Ακολούθως παραθέτουμε τα:
Ο Άγιος ένδοξος Νεομάρτυς Μιχαήλ ο επονομαζόμενος και Πακνανάς = κηπουρός, γεννήθηκε στην Αθήνα (περιοχή Θησείου) το 1753 από φτωχούς μα και ευσεβείς γονείς. Η φτώχια της οικογενείας του τον ανάγκασε να παραμείνει αγράμματος και να βγει από νωρίς στη βιοπάλη, ώστε να εξασφαλίσει τα προς το ζην του εαυτού του και των δικών του. Έτσι έγινε κηπουρός από τα εφηβικά του χρόνια, πουλώντας τα προϊόντα του στα χωριά της Αττικής.
Κάποια ημέρα, ενώ επέστρεφε κατάκοπος στην Αθήνα, συνελήφθη από τους Τούρκους με την κατηγορία ότι προμήθευε με μπαρούτι τους Κλέφτες των ορεινών περιοχών της Αττικής, σε μια περίοδο που στην Ελλάδα υπήρχε επαναστατικός αναβρασμός, λόγω των Ορλοφικών (1770). Οδηγήθηκε λοιπόν ενώπιον του καδή – δικαστή και διαμαρτυρήθηκε ότι είχε πέσει θύμα συκοφαντίας. Ο δικαστής δεν τον πίστεψε και τον καταδίκασε σε θάνατο, εκτός και αν δεχόταν να αρνηθεί την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη των πατέρων του και να ασπασθεί το Ισλάμ.
Ο νεαρός Αθηναίος απάντησε με ύφος αγέρωχο: «Δεν τουρκεύω». Τότε άρχισαν τα αναίτια μαρτύρια και οι εξευτελισμοί. Περιφερόμενος και εξευτελιζόμενος στους δρόμους της Αθήνας, οδηγήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του. Στην αρχή ο δήμιος του έδωσε μια ευκαιρία. Τον χτύπησε με αντιστραμμένο το ξίφος στο λαιμό, για να τον εκφοβίσει, προσδοκώντας τη μεταστροφή του. Όμως, ο γενναίος Μάρτυς του Χριστού Μιχαήλ τον παρότρυνε με θάρρος, λέγοντας του: «Χτύπα για την πίστη». Και πάλι ο δήμιος έβαλε το μαχαίρι στον τράχηλο του Αγίου και αφού τον πλήγωσε λίγο, άκουσε και πάλι από τον Μιχαήλ την ίδια φράση: «Χτύπα για την πίστη». Οπότε ο δήμιος απέκοψε το τίμιο κεφάλι του μάρτυρα, πού δέχτηκε το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου το 1771, σε ιλυκία μόλις 18 ετών. Τούτο συνέβη στις 9 Ιουλίου 1771, ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του.
Στον πρώτο νοτιοανατολικό στύλο του Ολυμπιείου (Στύλοι του Ολυμπίου Διός) υπάρχει, ακόμη και σήμερα, το ακόλουθο επιγραφικό χάραγμα:
«1771 Ιουλίου 9 Αποκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».
Το 2003 ο νεομάρτυρας Μιχαήλ ο Αθηναίος (Μπακνανάς ή Πακνανάς) ανακηρύχθηκε προστάτης των διαιτολόγων και διατροφολόγων. Προς τιμήν του, ένας από τους κεντρικότερους δρόμους στη συνοικία της Αθήνας “Νέος Κόσμος” φέρει το όνομά του (Οδός Μπακνανά), καθώς και η παρακείμενη στάση του τραμ. Τον αναλυτικό βίο του Αγίου Νεομάρτυρος, σε αφηγηματική μορφή, συνέγραψε ο Δ. Φερούσης. (Δημήτρη Φερούση «Μιχαήλ Μπακνανάς: Ιστορικό Αφήγημα» (εκδόσεις «Σταμούλης»)
Η/Υ ΠΗΓΕΣ
http://sansimera.gr/archive/biographies/show.php?id=272&name=Mixail_Mpaknanas
http://www.pigizois.net/sinaxaristis/06/30_06.htm
Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Προς Ρωμαίους, Η. 28 – 39.
