«Ο καταβάς αυτός εστι και ο
αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα»
(Εφ. 4,10)
Στην εποχή μας, αγαπητοί, στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν μεγάλη μανία για ταξίδια. Δεν αναπαύονται σ’ ένα μέρος. Όλο και θέλουν να βρίσκωνται σε κίνησι, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε διάφορα μέρη, να βλέπουν καινούργιους κόσμους, ν’ απολαμβάνουν τις φυσικές ομορφιές και να γνωρίζωνται με άλλους ανθρώπους. Δεν βλέπετε τι γίνεται με τον τουρισμό; Τι κίνησις! Χιλιάδες αεροπλάνα πετούν στον ουρανό και μεταφέρουν τους τουρίστες από το ένα άκρο στο άλλο. Αλλά τώρα τελευταία, φαίνεται, χόρτασαν οι άνθρωποι από ταξίδια πάνω στη γη και θέλουν να κάνουν ταξίδια έξω από τη γη, ταξίδια στο φεγγάρι και σ’ άλλους πλανήτες, ταξίδια που ονομάζονται διαπλανητικά. Και να, στο φεγγάρι έφτασαν οι πρώτοι ταξιδιώτες. Τώρα προσπαθούν να φτάσουν στον Άρη, και ύστερα σε άλλα αστέρια…
Αλλ’ αν σκεφτή κανείς ότι τα αστέρια δεν είνε 100, 1.000 και 2.000, αλλά είνε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, αν σκεφτή ότι τα αστέρια αυτά βρίσκονται σε πολύ μακρινή απόστασι από τη γη, που και αν ακόμη ο άνθρωπος κάνη διαστημόπλοιο που να ταξιδεύη σαν αστραπή, με την ταχύτητα του φωτός, θα χρειαστή όχι χιλιάδες αλλ’ εκατομμύρια έτη φωτός για να φτάση στα πιο μακρινά αστέρια, αν σκεφτή κανείς αυτά τα πράγματα, το μυαλό του ζαλίζεται και δεν μπορεί ο άνθρωπος παρά να θαυμάση το άφταστο μεγαλείο της θείας δημιουργίας, να γονατίση μπροστά στο Δημιουργό και να πη κι αυτός τα λόγια που είπε ο Δαυίδ και τα επαναλαμβάνουν και τώρα σπουδαίοι αστρονόμοι που μελετούν τα μεγαλεία του Θεού· «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. 18,2).
Αλήθεια, πόσοι ανόητοι είνε οι άπιστοι και οι άθεοι! Λένε για κάποιον που δεν πίστευε στο Θεό, που έλεγε πως έτσι έγιναν όλα όσα βλέπουμε, ότι ένας φίλος του έκανε μια μεγάλη σφαίρα σαν εκείνες τις υδρόγειες σφαίρες που έχουν στα σχολεία, και την τοποθέτησε στο δωμάτιο του άπιστου φίλου του, όταν εκείνος έλειπε. Όταν ο άπιστος επέστρεψε στο δωμάτιό του και είδε την υδρόγειο σφαίρα, αμέσως ρώτησε το φίλο του·
-Ποιος την έφερε εδώ; Ποιος την έκανε;
-Κανείς δεν την έκανε! Του λέει ο φίλος του. Έτσι βρέθηκε στο δωμάτιό σου.
-Τι είν’ αυτά που λες; Απαντά με έκπληξι ο άθεος. Μόνο ένας τρελλός μπορεί να πη, ότι έτσι βρέθηκε η σφαίρα.
-Ε, φίλε, του απαντά ο άλλος. Αν είνε τρελλός αυτός που λέει, ότι η σφαίρα αυτή, που είνε ένα τιποτένιο παιχνιδάκι, έτσι έγινε, τότε πόσες φορές περισσότερο τρελλός είνε αυτός που λέει, ότι τα εκατομμύρια άστρα, οι τεράστιες σφαίρες, έγιναν έτσι, χωρίς σκέψι, χωρίς τη σοφία και τη δύναμι του Θεού;…
Η απιστία δεν μπορή να σταθή, όταν ο άνθρωπος σκέπτεται λογικά. Η λογική λέει, ότι το σπίτι κάποιος το έκτισε, ότι μια μηχανή που κινείται κάποιος την έβαλε μπρος και εργάζεται· και αυτό το σπίτι, το απέραντο σπίτι που λέγεται ουράνιος κόσμος, με τα αναρίθμητα αστέρια του, κάποιος το έκανε· και την πελώρια αυτή μηχανή κάποιος την έβαλε σε κίνησι. Αυτός είνε ο πάνσοφος, πανάγαθος και παντοδύναμος Θεός.
***************
Αλλά γιατί εδώ μιλάμε για αστέρια και για διαπλανητικά ταξίδια; Μιλάμε, γιατί αφορμή μας δίνει ο απόστολος Παύλος.
-Ο απόστολος Παύλος; Μα τι λέτε; Στην εποχή των αποστόλων δεν υπήρχαν αεροπλάνα, δεν υπήρχαν πύραυλοι και διαστημόπλοια. Οι άνθρωποι ταξίδευαν με γαϊδουράκια, και κανείς τους δεν φαντάστηκε ότι μπορούν να φτάσουν στο φεγγάρι και στ’ αστέρια.
