Συμβουλές που πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας: Η εσωτερική ζωή – Κεμπησίου Θωμά.

Δώσε όλη σου την αγάπη στον Χριστό.
Ο ΚΥΡΙΟΣ είπε: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί» (Λουκ. ιζ’ 21).
Αγάπησε τον Κύριο με όλη τη δύναμι της καρδιάς σου˙ μην ενδιαφέρεσαι για τον μάταιο αυτόν κόσμο, και θα νοιώσης την καρδιά σου να πλημμυρίζη από αγαλλίασι και χαρά.
Για να έλθη μέσα σου η βασιλεία του Θεού, πρέπει να καλλιεργήσης με ζήλο την εσωτερική ζωή του πνεύματος και να μη σε απασχολούν του κόσμου οι μέριμνες.
Η βασιλεία του Θεού «εστί δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. ιδ’ 17). Γι’ αυτό μόνο οι ευσεβείς την κερδίζουν.
Ετοίμασε την κατοικία της ψυχής σου
για να δεχθής το θείο Επισκέπτη.
Θα σου χαρίση ο Κύριος την ουράνια παρηγοριά Του που αναπαύει το πνεύμα, όταν μέσα στην καρδιά σου ετοιμάσης γι’ Αυτόν κατάλληλη κατοικία.
Είναι ανέκφραστη η γλυκύτης, η ειρήνη και η χαρά που χαρίζει ο θείος Επισκέπτης στην καρδιά του ανθρώπου που θα επισκεφθή. Μακαρία πράγματι η καρδιά εκείνη.
Ευσεβής ψυχή! Προετοιμάσου για να δεχθής την επίσκεψι του ουρανίου νυμφίου, ο Οποίος είπε: «Εάν τις αγαπά με, τον λόγον μου τηρήσει, και ο πατήρ μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν» (Ιω. ιδ’ 23).
Δώσε λοιπόν στον Χριστό, ολόκληρη την αγάπη σου˙ κανείς άλλος ας μην εισέλθη στην καρδιά σου. Είναι αρκετό να βρίσκεται μέσα σου ο Χριστός και μόνον Αυτός. Όλες σου οι ανάγκες θα εύρουν τότε την ικανοποίησί τους και κάθε ελπίς ή προσδοκία ανθρώπινη θα είναι περιττή.
Οι διαθέσεις των ανθρώπων πολύ γρήγορα αλλάσσουν ο Κύριος όμως Ιησούς «μένει εις τον αιώνα» (Ιω. ιβ’ , 34). Θα μείνη κοντά σου σταθερά, μέχρι τέλους.
Όταν στηρίζεσαι επάνω στους ανθρώπους, είναι βέβαιον ότι θα γελασθής, όσο αγαπητός και δυνατός και αν είναι ο άνθρωπος στον οποίο στηρίζεσαι.
Αυτοί που σήμερα σε υποστηρίζουν, αύριο ίσως να στραφούν εναντίον σου ή το αντίθετον. Όπως φυσά ο άνεμος, έτσι μεταβάλλονται και των ανθρώπων οι διαθέσεις.
Η πεποίθησίς σου λοιπόν, ας είναι σταθερά προσηλωμένη στον Κύριο. Αυτός να είναι ο φόβος και η αγάπη σου. Αυτός πάντοτε θα κάνη το καλλίτερο για σένα.
Πατρίδα σου είναι ο Ουρανός.
Όπου και να είσαι να έχης το φρόνημα του ξένου˙ του ταξειδιώτου˙ «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν» (Εβρ. ιγ’, 14). Την αληθινή και μόνιμη ανάπαυσι, θα εύρης μόνο «εν τω Χριστώ».
Μην την αναζητάς λοιπόν γύρω σου. Δε βρίσκεται εδώ ο τόπος της αναπαύσεως.
Έστω κι αν ζης εδώ στη γη, πατρίδα σου όμως μόνιμη πρέπει να είναι ο Ουρανός. Ό,τι εδώ στη γη συναντάς, να τα θεωρής σαν σταθμό από τον οποίον πρέπει αναγκαστικώς να περάσης, στην πορεία σου, προς τον Ουρανό.
Όλα τα πράγματα του κόσμου περνούν. Μαζί με αυτά, περνά και η επίγεια ζωή σου.
Πρόσεξε λοιπόν, μήπως σε παγιδεύσουν τα πρόσκαιρα πράγματα του κόσμου, και σε παρασύρουν στην καταστροφή.
