21 Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ιουλιανού: Συναξάριον.

Σήμερα η εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου μάρτυρα Ιουλιανού. Ο άγιος Ιουλιανός καταγότανε από τη Διοκαισάρεια της Κιλικίας και ήταν παιδί ενός ειδωλολάτρη βουλευτή και μιας χριστιανής. Σ’ εκείνα τα χρόνια, συχνά συνέβαινε, ώστε δυο σύζυγοι να έχουν διαφορετική πίστη, ο σύζυγος να είναι ειδωλολάτρης και η σύζυγος χριστιανή. Σήμερα βέβαια με το εκκλησιαστικό μυστήριο του γάμου δεν γίνεται να συζευχθούν δυο αλλόθρησκοι, τότε όμως, που με μια πολιτική πράξη γίνονταν δύο σύζυγοι, δεν ήταν κώλυμα η διαφορά του θρησκεύματος. Σήμερα επιτρέπεται εκκλησιαστικά ο γάμος δύο νέων, που ανήκουν σε διαφορετικό εκκλησιαστικό δόγμα. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι μικτοί γάμοι.

Το πράγμα δεν μας ενδιαφέρει τώρα περισσότερο, παρά μόνο ότι μια χριστιανή γυναίκα μπορούσε να έχει σύζυγο έναν ειδωλολάτρη. Ο απόστολος Παύλος το γράφει στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή: «Αν ένας αδελφός έχει σύζυγο χριστιανή και αυτή επιθυμεί, όπως κι αυτός, να ζουν μαζί, να μην την χωρίση. Κι αν μια γυναίκα έχει σύζυγο μη χριστιανό, που επιθυμεί όμως όπως κι αυτή να ζουν μαζί, να μη τον χωρίση». Η μητέρα λοιπόν του Ιουλιανού ήταν χριστιανή και, παρόλο που ο σύζυγός της ήταν ειδωλολάτρης, έμεναν μαζί και είχαν οικογένεια και παιδιά. Ζηλεύουμε πάντα κάτι τέτοιες οικογένειες, που είναι πολύ καλύτερες από κάποιες που λέγονται χριστιανικές.

Ο άγιος λοιπόν Ιουλιανός γεννήθηκε μέσα σε μια οικογένεια που δεν ήταν καθαρά χριστιανική. Άλλ’ όμως η επίδραση επάνω του της χριστιανής μητέρας του, υπήρξε ευεργετική. Δεν ξέρουμε βέβαια το όνομα της μητέρας του αγίου Ιουλιανού, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Ξέρουμε το έργο της κι αυτό είναι ότι κατόρθωσε να αναθρέψει το παιδί της με την πίστη και το Ευαγγέλιο του Χριστού, αν και ο σύζυγός της ήταν ειδωλολάτρης. Φαίνεται όμως πως ο πατέρας του Ιουλιανού, αν και δεν ήταν χριστιανός, αγαπούσε τη γυναίκα του και το σπίτι του, ώστε η γυναίκα του να είναι ελεύθερη ως χριστιανή στο έργο της. Ποιός ξέρει αν η καλή γυναίκα και τον σύζυγό της σιγά – σιγά δεν τον έκαμε χριστιανό;

Ο Ιουλιανός από μικρός καταγινότανε στη μελέτη της θείας Γραφής. Τότε βέβαια τα πράγματα δεν ήσαν όπως τώρα. Τότε δεν ήταν γνωστή η τυπογραφία και τα βιβλία δεν ήσαν πολλά. Κυκλοφορούσαν χειρόγραφα από χέρι σε χέρι, ώστε λίγοι είχαν δικά τους βιβλία. Όταν λοιπόν λέμε ότι ο Ιουλιανός μελετούσε τη θεία Γραφή, θα πρέπει να φανταστούμε, ότι ίσως κάποιος ιερέας της εκκλησίας του δάνειζε εμπιστευτικά βιβλία της θείας Γραφής αλλά και τον καθοδηγούσε στη μελέτη. Γιατί η εκκλησία πάντα φύλαγε τα ιερά βιβλία της και δεν τα άφηνε στα χέρια των εχθρών της πίστεως, αλλά και πάντα φρόντιζε να τα ερμηνεύει υπεύθυνα στους χριστιανούς. Αυτό που γίνεται στον καιρό μας δεν είναι το καλύτερο: μαζί με όλα τα βιβλία βρίσκει κανείς και τη θεία Γραφή, την αγοράζει, τη διαβάζει και την ερμηνεύει όπως θέλει.

