Διδαχή Κυρίου δια των δώδεκα αποστόλων τοις έθνεσιν.
Κείμενο του πρώτου η αρχές του δευτέρου αιώνος μ.Χ., το οποίο διατηρεί τμήματα των παλαιοτέρων διασωζομένων κατηχήσεων της Εκκλησίας.
Α’
1. Οδοί δύο εισί, μία της ζωής και μία του θανάτου (Ιερ. 21,8), διαφορά δε πολλή μεταξύ των δύο οδών.
2. Η μεν ουν της ζωής εστιν αύτη•
πρώτον αγαπήσεις τον Θεόν τον ποιήσαντά σε,
δεύτερον τον πλησίον σου ως σεαυτόν (Ματθ.22, 37-39 Σοφ.Σειράχ 7,30)•
πάντα δε όσα εάν θελήσης μη γίνεσθαί σοι,
και συ άλλω μη ποίει (Τωβίτ 4,15).
3. Τούτων δε των λόγων η διδαχή εστιν αύτη•
«ευλογείτε τους καταρωμένους υμίν
και προσεύχεσθε υπέρ των εχθρών υμών» (Ματθ. 5,44-46 Λουκ. 6,27-28),
νηστεύετε δε υπέρ των διωκόντων υμάς•
ποία γαρ χάρις, εάν φιλήτε τους φιλώντας υμάς;
Ουχί και τα έθνη το αυτό ποιούσιν;
Υμείς δε φιλείτε τους μισούντας υμάς (Ματθ, 5,46),
και ουχ έξετε εχθρόν.
4. Απέχου των σαρκικών και σωματικών επιθυμιών (Α’ Πέτρ. 2,11)•
εάν τις σοι δω ράπισμα εις την δεξιάν σιαγόνα,
στρέψον αυτώ και την άλλην, και έση τέλειος•
εάν αγγαρεύση σε τις μίλιον εν,
ύπαγε μετ’ αυτού δύο•
εάν άρη τις το ιμάτιόν σου,
δος αυτώ και τον χιτώνα•
εάν λάβη τις από σου το σον, μη απαίτει (Ματθ. 5,39-41)•
ουδέ γαρ δύνασαι.
5. Παντί τω αιτούντί σε δίδου και μη απαίτει (Λουκ. 6,30)•
πάσα γαρ θέλει δίδοσθαι ο Πατήρ
εκ των ιδίων χαρισμάτων.
Μακάριος ο διδούς κατά την εντολήν•
αθώος γαρ εστιν.
Ουαί τω λαμβάνοντι•
ει μεν γαρ γαρ χρείαν έχων λαμβάνει τις,
αθώος έσται•
ο δε μη χρείαν έχων δώσει δίκην,
ινατί έλαβε και εις τι•
εν συνοχή δε γενόμενος εξετασθήσεται περί ων έπραξε, και ουκ εξελεύσεται εκείθεν,
μέχρις ου αποδώ τον έσχατον κοδράντην (Ματθ. 5,26).
6. Αλλά και περί τούτου δε είρηται•
Ιδρωσάτω η ελεημοσύνη σου εις τας χείράς σου,
μέχρις αν γνως, τίνι δως (Σοφ. Σειράχ 12,1).
Β’
1. Δευτέρα δε εντολή της διδαχής•
2. ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις (Εξ. 20,13-15), ου παιδοφθορήσεις,
ου πορνεύσεις, ου κλέψεις (Εξ. 20,14), ου μαγεύσεις,
ου φαρμακεύσεις, ου φονεύσεις τέκνον εν φθορά,
ουδέ γεννηθέν αποκτενείς,
ουκ επιθυμήσεις τα του πλησίον.
3. Ουκ επιορκήσεις (Λευίτ. 19,12), ου ψευδομαρτυρήσεις (Εξ. 20,16),
ου κακολογήσεις, ου μνησικακήσεις.
