(Τι λένε: η Αγία Γραφή, οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι σχετικοί Ύμνοι – κατ’ επιλογή)
1) Για να μας εξαγοράσει από την κατάρα του νόμου:
-α) «Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα, γέγραπται γαρ επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου» (Γαλ. γ’ 13). (= Ο Χριστός μας εξαγόρασε από την κατάρα του νόμου, με το να γίνει ο ίδιος για χάρη μας κατάρα. Διότι είναι γραμμένο, είναι καταραμένος όποιος κρεμιέται στο ξύλου – του σταυρού).
-β) Πως έγινε αυτό; «Όπως ακριβώς, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, ο άνθρωπος αγοράζοντας δούλους δίνει χρήματα και όταν θέλει να τους ευπρεπίσει, κι αυτό το κάνει με χρήμα, έτσι και ο Χριστός, με το αίμα Του μας εξαγόρασε, με το αίμα Του και μας στόλισε».
-γ) «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω Σου αίματι, τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις. Σωτήρ ημών δόξα σοι» (Σταυρώσιμο κάθισμα Όρθρου Τετάρτης, Δ’ ήχου). (= Μας εξαγόρασες από την κατάρα του νόμου με το Πολύτιμο Σου Αίμα, αφού καρφώθηκες στον Σταυρό και τρυπήθηκες με τη λόγχη, πήγασες στους ανθρώπους την αθανασία. Σωτήρα μας σου ανήκει δοξολογία).
2) Για να συνάξει τα διασκορπισμένα τέκνα του Θεού σε ένα μέρος:
-α) «Έμελλεν ο Ιησούς αποθνήσκειν υπέρ του έθνους, και ουχ υπέρ του έθνους μόνον, αλλ’ ίνα και τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγη εις εν» (Ιωάν. ια’ 51-52). (= Ο Ιησούς θα πέθαινε υπέρ του έθνους, και όχι μόνον υπέρ του έθνους, αλλά και για να συγκεντρώσει σ’ ένα μέρος τα παιδιά του Θεού που ήταν διασκορπισμένα).
-β) «Μόνο επάνω στο σταυρό πεθαίνει κανείς με απλωμένα χέρια. Γι’ αυτό έπρεπε κι αυτό να το υπομείνει ο Κύριος και να απλώσει τα χέρια, ώστε να ελκύσει με το ένα τον παλαιό λαό και με το άλλο τους εθνικούς και να τους συνενώσει και τους δύο στον εαυτό του» (Μ. Αθανάσιος)
-γ) «Σωτηρίαν ειργάσω εν μέσω της γης, Χριστέ ο Θεός, επί σταυρού τους αχράντους σου χείρας εξέτεινας, επισυνάγων πάντα τα έθνη κράζοντα, Κύριε, δόξα σοι» (Δοξαστικό Έκτης Ώρας Μ. Παρασκευής, ήχος Β’). (= Χριστέ και Θεέ, έκανες στη γη το έργο της σωτηρίας. Άπλωσες επάνω στον Σταυρό τα άχραντα χέρια Σου, συγκεντρώνοντας στο ίδιο μέρος όλα τα έθνη που Σου κράζουν: Σου ανήκει δοξολογία).
3) Για να καταστρέψει τον θάνατο και να χαρίσει τη ζωή:
-α) «Η ζωή εν τάφω, κατετέθης Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας, και επήγασας τω κόσμω την ζωήν» (Τροπάριο Α’ Στάσεως Εγκωμίων Μ. Σαββάτου). (= Χριστέ, εσύ που είσαι η ζωή, τοποθετήθηκες μέσα στον τάφο, και με τον θάνατό Σου κατέστρεψες τον θάνατο και ανέβλυσες στον κόσμο τη ζωή).
-β) «Ο θάνατος του Χριστού, έχει γίνει θάνατος του θανάτου» (ιερός Χρυσόστομος) . Υπάρχει βέβαια και μια ερώτηση: Αφού ο Χριστός νίκησε τον θάνατο, γιατί λοιπόν εμείς οι άνθρωποι πεθαίνουμε; Ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας απαντά: «Τώρα δεν πεθαίνουμε πλέον ως κατάδικοι, αλλά με την ελπίδα ότι θα αναστηθούμε, περιμένουμε την κοινή ανάσταση όλων, την οποία ο Θεός, ο οποίος την ενήργησε και μας τη χάρισε, θα τη φανερώσει στους καιρούς που αυτός όρισε».
