Ο Δαβίδ βασιλιάς.
Μετά το θάνατο του Σαούλ βασίλεψε ο Δαβίδ. Ο Δαβίδ ήταν έξοχος βασιλιάς και πρώτα πρώτα έκαμε πολλά πολεμικά κατορθώματα. Νίκησε όλους τους εχθρούς και μεγάλωσε το βασίλειο των Ισραηλιτών.
Έπειτα ήταν πάρα πολύ ευσεβής και γι’ αυτό κατασκεύασε πάνω στο βουνό της Ιερουσαλήμ μια σκηνή μεγαλοπρεπή, όπου μετέφερε την Κιβωτό της Διαθήκης. Όταν έγινε η μεταφορά αυτή, ο ίδιος ο Δαβίδ, παίζοντας λύρα και ψάλλοντας πήγαινε μπροστά από την πομπή.
Έκαμε επίσης πολλούς και ωραίους ψαλμούς, που ψάλλονται στην Εκκλησία μας και δοξολογούν το Θεό. Είναι το Ψαλτήρι, όπως το λέμε. Ο Δαβίδ όμως έκαμε ένα φοβερό αμάρτημα, που γι’ αυτό πολύ μετάνιωσε ύστερα και ζήτησε συγχώρεση από το Θεό.
Ο Αβεσαλώμ
Ο Δαβίδ είχε και ένα γιο με τ’ όνομα Αβεσαλώμ.
Ο Αβεσαλώμ ήταν ένα πολύ ζωηρό και άταχτο παιδί και δεν άκουε τον πατέρα του.
Όταν μεγάλωσε, έκαμε ανταρσία, θέλοντας να διώξη το γέρο – Δαβίδ από το θρόνο και να βασιλέψη αυτός.
Τότε ο Δαβίδ με μεγάλη του λύπη, αναγκάστηκε να στείλη το στρατό να καταδιώξη τον Αβεσαλώμ. Έδωσε όμως εντολή να τον πιάσουν, χωρίς να του κάμουν κανένα κακό.
Ο στρατός χτύπησε τους στασιαστές, τους νίκησε και τους έτρεψε σε φυγή. Ο Αβεσαλώμ καβάλλησε ένα μουλάρι που βρήκε κι έτρεχε κι αυτός να σωθή. Περνώντας όμως κάτω από ένα δέντρο, τα μακριά μαλλιά του πιάστηκαν στα κλαδιά του δέντρου και καθώς το ζώο πέρασε με ορμή κι έφυγε, ο Αβεσαλώμ έμεινε κρεμασμένος. Τότε ήρθαν οι στρατιώτες, που τον κυνηγούσαν και, ξεχνώντας τη διαταγή του Δαβίδ, τον σκότωσαν.
Όταν ο Δαβίδ έμαθε πως σκοτώθηκε ο γιος του, μεγάλη λύπη τον έπιασε και κλαίοντας φώναζε: «Αβεσαλώμ, παιδί μου Αβεσαλώμ, γιατί να μην πεθάνω εγώ για σένα;».
Ο Σολομών
Όταν πέθανε ο Δαβίδ, ανέβηκε στο θρόνο ο γιος του Σολομών. Ο Σολομών ήταν τόσο ενάρετος, σοφός και ευσεβής, ώστε ο Θεός του είπε να ζητήση ό,τι επιθυμεί απ’ αυτόν και θα το λάβη. Τότε ο Σολομών ζήτησε από το Θεό να του δώση φρόνηση και δικαιοσύνη, για να μπορέση να κυβερνήση καλά το λαό του. Ο Θεός αποκρίθηκε πως και σοφία πολλή του ‘δωσε μα και πλούτη πολλά θα του δώση και δόξα μεγάλη και πολλά χρόνια θα ζήση.
Πραγματικά ο Σολομών έζησε πολλά χρόνια, έκαμε αξιόλογα ειρηνικά έργα, απόχτησε πολλά πλούτη και κυβέρνησε με μεγάλη σοφία. Ένα δείγμα της σοφίας του είναι και το παρακάτω περιστατικό:
Ήταν δύο γυναίκες, που είχαν γεννήσει την ίδια μέρα από ένα παιδί κι έμεναν στο ίδιο σπίτι. Τη νύχτα, καθώς κοιμόνταν, η μια απ’ αυτές, χωρίς να το νιώση, έπεσε πάνω στο παιδί της και το δυστυχισμένο μικρό πέθανε. Όταν ξύπνησε η μητέρα του και το είδα, το πήρε ευθύς και το έβαλε στη θέση της άλλης γυναίκας κι αυτή πήρε το ζωντανό παιδί εκείνης.
Το πρωί που σηκώθηκαν και οι δυο άρχισαν να φιλονικούν, λέγοντας κάθε μια πως το ζωντανό παιδί ήταν δικό της. Τέλος, αποφάσισαν να παρουσιαστούν στο βασιλιά να λύση εκείνος τη διαφορά τους. Ο Σολομών δε χρειάστηκε πολύ, για να βρη τη δίκαιη λύση σ’ ένα ζήτημα τόσο δύσκολο. Διάταξε το στρατιώτη να πάρη το ζωντανό παιδί και με το σπαθί του να το κόψη στα δύο και να δώση από μισό σε κάθε μια γυναίκα.
Καθώς τ’ άκουσε αυτό η πραγματική μητέρα του παιδιού, έβαλε δυνατή φωνή και παρακάλεσε το βασιλιά να μη γίνη αυτό και να δώσουν το παιδί καλύτερα στην άλλη γυναίκα. Τότε ο Σολομών κατάλαβε πως αυτή ήταν η πραγματική μητέρα του παιδιού και διάταξε να δώσουν σ’ αυτή το παιδί.
Ο Σολομών έχτισε κι ένα μεγαλόπρεπο ναό στην Ιερουσαλήμ και μετάφερε εκεί την Κιβωτό της Διαθήκης από τη σκηνή που είχε φτιάξει ο πατέρας του.
Από το βιβλίο του:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ε. ΠΕΤΡΟΥΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Βιβλίο θρησκευτικών Γ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων – Αθήναι 1976
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