4. Ουκ έση διγνώμων ουδέ δίγλωσσος•
παγίς γαρ θανάτου η διγλωσσία (Παρμ. 21,6).
5. Ουκ έσται ο λόγος σου ψευδής, ου κενός,
αλλά μεμεστωμένος πράξει.
6. Ουκ έση πλεονέκτης ουδέ άρπαξ ουδέ υποκριτής
ουδέ κακοήθης ουδέ υπερήφανος.
Ου λήψη βουλήν πονηράν κατά του πλησίον σου.
7. Ου μισήσεις πάντα άνθρωπον,
αλλά ους μεν ελέγξεις, περί δε ων προσεύξη,
ους δε αγαπήσεις υπέρ την ψυχήν σου.
Γ’
1. Τεκνον μου, φεύγε από παντός πονηρού
και από παντός ομοίου αυτού.
2. Μη γίνου οργίλος, οδηγεί γαρ η οργή προς τον φόνον, μηδέ ζηλωτής μηδέ επιστικός μηδέ θυμικός•
εκ γαρ τούτων απάντων φόνοι γεννώνται.
3. Τεκνον μου, μη γίνου επιθυμητής,
οδηγεί γαρ η επιθυμία προς την πορνείαν,
μηδέ αισχρολόγος μηδέ υψηλόφθαλμος•
εκ γαρ τούτων απάντων μοιχείαι γεννώνται.
4. Τεκνον μου, μη γίνου οιωνοσκόπος,
επειδή οδηγεί εις την ειδωλολατρίαν•
μηδέ επαοιδός, μηδέ μαθηματικός,
μηδέ περικαθαίρων,
μηδέ θέλε αυτά βλέπειν μηδέ ακουείν•
εκ γαρ τούτων απάντων ειδωλολατρία γεννάται.
5. Τεκνον μου, μη γίνου ψεύστης,
επειδή οδηγεί το ψεύσμα εις την κλοπήν•
μηδέ φιλάργυρος, μηδέ κενόδοξος•
εκ γαρ τούτων απάντων κλοπαί γεννώνται.
6. Τεκνον μου, μη γίνου γόγγυσος,
επειδή οδηγεί εις την βλασφημίαν,
μηδέ αυθάδης (Β’ Πέτρ. 2,10) μηδέ πονηρόφρων•
εκ γαρ τούτων απάντων βλασφημίαι γεννώνται.
7. Ίσθι δε πραΰς,
επεί οι πραείς κληρονομήσουσι την γην (Ματθ. 5,4).
8. Γινου μακρόθυμος και ελεήμων και άκακος
και ησύχιος και αγαθός
και τρέμων τους λόγους δια παντός, ους ήκουσας (Ησ. 66,2).
9. Ουχ υψώσεις σεαυτόν ουδέ δώσεις τη ψυχή σου θράσος.
Ου κολληθήσεται η ψυχή σου μετά υψηλών,
αλλά μετά δικαίων και ταπεινών αναστραφήση.
10. Τα συμβαίνοντά σοι ενεργήματα ως αγαθά προσδέξη, ειδώς ότι άτερ Θεού ουδέν γίνεται (Ματθ. 10,29).
Δ’
1. Τεκνον μου, του λαλούντός σοι
τον λόγον του Θεού μνησθήση νυκτός και ημέρας (Εβρ. 13,7-21),
τιμήσεις δε αυτόν ως Kύριον (Πρβλ Ματθ. 10,40)•
όθεν γαρ η κυριότης λαλείται, εκεί Κυριος εστιν.
2. Εκζητήσεις δε καθ’ ημέραν τα πρόσωπα των αγίων,
ίνα επαναπαής τοις λόγοις αυτών.
3. Ου ποθήσεις σχίσμα, ειρηνεύσεις δε μαχομένους•
κρινείς δικαίως,
ου λήψη πρόσωπον ελέγξαι επί παραπτώμασιν (Δευτ. 1,17).
