Φούφα και Μηλοχώρι.
Ό πανδαμάτορας χρόνος, οι φυσικές καταστροφές και οι επιδρομές ληστών είχαν μετατρέψει το Μοναστήρι της Άγιας Παρασκευής σε ερείπια και αυτά ήταν χωσμένα μέσα στη γη από την επισώρευση ογκολίθων και χωμάτων. Όταν τελείωσε τις αποκαλύψεις, προς την Γερόντισσα Χρυσή ή Αγία Παρασκευή την προσέταξε να βοηθήσει στην εύρεση αυτού τού θησαυρού ή ταπεινή Γερόντισσα έσκυψε το κεφάλι, όπως ή Παναγία μας εμπρός στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, και της είπε «Γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου» (Λουκ. Α ΜΗ).
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ό δεύτερος γιος της Χρυσής, ό Τρύφωνας, είχε τυφλωθεί, αλλά ή μητέρα του πίστευε ακράδαντα στο Θεό, ότι θα θεραπευτεί. Πήγε, λοιπόν, στη θέση «Βακούφικα», εκεί πού σήμερα είναι κτισμένο το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, και όπου υπήρχε από παλιά άγιασμα αγνώστου ως τότε Αγίου και γέμισε ένα κανατάκι. Το έφερε στο καλύβι της και είπε στη νύφη της, τη γυναίκα του Σταύρου, ότι επειδή εκείνη θα ήταν στην Εκκλησία λόγω Κυριακής, να ρίξει στον Τρύφωνα, για να πλυθεί από το νερό πού έφερε, όταν εκείνος ξυπνήσει.
Όταν πράγματι ξύπνησε αυτός και τού έριξε ή νύφη του νερό, για να πλυθεί, αμέσως άρχισε να φωνάζει:
– Βλέπω, βλέπω!
Το ίδιο βράδυ παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή στον ύπνο της Γερόντισσας Χρυσής και της είπε:
-Εγώ θεράπευσα το γιό σου, τον Τρύφωνα. Γι` αυτό θέλω να πας στον Πρόεδρο τού χωριού σου , να σού δώσει εργάτες, να σκάψεις και να βρεις τα θεμέλια της
Εκκλησίας μου, πού είναι θαμμένη στη γη.
Υποχρεωμένη καθώς ήταν ή Γερόντισσα στη γιάτρισσα τού γιου της, πήγε το επόμενο πρωί με φόβο και σεβασμό, και επισκέφτηκε τον Ιερέα τού χωριού π. Ευάγγελο, καθώς και τον Πρόεδρο τού Παλαιοχωρίου – Φούφα Θωμά Κ. και τούς εξιστόρησε την επίσκεψη.
Για τις αποκαλύψεις της Αγίας Παρασκευής πήγε και στους δύο, για να τούς πιέσει μαζί να αναλάβουν πρωτοβουλία, να καλέσουν τούς κατοίκους τού χωριού σε παγγενιά, ώστε να πραγματοποιήσουν αυτά πού της περιέγραψε η Αγία. Με δόση, όμως, πειθώ και αν προσπάθησε ή πτωχή και πονεμένη χήρα να τούς περιγράψει αυτά πού της είπε ή Αγία Παρασκευή αυτοί δεν πίστεψαν. Μάλιστα ό Πρόεδρος την ειρωνεύθηκε λέγοντας:
-Γιατί δεν φανερώθηκε σ’ εμένα ή Αγία που έχω οικονομική επιφάνεια μεγάλη και εξουσία, αλλά παρουσιάσθηκε σ’ εσένα την άσημη και πτωχή; ’Έκανε λάθος επιλογή. Άμα θέλει η Αγία ας έλθει σ’ εμένα!
Μετά από αυτή την άρνηση η Γερόντισσα επέστρεψε στην καλύβη της ντροπιασμένη και ταραγμένη. Φοβόταν μήπως την περάσουν τρελή ή φαντασιόπληκτη!
