Τη ΙΕ’ του αυτού μηνός (Μαϊου), Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αχιλλίου, Μητροπολίτου Λαρίσσης.
Λαλεί Λάρισσα σάς αριστείας ξένας,
Μνήμην έχουσα καί θανόντος σου Πάτερ.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είναι θαυμαστό γεγονός ότι και στην εποχή μας, μέσα στο λειτουργικό χρόνο και χώρο της Εκκλησίας μας, αυξάνεται καθ’ ημέραν η παρουσία των Αγίων μας. Είναι άξιο ιδιαιτέρας χαράς το γεγονός ότι πλουτίζονται τα συναξάρια των Αγίων μας, ότι και στις μέρες μας εμπνευσμένοι, θεόπνευστοι όντως Υμνογράφοι, συμπληρώνουν Ιερές Ακολουθίες Αγίων ή προσθέτουν νέες. Είναι χαροποιό το γεγονός ότι τα πρόσωπα των αγίων μας εκτυπώνονται και διανέμονται κατά χιλιάδες σε ιερές εικόνες, ιστορούνται στους τοίχους των Ιερών Ναών, κεντιούνται σε άμφια Ιερατικά, προβάλλονται με κάθε τρόπο. Αυτή η έξαρσι μας ενθαρρύνει οπωσδήποτε, γιατί για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς οι Άγιοι δεν είναι μόνον «οι οδηγοί προς τα άνω», πρόσωπα δηλαδή που αποτελούν για μας πρότυπα πνευματικής ζωής, αλλά είναι συγχρόνως και φορείς αγιασμού των μελών του Σώματος της Εκκλησίας, αφού οι ίδιοι είναι δοχεία της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος.
Είναι αλήθεια μεγάλη και μοναδική, ότι η Ορθοδοξία δεν θα μπορούσε χωρίς Αγίους, αφού αυτοί, κατά τον Μ. Φώτιο, συνεισφέρουν ουσιαστικά στον αγιασμό του Σώματος της Εκκλησίας, γι’ αυτό χαίρουμε γι’ αυτή την πληθωρική παρουσία των Αγίων στη ζωή μας και σ’ αυτή την εποχή. Δεν μπορούμε να φανταστούμε την Εκκλησία μας χωρίς Αγίους. Θάταν «πτωχή και ρακένδυτη η Εκκλησία μας κατά το ανθρώπινο μέγεθός της», όπως λέει σύγχρονος μεγάλος Θεολόγος, «αν δεν είχε να παρουσιάσει Αγίους». «Αλλά και πόσο αναξιόπιστη θα απέβαινε» συνεχίζει. Και φέρνει σαν παράδειγμα τους Χριστιανούς άλλων ομολογιών, που η ένδειά τους αυτή, είναι γι’ αυτούς η αυτοαναίρεσή τους. Γι’ αυτό ως σύγχρονος Επίσκοπος της Ορθοδοξίας, χαίρομαι και σκιρτώ όταν βλέπω αυτήν την έξαρσι. Γι’ αυτό και δεν λέω όχι σ’ αυτή την βροχή συγγραφής Ιερών Ακολουθιών και στις πολλές εκδόσεις. Και γνωρίζοντας το νόμο προσφοράς και ζήτησης, μπορώ εύκολα να πω ότι προ πάντων χαίρω γι’ αυτό το λαό στον οποίο διοχετεύεται αυτό το υλικό.
Διότι, εάν δεν απαντούσε θετικά ο λαός σ’ αυτή την παραγωγή αγιολογικού υλικού, δεν θα ξεθάρρευε κανείς να γράψει και να εκδώσει υλικό που δεν θα διατεθεί. Ζει λοιπόν ο λαός μας με τους Αγίους του. Οι Άγιοι είναι η ελπίδα και η σωτηρία του. Οι Άγιοι είναι αντικείμενο ενασχολήσεως, θείο, άγιο, ιερό. Προλογίζοντας λοιπόν κι εγώ αυτό το τεύχος που επιγράφεται «Χαίρει έχουσα η Θεσσαλία…» και το οποίο επιμελήθηκε ο π. Αχίλλιος, το οποίο περιλαμβάνει τον βίο του Αγίου μας, δοσμένο με τον τρόπο εκφράσεως του Πρωτοσυγκέλλου μας και Παρακλητικό Κανόνα προς τον Πολιούχο και Προστάτη Άγιό μας, δεν το κρύβω, διακατέχομαι από ανεκλάλητη πνευματική χαρά. Γιατί ό,τι αφορά τον Άγιό μας, με πλημμυρίζει με χαρά και την διαλαλώ. Πρώτον, διότι αυτός ο Άγιος μόνο χαρές μας δείνει. Αυτός μας στεγνώνει τα δάκρυα του πόνου και της απογνώσεως και μας διαποτίζει με θάρρος πνευματικό. Αυτός είναι το καύχημά μας και η θωράκισή μας.
