Σύντομος βίος του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού, Ακολουθία, Παρακλητικός Κανών, Ακολουθία Αγιασμού.

Ο Όσιος Πατήρ ημών Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, εγεννήθη στο χωριό Σηρικάρι του Νομού Χανίων Κρήτης. Σε πολύ μικρή ηλικία στερήθηκε και τους δύο γονείς του. Όταν έγινε δεκατριών ετών, ο παππούς του τον έστειλε να εργαστή σ’ ένα κουρείο στα Χανιά. Στην εργασία αυτή όλοι τον αγαπούσαν, επειδή ήταν όμορφος, έξυπνος, κοινωνικός και καλό παιδί.
Όμως η ζωή του επεφύλασσε ένα πολύ δύσκολο και οδυνηρό άθλημα, που άρχισε τότε, με την εμφάνιση στο σώμα του των πρώτων σημαδιών της νόσου του Χάνσεν, της γνωστής Λέπρας.
Ο μικρός Νικόλαος θορυβήθηκε και στενοχωρήθηκε πολύ.
Για να μη το αντιληφθούν οι αρχές και τον κλείσουν στο άνυδρο νησί της Σπιναλόγκας, όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνωνται πιο εμφανή, και σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών, έφυγε για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Εκεί γνωρίστηκε με την ανθούσα τότε Ελληνική παροικία και με αρχιερείς του Πατριαρχικού θρόνου και όλοι αυτοί αγάπησαν πολύ τον καλό Νικόλαο.
Μετά από λίγα χρόνια, που τα σημάδια της νόσου έγιναν πολύ εμφανή, ιδίως στα χέρια και το πρόσωπό του, έπρεπε να και από εκεί να φύγει. Να πάη, όμως, πού; Κανέναν δεν γνώριζε πουθενά. Τότε ένας Αρχιερεύς, που ο Νικόλαος του εμπιστεύθηκε το πρόβλημά του, τον έστειλε στο λωβοκομείο της Χίου, κοντά στον πατέρα Άνθιμο, τον μετέπειτα άγιο Άνθιμο. Μετά τρία χρόνια, ο άγιος Άνθιμος τον έκειρε μοναχό, με το όνομα Νικηφόρος. Κοντά στον πατέρα Άνθιμο, ο πατήρ Νικηφόρος έφθασε σε μεγάλα μέτρα αρετής.
«Τίς δύναται να απαριθμήση τους ωραίους πνευματικούς του αγώνας εις την νέαν ζωήν; Παρ’ ότι το σώμα εφθείρετο ημέρα τη ημέρα, ο έσω άνθρωπος ανανεούτο τω πνεύματι, η νόσος αφαιρούσε μέλη του σώματός του, οφθαλμούς, χείρας, πόδας, ήτο τελευταίως ακίνητος. Εκείνος ο αοίδιμος αφαιρούσε κάθε τυχόν πάθος και κακίαν, φθάσας εις την μακαρίαν απάθειαν και τελείαν υπακοήν εις το θέλημα του Θεού και του πνευματικού του πατρός, γενόμενος κατ’ εξοχήν ο άνθρωπος της θερμοτάτης προσευχής».*
Ο κυρίως ψάλτης.
Στο λωβοκομείο κάθε βράδυ κτύπαγε την καμπάνα του Αγίου Λαζάρου, μαζεύονταν και άλλοι από τους ασθενείς και έλεγαν το Απόδειπνον με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Το πρωί, με την βοήθεια μιας ασθενούς μοναχής, έκανε τον Όρθρο. Τις Κυριακές και τις εορτές ήταν ο κύριος ψάλτης του Ναού. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χίου Παντελεήμων Φωστίνης, που τον άκουσε κάποια φορά, έλεγε, ότι «αυτός ο μοναχός ψάλλει σαν άγγελος».
Η μοναχή Βερονίκη της Ι.Μ. Παναγίας Βοηθείας μας είπε:
Σε μια επίσκεψή του στο Μοναστήρι μας της Παναγίας της Βοηθείας, ο όσιος Νικηφόρος, παρουσία του αγίου Ανθίμου, και ευρισκόμενος στον νάρθηκα του ναού, προτρεπόμενος έψαλλε το «Άξιόν εστί».
Οι μοναχές συγκεντρώθηκαν στον Νάρθηκα ακούγοντάς τον και λέγοντας μεταξύ τους:
«Τί αγγελική φωνή είναι αυτή;».
Όταν όμως ο Όσιος σήκωσε το κεφάλι του, έμειναν εμβρόντητες από τις πληγές του προσώπου του.
Αυτός ο επίγειος άγγελος έφερε και ένα πρόσθετο φορτίο εξ αιτίας της ασθενείας του: είχε χάσει σιγά – σιγά το φως του και έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγελε τους Αποστόλους από στήθους.

