Τα ονόματα και το έργο των δώδεκα μαθητών στην Ιουδαία – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Τα ονόματα και το έργο των δώδεκα μαθητών στην Ιουδαία.

(Ματθ. ι, 1-4. Μάρκ. γ, 13- 19, Λουκ. στ, 12-16)

Ο Ιησούς κάλεσε τότε τους δώδεκα μαθητές του και τους έδωσε την εξουσία πάνω στα δαιμονικά πνεύματα, για να μπορούν να τα διώχνουν, και να μπορούν να θεραπεύουν κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

Τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Ιησού είναι τα εξής: Πρώτος ο Σίμων, που λέγεται Πέτρος, κι ο αδελφός του ο Ανδρέας˙ ο Ιάκωβος, γιος του Ζεβεδαίου, κι ο αδελφός του ο Ιωάννης˙ ο Φίλιππος κι ο Βαρθολομαίος, ο Θωμάς κι ο Ματθαίος ο τελώνης, ο Ιάκωβος, γιος του Αλφαίου, και ο Λεββαίος, που επονομάσθηκε Θαδδαίος˙ ο Σίμων ο Κανανίτης κι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, αυτός που τον πρόδωσε.

Οδηγίες για την ιεραποστολή.

(Ματθ. ι, 5-15. Μάρκ. στ, 6-13˙ Λουκ. θ, 1-6)

Αυτούς τους δώδεκα τους έστειλε ο Ιησούς να κηρύξουν, και τους έδωσε τις εξής παραγγελίες: «Μην πάρετε τον δρόμο για την περιοχή που κατοικούν ειδωλολάτρες και μην μπείτε σε πόλη Σαμαρειτών. Προτιμήστε να πάτε στους Ισραηλίτες που έχουν πλανηθεί. Όπου πάτε, να κηρύττετε λέγοντας πως έφτασε η βασιλεία του Θεού. Να θεραπεύετε τους αρρώστους, να γιατρεύετε τους λεπρούς, να ανασταίνετε τους νεκρούς, να κάνετε καλά τους δαιμονισμένους. Δωρέαν τα λάβατε, δωρεάν και να τα δίνετε. Μην πάρετε στο ζωνάρι σας χρυσό ή ασημένιο ή χάλκινο νόμισμα ούτε σακίδιο για το δρόμο ούτε διπλά ρούχα ούτε υποδήματα ούτε ραβδί. Στον εργάτη πρέπει να του δοθεί η τροφή που του αξίζει. Σ’ όποια πόλη ή χωριό κι αν μπείτε, εξετάστε ποιος είναι άξιος εκεί να σας δεχθεί, και μείνετε εκεί ώσπου να φύγετε. Όταν μπαίνετε σ’ ένα σπίτι, να χαιρετάτε με τα λόγια « ειρήνη σ’ αυτό το σπίτι». Κι αν το σπίτι το αξίζει, ο χαιρετισμός σας «ειρήνη» θα πάει σ’ αυτούς˙ αν δεν το αξίζουν, η «ειρήνη» που θα πείτε ας επιστρέψει σ’ εσάς.

Όποιος δεν σας δεχτεί και δεν ακούσει τα λόγια σας, όταν βγείτε έξω απ’ αυτό το σπίτι ή από εκείνη την πόλη, τινάξτε και τη σκόνη ακόμη από τα πόδια σας. Σας βεβαιώνω πως την ημέρα της κρίσεως ο Θεός θα δείξει μεγαλύτερη επιείκεια για τα Σόδομα και τα Γόμορρα, παρά για την πόλη εκείνη».

Η αντίδρασις του κόσμου στην ιεραποστολή

(Μάρκ. ιγ, 9-13. Λουκ. ιβ, 2-7˙ 21, 12-19)

«Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα στους λύκους. Να έχετε τη σύνεση που έχουν τα φίδια και την ακεραιότητα που έχουν τα περιστέρια.