Το επόμενο βράδυ ή Αγία Παρασκευή ξαναεπισκέφθηκε τη Γερόντισσα.
Άνοιξε τα παραθυρόφυλλα και της παρουσιάσθηκε. Εκείνη με συντριβή έσκυψε και έβαλε με ταπείνωσή κεφάλι της ανάμεσα στα πόδια της Αγίας περιμένοντας νέες της οδηγίες. Ή Αγία με επιτακτικό τρόπο της ζήτησε να ξαναπάει στον Πρόεδρο του Φούφα, ό όποιος και πάλι την ειρωνεύτηκε.
Ξανά, για τρίτη φορά, παρουσιάστηκε ή Αγία Παρασκευή στη Γερόντισσα και την προσέταξε αυτή τη φορά να πάει στον Πρόεδρο του Μηλοχωρίου, το Μπάρμπα-Ζάχο Μπαλαχτζή. Υπακούοντας η Γερόντισσα πήγε του εξιστόρησε
αυτά που είχε ζήσει τις τελευταίες ημέρες και τον πήγε στην περιοχή που της είχε υποδείξει ή Αγία με λεπτομέρειες εκείνος, παρακινούμενος από θεία έμπνευση, υποσχέθηκε να την βοηθήσει, για να αποκαλυφθούν τα ιερά αντικείμενα από το κατεστραμμένο Μοναστήρι.
Εκπλήρωση επιθυμίας – Ανακάλυψη του μοναστηριού και της εικόνας
Η Γερόντισσα τούς είπε ότι εάν δεν βρεθεί τίποτα και τους κουράσει χωρίς αποτέλεσμα, δεχόταν να την αποκεφαλίσουν και να τη θάψουν στο μέρος της ανασκαφής. Ορισμένοι ετοίμαζαν ξύλα, για να την κτυπήσουν για τα μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της.
Η Γερόντισσα Χρυσή μαζί με τον Πρόεδρο του Μηλοχωρίου, το Μπάρμπα-Ζάχο Μπαλαχτζή πήγαν πρώτα στο Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Ιωακείμ και μετά στην αστυνομία. Από τον πρώτο εξασφάλισαν την ευλογία για τις ενέργειές τους και από τη δεύτερη την άδεια ανασκαφής. Την επόμενη αμέσως ημέρα χωρίς χρονοτριβή μαζί με άλλους Μηλοχωρίτες μετέβησαν στο σημείο που είχε υποδείξει η Αγία Παρασκευή και άρχισαν να σκάβουν. Με λεπτομέρεια η Αγία είχε υποδείξει την ακριβή οριοθέτηση του παλιού Καθολικού του Μοναστηριού με τα ιερά αντικείμενα κοντά σε μια ανθισμένη τριανταφυλλιά, ανάμεσα στα βάτα. Η περιοχή βρίσκεται στους πρόποδες βουνού που από πίσω του βρίσκεται η Κλεισούρα με το Μοναστήρι της Παναγίας μας, στο οποίο ασκήτεψε η γειτόνισσα Οσία Σοφία.
Η έκταση τού Μοναστηριού και τού Αγιάσματος ήταν ιδιοκτησία ενός Οθωμανού πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών. Αυτός είχε πραγματικά τιμωρηθεί από την Αγία για ασέβεια του, γιατί είχε περιφράξει το άγιασμα ώστε να μην πηγαίνουν οι Χριστιανοί και του χαλούν τον κήπο. Τότε παρουσιάσθηκε ή Αγία Παρασκευή και τον απείλησε ότι θα τον τιμωρήσει αν δεν ανοίξει το άγιασμα για τούς Χριστιανούς, πράγμα το οποίο έγινε. Τότε εκείνος αναγκάστηκε να ανοίξει για τούς Χριστιανούς το άγιασμα.
