Ο Σαούλ, Δαβίδ και Γολιάθ, Η αρετή του Δαβίδ – Βασιλείου Ε. Πετρούνια.

Οι Βασιλείς των Εβραίων
Ο Σαούλ

Είδαμε πως ο Ισραηλιτικός λαός ζήτησε από τον τελευταίο κριτή, το Σαμουήλ, να του δώση βασιλιά, κι έτσι έγινε πρώτος βασιλιάς ο Σαούλ.
Ο Σαούλ στα πρώτα χρόνια βασίλευε με ευσέβεια και δικαιοσύνη κι έτσι κατόρθωσε και τους εχθρούς να νικήση και το λαό να κρατή στον καλό δρόμο.
Έπειτα όμως άρχισε να περηφανεύεται και να μη κάνη φρόνιμες πράξεις. Του κάκου ο Σαμουήλ προσπάθησε με τις συμβουλές του να του δείξη το σωστό δρόμο του Θεού.
Γι’ αυτό ο Σαούλ τιμωρήθηκε. Η ψυχή του έπεσε σε αθυμία και τίποτα δεν του έφερνε γαλήνη. Τότε σκέφτηκαν στο παλάτι να του φέρουν το Δαβίδ, που ήταν βοσκός και έπαιζε ωραία κιθάρα, να διασκεδάζη το βασιλιά με τη μουσική του.
Δαβίδ και Γολιάθ

Ο Δαβίδ δεν ήταν μόνο καλός μουσικός, αλλά είχε και γενναία καρδιά. Μια μέρα που οι Φιλισταίοι ήρθαν με στρατό να κάμουν μάχη με τους Ισραηλίτες, βγήκε ένας γίγαντας Φιλισταίος, που λεγόταν Γολιάθ, και καλούσε όποιον Ισραηλίτη είχε θάρρος να μονομαχήση μαζί του. Κι έλεγε πως όποιος από τους δυο νικούσε, εκείνου κι ο στρατός να λογαριαζόταν νικητής. Στην πρόσκληση αυτή του τρομερού Γολιάθ κανένας Ισραηλίτης δεν έβγαινε.
Τότε ήρθε ο Δαβίδ στο στρατόπεδο, να φέρη τροφές για τ’ αδέρφια του που πολεμούσαν. Είδε λοιπόν κι αυτός το φοβερό Γολιάθ και πήγε στον βασιλιά Σαούλ να τον παρακαλέση να του δώση την άδεια να βγη αυτός να μονομαχήση με τον Γολιάθ. Ο Σαούλ του έδωσε την άδεια κι ο Δαβίδ πήρε μια σφεντόνα κι ένα λιθάρι και βγήκε μπροστά.
Όταν τον είδε ο Γολιάθ, γέλασε και είπε: «για κανένα σκύλο με πήρες, Δαβίδ, και βγήκες μπροστά μου με τη σφεντόνα;». Μα ο Δαβίδ δε λογάριαζε ούτε το μεγάλο ανάστημα του Γολιάθ, ούτε το κοντάρι το πελώριο, που κρατούσε, γιατί αυτός είχε το πιο δυνατό όπλο, είχε δηλαδή τη βοήθεια του Θεού.
Καθώς λοιπόν προχώρησε λίγο, γύρισε τη σφεντόνα, σημάδεψε και έριξε την πέτρα με δύναμη. Η πέτρα βρήκε το Γολιάθ στο μέτωπο και τον ξάπλωσε κάτω. Σαν είδαν αυτό το αποτέλεσμα οι Φιλισταίοι, τρόμαξαν κι άρχισαν να φεύγουν. Οι Ισραηλίτες τους κυνήγησαν και τους έκαμαν μεγάλη καταστροφή.
Η αρετή του Δαβίδ.

Όταν γύριζαν οι Ισραηλίτες από τη μάχη, τα γυναικόπαιδα βγήκαν να υποδεχτούν τους νικητές. Φώναζαν λοιπόν με ενθουσιασμό κι έλεγαν: «Ο Σαούλ σκότωσε χιλιάδες, μα ο Δαβίδ μυριάδες».
Του κακοφάνηκε όμως του Σαούλ, όταν άκουσε αυτό που έλεγαν οι γυναίκες για το Δαβίδ. Άρχισε λοιπόν να ζηλεύη και να μισή το Δαβίδ και μάλιστα πήρε την απόφαση να τον σκοτώση.
Ο Δαβίδ το κατάλαβε και για να μη δώση αφορμή να κάμη τέτοιο αμάρτημα ο βασιλιάς, έφυγε από το παλάτι και γύριζε στα βουνά. Ο Σαούλ όμως, τυφλωμένος από το μίσος του, βγήκε και τον κυνηγούσε.
Μια μέρα ο Δαβίδ, για να σωθή, χώθηκε μέσα σε μια σπηλιά. Σε λίγο, χωρίς να το ξέρη, ήρθε και μπήκε μέσα να ξεκουραστή και ο Σαούλ. Ο Δαβίδ κρύφτηκε πιο βαθιά και δεν τον είδαν. Σε λίγο ο Σαούλ κοιμήθηκε.
Τότε ο σύντροφος του Δαβίδ του είπε πως ήταν ευκαιρία να σκοτώση το βασιλιά και να γλυτώση από το διωγμό του. Μα ο Δαβίδ αποκρίθηκε πως αυτό δεν ήταν καθόλου σωστό, γιατί ο Σαούλ ήταν διορισμένος βασιλιάς από το Θεό. Ύστερα έκοψε μόνον ένα κομμάτι από το φόρεμα του κοιμισμένου βασιλιά κι έφυγε. Αργότερα ο Σαούλ, όταν το έμαθε, θαύμασε για την τόσο γενναία αυτή πράξη του Δαβίδ.
Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός κι ο Σαούλ τιμωρήθηκε σκληρά για τα αμαρτήματά του. Σε μια μάχη με τους Φιλισταίους σκοτώθηκαν και οι δυο γιοί του. Αυτός πληγώθηκε και κινδύνευε να τον πιάσουν οι εχθροί αιχμάλωτο. Τότε τράβηξε το σπαθί του κι αυτοκτόνησε.

Από το βιβλίο του:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Βιβλίο θρησκευτικών Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων – Αθήναι 1976

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.