«Φυλαχτείτε από τους ανθρώπους˙ γιατί θα σας παραδώσουν σε δικαστήρια και θα σας μαστιγώσουν στις συναγωγές τους˙ θα σας οδηγήσουν μπροστά σε άρχοντες και βασιλιάδες εξαιτίας μου, για να δώσετε μαρτυρία για μένα σ’ αυτούς και στους ειδωλολάτρες. Κι όταν σας σύρουν στα δικαστήρια, μην αγωνιάτε για το τι θα πείτε ή πώς θα το πείτε. Ο Θεός θα σας φωτίσει εκείνη την ώρα τι να πείτε, γιατί δεν θα είστε εσείς που θα μιλάτε, αλλά το Πνεύμα του Πατέρα σας που θα μιλάει μέσα σας.

»Θα παραδώσει ο αδελφός τον αδελφό στον θάνατο, κι ο πατέρας το παιδί, και θα ξεσηκωθούν τα παιδιά να θανατώσουν τους γονείς.152 Κι όλοι θα σας μισούν εξαιτίας μου. Όποιος όμως μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί.

«Όταν σας καταδιώκουν σε μια πόλη, φύγετε στην άλλη. Σας βεβαιώνω πως δεν θα προλάβετε να τελειώσετε με τις πόλεις του Ισραήλ, και θα έρθει ο Υιός του Ανθρώπου.

»Δεν υπάρχι μαθητής πιο πάνω από τον δάσκαλο ούτε δούλος πιο πάνω από τον κύριό του. Είναι αρκετό για τον μαθητή να γίνει όπως ο δάσκαλός του, και για τον δούλο όπως ο κύριός του. Αν αποκάλεσαν τον οικοδεσπότη Βεελζεβούλ, πολύ περισσότερο θα το κάνουν για τους δικούς του. Μην τους φοβηθείται λοιπόν.

»Δεν υπάρχει τίποτε καλυμμένο που δεν θα ξεσκεπαστεί και τίποτα κρυφό που δεν θα μαθευτεί. Αυτό που σας λέω στα σκοτεινά, πέστε το στο φως˙ κι αυτό που ακούτε ψιθυριστά στ’ αυτί, διακηρύξτε το από τους εξώστες.

»Μη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Αντίθετα, να φοβηθείτε όποιον μπορεί να καταστρέψει ψυχή και σώμα στην κόλαση. Ένα ζευγάρι σπουργίτια δεν πουλιέται για ένα μόνο ασσάριο; Κι όμως, ούτε ένα απ’ αυτά δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας. Όσο για σας, ο Θεός έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας. Μη φοβηθείτε, λοιπόν, γιατί εσείς αξίζετε περισσότερο από πολλά σπουργίτια».

ΣΧΟΛΙΑ

(152) Κίνδυνοι Αποστόλων και Ιεραποστόλων.

Το έργον των Αποστόλων και ιεραποστόλων δεν ήτο άνευ κινδύνων. Ίδωμεν τους κινδύνους αμφοτέρων και δι’ αυτών τον έλεγχον της ιδικής μας νωθρότητος:

1)Κίνδυνοι Αποστόλων:

Όχι μόνον άνευ αργυρίου, χρυσίου, ζώνης, ράβδου αποστέλλονται οι Απόστολοι, αλλά και ως πρόβατα εν μέσω λύκων. Όπως τα πρόβατα κινδυνεύουσιν από τους λύκους, έτσι και αυτοί θα κινδυνεύωσιν από τους ανθρώπους. Ενώπιον του κινδύνου τούτου ο Κύριος δίδει την συμβουλήν του: «Γίνεσθε σοφοί ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί». Δηλαδή; Όταν το φίδι κινδυνεύη, προφυλάττει την κεφαλήν και αφίνει το άλλο σώμα του εκτεθειμένον εις τον κίνδυνον. Έτσι και οι Απόστολοι να φυλάσσουν την κεφαλήν, την πίστιν, και να θυσιάζουν όλα τα άλλα. Επειδή δεν είναι αρκετόν να υποφέρωμεν, αλλά πρέπει να μη αγανακτώμεν, προσθέτει ο Κύριος και το «γίνεσθε ακέραιοι» ήτοι απλοί, αγνοί ως αι περιστεραί. Ώστε «ουκ αρκεί το παθείν κακώς, αλλά ουδέ αγανακτεί». Είναι σαν να τους έλεγε: Όταν ανάψη η φωτιά των πειρασμών καλά, να βάλετε μέσα σας την πραότητα. Το καλάμι όχι μόνον δεν θα καή, αλλά θα σβύση τη φωτιά! Πόσον σοφόν! Διότι η θραύτης δεν σβύνεται με την θρασύτητα, ούτε ο θυμός με τον θυμόν, αλλά με την
επιείκειαν.

