Πως πολεμείται η απόγνωση; – Στυλιανού Παπαδόπουλου, Μακαριστού καθηγ. Πανεπ. Αθηνών.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος του πιστού είναι η απόγνωση και η αποθάρρυνση, που κυριαρχεί στο πνεύμα του, όταν διαπιστώνει ότι ενίοτε η συχνά υποκύπτει στα πάθη, ζει αμαρτάνοντας και αδυνατεί ν’ αντισταθεί στους πειρασμούς. Ο Χρυσόστομος, παρακολουθώντας την κοσμοπολίτικη κοινωνία της αχαλίνωτης ηθικά Αντιόχειας, γνώριζε ότι η απόγνωση σημαίνει πλήρη νίκη του διαβόλου, διότι οδηγεί τον πιστό σε παραίτηση από τον πνευματικό αγώνα και τελικά σε απομάκρυνση από την Εκκλησία. Γι’ αυτό γινόταν απόλυτος κι εξηγούσε ότι ο Θεός ζητάει κυρίως από τον άνθρωπο να μην καταληφθεί από την απόγνωση. Ήταν τόσο προσγειωμένος και είχε τόσο ρεαλισμό στην σκέψη του, ώστε δεν συζητούσε για αγνότητα ή θεοπτικές καταστάσεις, αλλά προσπαθούσε να πείσει τους ανθρώπους να βρουν το θάρρος, να υπερβούν την απόγνωση και την ντροπή με την εξομολόγηση.

«…εν μόνον επιζητεί (=ο Θεός) παρ’ ημών• μη απογνώναι, αλλά αποστήναι του πλημμελήματος και προς εξομολόγησιν επειχθήναι. Καν τούτο ποιήσωμεν, ταχείαν ημίν την συγχώρησιν επαγγέλλεται» (Εις τον πλούσιον και εις τον Λάζαρον, Ζ´2: PG 48,1047).

«Ίνα τοίνυν και ημείς της παρ’ αυτού φιλανθρωπίας απολαύσωμεν, εξομολογείσθαι τα εαυτών αμαρτήματα μη επαισχυνώμεθα• μεγάλη γαρ της εξομολογήσεως η ισχύς και πολλή ταύτης η δύναμις» (Εις τον Σταυρόν, Β´33: PG 49,413).

Η ομολογία των αμαρτημάτων, η εξομολόγηση, αποτελεί όρο καθοριστικό για την απέραντη φιλανθρωπία του Θεού. «Ουδέν γαρ ούτω τον Θεόν ίλεων ποιεί, ως το τα οικεία ομολογείν αμαρτήματα» (Εις τον ΡΗ´ Ψαλμόν 7: PG 55,438).

Οι όροι εξομολόγησις και ομολογία εναλλάσσονται, αλλά δηλώνουν την ίδια πράξη και διαδικασία, που προϋποθέτει οδυνηρή μετάνοια, μεταστροφή και αλλαγή φρονήματος, διαθέσεως και πορείας πνευματικής. Η μετάνοια είναι αληθινή και ριζική, όταν ο άνθρωπος θρηνεί, οδύρεται και ομολογεί αυτήν με δάκρυα. Όταν δηλαδή εξομολογείται με τον πόθο και την απόφαση να ζήσει πλέον διαφορετικά, γεγονός που απαιτεί συνεχή πνευματικό αγώνα, νήψη και άσκηση. Έτσι γίνεται η κάθαρση και η απαλλαγή από τα παραπτώματα, που στερούν τον άνθρωπο από την κοινωνία με τον Θεό.

Από το βιβλίο: Ιωάννης Χρυσόστομος, τόμος Β , εκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος: 1999

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Αγία Ζώνη.gr: 11 Ιανουαρίου 2018

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.