«Έσται ποτέ λιμός», την Ιερουσαλήμ αποκλαιόμενος είπεν ο προφήτης, «ου λιμός άρτου και ύδατος, αλλά λιμός του ακούσαι λόγον Κυρίου». Λιμός δε εστί στέρησις άμα και όρεξις τροφής αναγκαίας. Έστιν ουν και του λιμού τούτου χείρον και αθλιώτερον, όταν τις στέρησιν έχων των αναγκαίων προς σωτηρίαν, ανεπαισθήτως έχη της συμφοράς, όρεξιν ούκ έχων προς σωτηρίαν. Ο γαρ πεινών και ουκ ευπορών, περιέρχεται ζητών πού τρύφος άρτου˙ καν ευρωτιώσης επιτύχη μάζης ή κεγχρίαν τούτω τις άρτον ή πιτυρίαν ή τι άλλο των της τρυφής ευτελεστέρων ειδών παράσχη, χαίρει τοσούτον, όσον αποτυγχάνων ωδυνάτο πρότερον.
«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε ο προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο του Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα! Όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ’ αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχη συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τα αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε˙ κι αν εύρη μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρη κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε.
Παράβαλε και:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ. Λουκά, ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ, η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγ. Γεναδίου του σχολαρίου, εις την παραβολήν του Ασώτου και περί μετανοίας.
Κυριακή του ασώτου – υμνολογική εκλογή.
Κυριακή ΛΔ. του ασώτου – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., Εως πότε θα σέρνης τον θάνατον, Λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – Λόγος εις την Παραβολήν του ασώτου.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – Κοντάκιον εις τον άσωτον υιόν.