Στις αρχές ή τα μέσα Ιουνίου του 1932 σύσσωμοι οι κάτοικοι τού Μηλοχωρίου μαζί με τον Ιερέα τους π. Παναγιώτη Παπαδόπουλο, ό όποιος προπορευόταν, και με τους νέους πού κρατούσαν εξαπτέρυγα, λαμπάδες θυμιατά, ανηφόρισαν το δρόμο προς τον Αγιασμένο λόφο. Ή Γερόντισσα Χρυσή πήγαινε πρώτη σκυφτή και αμίλητη, αλλά νοερά προσευχόμενη, και έδειχνε τον δρόμο, μέχρι πού έφτασαν στα διακριτικά σημεία πού της είχε υποδείξει ή Αγία, την τριανταφυλλιά ανάμεσα στα βάτα. Εκεί χάραζε μόνη της τα όρια της η ανασκαφής με το δεξί της πόδι μπροστά στις σταυροκοπούμενες γυναίκες και τούς προσευχομένους γέροντες. Δεν έλλειπαν, βέβαια, και κάποιοι υλιστές και ορθολογιστές, οι όποιοι ειρωνεύονταν και διασκέδαζαν σε βάρος της δυστυχισμένης, καθώς έλεγαν, Χαρίσως. Ορισμένοι, μάλιστα, ετοίμαζαν και ξύλα, για να την κτυπήσουν για τα μυθεύματα και τις φαντασιώσεις της.
Ξαφνικά, ω του θαύματος, σκάβοντας με τη σκαπάνη σε βάθος ενάμισυ έως δύο μέτρων αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια παλαιού Ναού με δύο εισόδους. Μέσα σ’ αυτόν τον Ναό βρέθηκε μια πλάκα κεραμικού που σχημάτιζε με την αγγειοπλαστική τέχνη το περίγραμμα της μορφής της Αγίας Παρασκευής, δύο ασημένια βυζαντινά νομίσματα και δεκαπέντε πήλινα αγγεία. Από αυτά έχει διασωθεί μόνο μέρος της κεραμικής πλάκας χωρίς τη μορφή της Αγίας.
Μετά από το ιστορικό αυτό γεγονός για τους πιστούς της Δυτικής Μακεδονίας κλήρος και λαός κατάλαβαν ότι δίπλα τους είχαν έναν άνθρωπο του Θεού, μια θεραπαινίδα της Αγίας Παρασκευής και όχι μόνο δεν την ειρωνεύονταν και δεν την περιγελούσαν, αλλά και την τιμούσαν ιδιαιτέρως.
Η Γερόντισσα Χρυσή φάνταζε στα μάτια τους ως ιερή και αγία φυσιογνωμία και θαύμαζαν την πίστη της. Πήρα πρότυπο όλων και πρόσωπο σεβαστό, πού είχε τη δύναμη να παρακαλεί το Θεό, για όλους τούς ασθενείς και ανήμπορους. Και ως πρότυπο έπρεπε όχι μόνο να είναι παράδειγμα προς μίμηση, αλλά να ομιλεί προσευχητικά με τον Θεό μας και να ομιλεί στους άλλους για το Θεό.
Για να ομιλεί συνεχώς στο Θεό μας πήρε τη μεγάλη απόφαση να του δοθεί ολοκληρωτικά να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να αφοσιωθεί στη διακονία του Ναού της Αγίας Παρασκευής, ως γνήσια θεραπαινίς της. Με πρωτοβουλία της Γερόντισσας και συνδρομές των ευσεβών κατοίκων της περιοχής κτίστηκε νέος Ναός της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής πάνω στα θεμέλια του παλαιού και πέντε-έξη δωμάτια, για τη ίδια και για τους προσκυνητές.
