Χριστός Ανέστη! – Αληθώς Ανέστη!

Χριστός Ανέστη! Νικημένος ο θάνατος, μάζεψε την μαυρίλα του και παρέδωσε στον Νικητή του θανάτου πολύτιμο λάφυρο την ζωη. Χαιρετίζουν την αθανασία τα σύμπαντα, μέσα σε πλήμμυρα φωτός και αγάπης. Η δημιουργία ξαναβρήκε τον ρυθμό της. Ο άνθρωπος πήρε ξανά το πρωτόπλαστον δώρον, την αθανασίαν, και ξαναγύρισε στο βασιλικόν του αξίωμα, ως «κληρονόμος… ζωής αιωνίου» (Τιτ. γ´ 7). Ο άνθρωπος ξανάγινε αθάνατος.

Η φύσις όλη πανηγυρίζει στην χαρά του κι ανθοφορεί• και αναγεννάται μέσα στην πλήμμυραν του φωτός και της νίκης. Κι ο κόσμος όλος μελωδεί• «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Κι ο εθνικός μας ποιητής1 αντιδοξάζει•
« Ο ουρανός Αλληλούϊα ηχολογάει…
Χαίρεται μέσα η άβυσσο
κι ασπρίζει• ο περασμός
του Λυτρωτή σφυρίζει».
Η χαρά κορυφώνεται στον στίχο:
«κάθε πρόσωπο λάμπει
Απ’ τα’ Αγιοκέρι όπου κρατούνε
οι Χριστιανοί στο χέρι».
Ο άνθρωπος, κρατώντας στο χέρι της Αναστάσεως το σύμβολον – το φως – βλέπει με ελπίδα την ζωήν και τον θάνατον. Εχει πείραν της αγάπης του Θεού, που άρπαξε από τα κάτεργα του άδη το πολύτιμο λάφυρο… από τον Αδάμ και την Εύα μέχρι τον ληστήν του δεξιού Σταυρού Του και τα αμέτρητα πλήθη των καταδίκων… μέχρι τον τελευταίον άσωτον, που μόλις χθες ακόμα έφυγε για την αιώνια ζωη, με το «ελέησόν με, ο Θεός» στα χείλη. Μυριάδες αναρίθμητες οι λυτρωμένοι, διότι: Χριστός Ανέστη! Ολοι αυτοί, γνωστοί και άγνωστοι, μας χαιρετούν με το « Αληθώς Ανέστη»!

Το λένε πρώτα οι δικοί Του «άπιστοι»• Η Μαρία η Μαγδαληνή, η πιο φλογερή Μυροφόρα, που πρωτοείδε άδειο τον τάφο κι έτρεξε και είπε στούς δυο αγαπημένους Μαθητάς Του ότι «ήραν τον Κυριον εκ του μνημείου» δηλαδή τον επήραν, τον εσήκωσαν, τον έκλεψαν: δεν της πήγε στο μυαλό ότι ανέστη… «και ουκ οίδαμεν που έθηκαν αυτόν»! Το ίδιο θα μας πουν και οι ίδιοι οι Μαθηταί, όταν και οι άλλες Μυροφόρες τούς μεταφέρουν ότι ανέστη, όπως τις εβεβαίωσαν οι Αγγελοι• κι αυτοί θα νομίσουν ότι όλα αυτά είναι «λήρος», φαντασιοκοπήματα και φλυαρίες των γυναικών! Αυτό θα πουν και οι δυο μαθηταί: «οι πορευόμενοι εις Εμμαούς»… με την δυσπιστίαν τους• «, Ημείς δε ηλπίζομεν ότι…» (Λουκ. ιδ´ 21). Και ο κλασσικός Θωμάς ( Ιω. κ´ 24-26) «εάν μη ίδω… τον τύπον των ήλων…». Και όμως όλοι αυτοί οι «άπιστοι», οι δικοί Του «άπιστοι», είδαν και επίστευσαν• και μίλησαν μαζί Του, και έφαγαν και περπάτησαν μαζί Του, και κουβέντιασαν• με τον Αναστάντα ( Ιω. κ´ 14-17, 19-21, 26-29, κα´ 4-25, Λουκά κδ´ 30-49, Μαρκ. ιστ´ 14-18, Ματθ. κη´ 11-20). Γι’ αυτό, όχι μόνον επίστεψαν στην Ανάστασή Του και την εκήρυξαν, αλλά και θυσιάστηκαν για την Ανάσταση.
Χριστός Ανέστη! – Αληθώς! Θα μας πη ο πρώην διώκτης Απόστολος των Εθνών Παύλος. Ανέστη! Θα βεβαιώση ο δύσκολος Αυγουστίνος. Και ο πολύς Pascal στο περίφημό του Μemorial (ημερολόγιο) του 1654 (23 Νοεμβρίου) θα μας παραδώση με απόλυτη βεβαιότητα στις αμίμητες Ρensées του την βεβαιότητά του στον Σωτήρα Χριστό2:
Στρατιές Μαρτύρων, Αγίων, Σοφών, Επιστημόνων, Κορυφαίων στοχαστών, απλών ανθρώπων, βασανισμένων, αμαρτωλών λυτρωμένων σαλπίζουν κάθε άνοιξι και πασχαλιά ολόχαροι…
Χριστός Ανέστη! – Αληθώς!

