Τω αυτώ Μηνί (Μαϊω) ιε. Μνήμη του οσίου πατρός ημών Ανδρέου του ερημίτου και θαυματουργού.
Στιχοι.
Ψυχήν Όπισθεν του Θεού κολλών πάτερ
έμπροσθεν αυτού νυν παρίστασαι χαίρων.
Πατρίδα λιπών, συν συνεύνω και τέκνοις,
έρημον οικείς ως άλλος δη Ηλίας.
Πέμπτη και δεκάτη Ανδρέαν ένθεν αειραν.
Ο Όσιος Ανδρέας ο Ερημίτης και Θαυματουργός είναι άγνωστος στους Συναξαριστές. Στοιχεία για τη ζωή του καθώς και την Ακολουθία του, πρωτοέγραψε ο Ανδρέας ο Ιδρωμένος ο Υπάργιος (+ 1847), τους νεωτέρους δε χρόνους και ο υμνογράφος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Απόστολος Παπαχρήστος.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, ο Όσιος αυτός καταγόταν από το χωριό Μονοδένδρι της Ηπείρου και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μιχαήλ Β’ του Κομνηνού, δεσπότου της Ηπείρου (1234 – 1271 μ.Χ.). Κατά άλλους όμως, γεννήθηκε στο χωριό Σιβίστα της Ευρυτανίας, που βρισκόταν στο βουνό Καλάνα και που τώρα είναι βυθισμένο στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών. Αφού ενηλικιώθηκε πήγε στο Μονοδένδρι της Ηπείρου.
Ο Όσιος Ανδρέας, αφού εγκατέλειψε ηδονές χρημάτων, περιουσίας και συζύγου, κατοίκησε στην έρημο. Ως ησυχαστήριο του επέλεξε μάλλον τον τόπο γύρω από τα μοναστήρια της Αγίας Παρασκευής και του Προφήτη Ηλία στο Μονοδένδρι, ενώ αργότερα κατέφυγε σε κάποιο σπήλαιο στην Καλάνα. Εκεί, με άσκηση και προσευχή αγίασε τη ζωή του και απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Κύριος, κατά τον βιογράφο του, έδωσε θαυμαστό σημείο, κατά την κοίμηση του Οσίου, για να τον δοξάσει: «Ουράνιο φως και αναμμένες λαμπάδες κατέβαιναν από τον ουρανό, στο σημείο που βρισκόταν το τίμιο λείψανό του». Μόλις πληροφορήθηκε το γεγονός η βασίλισσα της Άρτας, Αγία Θεοδώρα (η μνήμη της τελείται την 11η Μαρτίου), συγκέντρωσε την σύγκλητο και μετέβησαν στο μέρος που βρισκόταν το ιερό λείψανο και το ενταφίασαν έξω από το σπήλαιο με τιμές και ευλάβεια. Έδωσε δε εντολή να κτίσουν ναό προς τιμήν του Οσίου.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
