«Πληρώνω αμαρτίες» – Μακαριστής Πορφυρίας Μοναχής.

Επιβιβάζω έναν κύριο και παρατηρώ πολλή θλίψη στα μάτια του. Ήταν σοβαρός και λιγομίλητος. Θα έλεγα πως ήταν μία από τις δύσκολες περιπτώσεις που μου τυχαίνουν.
Δεν θυμάμαι πώς ανοίξαμε κουβέντα, όμως μου είπε πως πληρώνει αμαρτίες. Τον ρώτησα:
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Γιατί, κυρία μου, έκανα δύο παιδιά και τα δύο αυτι¬στικά!
-Αυτό, πραγματικά, είναι ένας μεγάλος Γολγοθάς. Όμως, μην απελπίζεστε, πάρτε δύναμη από τον Θεό και ο Γολγοθάς θα γίνει πιο εύκολος. Όταν λέτε, όμως, πληρώνω αμαρτίες, τι εννοείτε;
-Εννοώ πως στη ζωή μου έχω σκοτώσει πολλά παι¬διά. Τη γυναίκα την έβλεπα σαν σκεύος ηδονής, δεν με ενδιέφερε ο γάμος. Όταν έβλεπα αυτιστικά παιδιά, τα κορόιδευα. Και τώρα, νά τα αποτελέσματα, γέννησα δύο παιδιά αυτιστικά. Εδώ δάκρυσε.
-Κύριε, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα ήταν πιο αποτελεσματικό αυτό το δάκρυ να το χύνατε για τα παιδιά που ξεφορτωθήκατε, που σκοτώσατε. Επίσης το καλύτερο για εσάς, θα ήταν να πηγαίνατε να εξομολογηθείτε, να γονατίσετε στα πόδια του ιερέα, που φοράει το πετραχήλι, και να βγάλετε όλο τον πόνο σας, όλη την πίκρα σας, όλες τις αμαρτίες σας και να μετανοήσετε από τα βάθη της καρδιά σας, για τα εγκλήματα που διαπράξατε. Και από εδώ και πέρα, να ζείτε κοντά στον Θεό. Όταν πιστεύεις στον Θεό, ό,τι και αν σου συμβεί στη ζωή σου, όσο οδυνηρό κι αν είναι, το αντιμετωπίζεις πιο εύκολα, γιατί έχεις αντίβαρο στη ζυγαριά την πίστη.
-Καλά τα λές, μου απαντά- όμως υπάρχουν άνθρω¬ποι, που δεν πιστεύουν στο Θεό, κι όμως περνάνε καλά.
-Έχεις δίκιο, υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι, που δεν έχουν πονέσει στη ζωή τους. Όμως, όταν φτάσει η ώρα του θανάτου, όσο πλούσιοι κι αν είναι, όσο διάσημοι κι αν είναι, όσο δυνατοί κι αν είναι, πώς θα τον αντιμετωπίσουν, όταν θα βλέπουν όλα γύρω τους να καταρρέουν; Μπροστά στον θάνατο γίνονται τόσο αδύναμοι, τόσο ανίσχυροι- και αυτό, γιατί δεν έχουν αντίβαρο την πίστη. Κι ο θάνατος γι’ αυτούς είναι τραγωδία. Τα χρήματα τους, τα αξιώματα τους εδώ δεν έχουν καμιά αξία. Γι’ αυτό σας λέω: πιστέψτε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας στον Θεό, για να μπορέσετε να σηκώσετε τον σταυρό της αμαρτίας σας, να ανακουφισθείτε και να σωθείτε.
-Έχετε δίκιο, όμως αυτός ο δρόμος μού είναι ά¬γνωστος, κανείς ως τώρα δεν μου τον έδειξε. Υπόσχομαι, ωστόσο, πως θα τον ψάξω. Ίσως εκεί να υπάρχει η λύτρωση, ίσως εκεί να μαλακώνει ο πόνος.
-Όχι, ίσως. Σίγουρα εκεί υπάρχει η λύτρωση.

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.

Κατηγορίες: Γενικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.