Ο Κύριος αναπτύσσων αμέσως τους κινδύνους τούτους κατωτέρω, ως είδομεν, λέγει: Συνέδρια και συναγωγαί ήτοι ανώτερα και κατώτερα Ιουδαϊκά δικαστήρια θα σας ραβδίσουν. Θα φανήτε ως πρόξενοι κοινωνικών ανωμαλιών, ώστε ο άπιστος αδελφός θα παραδίδη τον πιστόν εις θάνατον, ο άπιστος πατήρ το πιστόν τέκνον του, τα άπιστα παιδιά θα θανατώσωσι τους πιστούς γονείς με αποτέλεσμα να μισηθήτε υφ’ όλων. Και το τρομερώτερον: Αυτοί οι κίνδυνοι θα είναι μέχρι του θανάτου σας. Εμπρός εις τους κινδύνους ο Κύριος στέλλει την παρηγορίαν Του, ήτις συνίσταται εις ενίσχυσίν των ενώπιον των συνεδρίων, ώστε να ομιλήσωσι με θάρρος και σοφώς, με την πεποίθησιν ότι, ό,τι υποφέρουν το υποφέρουν δια το όνομά Του και μέχρι τέλους υπομονή των θα φέρη την σωτηρίαν των.

«Βαβαί», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «πόση του λέγοντος δύναμις! Πόση των ακουόντων η φιλοσοφία! Άξιον θαυμάζειν πως ουκ ευθέως απεπήδησαν ταύτα ακούοντες άνθρωποι ψοφοδεείς και την λίμνην εκείνην μη υπερβάντες λέγοντες: που φευξόμεθα; Τα δικαστήρια καθ’ ημών, οι βασιλείς, οι ηγεμόνες, αι συναγωγαί των Ιουδαίων, οι δήμοι, άρχοντες και αρχόμενοι. Αλλά και το φρικωδέστερον, οι άνθρωποι αδελφοκτόνοι, πατροκτόνοι, παιδοκτόνοι δι’ ημάς μέλλουσι γίνεσθαι»! πώς θα πιστεύσωσιν, ότι φέρομεν την ειρήνην εις τον κόσμον, όταν ίδωσι ημάς «παίδας υπό πατέρων αναιρουμένων, αδελφούς υπό αδελφών; Ου γαρ ως δαίμονας αλάστορας, ως εναγείς και λυμεώνας απελάσουσιν ημάς αιμάτων συγγενικών και φόνων ορώντες την γην πληρουμένην; Ουδέν τοιούτον είπον. Αλλά υπήκουον εις τον Σωτήρα!».

Τοιαύτην υπακοήν εις τον Σωτήρα εις κινδύνους έχομεν και από τους σημερινούς ιεραποστόλους, οίτινες εργάζονται δια τον Χριστόν εις τους αγρίους ανθρώπους.

2)Κίνδυνοι των ιεραποστόλων.

Πόσοι ιεραπόστολοι εφαγώθηκαν από τους αγρίους ανθρώπους και τα άγρια θηρία! Πόσοι απέθανον μακράν της πατρίδος των σε σίφωνας, σεισμούς, εκρήξεις ηφαιστείων, νόσους εις τα άγρια μέρη! Θα αρκεσθώ εις την σκιαγραφίαν ενός μόνον ιεραποστόλου του π. Δαμιανός προ 50 ετών δράσαντος. Τω 1864 ο Βέλγος ιεραπόστολος πατ. Δαμιανός ευρίσκεται εις την νήσον Χαβάην στον Ειρηνικόν ωκεανόν. Την πρώτη βραδυά την πέρασε στην καλύβα ενός ιθαγενούς, που για λυχνάρι είχε κλαρί από το ελαιώδες φυτόν «κουκουΐ», μια γαβάθα γεμάτη πόϊ, το εθνικό φαγητό των κονάκων και τρώγει με τα δάκτυλα. Η πρώτη του σκέψις ήτο να κτίση εκκλησίαν. Μαζεύει τους ιθαγενείς που ήσαν συνηθισμένοι στο τραγούδι και το ποτό και τους μαθαίνει να κόβουν ξύλα, να κτίζουν. Η εκκλησία, το κέντρον, τούτο του ερημητηρίου, ήτο έτοιμη. Εκεί μαζεύει τους ανθρώπους και λειτουργεί και ομιλεί. Εκείθεν με το άλογό του στα βουνά και με την πιρόγα στα παράλια εγύριζε να κηρύξη τον Χριστόν.