Στην Αθήνα.
Όταν έκλεισε το λωβοκομείο της Χίου, ο πατήρ Άνθιμος τον έστειλε στον Αντιλεπρικό Σταθμό των Αθηνών με συστατική επιστολή, στην οποία έγραφε στον πατέρα Ευμένιο, που υπηρετούσε εκεί, να προσέξη «τον θησαυρό που του στέλνει η Παναγία», διότι έχει πολλά να ωφεληθή από αυτόν. Εκεί ο πατήρ Νικηφόρος πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Ο πατήρ Ευμένιος τον φρόντισε με πολλή αγάπη και τον είχε ως πνευματικό του πατέρα.
Ο όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος εκοιμήθη στις 4 Ιανουαρίου 1964, προπαραμονή των Θεοφανείων.
Θαύματα επετέλεσε ήδη κατά τη διάρκεια της ζωής του, και επιτελεί πολύ περισσότερα μετά θάνατον, όπως το ομολογούν πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι ευεργετήθηκαν και ευεργετούνται από αυτόν.

Αγιοκατάταξη.
Στις 3 Δεκεμβρίου του 2012, με Συνοδική απόφαση, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέταξε και επισήμως εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον Όσιον και Θεοφόρον Πατέρα μας. Η μνήμη του επιτελείται στις 4 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Έγραφον την 23ην Μαΐου 2013
ημέρα Κοιμήσεως του οσίου πατρός
Ευμενίου.

Σίμων Μοναχός
ελάχιστος.

Ασματική Ακολουθία εις τιμήν και μνήμην του Αγίου Νικηφόρου του λεπρού – Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης.7z

Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Νικηφόρον τον λεπρόν – Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης.7z

Ακολουθία αγιασμού εις τον όσιον και θεοφόρον Νικηφόρον τον λεπρόν – Ισιδώρας Μοναχής Αγιεροθεϊτίσσης.7z

Παράβαλε και:
04 Ιανουαρίου Η σύναξις των Αγίων Εβδομήντα Αποστόλων – Συναξάριον.
04 Ιανουαρίου, Ανάμνησις ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων του Νεομάρτυρος Ιωάννου του εκ Κονίτσης, και εν Βραχωρίω αθλήσαντος: Ασματική ακολουθία – Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.
04 Ιανουαρίου, μνήμη και του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού – Σίμωνος Μοναχού (Βίος, θαυμαστά σημεία. Κείμενο και αρχεία ήχου – mp3).
04 Ιανουαρίου, μνήμη και του Αγίου Γρηγορίου, Επισκόπου Λαγκρών: Συναξάριον υπό του αγίου Γρηγορίου, Επισκ. Τουρώνης.
04 Ιανουαρίου, μνήμη και του νέου Οσιομάρτυρος Ονουφρίου του εν Χίω: Συναξάριον, Ακολουθία.

Κατηγορίες: Θαυμαστά γεγονότα, Ιερές Ακολουθίες, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.