Οι μέλισσες του Καπανδριτίου και Τα φιλάλληλα κοράκια της Μονής του Αγίου Σάββα – Σίμωνος Μοναχού.

Και είπεν ο Θεός˙ Εξαγαγέτω τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών και πετεινά πετόμενα επί της γης κατά το στερέωμα του ουρανού˙ και εγένετο ούτως˙ και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και πάσαν ψυχήν ζώων ερπετών, ά εξήγαγεν τα ύδατα κατά γένη αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά γένος˙ και είδεν ο Θεός, λέγων˙ Αυξάνεσθε και πληθύνεσθαι και πληρώσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις, και τα πετεινά πληθυνέσθωσαν επί της γης˙ και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωϊ, ημέρα πέμπτη.
Και είπεν ο Θεός˙ Εξαγαγέτω η γη ψυχήν ζώσαν κατά γένος, τετράποδα και ερπετά και θηρία της γης κατά γένος˙ και εγένετο ούτως˙ και εποίησεν ο Θεός τα θηρία της γης κατά γένος και τα κτήνη κατά γένος και πάντα τα ερπετά της γης κατά γένος αυτών˙ και είδεν ο Θεός ότι καλά.
Και είπεν ο Θεός˙ Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν, και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης˙ και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς˙ και ηυλόγησεν αυτούς ο Θεός λέγων˙ Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης.
… και έπλασεν ο Θεός έτι εκ της γης πάντα τα θηρία του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού και ήγαγεν αυτά προς τον Αδάμ, ιδείν τι καλέσει αυτά. και παν ο εάν εκάλεσεν αυτό Αδάμ ψυχήν ζώσαν, τούτο όνομα αυτώ.
ΓΕΝΕΣΙΣ 1:20-19, 2:19

