Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Ιουλίω) ΙΗ΄, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Αιμιλιανού.
* Αιμιλιανός ανθράκων βληθείς μέσον.
Ον Ησαΐας είδεν άνθρακα βλέπει.
Ογδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Αιμιλιανόν.
Ούτος εκατάγετο από το Δορόστολον, η οποία είναι πόλις Μοισίας της εν τη Θράκη, και ήτον δούλος ενός Έλληνος, κατά τους χρόνους Ιουλιανού του παραβάτου, και Καπετωλίνου βικαρίου εν έτει τξα΄ [361]. Εσέβετο δε και επίστευεν εις τον Χριστόν, τα δε είδωλα απεστρέφετο. Όθεν εμβαίνωντας μίαν φοράν μέσα εις τον ναόν των ειδώλων, εσύντριψεν όλα τα είδωλα με το σφυρί οπού είχεν εις χείράς του. Επειδή δε ετραβίζοντο πολλοί εις καταδίκην διά το συμβεβηκός τούτο, και εδέρνοντο, με το να μην ήτον φανερός ο το έργον τούτο ποιήσας, τούτου χάριν ο Άγιος επήγε μόνος και εφανέρωσε τον εαυτόν του, ότι αυτός τούτο εποίησεν. Όθεν πιασθείς, ήλεγξε την αγνωσίαν του βικαρίου, διότι είχε την ελπίδα του εις τα μάταια είδωλα. Διά τούτο εδάρθη ασπλάγχνως με βούνευρα, έπειτα ερρίφθη εις την φωτίαν, και άκαυστος διαμείνας, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Τελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τω Ναώ αυτού τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Ράβδος.
Περί του Αγίου Αιμιλιανού τούτου γράφει ο Θεοδώρητος, εν βιβλίω τρίτω, κεφαλ. έκτω της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, ταύτα? «Εν Δοροστόλω, πόλις δε αύτη της Θράκης επίσημος, Αιμιλιανός ο νικηφόρος αγωνιστής, υπό Καπετωλίνου του της Θράκης απάσης άρχοντος, παρεδόθη πυρά». Σημείωσαι, ότι εν τη Μεγίστη Λαύρα σώζεται το Μαρτύριον τούτου ελληνικόν, ου η αρχή? «Βασιλεύοντος του ασεβεστάτου Ιουλιανού».
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως προσφορά και ολοκάρπωμα θείον, δια πυρός προσενεχθείς τω Δεσπότη, τοις όμβροις των χαρίτων σου ευφραίνεις νυν ημάς: πυρ γαρ το ουράνιον, τη ψυχή περιφέρων, ώσπερ αύραν έφερες, την κατάφλεξιν Μάρτυς. Αλλά μη παύση πάντοτε φρουρείν, τους σε τιμώντας, Αιμιλιανέ ένδοξε.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.
Ως ευσεβείας στηλογράφημα θεόγλυπτον
Της ασεβείας καθαιρέτης αναδέδειξαι
Τα σεβάσματα συντρίψας της απωλείας.
Αλλ’ ως έμπλεως της θείας αγαπήσεως
Ως χρυσός εν τω πυρί ευρέθης δόκιμος:
Όθεν κράζομεν, χαίροις Μάρτυς αήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Ίαμα ως δρόσος εωθινή, ευσεβέσιν ώφθη, η ση άθλησις εν πυρί: δι’ αυτής γαρ Μάρτυς, τω κόσμω διαπνέεις, ω Αιμιλιανέ τας θείας χάριτας.
Περισσότερα για το Συναξάριον της ημέρας βλέπε και στον:
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗ
Του Αγίου ενδόξου Μάρτυρος Αιμιλιανού: ακολουθία και εγκωμιαστικός λόγος.zip
Παράβαλε και:
18 Ιουλίου, μνήμη και του Οσίου Ιωάννου του πολυάθλου, του ασκήσαντος στην Κιεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρα: Βίος.
