Κυριακή Γ Λουκά: Όταν πενθούμε «Μη κλαίε».

Λουκ. ζ ‘ 11-16

Καθώς ο Κύριος, μαζί με τους μαθητές Του και πλήθος κόσμου, πλησίαζε στην πόλη της Ναϊν, συνάντησε μια νεκρική πομπή. Δεν ήταν μια συν­ηθισμένη κηδεία• ο νεκρός ήταν νεαρός, και μάλιστα το μονάκριβο παιδί μιας χήρας. Η πονεμένη μάνα έκλαιγε απαρηγόρητη• οι συγχωριανοί της συγκλονισμένοι της συμπαρίσταντο σιωπηλοί. Ο Κύριος ένιωσε βαθιά συμπάθεια για την πονεμένη μητέρα•

την πλησίασε και της είπε: «Μη κλαίε». Μην κλαις. Ταυτόχρονα άγγιξε το φέρετρο και η θλιβερή πομπή σταμάτησε. Μ’ έναν Του λόγο: «νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι», ανέστησε το αγόρι και το παρέδωσε στην έκπληκτη και παρηγορημένη μητέρα του…

«Μη κλαίε». Τι σήμαινε όμως ο λόγος αυτός του Κυρίου για τη χήρα της Ναίν και πως αφορά στον καθένα μας; Αυτό θα δούμε πολύ σύντομα σήμερα.

1. Λόγος συμπάθειας αλλά και εξουσιαστικός

«Μην κλαις». Ποιός θα μπορούσε να πει αυτό τον λόγο σε μια χήρα που μόλις έχασε το μόνο στήρι­γμα της ζωής της, το μονάκριβο παιδί της; Τι νόημα θα είχε να τον πει; Τέτοιος λόγος δεν θα παρηγορούσε την πενθούσα, αλλά θα την πλήγωνε ακόμη περισσότερο, θα βάρυνε το πένθος της, διότι έδειχνε ότι αυτός που τον λέει, δεν καταλάβαινε τον πόνο της. Δεν είναι εύκολο να παρηγορήσει κανείς με λόγια κάποιον πολύ πονεμένο, όταν δεν έχει ζήσει τον πόνο του.

Στο στόμα όμως του Κυρίου η προτροπή «Μην κλαις» δεν ήταν άκριτος λόγος, αλλά είχε νόημα. Ήταν λόγος που φανέρωνε τη συμπάθεια του Κυρίου – το δηλώνει σαφώς το ιερό κείμενο – και συγχρόνως την εξουσία Του επάνω στο θάνατο – εφόσον συνδέεται με το θαύμα που αμέσως επακολούθησε. Ήταν λόγος και ανθρώπινης συμπάθειας αλλά και θεϊκής εξουσίας.

«Μην κλαις• σταμάτα να κλαις• διότι τώρα είμαι Εγώ εδώ, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου. Μην κλαις. Γιατί δεν μένω αδιάφορος στο μεγάλο σου πόνο, στα θερμά σου δάκρυα. Θέλω να τα στεγνώσω και μπορώ να τα στεγνώσω. Μην κλαις, διότι τώρα θα αναστήσω το παιδί σου».

«Μην κλαις»: λόγος εξουσιαστικός, που μπορούσε να τον πει σ’ έναν τόσο πονεμένο άνθρωπο μόνο ο παντοδύναμος Θεός, Εκείνος που γνωρίζει και νιώθει τη δοκιμασία μας και ήλθε να συντρίψει τον θάνατο.

2. Πένθος με ελπίδα

Ο Κύριος απευθύνει το «Μη κλαίε» και στον καθένα από εμάς, στον πιστό της κάθε εποχής που πενθεί τους προσ­φιλείς νεκρούς του. Βέβαια απευθύνει αυτό τον λόγο με άλλη σημασία από ο,τι στη χήρα. Διότι ο Κύριος δεν πρόκειται να αναστήσει τους νεκρούς μας, ώστε να συνεχίσουν αυτή τη ζωή της φθοράς και να ξαναπεθάνουν• αλλά μας βεβαιώνει ότι θα τους αναστήσει κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία, χαρίζον­τας τους άφθαρτο σώμα, ώστε να ζήσουν πλέον αιωνίως στη Βασιλεία Του. Μας απευθύνει το «Μην κλαις» με την έννοια όχι να μην πενθούμε, αλλά να μην πενθούμε υπερβολικά, να μη λυπούμαστε «καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα» (βλ. Α´ Θεσ. δ´ 13). Διότι εμείς έχουμε ελπίδα. Μας την έδωσε Εκείνος, ο Αρχηγός της πίστεώς μας, με την Ανάστασή Του.

Νίκησε τον θάνατο, εκμηδένισε τη δύναμη του Άδη• και τώρα ζει στους ουρανούς, παρακολουθεί με πολλή συμ­πα­θεια τον αγώνα και τις θλίψεις μας και μας δίνει τη Χάρι Του να τις υπομένουμε. Αγαπά τον κάθε άνθρωπο, και τον εκδημήσαντα οικείο μας, με τέλεια αγάπη. Η πίστη μας σ’ αυτή την αγάπη μας δίνει τη ζωντανή πληροφορία ότι ο άνθρωπός μας δεν χάθηκε στον Άδη, ούτε τον αποχωρισθήκαμε για παντα. Αλλά τον πιστό άνθρωπο τον κάλεσε ο Θεός την πιο κατάλληλη στιγμή και τον ανέπαυσε κοντά Του. Σύντομα θα τον συναντήσουμε στη Βασιλεία του Θεού, όπου ο Κύριος θα εξαλείψει κάθε δάκρυ, και δεν θα υπάρχει πλέον εκεί ο θάνατος• ούτε πένθος, ούτε κραυγή σπαρακτική, ούτε πόνος (βλ. Αποκ. κα´ [21] 4), αλλά ατελεύτητη ζωή απέραν­της μακαριότητος.

***

Σήμερα στην έξοδο της Ναϊν, μιας μικρής πόλεως της Γαλιλαίας, έσπευσε ο Κύριος να συναντήσει τον άνθρωπο τον συντετριμμένο από την πιο σκληρή δοκιμασία: τον θάνατο. Έσπευσε να τον συναντήσει για να του πει: «Μην κλαις». Διότι να, ήλθα• ήλθα να στεγνώσω τα δάκρυά σου, να σταματήσω την τραγική μονόδρομη πορεία σου προς τον Άδη και να σου ανοίξω ολόφωτο δρόμο ζωής προς τον ουρανό. «Μόνον οικείως έχε προς εμέ». Μόνο δώσε μου την καρδιά σου, γίνε δικός μου, και θα σου χαρίσω ζωή και πλήρωμα ζωής στους ατελεύτητους αιώνες…

Δοξασμένο να είναι το όνομά Του!

Από το Περιοδικό: “Ο ΣΩΤΗΡ”.

Παράβαλε και:
Κυριακή Γ. Λουκά: Ανάστασις του υιού της χήρας της Ναϊν.
Ο Ιησούς ανασταίνει τον γιο μιας χήρας στη Ναϊν – Ιερομ. Κοσμά Δοχειαρίτου.
Κυριακή Γ’ Λουκά: Ανάστασις νεκρών – ηχογραφημένη ομιλία του Μακαριστού Αρχιμ. Αθανασίου Μυτιληναίου (αρχείο ήχου, mp3).

Κατηγορίες: Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.