Συγχωρείς; θα συγχωρηθής
«Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα
παραπτώματα αυτών, ἀφήσει και
υμῖν ο πατήρ υμών ο ουράνιος»
(Ματθ. 6,14)
Αύριο, αγαπητοί μου αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Είνε δε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή προετοιμασία για την πιό μεγάλη εορτή της πίστεώς μας, για τό Πάσχα. Και όπως μιά κόρη πού πρόκειται να κάνη γάμο προετοιμάζεται από πολύν καιρό, έτσι κ’ εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί, τις άγιες αυτές μέρες, που ο Χριστός ως νυμφίος έρχεται για να τελέση γάμο, για να ενωθή δηλαδή με κάθε ψυχή που τον αγαπά φλογερά και τον λατρεύει, πρέπει όλοι να προετοιμαστούμε. «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός….», θ’ ακούσουμε το βράδι της Κυριακής των Βαΐων.
Ας μη μας βρή λοιπόν ο Χριστός σαν τις μωρές εκείνες παρθένες της παραβολής, που δεν φρόντισαν να έχουν μαζί τους αρκετό λάδι, ώστε τα λυχνάρια τους να καίνε και να φωτίζουν διαρκώς τη νύχτα. Τα μεσάνυχτα, που ακούστηκε η φωνή «ιδού ο Νυμφίος έρχεται» (Ματθ. 25,6), τρόμαξαν καί ξύπνησαν, αλλά τα λυχνάρια τους ήταν σβησμένα και δεν μπόρεσαν να πάνε με τις άλλες παρθένες, που είχαν αναμμένα τα λυχνάρια τους και με χαρά έτρεξαν για να προϋπαντήσουν το Νυμφίο.
Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Πνευματική προετοιμασία για την υποδοχή τού νυμφίου Χριστού. Λαχταρά η αρραβωνιασμένη κόρη και προετοιμάζεται για την ώρα τού γάμου της; Έτσι κάθε ψυχή, που αγαπά και λατρεύει τον Κύριο, πρέπει με λαχτάρα να περιμένη το Χριστό, πού έρχεται για τη σωτηρία της. Νύμφη είνε η ψυχή μας. Νυμφίος ο Χριστός. Κ’ εμείς οι κήρυκες τού ευαγγελίου φωνάζουμε πάντοτε, αλλά ιδίως τις άγιες αυτές μέρες· Αγαπήστε το Χριστό. Αξίζει να τον αγαπήσετε παραπάνω απ’ όλα καί απ’ όλους. Αγαπήστε τον πιό πολύ απ’ ό,τι αγαπά μιά πιστή γυναίκα τόν άντρα της, για να γιορτάσετε το Πάσχα.
***
Αλλά ποιά, αγαπητοί μου, ποιά είνε αυτή η πνευματική προετοιμασία; Τι πρέπει νά κάνη κάθε χριστιανός, που θέλει όχι τυπικά αλλά πνευματικά να γιορτάση την ανάστασι τού Χριστού; Να νηστέψη; Ναί. Να πηγαίνει πιό συχνά στην εκκλησία για να ακούη το «Κύριε των δυνάμεων, μεθ’ ημών γενού· άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων, ελέησον ημάς» και όλα τα άλλα όμορφα και κατανυκτικά τροπάρια που καμμιά άλλη θρησκεία στον κόσμο δεν έχει; Ναι. Να κάνη ελεημοσύνη; Ναι. Νά ρίχνη κάθε βράδι σε ειδικό κουμπαρά για τους φτωχούς; Ναι. Να πάη στον πνευματικό να εξομολογηθεί, να πή τα κρίματά του; Ναι. Να διαβάζη θρησκευτικά βιβλία που μιλούν για το Χριστό και ιδίως να διαβάζη καθημερινώς τήν αγία Γραφή; Ναί.