Ήταν δέκα οκτώ ετών ο Ιουλιανός και κατηγορήθηκε για χριστιανός. Οδηγήθηκε λοιπόν στον ηγεμόνα του τόπου για να απολογηθεί. Τότε με κανέναν τρόπο δεν δέχθηκε να αρνηθεί την πίστη του, γι΄ αυτό και τον έδειραν σκληρά και τον φυλάκισαν. Καταλαβαίνουμε τι σημασία έχει για έναν έφηβο να τον δέρνουν, πόσο αυτό προσκρούει στη φιλοτιμία και την αξιοπρέπειά του. Μα όταν είναι για την πίστη και για την ελευθερία της συνείδησης, τί περισσότερο τιμά έναν έφηβο; Ο Ιουλιανός, αν και σε μια στιγμή χρειάστηκε κάποια ενίσχυση, ήτανε για να ρωτήσει τη μητέρα του. Εκείνη τον συμβούλεψε και τον προέτρεψε να μείνει ως το τέλος πιστός. Ποιόν λοιπόν θα θαυμάσουμε περισσότερο, τη μητέρα ή το παιδί;

Η σατανική έμπνευση κι εφευρετικότητα δεν έχει όρια. Έδεσαν τον Ιουλιανό μέσα σ’ ένα σάκο με άμμο, μαζί με σκορπιούς και δηλητηριώδη φίδια, και τον έριξαν στη θάλασσα. Έτσι ο άγιος μάρτυρας καταποντίστηκε στο βυθό της θάλασσας κι αγκυροβόλησε στον ουρανό. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο εγκώμιό του προς τον άγιο Ιουλιανό λέγει τα εξής. «Σαν τον Ιουλιανό, μπήκε στην κιβωτό μαζί με τα θηρία και ο Νώε. Και μετά τον κατακλυσμό ο Νώε βγήκε στη γη κι ήταν πάλι άνθρωπος. Ο Ιουλιανός μπήκε στο σάκο με τα θηρία κι από τη θάλασσα δεν βγήκε στη στεριά, αλλά στον ουρανό. Και δεν ήταν πια άνθρωπος, αλλά στεφανωμένος μάρτυρας και άγγελος». Αμήν.

Από το βιβλίο:

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ

Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Μητρικαίς υποθήκαις μυσταγωγούμενος, πανευκλεής στρατιώτης ώφθης Χριστού του Θεού, παντευχίαν μυστικήν περιζωσάμενος: όθεν καθείλες τον εχθρόν, ως γενναίος αριστεύς, και ήθλησας θεοφρόνως, Ιουλιανέ θεόφρον, υπέρ ημών αεί πρεσβεύων Θεώ.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.

Νεανίας έκλαμπρος, ως αληθώς δεδειγμένος, Αθλοφόρος ένδοξος, της ευσεβείας εφάνης: πόνων γαρ, των εν αθλήσει καταφρονήσας, έφερες, τον εν θαλάσση πνιγμόν ανδρείως, Ιουλιανέ παμμάκαρ: διο προς ύδωρ ζωής εσκήνωσας.

Μεγαλυνάριον.

Σώματι ακμάζοντι και τερπνώ, και ψυχή αρίστη, υπεδέξω ως πίων γη, της μητρός τους λόγους, και τούτους γεωργήσας, αθλητικούς προσάγεις, καρπούς τω Κτίστη σου.

Περισσότερα για το Συναξάριο της ημέρας βλέπε και στον:
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.