4) Για να εξαλείψει την κατάρα προς τους προπάτορές μας:
-α) «Κύριε ανελθών εν τω Σταυρώ την προγονικήν ημών κατάραν εξήλειψας, και κατελθών εν τω Άδη, τους απ’ αιώνος δεσμίους ηλευθέρωσας, αφθαρσίαν δωρούμενος των ανθρώπων τω γένει, διά τούτο υμνούντες, δοξάζομεν, την ζωοποιόν και σωτήριον σου έγερσιν» (Αναστάσιμο Στιχηρό Εσπερινού Τρίτης Διακαινισίμου, Ήχος δ’). (= Κύριε, όταν ανέβηκες στον Σταυρό, εξαφάνισες την προς τους προγόνους μας κατάρα, και όταν κατέβηκες στον Άδη, ελευθέρωσες όσους ήταν εκεί φυλακισμένοι από παλιά, χαρίζοντας την αφθαρσία στο γένος των ανθρώπων. Γι’ αυτό υμνώντας, δοξάζουμε την ανάστασή Σου, που φέρνει ζωή και σωτηρία)
-β) «Ο Χριστός πρόσφερε τη θυσία για χάρη όλων, παραδίδοντας τον ναό – του σώματός Του – στον θάνατο για χάρη όλων, με σκοπό να τους κάνει όλους ελεύθερους από την ενοχή και την αρχαία παράβαση» (Μ. Αθανάσιος).
5) Για να σώσει όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν: «Σήμερον έλεγεν ο Κτίστης ουρανού και γης, τοις εαυτού Μαθηταίς, Ήγγικεν η ώρα, και έφθασεν Ιούδας ο παραδιδούς με μη τις αρνήσηται, βλέπων με εν τω Σταυρώ εν μέσω δύο ληστών, πάσχω γαρ ως άνθρωπος, και σώζω ως φιλάνθρωπος, τους εις εμέ πιστεύοντας» (Τροπάριο Ε’ Αντιφώνου Ακολουθίας Παθών, ήχος πλ. Β’). (= Έλεγε σήμερα ο Δημιουργός του ουρανού και της γης, ο Χριστός, στους Μαθητές Του. Πλησίασε η ώρα και έφθασε ο Ιούδας που θα με παραδώσει. Να μη με αρνηθεί κανείς, βλέποντάς με στον Σταυρό, ανάμεσα σε δύο ληστές. Διότι πάσχω ως άνθρωπος, και σώζω ως φιλάνθρωπος, όσους πιστεύουν σε μένα).
6) Για να μας σώσει από τη φθορά:
-α) «Γνώριζε ο Λόγος ότι, με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να καταλυθεί η φθορά των ανθρώπων, παρά εάν οπωσδήποτε πέθαινε. Επειδή όμως ο Λόγος που ήταν αθάνατος και Υιός του Πατέρα, δεν ήταν δυνατόν να πεθάνει, γι’ αυτό παίρνει για τον εαυτό Του σώμα, που να μπορεί να πεθάνει, ώστε αφού αυτό γίνει μέτοχο του Λόγου, ο Οποίος εξουσιάζει τα πάντα, να γίνει ικανό και να πεθάνει για όλους και να παραμείνει άφθαρτο χάρη στον Λόγο που κατοίκησε μέσα του και στο εξής με τη χάρη της αναστάσεως να πάψει από όλους η φθορά» (Μ. Αθανάσιος).
-β) «Μεγαλύνομέν σε Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την Ταφήν και τα Πάθη σου’ δι ων εσώσας ημάς εκ της φθοράς» (Τροπάριο Α’ Στάσεως Εγκωμίων Μ. Σαββάτου). (= Ιησού, Βασιλιά μας, σε δοξάζουμε
και τιμούμε την Ταφή και τα Πάθη Σου, με τα οποία μας έσωσες από τη φθορά).