Στη θαλασσία διαδρομή αναποδογύρισε η πιρόγα του και εσώθη ως εκ θαύματος από τους καρχαρίας. Εις δε τα βουνά εσώθη ως εκ θαύματος από τα άγρια βόδια, που ώρμησαν επάνω του. Μια μέρα ενώ λειτουργούσε βλέπει μια μορφή προύντζινη, η οποία χάθηκε στις φτέρες. Ήτο λεπρός. Τρέχει κατόπιν να τον βρη. Τον βρίσκει, τον περιποιείται. Εκείνος αποθνήσκει, του φτειάνει το φέρετρον, τον ενταφιάζει.

Μανθάνει, ότι στην νήσον Μολοκάϊ είναι ένα λεπροκομείον με 800 λεπρούς χωρίς ιατρόν και φάρμακα. Πηγαίνει, επισκέπτεται τα κρεββάτια, πλύνει τους ασθενείς, δένει τας πληγάς των. Μαζεύει τους πεταμένους υπό των συγγενών των λεπρούς. Εάν κανείς είναι σακάτης, τον μεταφέρει βάνοντάς τον στον ώμον του! Το βράδυ τους μαζεύει στην Εκκλησία για να τους δείξη τον ουρανόν, την πατρίδα εκείνην, που δέχεται και τους λεπρούς. Πόσα δάκρυα έφερεν η είδησις αύτη εις τους λεπρούς!

Φτειάνει σπίτια, φτειάνει δρόμους, καλλιεργεί πατάτες, ζαχαροκάλαμο, καφέ, φτειάνει χορωδία για την εκκλησίαν, υδραγωγείον. Ο ίδιος ο βασιλεύς στην Χονολουλού τον ερωτά, τι θέλει να του χαρίση. Εκείνος απαντά: νερό δια τους λεπρούς. Η βασίλισσα, που τον επεσκέφθη, τον εθαύμασε και τον τιμά με το παράσημον της επικρατείας της. Δεν άργησε να έλθη και κάποιο άλλο παράσημον: της λέπρας. Κατ’ αρχάς ησθάνθη πονοκεφάλους, δείγμα αντιδράσεως του οργανισμού κατά της νόσου. Μετά έτη τινά υποφέρει από δυνατούς πόνους στα πόδια. Αργότερα κάποια αναισθησία. Μετά τινά καιρόν επιστρέφων από περιοδείαν τινά κατά το σύνεθες ποδόλουτρον δεν αισθάνεται την θερμότητα του ύδατος, ενώ το χέρι του καίεται. Πέφτουν τα φρύδια, τα βλέφαρα. Το πρόσωπον γέμισε από σπυριά, η μύτη έγινε μια φουσκάλα, τα μάτια γεμάτα από κηλίδες αίματος, τα αυτιά πυορροούν. Η φωνή του έσβυνε. Και όμως κηρύττει, γιατρεύει. Τω 1889 απέθανε μετά 25 χρόνια δουλειά! Αποθνήσκων έλεγε. «Αγαπημένοι μου λεπροί»!

Και τώρα! Πού είναι αυτοί, οίτινες διαρκώς παραπονούνται δια την ζωήν των; Πού είναι τα ιδικά μας βάσανα; Τι είναι ενώπιον αυτών; Ας γίνωμεν τουλάχιστον σοβαρώτεροι! Ας μάθωμεν να υποφέρωμεν δια τον Χριστόν.
(Αρχιμανδρίτης, Ιωήλ Γιαννακόπουλος.)

Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Α’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.