Πηγή εμπνεύσεως (21 Φεβρουαρίου 1913).

Εδώ και 106 χρόνια, στις 6 π.μ. της 21ης Φεβρουαρίου του 1913, είχε σταλεί από τον αρχιστράτηγο και τότε διάδοχο Κωνσταντίνο, από το στρατηγείο του στο Εμίν Αγᾶ, το πρώτο τηλεγράφημα, που γνώριζε στον Βασιλέα Γεώργιον Α’ και τον πρωθυπουργό της Ελλάδος Ελευθέριο Βενιζέλο τα ακόλουθα• « Αλωθέντος υπό του Ελληνικοῦ στρατού ολοκλήρου του δυτικού μετώπου των φρουρίων των Ιωαννίνων και κυκλωθείσης της γραμμής των ερεισμάτων Μπιζάνι και Καστρίτζα, ο Εσάτ πασάς μοι εδήλωσεν, ότι ο στρατός του παραδίδεται αιχμάλωτος πολέμου. Λεπτομερείας της μεγίστης νίκης του ανδρείου στρατού μας τηλεγραφήσω προσεχώς».

Μετά από τρεις ώρες, στις 9 π.μ. της ιδίας ημέρας, δεύτερο τηλεγράφημα ανακοίνωνε στον Βασιλέα και τον Πρωθυπουργό• «Τρεις ίλαι Ιππικοῦ, υπό την διοίκησιν του υποστρατήγου κ. Σούτσου, εισήλθον την στιγμήν ταύτην εις Ιωάννινα. Το Μπιζάνι καλύπτεται υπό λευκών σημαιών». Ετσι έληξε η αγωνία που κατείχε την ψυχή των Ελλήνων, από τότε που άρχισαν οι σκληρές μάχες για την απελευθέρωση της Ηπείρου μας και κατά τη διάρκειά τους. Την ημέρα εκείνη το αιματοβαμμένο Μπιζάνι έπεσε στα χέρια των Ελλήνων.

Η αναγγελία της απελευθερώσεως των Ιωαννίνων και η προ ολίγων μηνών απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο. Ο ιστορικός Σπυρίδων Λαμπρος, σε λόγο που είχε εκφωνήσει μετά δύο χρόνια στον φιλολογικό Συλλογο «Παρνασσός» ανέφερε ότι, μόλις έφθασε η είδηση της απελευθερώσεως των Ιωαννίνων στην Αθήνα, «εν μέσω της φρενίτιδος του ενθουσιασμού του καταλαβόντος τα πλήθη, οι πανηγυρισταί της νίκης, διατρέχοντες την οδόν Σταδίου έξαλλοι, έκφρονες, ακράτητοι, μετέφεραν τα ευφρόσυνα επινίκια και εις αυτόν τον ψυχρόν ανδριάντα του Κολοκοτρώνη, φανταζόμενοι ότι θα ίδωσιν οιονεί συμμέτοχον της Πανελληνίου χαράς, ορχούμενον επί του χαλκού ίππου, τον Τουρκομάχον Γερο του Μορηά».

Την συνισταμένην όμως της μεγάλης εθνικής συγκινήσεως αποτελεί το τηλεγράφημα του βασιλέως Γεωργίου Α´ προς τη Βουλή των Ελλήνων, η οποία στο άκουσμά του, διέκοψε αμέσως τη συνεδρίασή της και το χειροκρότησε με ακράτητο ενθουσιασμό. Ελεγε το τηλεγράφημα• «Δοξα τω Υψίστω δια τον νέον θρίαμβον του ανδρείου Στρατού μας. Συγχαίρω μετά μεγάλης συγκινήσεως την Κυβέρνησιν. Είμαι υπερήφανος δια την νέαν εθνικήν ταύτην δόξαν».

Οι ημέρες εκείνες ήσαν το απαύγασμα της Ελληνικής ψυχής και της πολεμικής αρετής του έθνους μας. Αποτελούν δε πηγή εμπνεύσεως και προσφέρουν διδάγματα ευψυχίας και ενότητος για μας τούς σημερινούς.

Από το περιοδικό: «Η δράσις μας», τεύχος Φεβρουαρίου 2006

Παράβαλε και:
Στις βουνοκορφές του Δρίσκου και στου Μπιζανιού το κάστρο (1912 – 1913)!
Μικρό ιστορικό για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Ο Νικολάκη Εφέντης και η απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913) – Ιωάννης Φιλίστωρ.

Κατηγορίες: Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.