Ναι, σωστό είνε αυτό. Αλλά πρέπει να ξέρουμε, ότι εκτός από τη γη, εκτός από το φεγγάρι και τ’ αστέρια, εκτός από τον ουρανό που βλέπουμε, υπάρχει κ’ ένας άλλος ουρανός. Ουρανός που δεν μπορεί να τον δη κανείς στο τηλεσκόπιο, ουρανός που δεν μπορεί να τον πλησιάση κανείς με πυραύλους και διαστημόπλοια. Είνε όχι φυσικός, αλλά πνευματικός. Ουρανός όχι φανταστικός, αλλά πραγματικός. Και όσο, άνθρωπε, είσαι βέβαιος ότι υπάρχει φεγγάρι, αστέρια και ήλιος, τόσο βέβαιος κι ακόμη πιο πολύ να είσαι ότι υπάρχει αυτός ο πνευματικός ουρανός. Στον ουρανό αυτό είνε ο Θεός. Είνε η αγία Τριάς, ο Πατήρ ο Υιός και το άγιο Πνεύμα. Είνε οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, είνε τα πνεύματα τα άυλα, είνε οι ψυχές των αγίων.
Γι’ αυτόν τον ουρανό, τον πνευματικό, μιλάει σήμερα ο Απόστολος που ακούσαμε. Λέει για κάποιον, που ας μας επιτραπή στη γλώσσα τη σημερινή να τον ονομάσουμε βασιλιά των αστροναυτών. Αυτός είνε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Θαυμάζετε, άνθρωποι, την πορεία που κάνουν οι αστροναύτες; Αλλ’ ελάτε ν αδήτε την πορεία που έκανε ο Χριστός. Από τα ουράνια ήρθε στη γη. Τριάντα χρόνια έζησε στον πλανήτη μας. Τρία χρόνια έκανε θαύματα πρωτάκουστα. Σταυρώθηκε. Κατέβηκε στον άδη. Πάλεψε με το χάρο. Νίκησε το χάρο. Βγήκε από το σκοτεινό βασίλειο του άδου νικητής και θριαμβευτής. Και έπειτα-ω Χριστέ, ποιος μπορεί να περιγράψη το μεγαλείο σου!- από τη γη υψώθηκε. Ανέβηκε ψηλά. Πέρασε τον ήλιο και τα άστρα. Πέρασε όλους τους ουρανούς και έφτασε εκεί όπου κατοικεί η Θεότης.
************
Ο Χριστός στους ουρανούς, υπεράνω όλων των ουρανών! Και τι, έπαψε από τότε να ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο; Αν και βρίσκεται πάνω από τους ουρανούς, όμως είνε πολύ κοντά μας, όσο κανείς άλλος. Είνε δίπλα μας και μας φωτίζει. Μας θερμαίνει. Μας παρηγορεί. Μας ενισχύει. Μας δίνει δύναμι για να νικούμε. Μας δίνει όλα τα μέσα για τον πνευματικό μας καταρτισμό. Και τα μέσα αυτά για τη σωτηρία μας τα βρίσκουμε άφθονα, αν θέλουμε, μέσα στο βασίλειό του, που ίδρυσε εδώ στη γη. Το δε βασίλειό του είνε η Εκκλησία. Ω η Εκκλησία! Μέσ’ στην Εκκλησία ο ουρανός, μ’ όλα τα άστρα του, χαμηλώνει, και η γη γίνεται ουρανός. Και πάλι ο άνθρωπος υψώνεται και φτάνει μέχρι τον ουρανό, όπου είνε ο Χριστός, πάνω από όλους τους ουρανούς. Αυτώ η δόξα, η τιμή και η προσκύνησις.
Όποιος μας ακούει να μιλάμε έτσι, θα νομίζη ότι αυτό που λέμε είνε φανταστικά πράγματα και όχι πραγματικά. Γιατί δεν πιστεύει, γιατί δεν δοκίμασε ποτέ του τι είνε ο Χριστός και χριστιανική ζωή. Αλλ’ αν πιστέψη στο Χριστό και πιάση στα χέρια του την Αγία Γραφή και διαβάση τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές του Παύλου, κι αρχίση να πηγαίνη στην εκκλησία και ν’ ακούη με ευλάβεια τη θεία λειτουργία, τότε θα αισθάνεται ότι, ενώ η ψυχή του πρώτα πετούσε χαμηλά και όλο τιποτένια πράγματα έβλεπε και θαύμαζε, τώρα η ψυχή του με νέα φτερά πετάει πολύ ψηλά, και βλέπει όσα πρώτα δεν έβλεπε και ακούει όσα πρώτα δεν άκουγε, και σκύβει και προσκυνάει το Δημιουργό που δημιούργησε το φυσικό και υπερφυσικό κόσμο, αυτά που βλέπουμε κι αυτά που δεν βλέπουμε, και λέει· «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας, επληρώθη η γη της κτίσεως σου» (Ψαλμ. 103,24).
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: (Σύντομα κηρύγματα επί των Αποστολικών Περικοπών). Γ’ έκδοσις. 2000.
Παράβαλε και:
Κυριακή μετά τα Φώτα: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., «μέσα στο δάσος ένα φως», λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.Κυριακή Μετά τα Φώτα: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, περί μετανοίας.
Κυριακή μετά τα Φώτα: Ο Ιησούς αρχίζει το έργο του στη Γαλιλαία – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Κυριακή μετά τα Φώτα: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φώς μέγα» – Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου.
Περί ερήμων – Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου.
Το νόημα της μετάνοιας – Ιωάννη Καραβιδόπουλου.