Οι μέλισσες του Καπανδριτίου.
Μια λαϊκή διήγησι λέει ότι, όταν ο Αυτοκράτωρ Ιουστινιανός αποφάσισε να κτίση την Αγία Σοφία, κανείς τεχνίτης δεν μπόρεσε να του παρουσιάση σχέδιο που να του αρέση…
«… Κι όταν μια φορά πήγε να λειτουργηθή ο βασιλιάς και απόλυσε η Εκκλησία, εκεί που έπαιρνε το αντίδωρο από του Πατριάρχη το χέρι, έπεσε ένα κομμάτι απ’ το αντίδωρο κάτω.
Σκύβει να το πάρη, δεν το βρίσκει. Όταν άξαφνα βλέπει μια μέλισσα με το αντίδωρο στο στόμα να πετά απ’ το παράθυρο.
Βγαίνει διαταγή, να βρεθή το αντίδωρο. Όποιος έχει μελίσσια, να τα τρυγήση.
Κι άλλος κανείς δεν το βρήκε, παρά ο πρωτομάστορας, που σ’ ένα κυψέλι είδε, αντί για κηρύθρα, μια πανώρια Εκκλησία πελεκητή και, στην Αγία Τράπεζα της, το αντίδωρο. Την είχε φτιαγμένη η μέλισσα, με την χάρι του αντιδώρου της προσφοράς.
Αυτή την Εκκλησία επαρουσίασε ο πρωτομάστορας στον βασιλιά, και ίδια όπως αυτή έκαμε την Αγια Σοφιά».
Αυτό, που ίσως θεωρείται απίστευτο, γίνεται πιο πιστευτό, όταν δη κάποιος και πιάση στα χέρια του, όπως εμείς, παρόμοια θαυμαστά «έργα» των μελισσών.
Στην περιοχή του Καπανδριτίου, στα περίχωρα των Αθηνών, συνέβη το εξής περιστατικό: Ένας ευσεβής μελισσοκόμος, ο Ισίδωρος Τσιμίνης, σκέφθηκε, πριν δέκα περίπου χρόνια, να βάλη μέσα σε μία από τις κυψέλες του μία εικόνα με την Σταύρωσι του Κυρίου μας. Όταν μετά από λίγο καιρό άνοιξε το μελίσσι του, διεπίστωσε κατάπληκτος ότι οι μέλισσες είχαν δείξει σεβασμό και ευλάβεια στην εικόνα, που την είχαν «κεντήσει» με κερί, αφήνοντας όμως ακάλυπτο το πρόσωπο και όλο το σώμα του Κυρίου.
Από τότε, κάθε άνοιξι βάζει μέσα στα μελίσσια του εικόνες του Κυρίου μας, της Κυρίας Θεοτόκου ή Αγίων και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Κάποτε του πήγαν από ένα γυναικείο Μοναστήρι μία χειροτεχνία, η οποία απεικόνιζε τον Γολγοθά, με τους τρεις σταυρούς. Οι μέλισσες «κέντησαν» με κερί όλο το χειροτέχνημα. Σ’ αυτή την σύνθεσι ο σταυρός του Κυρίου μας και ο σταυρός του δεξιού ληστού διακρίνονται καθαρά. Αντίθετα, ο σταυρός του αριστερού ληστού είναι τελείως καλυμμένος με ένα παχύ στρώμα κεριού.
Τελευταίως, του πήγαμε κι εμείς μία εικόνα του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, το όνομα του οποίου φέρουν οι ταπεινές μας εκδόσεις. Όπως θα διαπιστώσετε και από την φωτογραφία που δημοσιεύουμε, οι μέλισσες, ενώ έχουν στολίσει με κερί όλη την εικόνα, έχουν αφήσει ακάλυπτο το πρόσωπο και το σώμα του Αγίου μας.
Αλλά και μόνον οι μέλισσες;
Πού ήξερε η ύαινα, ότι ο Άγιος Μακάριος θα της κάνη το τυφλό νεογέννητο υαινάκι της καλά; Βέβαια, ο πανάγαθος Θεός την φώτισε γι’ αυτό. Μα το πρώτο θαυμαστό γεγονός ακολουθεί δεύτερο, θαυμαστότερο και συγκινητικώτερο. Να του πάη δηλαδή η ύαινα την άλλη ημέρα ένα δέρμα ζώου, για να του δείξη την ευγνωμοσύνη και την ευχαρίστησί της, που θεράπευσε το μικρό της.
Και το άλλο: Ένας ασκητής μπήκε σ’ ένα σπήλαιο και κοιμήθηκε. Το σπήλαιο ήταν φωλιά ενός λιονταριού και, όταν γύρισε το λιοντάρι, έπιασε τον Γέροντα από το ράσο και τον τραβούσε να τον βγάλη έξω από το σπήλαιο. Ο Γέροντας ξύπνησε και άρχισε να κάνη την Ακολουθία του. Όσην ώρα κρατούσε αυτό, το λιοντάρι σταμάτησε να τον τραβάη και καθόταν με ευλάβεια και τον παρακολουθούσε. Όταν τελείωσε η Ακολουθία και ο Γέροντας ξανάπεσε να κοιμηθή, άρχισε πάλι το λιοντάρι να τον τραβάη για να τον βγάλη έξω. Ποιος δίδαξε το λιοντάρι να σεβασθή την Ακολουθία;
Πραγματικά, μένουμε εκστατικοί μπροστά στην άπειρη σοφία του Θεού, που εκδηλώνεται σε όλες τις βαθμίδες της Δημιουργίας. Θαυμαστά γεγονότα, που ξεπερνούν τους φυσικούς νόμους, δοξάζουν τον Θεό και τιμούν τους Αγίους Του. Η νομοτέλεια και η τάξι, η αρμονία και η ποικιλία, που διέπουν τον κόσμο των φυτών και των ζώων, διδάσκουν ποικιλοτρόπως εμάς τους ανθρώπους, ώστε να βαδίζουμε τον δρόμο της αρετής.
Από την Παράδοσι της Εκκλησίας μας, που σώζεται σε βίους Αγίων, Γεροντικά και άλλες πηγές, συγκεντρώσαμε στο πόνημα αυτό χαριτωμένες ιστορίες ζωοφιλίας των Αγίων και Αγιοφιλίας των ζώων, που μας τέρπουν, μας διδάσκουν και μας οδηγούν να δοξάζωμε τον Θεό.
Θερμώς και ταπεινώς ευχαριστώ τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην και Πατέρα ημών κ.κ. Βαρθολομαίον για την προλόγισι του παρόντος βιβλίου.
Οφείλω χάριτας στον σεβαστόν μου πνευματικόν πατέρα για την αμέριστη συμπαράστασί του σε αυτή την έκδοσι.
Στον αγαπητό μου αδελφό Θεοφάνη εκφράζω πολλές ευχαριστίες, που συνέβαλε ουσιαστικά με τους αγαπητούς του συνεργάτες στην παραγωγή και επιμέλεια του έργου.
Επίσης ευχαριστίες εκφράζω σε όσους συνέβαλαν οικονομικώς στην έκδοσι του βιβλίου:
-το Ίδρυμα Ι. Φ. Κωστοπούλου
-την Εθνική Ασφαλιστική
Μνησθείη Κύριος ο Θεός της αγάπης και της προθυμίας, με την οποία όλοι προσέφεραν την συμβολήν των.
Έγραφον εν τη Ιερά Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος
Αγίου Όρους, κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα
του σωτηρίου έτους 2006.
Ο εν μοναχοίς ελάχιστος
Σίμων