Της ζωής μας το νόημα και των δυνάμεών μας τις ικμάδες όλες, αυτός ο Άγιος τις κρατεί για μας και μας τις χορηγεί. Εγώ εξ άλλου – και να με συγχωρείτε που γράφω εγώ – αισθάνομαι μια μυστική ένωση μαζί του. Απ’ την πρώτη ώρα της εκλογής μου και της χειροτονίας μου, όταν όλοι μου έλεγαν «πορεύου στην πόλη του Αγίου Αχιλλίου», αισθάνθηκα να συνδέθηκα μυστικά μαζί του τόσο που απ’ αυτό και μόνον αντλώ δυνάμεις να επιτελώ το έργο μου και να διακονώ αυτό το λαό τον άγιο, που ζει σ’ αυτόν τον τόπο όπου έζησε κι ο Άγιός μας και δοξάζεται εδώ και δέκα επτά αιώνες τώρα. Ο ιερός σύνδεσμός μου με τον Άγιο Αχίλλιο αισθάνομαι ότι με ανάγει σε ύψη κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή του χρόνου. Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου άξιο αυτής της μεγάλης χαράς και δωρεάς. Δειλιώ, ειλικρινά, μπροστά σ’ αυτή την τιμή, αλλά αναλογιζόμενος ότι δέκα οκτώ χρόνια τώρα ο Άγιος Αχίλλιος με στεφανώνει με χαρές πνευματικές και μου παρέχει αφειδώς την προστασία του, αναθαρρεύω και τολμώ να καυχώμαι γι’ αυτό, τον πνευματικό πλουτισμό.
Η προστασία του, έτσι όπως προσφέρεται με τρόπο άγιο, μυστικό, θείο και την πληροφορούμαι μυστικά μέσα μου, με αναπτερώνει, κι αυτή τη χαρά θάθελα να τη διαλαλήσω και να την προσφέρω στον καθένα πιστό Λαρισαίο και στον καθένα φιλάγιο Χριστιανό.
Γι’ αυτό, κι αυτό το πόνημα του κατά πάντα αξίου εργάτου του Ευαγγελίου του Πρωτοσυγκέλλου μας πατρός Αχιλλίου, το ευλογώ και τον ευχαριστώ για τους κόπους του για την έκδοσή του. Εξ άλλου, αυτός έχει ιδιαίτερη σχέση μαζί του, αφού τον αξίωσε η Χάρις του Θεού να φέρει το όνομά του, το οποίο κι αυτός με τους καθ’ ημέραν αγώνες του δικαιώνει και καταξιώνει.
Αυτός ο λαός ο άγιος κι ευλογημένος, που σεμνύνεται μπρος στα Ιερά του Λείψανα, που έχει εις καύχησιν τον μεγαλοπρεπή Ναό του που καταφεύγει στις πρεσβείες του, αυτός ο λαός μας τον θυμίζει κάθε μέρα. Αυτός ο λαός είμαι βέβαιος ότι θα δεχθεί με χαρά αυτή την έκδοση και θα επαινέσει τον π. Αχίλλιο και θα τον ευχαριστήσει γι’ αυτήν. Είθε, την ίδια χαρά και αγαλλίαση που εμείς ζούμε και χαιρόμαστε να χαρεί και κάθε ψυχή που θα πάρει στα χέρια της αυτό το βιβλιαράκι. Είθε να αποβεί προς ωφέλεια ψυχικήν όλων μας και να αναθερμαίνει κάθε φορά που το διαβάζουμε τη σχέση μας με τον Άγιό μας, τον Αχίλλιο, τον πρώτο Προστάτη και Πολιούχο μας, τον Άγιό μας τον αγαπημένο.
+Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
Βίος και Παρακλητικός Κανών του Αγίου Αχιλλίου – Αρχιμ. Αχιλλίου Τσούτσουρα.rar
Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην του Αγίου ενδόξου Αχιλλίου Αρχιεπισκόπου Λαρίσης.7z
Παράβαλε και:
15 Μαϊου, μνήμη του Οσίου Ανδρέου του εριμίτου, του εν καλάναις Αιτωλοακαρνανίας: Βίος, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών.
15 Μαϊου, μνήμη και του Οσίου πατρός ημών Βαρβάρου του Πενταπολίτου: Συναξάριον, Ακολουθία.
15 Μαϊου, Όσιος Ησαϊας ο θαυματουργός, Επίσκοπος Ροστώφ: Συναξάριον.
15 Μαϊου, μνήμη του Οσίου Παχωμίου του Μεγάλου: Συναξάριον, Ακολουθία.