Όλα αυτά πρέπει να τα κάνη. Αλλά κοντά σ’ όλα αυτά, που συνιστά η αγία μας Εκκλησία σαν προετοιμασία για να λάβη ο χριστιανός μέρος στο μυστικό δείπνο της αγάπης τού Χριστού, στη θεία κοινωνία, πρέπει, να, κάτι άλλο ακόμη νά κάνη, που είνε απαραίτητο, και χωρίς αυτό κινδυνεύει να τα χάση όλα και να κριθή ανάξιος να κοινωνήση. Ποιό είνε αυτό το απαραίτητο εφόδιο για τη θεία κοινωνία; Είνε η συγχώρησις.
***
Συγχωρηθήτε! Είνε η φωνή της Εκκλησίας, είνε το πιό σπουδαίο, το πρώτο πού πρέπει να κάνουμε τώρα πού μπαίνουμε στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τα λόγια τού Χριστού, που ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, δεν αφήνουν καμμιά αμφιβολία. Απευθύνεται σε όλους μας ο Χριστός. Δεν εξαιρεί κανένα, διότι όλοι, όπως είπαμε και άλλοτε και δεν θα παύσωμε να το λέμε, όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Όλοι μας, άλλος περισσότερο καί άλλος λιγώτερο, φταίξαμε και φταίμε. Πέφτουμε σε διάφορα αμαρτήματα. Παραβαίνουμε τις εντολές τού Θεού, μικρές και μεγάλες. Μολύνουμε την καρδιά μας με ακάθαρτες σκέψεις. Λερώνουμε τη γλώσσα μας με άπρεπα λόγια. Γογγύζουμε, καταριώμαστε και βλαστημάμε το Θεό. Λέμε ψέματα. Και όλη η ζωή μας είνε βουτηγμένη μέσα στήν αμαρτία. Ποιός μπορεί, αδελφοί μου, να πη πως είνε καθαρός από την αμαρτία; Κανείς. Και μια μέρα μόνο να ζήσουμε, πάλι θ’ αμαρτήσουμε. Και σαν αμαρτωλοί πού είμαστε, θυμόμαστε τα αμαρτήματά μας, γιατί φταίξαμε και λυπήσαμετον ουράνιο Πατέρα μας, και λέμε στην προσευχή μας· Θεέ, συγχώρεσέ μας.
Και ο Θεός βλέπει τα δάκρυά μας, ακούει την προσευχή μας και μας απαντά:
-Παιδί μου, θέλεις να συγχωρέσω τα αμαρτήματά σου; Πρέπει κ’ εσύ να συγχωρέσης τους άλλους ανθρώπους, που έφταιξαν σ’ εσένα. Πρέπει να συγχωρέσης τους εχθρούς σου.
-Τούς εχθρούς μου να συγχωρέσω, Κύριε; Μα πώς; Πώς να τους συγχωρέσω; Αυτοί μου έκαναν τόσα κακά! Με αδίκησαν. Μου έφαγαν τον κόπο μου. Πήραν το ψωμί των παιδιών μου. Έβαλαν φωτιά κ’ έκαψαν το σπίτι μου. Με διέβαλαν, με συκοφάντησαν, με έρριξαν στις φυλακές. Μου σκότωσαν τον αδελφό μου, τον πατέρα μου, τη μάνα μου. Μου έκαναν τη ζωή μαρτύριο. Θεέ μου, πώς να τους συγχωρέσω;
-Παιδί μου, ακούγεται η φωνή τού Χριστού. Νιώθω τον πόνο σου, γιατί κ’ εγώ εδώ στη γη, που ήρθα για να σώσω τον κόσμο, υπέφερα. Υπέφερα όσο δεν υπέφερε κανένας άνθρωπος. Ήμουν αθώος, και με κατηγόρησαν με τις πιό φρικτές κατηγορίες. Άνοιξα μάτια τυφλών, αυτιά κουφών, έκανα χιλιάδες αρρώστους καλά, ανέστησα νεκρούς, σκόρπισα παντού την αγάπη, και στο τέλος ο κόσμος πήρε καρφιά και με κάρφωσε. Με πότισε ξίδι και χολή, με έφτυσε. Και ενώ εγώ θα μπορούσα με ένα μου νεύμα να εξοντώσω όλους τους εχθρούς μου, εν τούτοις πάν στο σταυρό μου προσευχήθηκα για όλους αυτούς καί είπα· «Πατέρα μου, συγχώρεσέ τους. Δεν ξέρουν τί κάνουν» (Λουκ. 23, 34.) Αυτό έκανα εγώ, ο αρχηγός. Αυτό πρέπει να κάνης κ’ εσύ, αν θέλης να λέγεσαι ακόλουθός μου. Συγχώρεσε κ’ εσύ τους εχθρούς σου.