Τα θαύματα και οι ιάσεις που γίνονταν έκτοτε στον τόπο αυτό, αλλά και η ασκητική και οσιακή πολιτεία της Γερόντισσας Χρυσής έγιναν γνωστά στα χωριά της Φλώρινας, της Καστοριάς, της Κοζάνης. Σε όλη τη Δυτική Μακεδονία ξαπλώθηκε η φήμη του Μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής και της θεραπαινίδος και κτητόρισσάς του, της Οσίας Χρυσής. Ακόμη και στην Αττική και στην Πελοπόννησο μέχρι τη Βουλγαρία, την Τουρκία και την ηρωοτόκο μας Κύπρο, μιλούσαν γι’ αυτό και θαύμαζαν την παρρησία της Γερόντισσας προς το Θεό και την Αγία Παρασκευή.
Με τα νάματα του αγιάσματος της Αγίας Παρασκευής και τις ικεσίες της Οσίας Χρυσής καθημερινά γίνονταν και εξακολουθούν να επιτελούνται πολλά θαύματα. Τυφλοί αναβλέπουν, χωλοί περιπατούν, τρελοί σωφρονίζονται, παράλυτοι εγείρονται και νόσοι ανίατοι διώκονται.
Άλλες θαυμαστές θεραπείες:
Από ολική τύφλωση θεραπεύθηκε και ή γριά του Μηλοχωρίου, ή κ. Αγάπη Κ. Κούση. Η κ. Βασιλική Σταύρου από την Καστοριά με παράλυτα χέρια, καθώς κατέβαινε από το βουνό, για να έλθει στο Προσκύνημα, έδειξε την Εκκλησία με το παράλυτο χέρι, πού από εκείνη την στιγμή θεραπεύθηκε. Μάλιστα ως ευχαριστήριο έστειλε στο Μοναστήρι μια φορητή αγιογραφημένη εικόνα της Αγίας Παρασκευής.
Ένα άλλο άλαλο κορίτσι από την Καστοριά το έφεραν στην Όσια. Εκείνη το σταύρωσε, προσευχήθηκε και βρήκε τη λαλιά του. Ο πατέρας της πού ήταν στην Αμερική από ευγνωμοσύνη τότε έστειλε έμβασμα για το χτίσιμο τού Μοναστηριού.
Ομιλούσε με την Αγία Παρασκευή:
Η ασκητική Γερόντισσα Χρυσή, όταν δυσκολευόταν τα τελευταία χρόνια της ζωής της να μετακινηθεί, συχνά έλεγε στους οικείους της: Ήλθε ή Αγία Παρασκευή! Πρέπει να με πάτε στο Ναό, όπου με περιμένει.
Οι δύο αφανείς και ταπεινές ασκήτριες, ή Σοφία της Κλεισούρας και ή Χρυσή της Εορδαίας, γνωρίζονταν, αφού τα Μοναστήρια τους είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο και τα χωρίζει ένα βουνό. Στις γιορτές των Μοναστηριών ο αντάλλασαν επισκέψεις για προσκύνημα. Οι ντόπιοι λέγουν ότι ή χάρη της Όσιας Χρυσής μετά την κοίμησή της επισκίασε την Όσια Σοφία της Κλεισούρας.
Ή δυνατότητα της Όσιας Χρυσής να γνωρίζει τα μύχια των καρδιών των προσκυνητών περιγράφεται από πολλούς εξ αυτών. Όταν κάποιος έβαζε κακό λογισμό γι’ αυτήν, ή Όσια τον άφηνε μπροστά στην εικόνα της Αγίας Παρασκευής, ενώ εκείνη αποσυρόταν. Όμως το ζητούμενο από τον πιστό δεν εύρισκε την πραγμάτωσή του από την Αγία Παρασκευή, γιατί τούς βάραινε ό κακός λογισμός για τη θεραπαινίδα της. Για να γινόταν θαύμα έπρεπε πρώτα να ζητήσουν συγγνώμη από την Όσια, τότε μόνο άκουγε τα αιτήματα τους ή Αγία Παρασκευή και ανταποκρινόταν με την μαρτυρική της παρρησία στον Κύριό μας.
