Ιωαν. 3, 13-17
«Είπεν ο Κύριος· Ουδείς αναβέβηκεν εις τον
ουρανόν ει μη ο εκ του ουρανόν καταβάς,
ο υιός του ανθρώπου ο ων εν τω ουρανώ»
(Ιωάν. 3,13)
Κανείς, λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά ένας μόνο, ο Χριστός, ο Υιός του ανθρώπου, που πάντοτε είνε στον ουρανό.
Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό. Ένας άπιστος, που ακούει σήμερα τα λόγια αυτά, θα γελάση και θα πή·
-Αυτά μπορούσαν να λέγωνται στα περασμένα χρόνια. Στα χρόνια που ο άνθρωπος έβλεπε τον ουρανό και ποτέ του δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να φτάση στα άστρα. Λένε ότι ένας αρχαίος ήρωας, ο Ίκαρος, έκανε φτερούγες, τις κόλλησε στις πλάτες του, και προσπάθησε μ’ αυτές να πετάξη στον ουρανό. Κατώρθωσε να πετάξη ένα μικρό διάστημα. Αλλ’ ο καυτερός ήλιος έλυωσε το κερί που ήταν κολλημένες οι φτερούγες, και ο Ίκαρος έπεσε και πνίγηκε στη θάλασσα, που πήρε το όνομά του και ονομάζεται Ικάριον πέλαγος. Αυτό ήταν ένα παραμύθι, που φανέρωνε τον πόθο του ανθρώπου να φθάση μιά μέρα στον ουρανό. Αλλ’ αυτό, που ήταν ένα παραμύθι, έγινε στις μέρες μας πραγματικότητα. Ο άνθρωπος κατώρθωσε να πετάξη στον ουρανό, να φθάση στο φεγγάρι. Λοιπόν, δεν μπορούμε νά λέμε σήμερα, ότι κανείς δεν ανέβηκε στα ουράνια. Να, τόσοι και τόσοι αστροναύτες έχουν πάει στο φεγγάρι και γύρισαν και μας έφεραν φωτογραφίες και μας διηγούνται τι είδαν εκεί πάνω. Αύριο άλλοι αστροναύτες, πιό τολμηροί, θα πάνε σε άλλα αστέρια και θα μας φέρουν άλλες ειδήσεις. Ο απάτητος ουρανός πατήθηκε. Όλα υποτάσσονται σήμερα στην επιστήμη. Τι μας λέτε, ότι κανείς δέν ανέβηκε στον ουρανό; Καλό θα είνε εσείς οι παπάδες να μη διαβάζετε πιά το Ευαγγέλιο αυτό, για να μη γελάνε οι άνθρωποι της σημερινής εποχής… Αυτά θα μας πή ένας άπιστος, που ακούει το σημερινό Ευαγγέλιο.
***
Και όμως τα λόγια αυτά του Ευαγγελίου, και σήμερα και αύριο και ύστερα από εκατό και χίλια χρόνια και όσο καιρό θα βαστάξη ο κόσμος αυτός, δεν θα χάσουν την αξία τους. Θα είνε αληθινά. Τόσο αληθινά, όσο αληθινά ήταν όταν τα πρωτοείπε ο Χριστός.
Κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό εκτός από τον Υιό του ανθρώπου. Για να καταλάβουμε τα λόγια αυτά, πρέπει να δούμε ποιός είνε ο ουρανός για το οποίο μιλάει ο Κύριος.