Σκέψις σου συνεχής, ας είναι ο Ύψιστος. Η προσευχή σου, ας σε κρατά ακατάπαυστα ενωμένο με τον Χριστό.
Μελέτα με βαθειά ευλάβεια τα πάθη του Κυρίου.
Τα Πάθη του Κυρίου Ιησού και αι Πανάγιαι πληγαί τας οποίας προς χάριν σου υπέστη ας είναι το αντικείμενον της ευσεβούς μελέτης σου.
Η μελέτη αυτή θα σου δίδη παρηγοριά και θα σε ενισχύη ώστε να αντιμετωπίζης την συμπεριφορά του κόσμου και τις πικρές συκοφαντίες των μοχθηρών.
Την περιφρόνησι και την αχάριστη εγκατάληψι από τους ίδιους τους ευεργετηθέντας, πρώτος ο Κύριος Ιησούς εδοκίμασε εδώ στη γη.
Εκείνος, ο αναμάρτητος, ονειδίσθηκε και περιφρονήθηκε˙ γιατί λοιπόν παραπονήσαι εσύ;
Εκείνος συκοφαντήθηκε και μισήθηκε με πάθος από αυτούς που ευηργέτησε˙ γιατί λοιπόν εσύ θέλεις να έχης όλους τους ανθρώπους φίλους σου;
Οι οποδοί και μιμηταί του Χριστού, θα δοκιμάσουν πίκρες πολλές.
Όπως Εκείνος όμως υπέμεινε, πρέπει κι εσύ να υπομείνης, αν θέλης και να συμβασιλεύσης μαζί Του.
Ενώσου με τον Χριστό, για να νικήσης τον κόσμο
και να νοιώσης τις άρρητες χαρές του Ουρανού.
Πολύ λίγο θα επρόσεχες τις λύπες ή τις χαρές της ζωής, αν είχες εισχωρήσει στο πνεύμα του Ιησού και ήσουν ενωμένος μαζί Του με το σύνδεσμο της φλογερής αγάπης. Οι συκοφαντίες και οι ονειδισμοί των ανθρώπων θα ήσαν για σένα ευκαιρίες χαράς μάλλον, γιατί η αγάπη προς τον Ιησού υψώνει τον άνθρωπο πάνω και από τον εαυτό του ακόμη.
Ο αληθινά πνευματικός άνθρωπος, ο άνθρωπος δηλαδή που αγαπά τον Ιησού κι είναι ελεύθερος από τα δεσμά των παθών, στρέφει με ευκολία το πνεύμα του προς τον Θεό, υψώνεται πάνω από τον εαυτό του κι αναπαύεται στην απόλαυσι της θείας παρουσίας.
Αυτός που έμαθε να εκτιμά τα πράγματα σύμφωνα με την πραγματική τους αξία και όχι σύμφωνα με το επιφανειακό τους όνομα ή την ψεύτικη φήμη τους, είναι πράγματι σοφός και φωτισμένος από τον Θεό.
Αυτός που έμαθε να ζη πράγματι την εσωτερική ζωή, εκτελεί με ευκολία τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Περισυλλέγεται στον εαυτό του και δεν επηρεάζεται από τα πράγματα του κόσμου.
Τίποτε δεν είναι σε θέσι να τον εμποδίση στην πνευματική του πορεία. Ούτε οι εξωτερικές αφορμές ούτε η κακή διαγωγή των άλλων απέναντί του.
Τα πραγματικά εμπόδια μόνο από τον εαυτό μας μπορούν να προέλθουν.
Αν μπορής να κρατάς την ψυχή σου καθαρή από την αμαρτία, ο δρόμος σου θα είναι ανοιχτός.
Επειδή είσαι υπόδουλος στις κακές τάσεις του εαυτού σου, γι’ αυτό η ψυχή σου δεν βρίσκει γαλήνη.
Εφ’ όσον είσαι προσκολλημένος στα πράγματα του κόσμου η καρδιά σου δεν θα μπορέση ποτέ να χτυπήση για κάτι ανώτερο.
Τότε θα νοιώσης την εσωτερική χαρά και γαλήνη όταν μπορέσης και στρέψης τον εαυτό σου στη μελέτη των πραγμάτων του Ουρανού.

Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εκδόσεις ΦΩΣ

η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Γενικά, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.