Όταν πήγαιναν ανύπανδρα κορίτσια και την παρακαλούσαν να προσευχηθεί, για να αποκατασταθούν, εκείνη απαντούσε:
– Ό,τι πει η Αγία Παρασκευή, θα σας το πω!
Και πράγματι πολλά κορίτσια βρήκαν το σύντροφό τους και δημιούργησαν ευλογημένες οικογένειες. Ή Όσια μεσίτευε στην Παναγία μας, στην Αγία Παρασκευή, στον “Άγιο Γεώργιο Σε πολλούς άλλους Αγίους, πού δεν της χαλούσαν χατίρι.
Προορατικό χάρισμα:
Για την καθαρότητα τού βίου της, αλλά και ασκητικά της κατορθώματα απέκτησε πλούσια την Χάρη τού Παναγίου Πνεύματος. Είχε προικισθεί με το χάρισμα της διορατικότητας. Έβλεπε την τραγωδία πού θα ενέσκηπτε τού εμφυλίου πολέμου και θρηνούσε. Έκλαιγε, γιατί η απιστία και ό εγωισμός θα έφερναν συμφορές στον τόπο, όπως πράγματι συνέβη, αφού μόνο στη Φουφά καταμετρήθηκαν είκοσι δύο θύματα.
Ποιό χέρι να φιλήσουμε;
Η Α. Β. διηγήθηκε ότι, όταν ήταν σε ηλικία δώδεκα ετών ερχόταν από την Κλεισούρα με τη μητέρα της, τον αδελφό της, πού τότε υπηρετούσε στρατιώτης, και ένα συστρατιώτη φίλο του. Όταν έφθασαν ψηλά στο βουνό, στο σημείο πού γίνεται ορατό το εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής, ή μητέρα της είπε στα παιδιά:
-Όταν φθάσουμε στην Αγία Παρασκευή, να φιλήσετε το χέρι της Μπάμπω. Τότε ο αδελφός της είπε στη μητέρα του: Ποιό χέρι να φιλήσουμε; Αυτό πού είναι άπλυτο και μαύρο και βρωμά; Η μητέρα τους τότε τον μάλωσε.
Όταν έφθασαν στην Εκκλησία ή Μπάμπω, καθόταν κάτω από μια ακακία. Ή μητέρα προχώρησε και φίλησε με σεβασμό το χέρι της, καθώς και εκείνη ή κοπέλα. Τότε τα δύο παλικάρια έσκυψαν και αυτά να φιλήσουν το χέρι της. Ή Γερόντισσα, όμως, το τράβηξε και τους είπε:
Το χέρι πού βρωμά θέλετε να φιλήσετε; Η μητέρα ξαφνιασμένη ρώτησε τη Μπάμπω:
– Πώς το ξεύρεις αυτό πού είπες;
Και εκείνη απήντησε:
-Εγώ δεν ήμουν εκεί επάνω πού το συζητάτε, άλλα ή Αγία Παρασκευή πού ήταν μού το είπε!
Άφησαν το ψαλίδι στην κοιλιά κατά την εγχείρηση Ό Δ. Π. διηγήθηκε το έξης περιστατικό:
Μετά το συμμοριτοπόλεμο ή μητέρα μου και δυο άλλες γυναίκες ήρθαν στην Αγία Παρασκευή. Αφού κοιμήθηκαν μέσα στο Ναό η μία η νεώτερη, βογγούσε από τους πόνους. Προτού αναχωρήσουν το πρωί ήλθε ή Μπάμπω και λέγει στην κοπέλα πού υπέφερε:
– Μην στεναχωρείσαι, κορίτσι μου! Δεν έχεις τίποτα. Να πας να πεις στο γιατρό πού σου έκανε εγχείρηση, να βγάλει το ψαλίδι πού έχασε στο σώμα σου!