Ουρανός κατ’ αρχήν λέγεται ο ουρανός που βλέπουμε. Όταν βασιλέψη ο ήλιος και απλωθή το σκοτάδι, τότε φαίνονται τα άστρα, που επειδή βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόστασι φαίνονται πολύ μικρά, φαίνονται σαν καντηλάκια, που ρίχνουν το φως τους μέσα στα πυκνά σκοτάδια. Απ’ όλα τα άστρα μόνο ένα μας φαίνεται μεγάλο, το φεγγάρι, γιατί είνε πιό κοντά στη γη απ’ όλα τ’ άλλα ουράνια σώματα. Εάν και το φεγγάρι ήταν μακριά, όπως τ’ άλλα αστέρια, δεν θα φαινόταν καθόλου, και θα έπρεπε να πάμε στο αστεροσκοπείο, για να μπορέσουμε να το δούμε. Αμέτρητα είνε τ’ αστέρια. Με γυμνό μάτι μετρούμε 5-6 χιλιάδες άστρα. Οι ναυτικοί, που ταξιδεύουν τις νύχτες στις άγριες θάλασσες, ξέρουν καλά τα άστρα και μάλιστα ένα από αυτά, που το ονομάζουν πολικό αστέρα, το έχουν σαν οδηγό στα ταξίδια τους, γιατί το αστέρι αυτό δεν αλλάζει θέσι, αλλά μένει πάντα στο ίδιο σημείο, χειμώνα-καλοκαίρι. Με τα τηλεσκόπια, που είνε εφωδιασμένα τα μεγάλα αστεροσκοπεία, οι αστρονόμοι μετρούν τ’ αστέρια και τα βρίσκουν εκατομμύρια. Και όσο πιο μεγάλα τηλεσκόπια κατασκευάζουν, τόσο και ανακαλύπτουν νέα αστέρια. Και οι αστρονόμοι μένουν εκστατικοί μπροστά στο θέαμα των εκατομμυρίων αστέρων. Αν μπορεί κανείς να μετρήση πόσες σταλαγματιές νερό έχει η θάλασσα, άλλο τόσο μπορεί να μετρήση πόσα είνε τα άστρα του ουρανού.
Στα αστέρια που είνε κοντά στη γη ίσως μπορέση κάποτε να φθάση ο άνθρωπος, με τα διαστημόπλοιά του. Αλλά στα μακρινά αστέρια πώς; Γιατί για να φθάση εκεί, και αν ακόμη πετάη τόσο γρήγορα όσο τρέχει η ακτίνα του ήλιου, θα χρειαστή χιλιάδες χρόνια. Αλλά τα χρόνια της ζωής του ανθρώπου δεν είνε πολλά. Θα μπή νέος στο διαστημόπλοιο, θα ταξιδεύη συνεχώς, θ’ ασπρίσουν τα μαλλιά του, θα γίνη γέρος και θα πεθάνη μέσα στο διαστημόπλοιο. Και ποιός θα συνεχίση το ταξίδι του;
Τα λέμε αυτά, για να πάρουμε μιά ιδέα τι είνε ο ουρανός που βλέπουμε, και να μη νομίζουμε ότι, επειδή φθάσαμε στο φεγγάρι, κατακτήσαμε το σύμπαν. Είνε σαν να κάναμε τα πρώτα βήματα έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, κ’ εμείς να νομίζουμε πως φτάσαμε στο Βόρειο Πόλο.
***
Αλλ’ υπάρχει μόνο ο υλικός ουρανός; Πέρα από το φεγγάρι, πέρα από τον ήλιο, πέρα από τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων άστρων δεν υπάρχει τίποτε άλλλο;
Στο ερώτημα αυτό η επιστήμη σιωπά. Σιωπά και θα σιωπά για πάντα, γιατί η επιστήμη ερευνά μόνο τα υλικά πράγματα, μόνο εκείνα που βλέπει και αγγίζει είτε με τα μάτια είτε με τα επιστημονικά μέσα που διαθέτει. Αλλ’ όσα είνε έξω από την ύλη, όπως είνε η σκέψι, το αίσθημα, η αγάπη, αυτά δεν μπορεί να τα δή και να τα ζυγίση. Αυτά είνε άυλα και πνευματικά.