4. Ου διψυχήσεις, πότερον έσται η ου.
5. Μη γίνου προς μεν το λαβείν εκτείνων τας χείρας,
προς δε το δούναι συσπών (Σοφ. Σειράχ 4,31).
6. Εάν έχης δια των χειρών σου,
δος εις λύτρωσιν αμαρτιών σου.
7. Ου διστάσεις δούναι ουδέ διδούς γογγύσεις•
γνώση γαρ, τις εστιν ο του μισθού καλός ανταποδότης.
8. Ουκ αποστραφήση τον ενδεόμενον (Σοφ. Σειράχ 4,5),
συγκοινωνήσεις δε πάντα τω αδελφώ σου
και ουκ ερείς ίδια είναι•
ει γαρ εν τω αθανάτω κοινωνοί εστε,
πόσω μάλλον εν τοις θνητοίς.
9. Ουκ αρείς την χείρα σου από του υιού σου
η από της θυγατρός σου,
αλλά από νεότητος διδάξεις αυτούς τον φόβον του Θεού.
10. Ουκ επιτάξεις δούλω σου η παιδίσκη,
τοις επί τον αυτόν Θεόν ελπίζουσιν, εν πικρία σου,
μήποτε ου μη φοβηθήσονται τον επ’ αμφοτέροις Θεόν•
ου γαρ έρχεται κατά πρόσωπον καλέσαι,
αλλ’ εφ’ ους το πνεύμα ητοίμασεν.
11. Υμείς δε οι δούλοι υποταγήσεσθε τοις κυρίοις υμών ως τύπω Θεού εν αισχύνη και φόβω (Εφεσ. 6,5).
12. Μισήσεις πάσαν υπόκρισιν και παν ο μη αρεστόν τω Κυρίω.
13. Ου μη εγκαταλίπης εντολάς Κυρίου,
φυλάξεις δε α παρέλαβες,
μήτε προστιθείς μήτε αφαιρών.
14. Εν εκκλησία εξομολογήση τα παραπτώματά σου (Ιακ. 5,16),
και ου προσελεύση επί προσευχήν σου εν συνειδήσει πονηρά.
Αύτη εστίν η οδός της ζωής.
Ε’
1. Η δε του θανάτου οδός εστιν αύτη•
πρώτον πάντων πονηρά εστι και κατάρας μεστή•
φόνοι, μοιχείαι, επιθυμίαι, προνείαι, κλοπαί,
ειδωλολατρίαι, μαγείαι, φαρμακίαι, αρπαγαί,
ψευδομαρτυρίαι, υποκρίσεις, διπλοκαρδία,
δόλος, υπερηφανία, κακία, αυθάδεια,
πλεονεξία, αισχρολογία, ζηλοτυπία, θρασύτης,
ύψος, αλαζονεία, αφοβία Θεού.
2. Διώκται αγαθών, μισούντες αλήθειαν,
αγαπώντες ψεύδος, ου γινώσκοντες μισθόν δικαιοσύνης,
ου κολλώμενοι αγαθώ ουδέ κρίσει δικαία, αγρυπνούντες ουκ εις το αγαθόν,
αλλ’ εις το πονηρόν•
ων μακράν πραΰτης και υπομονή,
μάταια αγαπώντες, διώκοντες ανταπόδομα,
ουκ ελεούντες πτωχόν,
ου πονούντες επί καταπονουμένω,
ου γινώσκοντες τον ποιήσαντα αυτούς,
φονείς τέκνων, φθορείς πλάσματος Θεού,
αποστρεφόμενοι τον ενδεόμενον,
καταπονούντες τον θλιβόμενον,
πλουσίων παράκλητοι,
πενήτων άνομοι κριταί, πανθαμάρτητοι.
Ρυσθείητε, τέκνα, από τούτων απάντων.