Πορεύθητι προς την μέλισσαν
και μάθε ως εργάτης εστί την τε
εργασίαν ως σεμνήν ποιείται˙
ης τους πόνους βασιλείς και ιδιώται
προς υγίειαν προσφέρονται˙
ποθεινή δε εστί πάσι και επίδοξος˙
καίπερ ούσα τη ρώμη ασθενής, την
σοφίαν τιμήσασα προήχθη.
ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ, 6:8
Πήγαινε στην μέλισσα και μάθε ότι
αυτή είναι εργάτρια και εργάζεται ως η
εργασία να είναι ιερή. Το προϊόν των
κόπων της το παίρνουν βασιλείς και
ιδιώτες για να έχουν υγεία. Και αυτή
είναι από όλους επιθυμητή και
αξιοθαύμαστη. Αν και κατά την
σωματική αντοχή είναι αδύναμη,
ανεδείχθη επειδή ετίμησε την σοφία.

Αγάπη
Τα φιλάλληλα κοράκια της Μονής του Αγίου Σάββα.
Στην Μονή του Αγίου Σάββα, στα Ιεροσόλυμα, βρίσκουν πάντα καταφύγιο και τροφή δύο κοράκια. Οι Πατέρες τους ρίχνουν κομμάτια από το ψωμί που περισσεύει, ενώ τους έχουν πάντα και ένα δοχείο με καθαρό νερό. Στην Μονή μαζεύονται και άλλα μικρά πουλιά, καθώς και πλήθος περιστεριών. Όταν όμως κάνει πολλή ζέστη, τα κομμάτια του ψωμιού ξεραίνονται και τα μικρά πουλιά δεν μπορούν να τα φάνε. Μαζεύονται τότε κοντά στο ξερό ψωμί και περιμένουν να έρθουν τα κοράκια. Και ξέρετε γιατί;
Όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται, τα κοράκια, μόλις εμφανιστούν, πιάνουν με τα νύχια του δεξιού τους ποδιού τα κομμάτια του ψωμιού, τα ρίχνουν μέσα στο δοχείο με το νερό, τα πιέζουν με τα πόδια τους να βραχούν καλά και να μαλακώσουν και μετά αφήνουν τα μικρά πουλιά να φάνε. Τέλος, αφού φάνε πρώτα εκείνα, τρώνε μετά και τα κοράκια ό,τι περισσεύει.
Δύο είναι πάντα τα κοράκια της Μονής. Σ’ ένα βράχο κοντά σ’ αυτήν έχουν την φωλιά τους. Μια φορά τον χρόνο γεννούν δύο ή τρία αυγά, τα επωάζουν και, όταν μεγαλώσουν οι νεοσσοί και αρχίσουν να πετούν καλά, φεύγουν μακριά από την Μονή, πέρα από την Νεκρά Θάλασσα. Αφήνουν εκεί τα μικρά τους και ξαναγυρίζουν πίσω.
Τα κοράκια αυτά τρώνε μόνο ψωμί. Χαρακτηριστικό είναι πως, όταν ένα γαϊδουράκι γλύστρησε και έπεσε μέσα στον χείμαρο που βρίσκεται έξω από την Μονή, όρνεα έφτασαν από μακριά και έτρωγαν το πτώμα. Τα κοράκια της Μονής, όμως, αν και το πτώμα ήταν μπροστά στα μάτια τους, ούτε καν πλησίασαν.
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΠΕΤΣΙΕΡΗ

Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.

Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006

Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.