Ο Σταυρός είναι το κορυφαίο σύμβολο της αγάπης του Θεού αλλά και ο τρόπος της ζωής του Χριστιανού.
Όλα όσα πρέπει να επιθυμεί ο χριστιανός και όλα όσα πρέπει να κάνει, το ήθος και η στάση της ζωής του απέναντι σε καθετί που τον περιβάλλει, ακόμα και απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, όλα αυτά φαίνονται σε μια εικόνα ή σε ένα σύμβολο: το Σταυρό του Χριστού.
Θέλεις να μάθεις τι έκανε ο Θεός για σένα; Κοίτα το Σταυρό. Θέλεις να μάθεις τι ζητάει ο Θεός από σένα; Κοίτα πάλι το Σταυρό.
Κάθε καλό που μας έδωσε ο Χριστός μας το έδωσε αφού πρώτα σταυρώθηκε. Έτσι κι εμείς, κάθε καλό, κάθε χαρά θα την αποκτήσουμε διά του Σταυρού. Ο σταυρικός τρόπος ζωής είναι ουσιαστικά μίμηση Χριστού και γεύση Χριστού.
Ο Χριστός είπε εκείνο το μοναδικό: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να λες ή να νομίζεις ότι ακολουθείς το Χριστό, εάν δεν σηκώνεις το σταυρό σου! Και μάλιστα αν δεν τον σηκώνεις με χαρά. Ο σταυρός δεν είναι μια τιμωρία που επιβάλλει ο Χριστός για τις αμαρτίες μας. Ο σταυρός, δηλαδή, ο σταυρικός τρόπος ζωής, είναι ο μόνος τρόπος να αφήσουμε πίσω μας ότι μας χωρίζει από το Θεό, για να μπορούμε απερίσπαστοι να Τον ακολουθήσουμε μέχρι τη Βασιλεία των Ουρανών. Ο Σταυρός επομένως δεν αξιολογείται με βάση τα δεδομένα αυτής της ζωής. Σε αυτή τη ζωή σταυρός σημαίνει κόπος, πένθος, αγώνας, υπομονή. Αυτά είναι φυσικό να μη μας ευχαριστούν. Ο σταυρός όμως είναι ταυτόχρονα και το μέσον της αναβάσεως του ανθρώπου στον ουρανό κι αυτό έχει αξία. Η αξία του Σταυρού είναι, δηλαδή, εσχατολογική. Το τέλος θα δικαιώσει όλα τα προηγούμενα. Η Ανάσταση θα φωτίσει όλα τα σκοτάδια, θα ανοίξει τους τάφους, θα εξαλείψει τον πόνο, το δάκρυ, το στεναγμό. Ο Σταυρός αρχικά κι η Ανάσταση τελικά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, η αρχή και το τέλος της ζωής του χριστιανού.
Όσο κι αν μας φαίνεται παράδοξο, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αγάπησε τον Σταυρό Του και αγαπά εξίσου και τους δικούς μας σταυρούς, όταν τους σηκώνουμε με πίστη σε Εκείνον. Όποιος σηκώνει το σταυρό του υπομονετικά και με πίστη στον Εσταυρωμένο Θεό δε θα ντροπιαστεί. Αντίθετα η ζωή, όποιου αποφεύγει το σταυρό του, θα καταλήξει μοιραία σε παταγώδη αποτυχία. Ο σταυρός του χριστιανού είναι πρόσκαιρος γιατί τον περιμένει η Ανάσταση. Ο σταυρός του ανθρώπου που αρνείται να ακολουθήσει το Χριστό είναι αιώνιος, γιατί τον περιμένει η κόλαση. Γι’ αυτό έλεγε ο απόστολος Παύλος, συμφέρει να επιλέξει κανείς το Σταυρό του Χριστού στη ζωή του: «ου γαρ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν». Το σταυρό δεν τον γλυτώνει κανείς. Παντού υπάρχει πόνος, θλίψη και τελικά θάνατος. Το θέμα είναι ο άνθρωπος να σκεφτεί σωστά. Να επιλέξει εκείνο το σταυρό που οδηγεί στο Θεό και το αιώνιο φως και όχι το σταυρό που οδηγεί μακριά από το Θεό, στο αιώνιο σκοτάδι.
Η αναγκαιότητα του Σταυρού φαίνεται από το ότι ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του, μιλώντας στους δύο μαθητές Του, Λουκά και Κλεόπα, για το πάθος Του, τους είπε ότι έπρεπε να πάθει ο ίδιος, για να σωθεί ο κόσμος! Μάλιστα, για να τους πείσει, άρχισε να τους αναλύει τις Γραφές, δηλαδή την Παλαιά Διαθήκη, όπου όλα αυτά τα είχε προείπει διά των προφητών. Ας θυμηθούμε λίγα από αυτά που είπαν οι προφήτες:
Ο Χριστός θα προδοθεί από έναν οικείο Του (Δαβίδ), για τριάντα αργυρά νομίσματα (Ζαχαρίας). Θα ραπισθεί στο πρόσωπο (Ησαΐας). Θα μαστιγωθεί και θα του βάλουν στεφάνι ακάνθινο (Ησαΐας). Οι σταυρωτές Του θα διαμοιράσουν τα ενδύματά Του μεταξύ τους και για ένα θα βάλουν κλήρο (Δαβίδ). Ότι η ημέρα της Σταυρώσεώς Του δεν θα είναι ούτε ημέρα ούτε νύχτα, γιατί θα γίνει σκοτάδι ενώ θα είναι μεσημέρι (Ζαχαρίας). Ο Κύριος θα ποτιστεί με χολή και ξίδι (Δαβίδ), θα συγκαταριθμηθεί μαζί με τους ανόμους (Ησαΐας). Οι σταυρωτές Του θα κινούν τα κεφάλια τους κοροϊδευτικά (Δαβίδ). Θα ταφεί σε λαξευμένο τάφο (Ησαΐας), που θα σφραγισθεί με πέτρα (Ιερεμίας). Ότι θα γίνει ο λίθος, πάνω στον οποίο θα σκοντάψουν οι Ιουδαίοι (Ησαΐας). Τέλος, ότι θα βγάλει τους φυλακισμένους από τον Άδη (Ζαχαρίας).