Αλλ’ αν η επιστήμη δεν μπορή ν’απαντήση στο ερώτημα τι υπάρχει πέρα από τα άστρα, απαντά όμως η αγία Γραφή, ο λόγος του Θεού, που υπάρχει στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Και ο λόγος του Θεού μας βεβαιώνει, ότι πέρα από τον ουρανό που βλέπουμε υπάρχει κ’ ένας άλλος ουρανός. Ουρανός, που είνε πραγματικός, τόσο πραγματικός όσο είνε κι ο ουρανός που βλέπουμε. Ουρανός χίλιες φορές και εκατομμύρια φορές πιό ωραίος από τον ορατό ουρανό. Ουρανός, που δεν πρόκειται ποτέ να καταστραφή.
Εάν στον υλικό ουρανό λάμπει ο ήλιος, στον άλλο ουρανό, στον πνευματικό, λάμπει ένας άλλος ήλιος, η τρισήλιος Θεότης, λάμπει η αγία Τριάς, Πατήρ, Υιός και άγιον Πνεύμα· αγία Τριάς, ελέησον τον κόσμο και σώσον ημάς τους αμαρτωλούς .
Τον ήλιο δεν μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας. Πώς έχουμε τώρα την αξίωσι να δούμε το Θεό; Ο Θεός, ο εν Τριάδι Θεός, σαν ήλιος λάμπει στον πνευματικό ουρανό. Σελήνη, που σκορπίζει το γλυκό της φως, είνε η Παναγία μας. Αστέρια φωτεινά και λαμπερά, μικροί ήλιοι κοντά στο μεγάλο ήλιο, είνε οι άγιοι, άνδρες και γυναίκες, που έζησαν εδώ στη γη με πίστι και αγιότητα. Το είπε ο Κύριος, ότι οι δίκαιοι θα λάμπουν σαν ήλιοι στη βασιλεία των ουρανών. Αστέρια λαμπρά, πρώτου μεγέθους, είνε και οι άγγελοι κ’ οι αρχάγγελοι. Όλα αυτά τα πνεύματα αποτελούν τον πνευματικό κόσμο.
Σ’ αυτό τον ουρανό μέσα ο Χριστός. Από αυτό τον ουρανό ήρθε εδώ στη γή. Σ’ αυτό τον ουρανό και πάλι επέστρεψε ως άνθρωπος κατά την ημέρα της Αναλήψεως. Σ’ αυτόν μένει ως άνθρωπος. Απ’ αυτό τον ουρανό θα έρθη και πάλι ως κριτής, για να κρίνη την ανθρωπότητα. Σ’ αυτόν τον ουρανό, τον τρίτο ουρανό, ανέβηκε ζωντανός ο απόστολος Παύλος, έζησε εκεί λίγες στιγμές και γύρισε στη γη, μα η γλώσσα του δεν μπορούσε να περιγράψη όλα εκείνα τα ωραία, τα καταπληκτικά, τα αφάνταστα, που είδε πάνω στον ουρανό.
Σ’ αυτό τον ουρανό, αγαπητοί μου χριστιανοί, τον πραγματικό και αιώνιο, ας στρέψουμε τη σκέψι μας. Ο ουρανός αυτός είνε η πατρίδα μας, η αιώνια πατρίδα μας. Εκεί ζουν οι αγαπητοί μας. Εκεί θα ζήσουμε κ’ εμείς, αν ζήσουμε και πολιτευθούμε εδώ στη γη σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Αδελφοί, «άνω σχώμεν τας καρδίας».
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρ. Φλωρίνης: Κυριακή. Σύντομα κηρύγματα επί των Ευαγγελικών περικοπών.
Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός»
Η/Υ επιμέλεια Αικατερίνας Κατσούρη.
Παράβαλε και:
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Θεοφάνους Επισκ. Ταυρομενίας του Κεραμέως, εις την ομόνυμον Κυριακήν.
Κυριακή ΚΒ. επιστολών ή προ της υψώσεως: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., κύκνος και γερανός, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: «Κανένας δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου» – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Κυριακή προ της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού.
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού: Απόδειξη άπειρης Αγάπης.