ΣΤ’
1. Όρα, μη τις σε πλανήση από ταύτης της οδού της διδαχής, επεί παρεκτός Θεού σε διδάσκει.
2. Ει μεν γαρ δύνασαι βαστάσαι όλον τον ζυγόν του Κυρίου, τέλειος έση (Ματθ. 11,29-30)•
ει δ’ ου δύνασαι, ο δύνη, τούτο ποίει.
3. Περί δε της βρώσεως, ο δύνασαι βάστασον•
από δε του ειδωλοθύτου λίαν πρόσεχε•
λατρεία γαρ εστι θεών νεκρών.
Ζ’
1. Περί δε του βαπτίσματος, ούτω βαπτίσατε•
ταύτα πάντα προειπόντες,
βαπτίσατε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος εν ύδατι ζώντι (Πρβλ Ιω. 10,11).
2. Εάν δε μη έχης ύδωρ ζων,
εις άλλο ύδωρ βάπτισον•
ει δ’ ου δύνασαι εν ψυχρώ, εν θερμώ.
3. Εάν δε αμφότερα μη έχης,
έκχεον εις την κεφαλήν τρις ύδωρ εις όνομα Πατρός και Υιού και αγίου Πνεύματος.
4. Προ δε του βαπτίσματος προνηστευσάτω
ο βαπτίζων και ο βαπτιζόμενος
και ει τινες άλλοι δύναται•
κελεύεις δε νηστεύσαι τον βαπτιζόμενον
προ μιας η δύο.
Η’
1. Αι δε νηστείαι υμών μη έστωσαν μετά των υποκριτών.
Νηστεύουσι γαρ δευτέρα σαββάτων και πέμπτη•
υμείς δε νηστεύσατε τετράδα και παρασκευήν.
2. Μηδέ προσεύχεσθε ως οι υποκριταί (Ματθ. 6,5),
αλλ’ ως εκέλευσεν ο Κύριος εν τω ευαγγελίω Αυτού,
ούτως προσεύχεσθε•
Πατερ ημών ο εν τοις ουρανοίς,
αγιασθήτω το όνομά Σου,
ελθέτω η βασιλεία Σου,
γενηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης•
τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον,
και άφες ημίν την οφειλήν ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών,
και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,
αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού•
ότι Σου εστιν η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας (Ματθ. 6,19-23).
3. Τρις της ημέρας ούτω προσεύχεσθε (Δανιήλ 6,10).
Θ’
1. Περί δε της ευχαριστίας, ούτως ευχαριστήσατε•
2. πρώτον περί του ποτηρίου•
Ευχαριστούμεν Σοι, Πατερ ημών,
υπέρ της αγίας αμπέλου Δαυίδ του παιδός Σου (Ψαλμ. 17,11 Λουκ. 1,69)• ης εγνώρισας ημίν δια Ιησού του Παιδός Σου•
Σοι η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
3. Περί δε του κλάσματος•
Ευχαριστούμέν Σοι, Πατερ ημών,
υπέρ της ζωής και γνώσεως,
ης εγνώρισας ημίν δια Ιησού του Παιδός Σου.
Σοι η δόξα εις τους αιώνας.
4. Ώσπερ ην τούτο το κλάσμα διεσκορπισμένον επάνω των ορέων και συναχθέν εγένετο εν (Ιωάν. 11,52),
ούτω συναχθήτω Σου η εκκλησία
από των περάτων της γης εις την Σην βασιλείαν.
Ότι Σου εστιν η δόξα και η δύναμις εις τους αιώνας. Αμήν.
5. Μηδείς δε φαγέτω μηδέ πιέτω από της ευχαριστίας υμών, αλλ’ οι βαπτισθέντες εις όνομα Κυρίου•
και γαρ περί τούτου είρηκεν ο Κύριος•
Μη δώτε το άγιον τοις κυσί (Ματθ. 7,6).