Και εκείνη απάντησε:
– Πού ξεύρεις ότι έκανα εγχείρηση!
Για να απαντήσει ή Μπάμπω:
– Ή Αγία Παρασκευή μου το είπε!
Οι κακοί λογισμοί και ή θεραπεία:
Μια κυρία επισκέφτηκε το Μοναστήρι με το αόμματο παιδί της. Έβλεπε όλους να πηγαίνουν να φιλήσουν το χέρι της Γερόντισσας Χρυσής, άλλα εκείνη την πλησίαζε από απόσταση λόγω του μελαμψού της δέρματος. Ή Όσια Χρυσή με το διορατικό χάρισμα κόντεψε και της είπε:
– ’Έκανες κακούς λογισμούς για εμένα και ή Αγία Παρασκευή δεν θα κάνει το θαύμα στο παιδί σου!
Εκείνη συντετριμμένη από την αποκάλυψη αυτή της Όσιας έπεσε στα πόδια της και την εκλιπαρούσε να τη συγχωρήσει, και να προσευχηθεί για το παιδί της. Η ευσυμπάθητη Γερόντισσα τότε προσευχήθηκε θερμά και αμέσως το παιδί θεραπεύθηκε.
Η κοίμηση της:
Το θέρος του έτους 1932, στις 26 Ιουλίου, στη μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής, πραγματοποιήθηκε μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι στο Μηλοχώρι. Το επόμενο έτος, το 1933, αποκαταστάθηκε πάνω στα ερείπια των θεμελίων ο παλιός Ναός του με μέριμνα της Οσίας Χρυσής.
Η ταπεινή, βασανισμένη αλλά και αγιασμένη Γερόντισσα Χρυσή έλαμψε με τις αρετές της, με τα θαύματά της, με την παρρησία της ιδιαίτερα προς την Αγία Παρασκευή. Εύχρηστο σκεύος του Παναγίου Πνεύματος και ποταμός αστείρευτος χαρίτων και θαυμασίων.
Πριν αναχωρήσει για τα ουράνια σκηνώματα η Γερόντισσα Χρυσή αρρώστησε και οι δικοί της την πήραν από το Μοναστήρι πάνω σε ένα κάρο, για να την μεταφέρουν στο πατρικό της σπίτι και να πεθάνει εκεί. Τότε άστραψε ο καθαρός ουρανός και ακούσθηκαν ψαλμωδίες αγγελικές. Η Οσία έβλεπε πολλούς Αγίους να την προσμένουν και συνομιλούσε μαζί τους λέγοντας:
-Θα έλθω κοντά σας!
Στην Αγία Παρασκευή ιδιαίτερα είπε:
-Τελείωσα το έργο μου και θα έλθω κοντά σου. Λαχταρώ να βρεθούμε μαζί!
Κοιμήθηκε σε ηλικία 82 ετών, την Κυριακή του Πάσχα του 1959, που το έτος εκείνο ήταν στις 3 Μαΐου, μόλις ακούσθηκε ο χαρμόσυνος παιάνας της πίστεώς μας, το «Χριστός Ανέστη»!
Οι πιστοί του χωρίου της ήλθαν με την αναστάσιμη λαμπάδα και το κόκκινο αυγό να σπασθούν το τίμιο σκήνωμά της. Τότε οι οικείοι της άνοιξαν την κασέλα και πήραν τα ρούχα πού είχε ετοιμάσει από καιρό ή Γερόντισσα για την κηδεία της, αφού ή μνήμη τού θανάτου την συνείχε συνεχώς, και την έντυσαν για να τη θάψουν. Από πριν είχε υποδείξει ή Όσια το ακριβές μέρος πού ήθελε να ταφεί και συγκεκριμένα πίσω από το Ιερό Βήμα τού Ναού. Τη θέση αυτή της την είχε υποδείξει ή Αγία Παρασκευή.
