Η απιστία των γυναικών έχει ανέβει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τόσα χρόνια στο ταξί, σας έχει φοβηθεί το μάτι μου. Εκεί που ξεκινάω μία όμορφη συζήτηση με κάποια από σας και σκέφτομαι: να μια γυναίκα σοβαρή, που σίγουρα σέβεται τον εαυτό της και τους γύρω της, κάτι συμβαίνει και αλλάζω γνώμη. Έτσι συνέβη και με μία κυρία. Ενώ συζητάμε πάρα πολύ ωραία, ξαφνικά χτυπάει το κινητό της:
-Έλα, μωρό μου, λέει ναζιάρικα. Καλά είμαι. Ε, ναι. Πάω για λίγο σπίτι και μετά θα έρθω. Φιλάκια, σ’ αγαπάω, γεια!
-Ο σύζυγος σας; τη ρωτώ, σίγουρη εγώ.
-Όχι! απαντάει με ένα πονηρό χαμογελάκι.
-Κάποιος τρίτος;
-Ε, κάπως έτσι- συνεχίζει με νάζι.
-Είναι απαραίτητο, κυρία μου, να έχετε εραστή;
-Όλες έχουν, εγώ γιατί να μην έχω;
-Αυτό το γιατί εσύ κι όχι εγώ μας κατέστρεψε. Δη¬λαδή, αν κάποια μέρα όλες αυτές που έχουν εραστή αποφασίσουν να πάνε να πνιγούν, θα πάτε και εσείς;
-Ε! τώρα το τραβάτε στα άκρα, δεν είπαμε και έτσι!
-Τι μου λέτε, κυρία μου! Ψάχνω οκτώ χρόνια να βρω γυναίκα να ασχολείται με το σπίτι της, τον σύζυγο της, τα παιδιά της. Και αυτές οι λίγες που έχω βρει, είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού και περισσεύουν κιόλας.
-Είδατε που σας είπα, ότι όλες έχουν; Άρα, ψάχνετε ψύλλους στ’ άχυρα μου απαντάει με θράσος και νάζι μαζί.
-Τελικά έχετε δίκιο, ψάχνω να βρω ψύλλους στ’ άχυρα! Τι ανόητη που είμαι!
Στροφή
Κοριτσάκι δεκαέξι ετών έχει δεσμό με ένα παιδί δε¬καεπτά ετών. Όμως μέχρι τώρα έχει γνωρίσει εκα¬τόν επτά!
-Γιατί το κάνεις αυτό, κοριτσάκι μου; ρωτάω ευγενι¬κά.
Και μου απαντάει τσαχπίνικα το σούργελο:
-Ε, η παροιμία δεν λέει, απάτησε τον άνδρα σου και μάγια μην του κάνεις;
-Και ποιος σου την έμαθε, κοριτσάκι μου, αυτήν την παροιμία;
-Η μαμμά μου και η γιαγιά μου.
-Αυτό κάνουν και αυτές;
-Ναι!
-Δηλαδή έχουν εραστή και αυτές;
-Ου -ου -ου! αν έχουν…
-Ο παππούς σου και ο μπαμπάς σου δεν το ξέρουν;
-Άντε καλέ, αυτοί κοιμούνται με τα τσαρούχια!
-Ωραία οικογένεια είσαστε, ε;
-Αμέ… μια χαρά! Α, δεν σας είπα και το αστείο της υπόθεσης… Ο αδελφός μου είναι ομοφυλόφιλος• του παίρνω τους άνδρες του και μαλώνουμε, χαμός γίνεται!
Το κερασάκι στην τούρτα, ήρθε και έδεσε!
-Άκου, κοριτσάκι μου, πολύ νωρίς ξεκίνησες να παί¬ζεις έτσι με τους άνδρες. Ξέρεις πως όποιος παίζει με τη φωτιά, στο τέλος καίγεται;
-Δηλαδή;
-Είπες πριν λίγο, απάτησε τον άνδρα σου και μάγια μην του κάνεις. Έτσι δεν είπες;
-Ναι!
-Καρδούλα μου, είσαι ευτυχισμένη μ’ αυτό που κάνεις;
-Δεν ξέρω.
-Αφού αμφιβάλλεις, άρα δεν πρέπει να είσαι. Πας σχολείο;
-Ναι, πάω.
-Σου αρέσει η οικογένεια σου όπως είναι;
-Όχι!
-Θα ήθελες καλύτερη οικογένεια;
-Ναι! θα ήθελα.
-Λοιπόν, για να αποκτήσεις καλύτερη οικογένεια, θα πρέπει πρώτα να διορθώσεις εσένα.
-Δηλαδή;
-Δηλαδή- θα πρέπει να σταματήσεις να πηγαίνεις με αγόρια και να ασχοληθείς με το σχολείο σου και με το μέλλον σου. Και επειδή σίγουρα χρειάζεσαι βοήθεια, για να πετύχεις τα θέλω σου, θα σε στείλω κάπου, που θα σε βοηθήσουνε πολύ. Θέλεις;
-Θέλω, αλλά πού θα με στείλετε;
-Θα πάμε μαζί τώρα, θέλεις;
-Πάμε.
Πήγαμε σε κάποιο πνευματικό γνωστό μου. Μίλησαν επί μία ώρα, εγώ την περίμενα απ’ έξω. Όταν τελείωσαν και ήρθε κοντά μου, με αγκάλιασε και με φίλησε. Και με κλαμένα μάτια, μου είπε: «Σ’ ευχαριστώ».
Από εκείνη την ημέρα είναι κοντά του. Σήμερα είναι δασκάλα, παντρεμένη κι ευτυχισμένη.
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