1. Διονύσιος Σολωμός, Λαμπρος. Η ημέρα της Λαμπρής.
2. ΒlaisePascal, Στοχασμοί, σελ. 22, Ν. Ματσούκα.

Από το περιοδικό: «Η δράση μας», τεύχος Απριλίου 2007.

Παράβαλε και:
Η Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα. Όρθρος της Αναστάσεως και εσπερινός της Αγάπης – Νεοελληνική απόδοση, Αρχιμ. Κυριακού Εμμ. Τσολάκη.
Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου – ερμηνεία εις τον Κανόνα της Αναστάσεως, ήτοι του Αγίου Πάσχα.
Παρακλητικός Κανών εις τον Άκμονα της υπομονής, Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν- Χαραλάμπους Μπούσια.
Κυριακή του Πάσχα – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγ. Επιφανίου Κύπρου, εις την Αγίαν του Χριστού Ανάστασιν.
Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου – ΜΕ. Λόγος εις το Πάσχα (απόσπασμα).
Κυριακή του Πάσχα – κλοπή ή Ανάσταση, Υμνολογική εκλογή.
Λόγος εις το Μέγα Σάββατον και εις την Αγίαν Ανάστασιν – του Αυτοκράτορος, Αγίου Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως (απόσπασμα).
Η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου, Ιεροθέου.
Κυριακή του Πάσχα – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., Αληθώς Ανέστη, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Περί της τριημέρου προθεσμίας της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου επισκ. Νύσσης.
Το Πάσχα εις τα Ιεροσόλυμα κατά τον τέταρτον αιώνα – αειμήστου Αρχ. Αθηνών, Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.
Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – ομιλία Σ., Ματθαίου ΚΗ. 11-20, τα μετά την Ανάστασιν.
Χαίρετε! – Χριστός Ανέστη! – Πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκια εις την λαμπροφόρον Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Αγίαν Κυριακήν του Πάσχα.
Του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης – Ομιλία εις το Άγιον Πάσχα.
Το Πάσχα στα Ορθόδοξα Μοναστήρια.
Το Πάσχα – Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη.
Το πρώτο ελεύθερο Πάσχα στην Αθήνα (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
Πασχαλινά Βυζαντινά Έθιμα – Φαίδωνος Κουκουλέ.
Πάσχα και Ημερολόγια – Διονυσίου Π. Σιμόπουλου, Διευθυντού του Πλανηταρίου, του Ιδρύματος Ευγενίδου (επιστημονική θεώρηση).
Ο Πορθητής του θανάτου – Αγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Μια στιγμή του Πάσχα.
Η δύναμη του Αναστάντος.
Η Ανάσταση του Χριστού μας – ηχογραφημένη ομιλία του Αρχιμ. Π. Ανανία Κουστένη (αρχείο ήχου, mp3).
Ακολουθίες τελούμενες ή σχετιζόμενες με τον πανίερο Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, στα Ιεροσόλυμα.
Του Οσίου Πατρός ημών Αθανασίου του Μεγάλου – Απόδειξη περί της Αναστάσεως του Χριστού.
Το Άγιο Φως του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα – Πατρ. Αντωνίου Στυλιανάκη (κείμενο, αρχείο ήχου-mp3, video).
Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ρίχνουν τουφέκια την Λαμπρή – Αγίου Νικόδήμου του Αγιορείτου.

Κατηγορίες: Άρθρα, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.