7) Για να μας σώσει με το Αίμα Του από τις ανομίες μας: «Ον πάντα φρίσσει και τρέμει, και πάσα γλώσσα υμνεί, Χριστόν Θεού δύναμιν, και Θεού σοφίαν, οι ιερείς ερράπισαν, και έδωκαν αυτώ χολήν, και πάντα παθείν κατεδέξατο, σώσαι θέλων ημάς εκ των ανομιών ημών, τω ιδίω Αίματι, ως φιλάνθρωπος» (Τροπάριο ΙΓ’ Αντιφώνου Ακολουθίας Παθών, ήχος πλ. β’). (= Τον Χριστό, που είναι δύναμη Θεού και σοφία Θεού, που μπροστά Του όλα φρίττουν και τρέμουν, και Τον υμνεί κάθε γλώσσα ανθρώπινη, Τον ράπισαν οι ιερείς και Του έδωσαν να πιεί χολή. Και όλα δέχτηκε να τα πάθει, θέλοντας να μας σώσει από τις ανομίες μας με το Αίμα Του, ως φιλάνθρωπος).
8) Για να αντιπροσωπεύει στον θάνατο όλους τους ανθρώπους: «Η γαρ αγάπη του Χριστού συνέχει ημάς, κρίναντος τούτο, ότι ει εις υπέρ πάντων απέθανεν, άρα οι πάντες απέθανον και υπέρ πάντων απέθανεν, ίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσι, αλλά τω υπέρ αυτών αποθανόντι και εγερθέντι» (Β’ Κορ. ε’ 14-15). (Διότι η αγάπη του Χριστού μας συνέχει, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εάν ένας πέθανε για όλους, επομένως πέθαναν όλοι. Και πέθανε για όλους, ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για Εκείνον που πέθανε και αναστήθηκε γι’ αυτούς).
9) Για όλους τους ανθρώπους, και για τον καθένα χωριστά:
-α) «Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού»
(Α’ Πετρ. β’ 21, Πρβλ. Α’ Θεσ. ε’ 10). (= Ο Χριστός πέθανε για χάρη σας και σας άφησε παράδειγμα, για να ακολουθήσετε τα ίχνη Του). β) «Μη τω βρώματί σου
εκείνον απόλλυε, υπέρ ου Χριστός απέθανε» (Ρωμ. ιδ’ 15, Πρβλ. Α’ Κορ. η’ 11). (= Μην καταστρέφεις με την τροφή σου, εκείνον για τον οποίον πέθανε ο Χριστός).
10) Εξ αιτίας των αμαρτιών και για τη συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών:
-α) «Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας Γραφάς» (Α’ Κορ. ιε’ 3, Πρβλ. Ρωμ. ε’ για το ύψος της δυνάμεώς Σου και να κραυγάζω σ’ Εσένα: Χριστέ ζωοδότη, Σωτήρα, ανήκει δοξολογία και στον σταυρό Σου και στο πάθος Σου).
11) Για να μας δικαιώσει:
-α) «Πολλώ ουν μάλλον δικαιωθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι΄αυτού από της οργής» (Ρωμ. ε’ 9). (= Πολύ περισσότερο λοιπόν αφού δικαιωθήκαμε τώρα διά του αίματος Σου, θα σωθούμε δι’ αυτού από την οργή).
-β) «Δεν ήταν τόσο μεγάλη η ανομία των αμαρτωλών, όση ήταν η δικαιοσύνη εκείνου που πέθανε γι’ αυτούς. Δεν αμαρτήσαμε τόσο πολύ, όσα έπραξε δίκαια εκείνος που θυσιάστηκε για χάρη μας» (Κύριλλος Ιεροσολύμων).
-γ) «Μετά των κακούργων, ως κακούργος Χριστέ, ελογίσθης δικαίων ημάς άπαντας, κακουργίας του αρχαίου πτερνιστού» (Τροπάριο Α’ Στάσεως εγκωμίων Μ. Σαββάτου). (= Χριστέ, 8, Γαλ. α’ 4). (= Ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με όσα λένε οι Γραφές). β) «Ο μόνος πιστός Αρχιερέας είναι ο Υιός, ο Οποίος μπορεί, αυτούς, στους οποίους είναι Αρχιερέας, να τους απαλλάξει από τις αμαρτίες» (ιερός Χρυσόστομος). γ) «Εσταυρώθης δι εμέ, ίνα εμοί πηγάσης την άφεσιν εκεντήθης την πλευράν, ίνα κρουνούς ζωής αναβλύσης μοι, τοις ήλοις προσήλωσαι, ίνα εγώ, τω βάθει των παθημάτων σου, το ύψος του κράτους σου, πιστούμενος, κράζω σοι, ζωοδότα Χριστέ, Δόξα και τω Σταυρώ, Σώτερ, και τω Πάθει σου» (Τροπάριο Μακαρισμών, Ακολουθίας Παθών, ήχος δ’). (= Σταυρώθηκες για μένα για να μου χαρίσεις την άφεση των αμαρτιών μου. Τρυπήθηκες στην πλευρά, για να αναβλύσεις σ’ εμένα άφθονη ζωή. Στερεώθηκες στον Σταυρό με καρφιά για να βεβαιωθώ εγώ, σκεπτόμενος το βάθος των Παθημάτων Σου, λογαριάστηκες σαν κακούργος, μαζί με τους
κακούργους, δικαιώνοντας όλους εμάς από την κακούργα πράξη του αρχαίου υποσκελλιστή – διαβόλου).