Οι οικείοι της, όμως, την έθαψαν σε άλλο σημείο, πιο πέρα από αυτό πού ή ίδια είχε ζητήσει να ταφεί. Δυστυχώς σε εκείνο το σημείο περνούσε το υπόγειο ρεύμα του αγιάσματος και το λείψανο της Όσιας βρεχόταν συνεχώς.
Μετά από τρία χρόνια τρία κορίτσια από τη Πλάστη είδαν την Όσια Χρυσή να τούς λέει επιτακτικά και επίμονα στον ύπνο τους:
Να με βγάλετε από εκεί, γιατί το κεφάλι μου είναι μέσα στο νερό. Δεν αντέχω άλλο!
Τα ανέφεραν αυτά στη Στεριανή, τη νύφη της, Όσιας, πού είχε παντρευθεί το γιό της Σταύρο, αλλά δεν το έστερξαν να το πράξουν αμέσως οι υπεύθυνοι τότε του Μοναστηριού.
Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια, για να ανακομίσουν τα πάνσεπτα της Γερόντισσας λείψανα, και αυτά σχεδόν λιωμένα από την υγρασία.
Το σκήνωμα της Όσιας Χρυσής έμεινε μέσα στον τάφο τριανταενιά ολόκληρα χρόνια. Οι προσκυνητές τού Μοναστηριού πρώτα ασπάζονταν τον τάφο της Όσιας, πού την τιμούσαν ως τοπική Αγία και μετά κατευθύνονταν στο Καθολικό. Ή ανακομιδή των χαριτοβρύτων λείψανων της έγινε στις 17 Ιουνίου του έτους 1998 από τον νυν Καθηγούμενο, Γέροντα Μάξιμο Καραβά πού τον πλαισίωναν οι Αρχιμανδρίτες π. Νικηφόρος Μανάδης και π. Παΐσιος Παπαδόπουλος καθώς και οι Μοναχοί, π. Δαμασκηνός και π. Ευδόκιμος.
Από τότε το Μοναστήρι κατέχει ως πολύτομο θησαυρό την Αγία Κάρα της Όσιας και τα πάνσεπτα λείψανά της, καθώς και τη μανδήλα της, ανεκτίμητα κειμήλια πού αναδίδουν όλα άρρητη ευωδία και παρέχουν στους πιστούς τα ιάματα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ενώ τα λείψανα έλιωσαν τόσα χρόνια μέσα στην υγρασία τού τάφου η μανδήλα της Όσιας παρέμεινε άθικτη και ευωδιάζουσα.
Η ανακομιδή των χαριτοβρύτων λειψάνων της έγινε στις 17 Ιουνίου του έτους 1998. Από τότε το Μοναστήρι κατέχει ως πολύτιμο θησαυρό την Αγία Κάρα της Οσίας και τα πάνσεπτα λείψανά της καθώς και τη μανδήλα της, ανεκτίμητα κειμήλια που αναδίδουν όλα άρρητη ευωδία και παρέχουν στους πιστούς τα ιάματα. Αποθησαυρίζονται μέσα στο Ιερό Βήμα του Καθολικού της Αγίας Παρασκευής, στο οποίο φυλάσσεται και η εφέστια εικόνα της Οσιομάρτυρος.
Η μνήμη της Οσίας τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου και ιδιαιτέρως στις 17 Ιουνίου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών της λειψάνων με ύμνους και ψαλμούς και ωδές πνευματικές, καθώς προτρέπει τους Χριστιανούς ο Απόστολος Παύλος (Εφεσ. ε’ 18).
