Γλέντι προσώπων (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).

Ακούστε το επόμενο κείμενο, όπως αυτό «δημοσιεύθηκε» στο 117-ο τεύχος (Μαϊου – Ιουνίου του 2009) του ηχητικού περιοδικού μας, Ορθόδοξη Πορεία.

Γλέντι προσώπων.mp3

Όνειρο κάθε μαθητή αποτελεί η συμμετοχή στην πενθήμερη εκδρομή, την τελευταία χρονιά των γυμνασιακών – λυκειακών σπουδών. Είναι ο εφιάλτης κάθε συναδέλφου – καθηγητού, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι μαθητές κατά τη διάρκεια της εκδρομής επιζητούν να εκθέσουν τον εαυτό τους σε ποικίλους κινδύνους.

Εκείνη τη χρονιά η εκδρομή έγινε στη Ρόδο, και ως υπεύθυνος που είχα οριστεί έπρεπε να λαμβάνω τα μέτρα μου με τους συναδέλφους, για την καλύτερη έκβαση του προγράμματος. Τα παιδιά τακτοποιήθηκαν σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο που φιλοξενούσε πολλά σχολεία. Τα κρίσιμα σημεία μιας πενθήμερης εκδρομής είναι τα τρία πρώτα βράδια διασκέδασης. Το πρώτο βράδυ όλοι αποφάσισαν να διασκεδάσουν σ’ ένα club της πόλης. Όλοι μας θέλαμε να δούμε τον τρόπο διασκέδασης. Η τεράστια αίθουσα ήταν σχεδόν σκοτεινή. Οι λιγοστές δέσμες φωτός έπεφταν στην πίστα, συνοδεύοντας το ρυθμό στον οποίο χόρευαν όλοι. Τα ποτά έπαιρναν και έδιναν. Ο θόρυβος εκκωφαντικός. Μετά τις δύο άρχισε η κόπωση. Παρ’ όλα αυτά οι νεανίες επέμεναν. Μετά τις τρεις επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο κατάκοποι.

Το δεύτερο βράδυ επανέλαβαν το ίδιο σ’ ένα άλλο club . Αυτή τη φορά όμως οι περισσότεροι ήταν τόσο κουρασμένοι από το ξενύχτι της πρώτης βραδιάς, ώστε οι περισσότεροι, τον πιο πολύ χρόνο βρίσκονταν στην αμμουδιά, έξω από το club ξαπλωμένοι να κοιτούν τ’ αστέρια.

Την τρίτη βραδιά σχεδίαζαν να επισκεφθούν ένα τρίτο club. Όμως αυτή τη φορά έκανα μια διακριτική παρέμβαση. Τους πρότεινα να πάμε σε ένα όμορφο ταβερνάκι, να φάμε και να χορέψουμε μόνοι μας. Με αρκετούς δισταγμούς δέχτηκαν επιτέλους και τη γνώμη των μεγάλων. Είχα αναζητήσει και είχα βρει κάτι καλό κι ανθρώπινο και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο. Τα παιδιά έλαβαν τις θέσεις τους, χάρηκαν μάλιστα που μας μιμήθηκε ακόμα ένα σχολείο. Παρήγγειλαν τα φαγητά τους, κουβέντιασαν μεταξύ τους και μαζί μας, τραγούδησαν και χόρεψαν, κάνοντας διαγωνισμό και με το άλλο σχολείο. Πότε πέρασαν τρεις ώρες διασκέδασης δεν το κατάλαβαν. Προς το τέλος κάποιος είπε δυνατά: «Σας ευχαριστούμε, κύριε, που είχατε αυτή την ιδέα να έρθουμε εδώ. Πραγματικά διασκεδάσαμε». Συμφώνησαν όλοι. Μου δόθηκε τότε η ευκαιρία να τους πω ότι ήμουν βέβαιος πως θα τους άρεσε, επειδή σε ένα τέτοιο είδος διασκέδασης βλέπει ο ένας το πρόσωπο του άλλου, χαίρεται για το διπλανό του. Ήταν διασκέδαση πρόσωπο προς πρόσωπο. Δεν έχουμε τίποτε άλλο για να χαρούμε, παρά μόνο όταν βλέπει ο ένας το πρόσωπο του άλλου. Αυτό που δε συμβαίνει στο club . Εκεί δυο βραδιές βρισκόμασταν στο απόλυτο σκοτάδι, και το σκοτάδι αγριεύει τον άνθρωπο.

Τα παιδιά δεν γνωρίζουν, γι’ αυτό και έχουν ανάγκη από διακριτική καθοδήγηση, κι αυτό σημαίνει καθοδήγηση, που δεν θα τους επιβληθεί με ένα τρόπο βίαιο, αλλά θα αποκτήσουν εμπειρία της αλήθειας, πάνω στην οποία θεμελιώνεται η καθοδήγηση αυτή.

Από το βιβλίο «Μαθητικό Συναξάρι» του Αλέκου Καριώτογλου (εκδόσεις Ακρίτας)

Κατηγορίες: Άρθρα, Αρχεία ήχου και εικόνος (video), Το ηχητικό περιοδικό μας - Ορθόδοξη Πορεία. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.