12) Για να ελευθερωθούμε από τα πάθη και τον μάταιο τρόπο ζωής:
-α) «Ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού» (Α’ Πετρ. α’ 18-19). (= Τώρα ξέρετε ότι δεν ήταν κάτι φθαρτό, σαν το ασήμι ή το χρυσάφι, εκείνο με το οποίο ελευθερωθήκατε από τον μάταιο τρόπο ζωής, που κληρονομήσατε από τους πατέρες σας, αλλά το πολύτιμο αίμα του Χριστού σαν αμνού χωρίς μώμο ή κηλίδα).
-β) «Τω πάθει σου Χριστέ, παθών ηλευθερώθημεν, και τη Αναστάσει σου, εκ φθοράς ελυτρώθημεν, Κύριε δόξα σοι» (Στιχηρό Εσπερινού Μ. Σαββάτου, ήχος α’). (= Χριστέ, με το Πάθος Σου, ελευθερωθήκαμε από τα πάθη, και με την Ανάστασή Σου λυτρωθήκαμε από τη φθορά. Κύριε, Σου ανήκει δοξολογία).
13) Για να ανυψώσει τους ανθρώπους:
-A «Γι’ αυτό βέβαια σταυρώθηκε ο Κύριος. Διότι όταν υψώθηκε στον Σταυρό καθάριζε τον αέρα από κάθε διαβολική και δαιμονική επιβολή λέγοντας: έβλεπα τον σατανά που έπεσε σαν αστραπή (Λουκ. ι’ 18). Αλλά και διάνοιγε και ανανέωσε τον δρόμο που οδηγεί επάνω στον ουρανό, λέγοντας πάλι: Σηκώστε οι άρχοντες τις πύλες, και υπερυφωθείτε αιώνιες πύλες» (Ψαλμ. κγ’ 7). Ο Λόγος ο ίδιος δεν είχε ανάγκη να του ανοίξουν τις πύλες, διότι αυτός, είναι Κύριος όλων. Ούτε ήταν κλεισμένο για τον δημιουργό κάτι από τα δημιουργήματα. Αλλά εμείς είχαμε ανάγκη, τους οποίους έφερε πάνω στο σώμα Του. Διότι όπως πρόσφερε το σώμα Του στον θάνατο για χάρη όλων, έτσι με το σώμα Του πάλι άνοιξε την άνοδο προς τους ουρανούς» (Μ. Αθανάσιος).
-β) «Υψωθείς εν ξύλω, και τους ζώντας βροτούς συνοψοίς, υπό τη γην δε γονόμενος, τους κειμένους δι υπ’ αυτήν εξανιστάς» (Τροπάριο Α’ Στάσεως, Εγκωμίων Μ. Σαββάτου). (= Υψώθηκες στο ξύλο του Σταυρού, και μαζί Σου υψώνεις τους ζωντανούς ανθρώπους. Και πηγαίνοντας κάτω από τη γη, ανασταίνεις όσους βρίσκονται κάτω απ’ αυτήν).
14) Για να αναιρεθεί η τυρανία και η δύναμη του εχθρού διαβόλου:
-α) «Και αυτοί ενίκησαν αυτόν δια το αίμα του αρνίου» (Αποκ. ιβ’ 11). (= Και αυτοί νίκησαν τον διάβολο, χάρη στο αίμα του αρνίου).
