του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.
Τω αυτώ μηνί (Μαρτίω) ΙΔ΄, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Βενεδίκτου.
Άγξας λογισμοίς ως χαλινοίς πάν πάθος,
Ζωής χαλινούς Βενέδικτος εκπτύει.
+ Ούλυμπον Βενέδικτος έβη δεκάτη γε τετάρτη.
Ούτος ο Όσιος Βενέδικτος (τό οποίον όνομα είναι λατινικόν, και ερμηνεύεται ελληνιστί, ευλογημένος) ήτον από την Νουρσίαν πόλιν, η οποία ευρίσκεται εις την Ιταλίαν, υιός γονέων ευσεβών και πλουσίων. Αφήσας δε την πατρίδα του και τους γονείς του, όταν ήτον εις πολλά μικράν ηλικίαν, επήγεν εις ένα έρημον τόπον μαζί με τον ανατροφόν τον. Εκεί λοιπόν φιλιώσας τον εαυτόν του με τον Θεόν διά μέσου της αρετής και ασκήσεως, επλουτίσθη παρ’ αυτού με δύναμιν θαυμάτων και ιαμάτων. Και τα μεν άλλα θαυμάσια, οπού εποίησε, κατά πλάτος διηγείται ο Βίος και η ιστορία αυτού. Νεκρούς γαρ ανάστηνε, και τα μέλλοντα επρόλεγε, και εδιαλέγετο διά τα μακράν όντα πράγματα, ωσάν να ήτον παρόντα.
Περί του Αγίου τούτου Βενεδίκτου γράφει ο Μελέτιος εν τω β΄ τόμω της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, ότι ούτος εν έτει φκθ΄ [529] ανέβη εις το Kάσσιον όρος της εν Ιταλία Kαμπανίας, και εκεί κτίσας Kοινόβιον, διέταξε τάγμα Μοναχών το οποίον ονομάζεται των Βενεδικτινών. Πρώτος δε ούτος εν τη Δύσει την μοναχικήν ζωήν έδειξεν. Όθεν πρεπόντως από τον Τριθέμιον, εν τω περί Εκκλησιαστικών Συγγραφέων, και από άλλους, ονομάζεται καθηγητής και πρώτος των εν τη Δύσει Μοναχών. Εξέδωκε δε και κανόνα ή τύπον διηρημένον εις κεφάλαια ογ΄, τον οποίον τούτον τύπον επιγράφει ο Ρουδόλφος, περί αρχής του Μοναχικού βίου. Το τάγμα δε τούτο των Βενεδικτινών, έμεινεν εν διαστήματι χρόνων τετρακοσίων εις τα αυτά ήθη, και εις ένα τύπον. Όθεν και ήτον εις τιμήν. Μετά ταύτα δε, εμοιράσθη εις πολλά τάγματα, τα οποία όλα, ει και διάφορά εστι κατά τα φορέματα, αλλ’ όμως δοξάζονται, ότι εξήλθον από τον Άγιον Βενέδικτον. Ετελεύτησε δε ο Άγιος ούτος εν έτει φμβ΄ [542] ή φμγ΄ [543], υπάρχων ετών εξήκοντα δύω.
Εκείνο δε μόνον πρέπει να ειπούμεν εδώ ως αναγκαίον, ότι όταν ο Όσιος ούτος έμελλε να υπάγη προς Κύριον, επρόλαβε και εμήνυσε, τόσον εις τους μαθητάς οπού ευρίσκοντο εκεί κοντά του, όσον και εις τους μακράν καθημένους, ότι έχει να τελευτήση, και ότι έχει να γένη ένα σημείον, διά μέσου του οποίου θέλουν γνωρίσουν όλοι, ότι χωρίζεται από το
σώμα.
Προτίτερα λοιπόν από εξ ημέρας της οσίας αυτού κοιμήσεως, επρόσταξε να ανοιχθή ο τάφος του και να ήναι έτοιμος, και ευθύς εκρατήθη από μίαν λαύραν θέρμην, από την οποίαν κατεξηράνθη το σώμά του εις ημέρας έξ. Κατά δε την έκτην ημέραν, επρόσταξε τους μαθητάς του να σηκώσουν αυτόν, και να τον υπάγουν εις την μικράν Εκκλησίαν οπού είχον. Πηγαίνωντας δε εκεί, εκοινώνησε τα άχραντα Μυστήρια, στεκόμενος ανάμεσα εις τους μαθητάς του. Υπό τούτων λοιπόν βασταζόμενος και στηριζόμενος, εσήκωσε τας χείράς του εις τον Ουρανόν, και έτζι άνω βλέπων και προσευχόμενος, παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού. Κατ’ εκείνην δε την ώραν εφάνη μία τοιαύτη όρασις εις δύω αδελφούς, εις τον ένα μεν, ησυχάζοντα εν τω κελλίω του, εις τον άλλον δε, κατοικούντα μακρόθεν. Ήτοι είδον αυτοί οι δύω, και ιδού εφαίνετο μία στράτα θαυμαστή από το κελλίον του Οσίου Βενεδίκτου, έως του ουρανού κατά ανατολάς, στρωμένη όλη από λαμπρά και τίμια και μεταξωτά ιμάτια. Εις την στράταν δε εκείνην εστέκοντο άνδρες τινες θαυμαστοί εις το είδος
και εξαίσιοι, κρατώντες λαμπάδας εις τας χείράς των, οίτινες βαστάζοντες τον Όσιον, κατά τάξιν ανέβαινον εις τον Ουρανόν. Ένας δε άλλος ασπροφόρος και φωτοφόρος, παρεστώς κοντά εις τον Όσιον, ηρώτα τους βλέποντας την οπτασίαν ταύτην Οσίους, αν γνωρίζουν τίνος είναι η θαυμαστή εκείνη στράτα, την οποίαν βλέπουσι και θαυμάζουσιν. Οι δε Όσιοι είπον, ότι δεν ηξεύρουν. Τότε ο φανείς εκείνος είπεν εις αυτούς, αύτη είναι η στράτα, διά μέσου της οποίας ο αγαπητός του Θεού Βενέδικτος, αναβαίνει εις τον Ουρανόν. Ελθόντες λοιπόν εις τον εαυτόν τους οι Όσιοι, εκατάλαβαν, ότι απήλθεν ο Άγιος, καθώς είδον αυτόν τελειούμενον. Εφανέρονε δε η οπτασία αύτη, την λαμπρότητα και δορυφορίαν, οπού ηξιώθη ο Άγιος, όταν έμελλε να εκδημήση προς Κύριον.
*
(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Ασματική Ακολουθία του Οσίου Πατρός ημών Βενεδίκτου – Γερασίμου Μον. Μικραγιαννανείτου.rar
