Η Ευαγγελική Περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: ΙΗ.23 – 35.
Είπεν Ο Κύριος: «ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω βασιλεί, ός ηθέλησε συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού. Αρξαμένου δέ αυτού συναίρειν, προσηνέχθη αυτώ είς οφειλέτης μυρίων ταλάντων. Μή έχοντος δέ αυτού αποδούναι, εκέλευσεν αυτόν ο κύριος αυτού πραθήναι και την γυναίκα αυτού και τά τέκνα και πάντα όσα είχε, και αποδοθήναι. Πεσών ούν ο δούλος προσεκύνει αυτώ λέγων: κύριε, μακροθύμησον επ’ εμοί και πάντα σοι αποδώσω. Σπλαγχνισθείς δέ ο κύριος του δούλου εκείνου απέλυσεν αυτόν και το δάνειον αφήκεν αυτώ. Εξελθών δέ ο δούλος εκείνος, εύρεν ένα των συνδούλων αυτού, ός ώφειλεν αυτώ εκατόν δηνάρια, και κρατήσας αυτόν έπνιγε λέγων: απόδος μοι εί τι οφείλεις. Πεσών ούν ο σύνδουλος αυτού εις τους πόδας αυτού, παρεκάλει αυτόν λέγων: μακροθύμησον επ’ εμοί και αποδώσω σοι. Ο δέ ουκ ήθελεν, αλλά απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν, έως ού αποδώ το οφειλόμενον. Ιδόντες δέ οι σύνδουλοι αυτού τά γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, και ελθόντες διεσάφησαν τω κυρίω εαυτών πάντα τά γενόμενα. Τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο κύριος αυτού λέγει αυτώ: δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με. Ουκ έδει και σέ ελεήσαι τον σύνδουλόν σου, ως και εγώ σε ηλέησα? Και οργισθείς ο κύριος αυτού, παρέδωκεν αυτόν τοις βασανισταίς, έως ού αποδώ πάν το οφειλόμενον αυτώ. Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν, εάν μή αφήτε έκαστος τω αδελφώ αυτού απο των καρδιών υμών τά παραπτώματα αυτών.»
Απόδοση.
Είπε ο Κύριος: «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ’ ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του. Μόλις άρχισε να κάνει το λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντά του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον προσκυνούσε κι έλεγε: «δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη μου πίσω». Τον λυπήθηκε ο κύριος εκείνον το δούλο και τον άφησε να φύγει, του χάρισε μάλιστα και το χρέος. Βγαίνοντας έξω εκείνος ο δούλος, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του όφειλε μόνο εκατό δηνάρια• τον έπιασε και τον έσφιγγε να τον πνίξει λέγοντάς του: εξόφλησέ μου το χρέος”. Ο σύνδουλός του τότε έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε: «δείξε μου μακροθυμία, και θα σου τα ξεπληρώσω”. Αυτός όμως δε δέχτηκε, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να ξεπληρώσει ό,τι του χρωστούσε. Όταν τα είδαν αυτά οι σύνδουλοί του, λυπήθηκαν πάρα πολύ, και πήγαν και διηγήθηκαν στον κύριό τους όλα όσα έγιναν. Τότε ο Κύριος τον κάλεσε και του λεει: «κακέ δούλε, σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος, επειδή με παρακάλεσες. Δεν έπρεπε κι εσύ να σπλαχνιστείς το σύνδουλό σου, όπως κι εγώ σπλαχνίστηκα εσένα;” Κι οργίστηκε ο κύριός του και τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να ξεπληρώσει όσα του χρωστούσε. «Έτσι θα κάνει και σ’ εσάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δε συγχωρήσει τα παραπτώματα του αδερφού του μ’ όλη του την καρδιά».
Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.
Του Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου
Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου
Ομιλία εις την Παραβολήν του τα μύρια τάλαντα οφείλοντος
και τα εκατό δηνάρια απαιτούντος.
Ωσάν να έχω επιστρέψει κοντά σας από μακρινό ταξίδι, έτσι αισθάνομαι σήμερα. Διότι γι’ αυτούς που αγα¬πούν, όταν δεν ημπορούν να ευρίσκωνται μαζί με τους αγαπωμένους, δεν έχουν κανένα όφελος, έστω και αν μένουν σε γειτονικήν οικία. Γι’ αυτό και εγώ, μολονό¬τι δεν απομακρύνθηκα από την πόλη, δεν αισθάνομαι καλλίτερα από όσον εάν απουσίαζα, επειδή τον τελευταίον καιρό δεν κατέστη δυ¬νατόν να σας ομιλήσω. Συγχωρήστε με όμως, η σιωπή δεν ωφείλετο σε ραθυμία αλλά σε ασθένεια. Εσείς τώρα χαίρεσθε, επειδή απαλλά¬χθηκα από την αρρώστια, κι εγώ επειδή απήλαυσα την αγάπη σας. Διότι και όταν ασθενούσα, οδυνηρώτερον από την αρρώστια μου ήταν το ότι δεν ημπορούσα να μετέχω στην αγαπημένην αυτή σύνα¬ξη. Και τώρα που έγινα καλά, πιο ποθητό μου έγινε το να απολαμβά¬νω άνετα την αγάπη σας. Διότι ο πυρετός του σώματος δεν κατακαί¬ει τόσο τους ασθενείς, όσο κατακαίει τις ιδικές μας ψυχές ο αποχωρι¬σμός από τους αγαπημένους μας. Και όπως εκείνοι επιζητούν φιάλες και ποτήρια και κρύα νερά, έτσι αυτοί επιζητούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτά τα γνωρίζουν καλά όσοι έχουν συνηθίσει να αγα¬πούν…
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» ολόκληρη την σχετική ανάρτησή μας, σε zip μορφή.
Παράβαλε και:
Το Ενδέκατον Αναστάσιμον εωθινόν – Η Ευαγγελική Περικοπή του όρθρου, εξαποστειλάριον και Δοξαστικόν ιδιόμελον της Κυριακής.
Αναστάσιμοι ύμνοι της Κυριακής του δευτέρου ήχου- Υμνολογική εκλογή Β. ήχου.
Κυριακή ΙΑ. επιστολών – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «Τί άραγε να είναι;», Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