-β) «Σταυρωθέντος σου Χριστέ, ανηρέθη η τυραννίς, επατήθη η δύναμις του εχθρού, ούτε γαρ Άγγελος, ουκ άνθρωπος, αλλ’ αυτός ο Κύριος, έσωσας ημάς, δόξα σοι». (Τροπάριο Πρώτης Ώρας Μ. Παρασκευής, ήχος α’). (= Χριστέ, με τη Σταύρωσή σου, καταργήθηκε η τυρρανική εξουσία και εξουθενώθηκε η δύναμη του εχθρού – διαβόλου, διότι όχι Άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά Εσύ ο ίδιος μας έσωσες. Σου ανήκει δοξολογία).
15) Για να ελευθερώσει τους δεσμώτες του Άδη: «Λαός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τι μελετά κενά; Ίνα τι την ζωήν των απάντων θανάτω κατεδίκασε; Μέγα θαύμα! Ότι ο Κτίστης του κόσμου, εις χείρας ανόμων παραδίδοται, και επί ξύλου ανυψούται ο φιλάνθρωπος, ίνα τους εν Άδη δεσμώτας ελευθερώση κράζοντας, Μακρόθυμε Κύριε, δόξα σοι» (Απόστιχο Ακολουθίας Παθών, ήχος β’). (= Ο ασεβής και παράνομος (Ιουδαϊκός) λαός μελετά μάταια πράγματα; Γιατί καταδίκασε σε θάνατο τον Χριστό, που είναι η ζωή όλων; Μεγάλο θαύμα! Διότι ο δημιουργός του κόσμου, παραδίδεται στα χέρια ανόμων και ο φιλάνθρωπος υψώνεται επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να ελευθερώσει τους δέσμιους του Άδη που Του κράζουν. Μακρόθυμε Κύριε, σου ανήκει δοξολογία).
16) Για να σκίσει στον Σταυρό το χειρόγραφο των αμαρτιών μας:
-α) «Και υμάς, νεκρούς όντας εκ τοις παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς συν αυτώ, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα, εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν ο ην υπεναντίον ημίν, και αυτό ήρκεν εκ του μέσου, προσηλώσας αυτό τω σταυρώ» (Κολοσ. β’ 13-14). (= Ακόμη όταν ήσαστε νεκροί εξαιτίας των αμαρτιών σας και του ότι ήσαστε απερίτμητοι, σας ζωοποίησε μαζί με αυτόν και μας συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μας. Ακύρωσε το χρεωστικό μας έγγραφο με τις διατάξεις του, το οποίο ήταν εναντίον μας. Το πήρε απ’ το μέσον και το κάρφωσε στον σταυρό).
-β) «Το χειρόγραφον ημών, εν τω σταυρώ διέρρηξας, Κύριε, και λογισθείς εν τοις νεκροίς, τον εκείσε τύραννον έδησας, ρυσάμενος άπαντας, εκ δεσμών θανάτου τη αναστάσει σου, δι’ ης εφωτίσθημεν, φιλάνθρωπε Κύριε, και βοωμέν σοι. Μνήσθητι και ημών, Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου» (Τροπάριο Μακαρισμών Ακολουθίας των Παθών, ήχος δ’). (= Κύριε, ξέσκισες πάνω στον Σταυρό το χειρόγραφο που έγραφε τις αμαρτίες μας, και όταν υπολογίσθηκες μαζί με τους νεκρούς, έδεσες τον τύραννο (Άδη) γλυτώνοντας όλους από τα δεσμά του θανάτου με την ανάστασή Σου. Μ’ αυτήν φωτισθήκαμε, φιλάνθρωπε Κύριε, και σου φωνάζουμε δυνατά. Θυμήσου και εμάς Σωτήρα, στη βασιλεία Σου).
17) Για να αγιάσει την Εκκλησία:
-α) «Ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και εαυτόν παρέδωκεν υπέρ αυτής, ίνα αυτήν αγιάση καθαρίσας τω λουτρώ του ύδατος εν ρήματι, ίνα παραστήση αυτήν εαυτώ ένδοξον την εκκλησίαν, μη έχουσαν σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλ’ ίνα η αγία και άμωμος» (Εφεσ. ε’ 25-27). (= Ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του γι’ αυτήν, για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε με το λουτρό του νερού, διά του λόγου, για να την παρουσιάσει στον εαυτό Του την εκκλησία γεμάτη δόξα, χωρίς να έχει κηλίδα ή ρυτίδα ή τίποτε άλλο από αυτά, αλλά να είναι αγία και άψογη).