Αδελφοί, οίδαμεν ότι τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοις κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν’ ότι ούς προέγνω, και προώρισε, συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού, εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς. Ούς δέ προώρισε, τούτους και εκάλεσε” και ούς εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσεν” ούς δέ εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε. Τί ούν ερούμεν προς ταύτα? Ει ο Θεός υπέρ ημών, τίς καθ’ ημών? Ος γε του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πώς ουχί και σύν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται? Τίς εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού? Θεός ο δικαιών. Τίς ο κατακρίνων? Χριστός ο αποθανών, μάλλον δέ και εγερθείς, ός και εστιν εν δεξιά του Θεού, ός και εντυγχάνει υπέρ ημών. Τίς ημάς χωρίσει απο της αγάπης του Χριστού? Θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα? Καθώς γέγραπται” ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής. Αλλ’ εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς. Πέπεισμαι γάρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι απο της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.
Απόδοση.
Αδελφοί, είμαστε βέβαιοι ότι, αν αγαπά κανείς το Θεό, ο Θεός κάνει τα πάντα να συντελούν στο καλό του. Αυτό ισχύει για όσους κάλεσε ο Θεός σύμφωνα με το λυτρωτικό του σχέδιο. Τους ήξερε από πριν, και τους προόρισε να γίνουν όμοιοι με τον Υιό του, έτσι που ο Χριστός να είναι ο πρώτος ανάμεσα σ’ ένα πλήθος από αδέλφια. Κι αυτούς που προόρισε, αυτούς και κάλεσε. Κι αυτούς που κάλεσε, τους έσωσε. Κι αυτούς που έσωσε, αυ¬τούς τους δόξασε.
Τι να προσθέσουμε σ’ αυτά: Όταν είναι ο Θεός με το μέρος μας, ποιος μπορεί να μας βλάψει; Ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε το μονογε¬νή του Υιό, αλλά τον παρέδωσε στο θάνατο για χάρη όλων μας. Δε θα μας δωρίσει, λοιπόν, τα πάντα μαζί μ’ αυτόν; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει αυτούς που διάλεξε ο Θεός; Κανείς, γιατί ο Θεός τους δικαιώνει. Και ποίος θα τους καταδικάσει; Κανείς, γιατί ο Χριστός πέ¬θανε για μας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κι αναστήθηκε και βρίσκεται τώρα στα δεξιά του Θεού, όπου μεσολαβεί για μας. Τι, λοιπόν, μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού για μας; Μήπως τα παθή¬ματα, οι στενοχώριες, οι διωγμοί, η πείνα, η γύμνια, οι κίνδυνοι ή ο μαρτυρικός θάνατος; Σύμφωνα με τη Γραφή:
Για σένα πεθαίνουμε όλη την ημέρα.
Μας μεταχειρίζονται σαν πρόβατα που τα πάνε για σφαγή.
Εμείς όμως υπερνικούμε μέσα απ’ όλες τις δυσκολίες με τη βοήθεια του Χριστού που μας αγάπησε. Κι είμαι πραγματικά βέβαιος πως ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε κάτι άλλο είτε στον ουρανό είτε στον άδη ούτε κανένα άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν ποτέ να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού για μας, όπως φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.
Απολυτίκια του νεομάρτυρος.
Ήχος τέταρτος. Ταχύ προκατάλαβε. Γερασίμου.
Νεώτητι σώματος, τον παλαμναίον εχθρόν, αθλήσας κατέβαλες, υπέρ Χριστού του Θεού, τμηθείς τον αυχένα σου’ όθεν των Αθηναίων, η περίδοξος πόλις, μέλπει την άθλησίν σου, μιχαήλ νεομάρτυς’ εκ ταύτης γαρ ως άνθος, ευώδες εβλάστησας.
Έτερον. Ήχος τρίτος. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, ομολογία, κατηγλάησας, την Εκκλησίαν, και αθλοφόρων την χωρείαν κατεύφρανας’ συ των ανόμων κατετρόπωσας φάλαγκας, και αριστείας βραβεία απείληφας. Μιχαήλ μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος τέταρτος. Επεφάνης σήμερον. Γερασίμου.
Ευσεβείας ίθεσιν, κεκοσμημένος, μαρτυρίου ήνησας, το θείον σκάμμα Μιχαήλ, και εκ χειρός του Παντάνακτος, τον της αθλήσεως, στέφανον είληφας.
Μεγαλυνάριον. Γερασίμου.
Χαίροις Αθηναίων εύχος σεμνόν, Μιχαήλ θεόφρων, νεομάρτυς του Ιησού’ ον αεί δυσώπει, υπέρ των εκτελούντων, την μνήμην σου την θείαν, και ευφημούντων σε.
Για την 9-η Ιουλίου παράβαλε και. . .
Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός και το 1821 στην Κύπρο.
