Ο νέος ούτος του Χριστού αθλητής, Άγιος Ιωάννης, εγεννήθη εν τη κωμοπόλει Κονίτση της Ηπείρου. Οι γονείς του ήσαν Μουσουλμάνοι. Ο πατήρ του ήτο Δερβίσης και Σέχης το αξίωμα. Γενόμενος εικοσαετής, συνετάγη και ούτος εις το τάγμα των Δερβίσηδων και απήλθεν εις Ιωάννινα, όπου και διέπρεψεν ικανόν χρόνον.
Αναχωρήσας εκείθεν, μετέβη εις την κωμόπολιν της Αιτωλίας Βραχώριον (νυν Αγρίνιον) και κατώκησεν εις αρχοντικόν οίκημα λεγόμενον Μουσελίμ Σεράϊ. Ενταύθα ετιμήθη μεγάλως παρά του εξουσιάζοντος τα μέρη εκείνα Οθωμανού, όστις και ιδικόν του Δερβίσην ωνόμασεν αυτόν, δια τον απολαμβάνοντα μεγάλης τιμής παρ’ αυτού πατέρα του νέου.
Διατρίβων εδώ, ήρχισε να αλλοιούται την καλήν αλλοίωσιν, νηστεύων, προσευχόμενος και ζων ως χριστιανός, απέβαλε δε και το του Δερβίση ένδυμα και ενεδύθη ιμάτια χριστιανικά. Ελθών εις Ιθάκην, εβαπτίσθη και έλαβε το όνομα Ιωάννης. Επανελθών εις Αιτωλίαν, ενυμφεύθη εις το χωρίον Μαχαλάς και έζη βίον εναρέτου χριστιανού, προσέχων και προφυλαττόμενος από τους Αγαρηνούς και ασκών το επάγγελμα του αγροφύλακος.
Κατά το έτος 1813, μαθών ο Σέχης πατήρ του ότι εγένετο χριστιανός ο υιός του, ελυπήθη σφόδρα και απέστειλεν ανθρώπους να τον μεταπείσουν να επανέλθη εις τον Μουσουλμανισμόν. Άλλ’ ο μακάριος Ιωάννης, έχων το πυρ της αγάπης του Χριστού εν τη καρδία του, απέστρεψε το πρόσωπον αυτού απ’ αυτών, μένων στερεώς και ακλονήτως εις την αγίαν του Σωτήρος πίστιν. Διαβληθείς παρ’ αγαρηνών εις τον εν Βραχωρίω Μουσελίμην, συνελήφθη υπό των στρατιωτών αυτού και προσαχθείς ενώπιον του άρχοντος, εαυτόν ωμολόγησε μετά θάρρους ότι εγένετο χριστιανός, κηρύξας ευτόλμως το σωτήριον όνομα του Σωτήρος και αποπτύσας με όλην την ψυχήν του τα της πλάνης του Μωαμεθανισμού. Τότε υπεβλήθη εις δεινά βασανιστήρια και σκληρούς ραβδισμούς και ραπίσματα και δεθείς με αλύσεις, ερρίφθη εις σκοτεινήν φυλακήν, περικλεισθείς τους πόδας εις την ποδοκάκην.
Εν τη φυλακή υπέστη τα πάνδεινα παρά των απίστων, άλλ’ έμεινεν αμετακίνητος από την καλήν ομολογίαν, κηρύττων και ομολογών ευθαρσώς το Πανάγιον του Σωτήρος όνομα. Ιδών ο κριτής το αμετάθετον της γνώμης του, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν, όπερ και εγένετο πλησίον της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου εν Βραχωρίω, αναφωνούντος του μάρτυρος: «Μνήσθητί μου, Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου». Απετμήθη εν ημέρα Τετάρτη τη κγ’ (23) του μηνός Σεπτεμβρίου του σωτηρίου έτους 1814. Το τίμιον αυτού σώμα μετά της κεφαλής ερρίφθησαν εις παρακείμενον ρύακα, όθεν παραλαβόντες αυτά οι χριστιανοί τα ενεταφίασαν εν τίνι αγρώ, ον οι Βραχωρίται έκτοτε τιμώσι και περιέπουσι.
Γενομένης μετά ταύτα ανακομιδής, μετεφέρθησαν τα τίμια αυτού λείψανα κρυφίως εν τη Ιερά Μονή της Προυσιωτίσσης και κατετέθησαν εκείθεν εν τίνι τόπω κρυπτώ. Άλλ’ ο δοξάζων τους Αγίους Κύριος, απεκάλυψεν αυτά εις τους εκείσε οσίως μονάζοντας, οίτινες και ανεύρον αυτά εν έτει 1974 τη δ’ (4) του μηνός Ιανουαρίου και συγκομίσαντες λίαν ευλαβώς, εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, κατέθεντο εν τω Καθολικώ Ναώ της εν λόγω Μονής, αγιάζοντα τους ευλαβώς προσερχομένους αυτώ.