Ι’
1. Μετά δε το εμπλησθήναι ούτως ευχαριστήσατε•
2. Ευχαριστούμέν Σοι, Πατερ άγιε (Ιωάν. 17,11),
υπέρ του αγίου ονόματός Σου (Ιωάν. 17,26),
ου κατεσκήνωσας εν ταις καρδίαις ημών,
και υπέρ της γνώσεως και πίστεως και αθανασίας,
ης εγνώρισας ημίν δια Ιησού του Παιδός Σου•
Σοι η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
3. Συ, Δεσποτα Παντοκράτορ,
έκτισας τα πάντα ένεκεν του ονόματός Σου,
τροφήν τε και ποτόν έδωκας
τοις ανθρώποις εις απόλαυσιν,
ίνα Σοι ευχαριστήσωσιν, ημίν δε εχαρίσω πνευματικήν τροφήν και ποτόν
και ζωήν αιώνιον δια Ιησού του Παιδός Σου.
4. Προ πάντων ευχαριστούμέν Σοι, ότι δυνατός ει (Πρβλ Αποκαλ. 11,17)•
Σοι η δόξα εις τους αιώνας.
5. Μνήσθητι, Κυριε, της εκκλησίας Σου,
του ρύσασθαι αυτήν από παντός πονηρού και τελειώσαι αυτήν εν τη αγάπη Σου (Α’ Ιωάν. 2,5),
και σύναξον αυτήν από των τεσσάρων ανέμων (Ματθ. 24,31),
την αγιασθείσαν, εις την Σην βασιλείαν,
ην ητοίμασας αυτή•
ότι Σου εστιν η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν.
6. Ελθέτω χάρις και παρελθέτω ο κόσμος ούτος.
Ωσαννά τω οίκω Δαυίδ (Ματθ. 21,9).
Ει τις άγιός εστιν, ερχέσθω•
ει τις ουκ έστι, μετανοείτω•
Μαράν αθά (αραμαϊκά=Έρχου Κύριε). Αμήν .
7. Τοις δε προφήταις επιτρέπετε ευχαριστείν, όσα θέλουσιν.
ΙΑ’
1. Ος αν ουν ελθών διδάξη υμάς ταύτα πάντα τα προειρημένα, δέξασθε αυτόν•
2. εάν δε αυτός ο διδάσκων στραφείς διδάσκη άλλας διδαχάς εις το καταλύσαι, μη αυτού ακούσητε (Β’ Ιωάν. 10)•
εις δε το προσθείναι δικαιοσύνην και γνώσιν Κυρίου,
δέξασθε αυτόν ως κύριον.
3. Περί δε των αποστόλων και προφητών,
κατά τα δόγμα του ευαγγελίου, ούτως ποιήσατε (Ματθ. 10,5-12).
4. Πας δε απόστολος ερχόμενος προς υμάς
δεχθήτω ως κύριος•
5. ου μενεί δε ει μη ημέραν μίαν•
εάν δε η χρεία, και την άλλην•
τρεις δε εάν μείνη, ψευδοπροφήτης εστίν.
6. Εξερχόμενος δε ο απόστολος μηδέν λαμβανέτω
ει μη άρτον, έως ου αυλισθή (Ματθ. 10,9-10)•
εάν δε αργύριον αιτή, ψευδοπροφήτης εστί.
7. Και πάντα προφήτην λαλούντα εν πνεύματι
ου πειράσετε ουδέ διακρινείτε•
πάσα γαρ αμαρτία αφεθήσεται (Βλ. Ματθ. 12,31),
αύτη δε η αμαρτία ουκ αφεθήσεται.
8. Ου πας δε ο λαλών εν πνεύματι προφήτης εστίν,
αλλ’ εάν έχη τους τρόπους Κυρίου.
Από ουν των τρόπων γνωσθήσεται
ο ψευδοπροφήτης και ο προφήτης (Ματθ. 7,16).