Η νεώτερη ιστορία του Μοναστηριού:
Μετά το ξανακτίσιμο του Μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής από την Οσία Χρυσή οι κάτοικοι της περιοχής μαζί με τούς Ιερείς αγωνίσθηκαν για την κατασκευή κτιρίων και βοηθητικών χώρων, ώστε οι προσκυνητές να μην δυσκολεύονται κατά την παραμονή τους εκεί. Με ενέργειες τού Μητροπολίτη Φλωρίνης Βασιλείου το προσκύνημα αυτό τού Μηλοχωρίου αναγνωρίσθηκε ως Ιερά Μονή το 1966 (ΦΕΚ 233/20 Απριλίου 1966).
Το νέο μεγαλοπρεπές Καθολικό κτίσθηκε επί ηγουμενίας τού Αρχιμανδρίτη Δαμιανού Μαυρίδη (Ιούλιος 1967-Μάΐος 1970). Στο υπόγειο τού Ιερού Βήματος σώζεται ως κατακόμβη μέρος τού προϋπάρχοντος ναϋδρίου, αυτού πού αναπαλαιώθηκε από την κτητόρισσα, Όσια Χρυσή. Τα εγκαίνια τού νέου Καθολικού έγιναν στις 26 Σεπτεμβρίου τού 1969 από το φλογερό αγωνιστή, τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, Αυγουστίνο Καντιώτη.
Την πρώτην Αυγούστου τού 1973 εγκαταστάθηκε Ηγούμενος τού Μοναστηριού ό μέχρι σήμερα Αρχιμανδρίτης, Γέροντας Μάξιμος Καραβάς, ό όποιος με το ανύσταχτο ενδιαφέρον του το άλλαζε εντελώς κτιριακά και πνευματικά. Σήμερα στον περίβολο τού μοναστηριακού συγκροτήματος λειτουργούν έκτος τού καθολικού τέσσερα παρεκκλήσια, τού Αγίου Ιγνατίου, τού Θεοφόρου, της Ζωοδόχου Πηγής, του Αγίου Νεκταρίου τού θαυματουργού και της κατακόμβης. Έκτος Μονής και σε απόσταση διακοσίων μέτρων βρίσκεται το Παρεκκλήσι της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής.
Τα χαριτόβρυτα λείψανα της Όσιας Χρυσής αποθησαυρίζονται μέσα στο Ιερό Βήμα του Καθολικού της Αγίας Παρασκευής, στο όποιο φυλάσσεται και ή εφέστια εικόνα της Οσιομάρτυρος. Σε ειδική περίτεχνη λειψανοθήκη έχει τοποθετηθεί η τιμία κάρα της Όσιας, οι άλλη ξυλόγλυπτη το δεξί της χέρι ασημοδεμίνο και τα υπόλοιπα διασωθέντα λείψανά της . Τέλος σε άλλο κιβώτιο φιλντισένιο φυλάσσεται η μανδήλα της Όσιας και όλα εκτίθενται προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών προσκυνητών.
Η μνήμη της Οσίας τιμάται την Πέμπτη της Διακαινησίμου και ιδιαιτέρως στις 17 Ιουνίου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών της λειψάνων με ύμνους και ψαλμούς και ωδές πνευματικές, καθώς προτρέπει τούς Χριστιανούς ό Απόστολος Παύλος (Εφεσ. ε’ 18).
Με τις πρεσβείες της Όσιας Χρυσής, τις ευλογίες και το ενδιαφέρον τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεοκλήτου και τις φροντίδες του Καθηγουμένου και ανακαινιστή του Μοναστηριού, Γέροντος Μαξίμου, αυτό συνεχίζει τη μεγάλη προσφορά του στην ευαίσθητη αυτή περιοχή και ως άλλη κολυμβήθρα Σιλωάμ παρέχει τα ιάματα σε όλους, όσοι με πίστη σπεύδουν να προσκυνήσουν την Αγία Παρασκευή και την θεραπαινίδα της Όσια Χρυσή. Έρευνα, συγκέντρωση, επεξεργασία και παράθεση.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Προσκυνητής.blogspot.gr: 26 Ιουλίου 2017