-β) «Προσέχετε ουν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. κ’ 28). (= Προσέχετε λοιπόν τους εαυτούς σας και ολόκληρο το ποίμνιο στο οποίο το Άγιο Πνεύμα, σας τοποθέτησε επισκόπους, για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού, την οποία απέκτησε με το δικό του αίμα).
-γ) «Τίποτε δεν συγκρίνεται με το θαύμα της σωτηρίας μου. Λίγες σταγόνες αίματος ξαναδημιουργούν ολόκληρο τον κόσμο και γίνονται σαν χυμός γάλακτος για όλους τους ανθρώπους και μας συνδέουν και μας συγκεντρώνουν σε ένα σύνολο» (Γρηγόριος ο Θεολόγος). «Αυτό το αίμα είναι η τιμή της οικουμένης, μ’ αυτό αγόρασε την εκκλησία ο Χριστός και με αυτό την καταστόλισε ολόκληρη» (ιερός Χρυσόστομος).
18) Για να διορθώσει την ανυπακοή του πρώτου Αδάμ:
-α) «(Χριστός) εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. β’ 8). (= Ταπείνωσε τον εαυτό Του και έδειξε υπακοή μέχρι θανάτου και μάλιστα σταυρικού θανάτου).
-β) «Ώσπερ γαρ διά της παρακοής του ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί» (Ρωμ. ε’ 19). (= Όπως με την παρακοή του ενός ανθρώπου οι πολλοί έγιναν αμαρτωλοί, έτσι και με την υπακοή του ενός θα λάβουν δικαίωση οι πολλοί).
-γ) «Όπως στον πρώτο Αδάμ παροργίσαμε τον Θεό, επειδή δεν τηρήσαμε το πρόσταγμά Του, έτσι στον δεύτερο Αδάμ – τον Χριστό – συμφιλιωθήκαμε μαζί Του, υπακούοντας μέχρι θανάτου» (Άγιος Ειρηναίος).
19) Για να δείξει την αγάπη Του προς τους ανθρώπους:
-α) «Ο δε ζω νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού» (Γαλ. β’ 20). (= Η ζωή που τώρα ζω στο σώμα, τη ζω με πίστη στον Υιό του Θεού, ο Οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό Του για χάρη μου)
-β) «Με αγάπη μας προσέλαβε ο δεσπότης. Για την αγάπη, που είχε προς εμάς, έδωσε το αίμα Του» (Κλήμης ο Ρώμης).
20) Για να ειρηνεύσουμε με τον Θεό:
-α) «Και δι’ αυτού αποκαταλλάξαι τα πάντα εις αυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι’ αυτού είτε τα επί της γης είτε τα εν ουρανοίς» (Κολοσ. α’ 20). (= Δια του Χριστού ο Θεός να συμφιλιώσει με τον εαυτό Του τα πάντα, τόσο τα επίγεια όσο και τα επουράνια, αφού έφερε την ειρήνη με το αίμα του σταυρού Του).
-β) «Νυνί δε εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν, εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού, αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. β’ 13-14). (= Τώρα, εσείς που κάποτε ήσασταν μακρυά, ήλθατε πλησίον διά του αίματος του Χριστού. Διότι αυτός είναι η ειρήνη μας).
-γ) «Και αυτά τα υπέμεινε ο σωτήρας φέροντας την ειρήνη με το αίμα του σταυρού σ’ όσα βρίσκονται στους ουρανούς με εκείνα που βρίσκονται πάνω στη γη. Διότι είμασταν εχθροί του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας, και όρισε ο Θεός να πεθαίνει όποιος αμαρτάνει. Έπρεπε λοιπόν να γίνει ένα από τα δύο, ή να βγει αληθινός ο Θεός και να πεθάνουν όλοι, ή να δείξει αγάπη προς τους ανθρώπους, να αλλάξει η απόφαση – και να πεθάνει μόνο ο Χριστός για όλους» (Κύριλλος Ιεροσολύμων).
Από το βιβλίο: Η Σταύρωσις του Κυρίου. Εκδόσεις Τέρτιος Κατερίνη.