9. Και πας προφήτης ορίζων τράπεζαν εν πνεύματι
ου φάγεται απ’ αυτής,
ει δε μήγε, ψευδοπροφήτης εστίν.
10. Πας δε προφήτης διδάσκων την αλήθειαν,
ει α διδάσκει ου ποιεί, ψευδοπροφήτης εστί.
11. Πας δε προφήτης δεδοκιμασμένος αληθινός,
ποιών εις μυστήριον κοσμικόν εκκλησίας,
μη διδάσκων δε ποιείν, όσα αυτός ποιεί,
ου κριθήσεται εφ’ υμών•
μετά Θεού γαρ έχει την κρίσιν•
ωσαύτως γαρ εποίησαν και οι αρχαίοι προφήται.
12. Ος δ’ αν είπη εν πνεύματι•
δος μοι αργύρια η έτερά τινα, ουκ ακούσεσθε αυτού•
εάν δε περί άλλων υστερούντων είπη δούναι,
μηδείς αυτόν κρινέτω.
ΙΒ’
1. Πας δε ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου (Ματθ. 21,9) δεχθήτω •
έπειτα δε δοκιμάσαντες αυτόν γνώσεσθε,
σύνεσιν γαρ έχετε δεξιάν και αριστεράν.
2. Ει μεν παρόδιός εστιν ο ερχόμενος,
βοηθείτε αυτώ, όσον δύνασθε•
ου μενεί δε προς υμάς ει μη δύο η τρεις ημέρας,
εάν η ανάγκη.
3. Ει δε θέλει προς υμάς καθήσθαι, τεχνίτης ων, εργαζέσθω και φαγέτω (Β’ Θεσ. 3,10).
4. Ει δε ουκ έχει τέχνην,
κατά την σύνεσιν υμών προνοήσατε,
πως μη αργός μεθ’ υμών ζήσεται Χριστιανός.
5. Ει δ’ ου θέλει ούτω ποιείν, χριστέμπορός εστι (Α’ Τιμ. 6,5)•
προσέχετε από των τοιούτων.
ΙΓ’
1. Πας δε προφήτης αληθινός θέλων καθήσθαι προς υμάς άξιός εστι της τροφής αυτού.
2. Ωσαύτως διδάσκαλος αληθινός εστιν άξιος
και αυτός ώσπερ ο εργάτης της τροφής αυτού.
3. Πάσαν ουν απαρχήν γεννημάτων ληνού και άλωνος, βοών τε και προβάτων λαβών δώσεις
τοις προφήταις• (Εξ. 22,29. Δευτ. 18, 3-4)
αυτοί γαρ εισιν οι αρχιερείς υμών.
4. Εάν δε μη έχητε προφήτην, δότε τοις πτωχοίς.
5. Εάν σιτίαν ποιής,
την απαρχήν λαβών δος κατά την εντολήν.
6. Ωσαύτως κεράμιον οίνου η ελαίου ανοίξας,
την απαρχήν λαβών δος τοις προφήταις•
7. αργυρίου δε και ιματισμού και παντός κτήματος λαβών την απαρχήν, ως αν σοι δόξη,
δος κατά την εντολήν (Αρ. 15,20-21).
ΙΔ’
1. Καθ’ ημέραν δε Κυρίου συναχθέντες κλάσατε άρτον και ευχαριστήσατε, προεξομολογησάμενοι τα παραπτώματα υμών, όπως καθαρά η θυσία υμών η.
2. Πας δε έχων την αμφιβολίαν μετά του εταίρου αυτού μη συνελθέτω υμίν,
έως ου διαλλαγώσιν (Ματθ. 5,23-24),
ίνα μη κοινωθή η θυσία υμών.
3. Αύτη γαρ εστιν η ρηθείσα υπό Κυρίου•
Εν παντί τόπω και χρόνω προσφέρειν Mοι θυσίαν καθαράν.