***
Αγαπητοί μου! Η συγχώρεσι είνε το πιο σπουδαίο καθήκον, που έχουμε να εκτελέσουμε ως ακόλουθοι εκείνου, που πάνω απ’ το σταυρό συγχώρεσε τους εχθρούς του. Χίλιες μετάνοιες να κάνουμε, χίλια κεριά ν’ ανάψουμε, χίλια ’ξωκλήσια ν’ ανοίξουμε, χίλιες ευχές να μας διαβάσου παπάδες και δεσποτάδες, δεν κάνουν τίποτε, αν εμείς δεν συγχωρέσουμε τους εχθρούς μας. Το λέει καθαρά το σημερινό Ευαγγέλιο· Συγχωράς; θα συγχωρηθής. Δεν συγχωράς; δεν θα συγχωρηθής.
Ω Χριστέ μας, πονεμένη είνε η καρδιά μας, πληγωμένη από τις αδικίες. Συ, που συγχώρεσες τους εχθρούς σου, δος μας σε παρακαλούμε τη δύναμι, να συγχωράμε κ’ εμείς τους εχθρούς μας. Κ’ έτσι, με καθαρή την καρδιά από μίσος και εκδίκησι, να γιορτάσουμε τα σεπτά σου πάθη και την ένδοξο σου ανάστασι.
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή της Τυροφάγου: η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Αγ. Συμεών του νέου θεολόγου, ομιλία περί μετανοίας και περί εξορίας του Αδάμ.
Κυριακή της τυροφάγου: το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., ο ουρανός εκέρδισε πάλιν, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή της τυροφάγου – τυρινής: Συναξάριον και υμνολογική εκλογή.
Προϋπόθεσις της θεϊκής συγνώμης, η αληθινή νηστεία και, ο αληθινός θησαυρός – Ιερομ. Κοσμά Δοχειαρίτου.
Λόγος Α. εις τον έκτον ψαλμόν – εκ της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών και Ασκητικών.
Λόγος Β. εις τον έκτον ψαλμόν – εκ της Φιλοκαλίας των Ιερών Νηπτικών και Ασκητικών.
Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου – ομιλία δεκάτη τρίτη, ρηθείσα εν τω άμβωνι της Μεγάλης Εκκλησίας, τη Τετράδι της πρώτης εβδομάδος.
Του Οσίου Πατρός ημών Φωτίου του Μεγάλου – ομιλία δεκάτη τετάρτη, ρηθείσα εν τω άμβωνι της Μεγάλης Εκκλησίας, τη Παρασκευή της πρώτης εβδομάδος.
Η Νηστεία – Αγ. Βασιλείου του Μεγάλου.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – ομιλία ΣΤ’, προτρεπτική προς νηστείαν.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία Κ’ εις το Κατά Ματθαίον, Κεφ. ΣΤ, 16 – 23 «Όταν δε νηστεύητε, μη γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί…».
Άλλη η πτώση των Πρωτοπλάστων και άλλη η δική μας πτώση-αμαρτία; – ηχογραφημένη κατηχητική ομιλία του Γέροντος Εφραίμ, Δικαίου Ι. Σκήτης Αγ. Ανδρέου Καρυών Αγίου Όρους (αρχείο ήχου, mp3).