Χωρίς αμφιβολία όλα τα προηγούμενα πραγματοποιήθηκαν με εκπληκτική ακρίβεια! Αυτό βεβαίως σημαίνει ορισμένα πράγματα. Πρώτον, ότι ο Χριστός είναι ο διά του κηρύγματος των προφητών, προσδοκώμενος και αναμενόμενος Μεσσίας. Δεύτερον, ότι το πάθος του Χριστού ήταν αναγκαίο για τη σωτηρία μας. Τρίτον, ότι ήταν εκούσιο για τον Θεάνθρωπο. Τέταρτο και σημαντικότερο: όπως εκπληρώθηκαν με θαυμαστό τρόπο όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, έτσι θα εκπληρωθούν και όλες οι άλλες υποσχέσεις του Χριστού προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό το λόγο ο ενημερωμένος και ο συνειδητοποιημένος χριστιανός έχει απόλυτη πεποίθηση ότι, ακολουθώντας το Χριστό στον προσωπικό του Γολγοθά, θα αποδειχτεί ο κερδισμένος της ιστορίας. Ο Χριστός είπε: «μακάριοι οι κλαίοντες νυν ότι γελάσετε». Ποιοι είναι οι «κλαίοντες»; Οι «κλαίοντες» είναι ουσιαστικά οι σταυρωμένοι χριστιανοί. Αυτοί είναι που θα «γελάσουν», δηλαδή θα χαίρονται αιώνια μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Από την άποψη αυτή ο χριστιανός μοιάζει με έναν έξυπνο «έμπορο». Δίνει λίγα, παίρνει πολλά. Χάνει λίγα από τα πρόσκαιρα, κερδίζει όλα τα αιώνια. Και η χαρά του, για τούτη τη συναλλαγή είναι, πραγματικά, μεγάλη!
Το ερώτημα τώρα που εύλογα τίθεται είναι: Τι σημαίνει άραγε σταυρωμένος χριστιανός; Τι σημαίνει σηκώνω τον Σταυρό του Χριστού; Γενικά μιλώντας, θα λέγαμε ότι:
Σταυρός σημαίνει να προσπαθείς, με όλες σου τις δυνάμεις, να τηρείς το θέλημα του Θεού σε κάθε περίπτωση. Σταυρός σημαίνει να πολεμάς δυνατά όλα τα πάθη σου χωρίς συμβιβασμό και χωρίς ανακωχή.
Σταυρός σημαίνει να αγωνιστείς να αγαπήσεις ειλικρινά τον εχθρό σου, αφού ο Χριστός λαχταρά και τη δική του σωτηρία.
Σταυρός σημαίνει να υπομένεις την κάθε σου θλίψη καρτερικά, περιμένοντας με εμπιστοσύνη τη βοήθεια του Θεού. Σταυρός σημαίνει να προσπαθείς να κάνεις νόημα της ζωής σου, όχι τα αξιώματα που πρόσκαιρη απόλαυση έχουν, αν την έχουν, αλλά τις αρετές που πραγματικά δίνουν αξία στον άνθρωπο.
Σταυρός σημαίνει να προτιμάς να θυσιάζεσαι εσύ για τους άλλους και όχι να θυσιάζονται οι άλλοι για σένα.
Σταυρός σημαίνει να χρησιμοποιήσεις τα αγαθά αυτής της ζωής, για να απολαύσεις το Θεό και όχι να «χρησιμοποιείς» το Θεό, για να απολαύσεις τα αγαθά αυτής της ζωής.
Σταυρός σημαίνει να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα για την αγάπη του Θεού.
Σταυρός σημαίνει να υποχωρείς, να; συγχωρείς, να ευεργετείς, να εύχεσαι, να χαίρεσαι, να ταπεινώνεσαι, να υπακούς, να αγαπάς και να ευχαριστείς το Θεό σε κάθε στιγμή της ζωής σου.
Σταυρός σημαίνει, τελικά, να αγωνίζεσαι να νιώσεις μέσα σου αυτό που ένιωθε ο μακάριος απόστολος Παύλος όταν έλεγε: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός»!
Αυτό σημαίνει Σταυρός. Αυτός είναι ο σταυρωμένος χριστιανός!
Πηγή: Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Τεύχος 301, Μάρτιος 2018