Ότι Βασιλεύς μέγας ειμί, λέγει Κύριος,
και το όνομά Μου θαυμαστόν εν τοις έθνεσι (Μαλ. 1,11).
ΙΕ’
1. Χειροτονήσατε ουν εαυτοίς επισκόπους
και διακόνους αξίους του Κυρίου,
άνδρας πραείς και αφιλαργύρους (Α Τιμ. 3,3.8)
και αληθείς και δεδοκιμασμένους•
υμίν γαρ λειτουργούσι και αυτοί την λειτουργίαν
των προφητών και διδασκάλων.
2. Μη ουν υπερίδητε αυτούς•
αυτοί γαρ εισιν οι τετιμημένοι υμών
μετά των προφητών και διδασκάλων.
3. Ελέγχετε δε αλλήλους μη εν οργή,
αλλ’ εν ειρήνη ως έχετε εν τω ευαγγελίω• (Ματθ. 5,22-26. 18,15)
και παντί αστοχούντι κατά του ετέρου μηδείς λαλείτω, μηδέ παρ’ υμών ακουέτω,
έως ου μετανοήση.
4. Τας δε ευχάς υμών και τας ελεημοσύνας
και πάσας τας πράξεις ούτως ποιήσατε,
ως έχετε εν τω ευαγγελίω του Κυρίου ημών.
ΙΣΤ’
1. Γρηγορείτε υπέρ της ζωής υμών•
οι λύχνοι υμών μη σβεσθήτωσαν,
και αι οσφύες υμών μη εκλυέσθωσαν,
αλλά γίνεσθε έτοιμοι•
ου γαρ οίδατε την ώραν,
εν η ο Κύριος ημών έρχεται (Ματθ. 24, 42-44. Λουκ. 12,35).
2. Πυκνώς δε συναχθήσεσθε
ζητούντες τα ανήκοντα ταις ψυχαίς υμών•
ου γαρ ωφελήσει υμάς
ο πας χρόνος της πίστεως υμών,
εάν μη εν τω εσχάτω καιρώ τελειωθήτε.
3. Εν γαρ ταις εσχάταις ημέραις
πληθυνθήσονται οι ψευδοπροφήται και οι φθορείς,
και στραφήσονται τα πρόβατα εις λύκους, (Ματθ. 7,15)
και η αγάπη στραφήσεται εις μίσος• (Ματθ. 24,12)
4. αυξανούσης γαρ της ανομίας μισήσουσιν αλλήλους και διώξουσι και παραδώσουσι (Ματθ. 24, 8-9),
και τότε φανήσεται ο κοσμοπλανής (Αποκ. 12,9) ως υιός θεού (Β Θεσ. 2,4),
και ποιήσει σημεία και τέρατα (Ματθ. 24,24),
και η γη παραδοθήσεται εις χείρας αυτού,
και ποιήσει αθέμιτα, α ουδέποτε γέγονεν εξ αιώνος.
5. Τοτε ήξει η κτίσις των ανθρώπων
εις την πύρωσιν της δοκιμασίας,
και σκανδαλισθήσονται πολλοί και απολούνται,
οι δε υπομείναντες εν τη πίστει αυτών σωθήσονται (Ματθ. 24,10-13) υπ’ αυτού του καταθέματος.
6. Και τότε φανήσεται τα σημεία της αληθείας•
πρώτον σημείον εκπετάσεως εν ουρανώ,
είτα σημείον φωνής σάλπιγγος (Ματθ. 24,31),
και το τρίτον ανάστασις νεκρών.
7. Ου πάντων δε, αλλ’ ως ερρέθη•
Ήξει ο Κύριος και πάντες οι άγιοι μετ’ Aυτού (Ζαχ. 14,5).
8. Τοτε όψεται ο κόσμος τον Κύριον ερχόμενον επάνω των νεφελών του ουρανού (Ματθ. 24,30).
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ορθόδοξοι Πατέρες:
