– Γέροντα, τί προϋποθέσεις χρειάζονται, γιά νά κα¬τοίκηση στον άνθρωπο τό Άγιο Πνεύμα;
– Αγωνιστικό πνεύμα, ταπείνωση, φιλότιμο, αρχοντιά, θυσία. ο άνθρωπος είναι άχρηστος, άμα λείψη η Χάρις τού Αγίου Πνεύματος. Τό Άγιο Πνεύμα είναι τό φώς, τό θείο φώς. Όλη η βάση έκεϊ είναι. Αν κανείς δέν βλέπη, μπορεί νά χτυπήση πάνω στό τζάμι, νά πέση σέ κα¬νέναν γκρεμό ή σέ λάκκο ή σέ ακαθαρσίες, και σέ βόθρο ακόμη. Δέν βλέπει πού πάει, γιατί στερείται τό φώς. Άμα όμως βλέπη λίγο, προφυλάγεται• άμα βλέπη πιο πολύ, αποφεύγει όλους αυτούς τους κινδύνους και βαδίζει μέ ασφάλεια στον δρόμο του. και γιά να’ ρθή τό Φως, πρέ¬πει νά θέλης νά βγης από τό σκοτάδι. και λίγο θαμπά άν βλέπουν οι άνθρωποι, δέν θά πέφτουν, και ο Θεός δεν θά στενοχωριέται. Άν ένας πατέρας στενοχωριέται, όταν τα παιδιά του πέφτουν στίς λάσπες, στά αγκάθια, στον γκρεμό, πόσο μάλλον ο Θεός!
Ολο τό κακό πού γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο θείος φωτισμός. και όταν λείπη ο θείος φωτι¬σμός, βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος. Τότε ο ένας λέει «άπό ‘δώ θά πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά- άπό ‘δώ θά πάμε», ο άλλος «άπό ‘δώ», ο άλλος «άπό ‘κεί». ο καθένας νομίζει ότι είναι καλό νά πάνε άπό εκεί πού λέει αυτός. Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται γιά τό καλό, άλλα βρίσκονται σέ μιά θαμπομάρα και δέν μπορούν νά συνεννοηθούν. Άν δέν υπήρχε θαμπομάρα, δέν θά μάλωναν θά έβλεπαν τόν καλύτερο δρόμο και θά τραβούσαν προς τά εκεί. Θέλω νά πώ ότι όλοι μπορεί νά κινούνται μέ καλή διάθεση, άλλα, επειδή υπάρχει θαμπομάρα, δημιουργούνται πολλά και στην κοινωνία και στην Εκκλησία. Τουλάχιστον στην Εκκλησία οι περισ¬σότεροι δέν έχουν κακή διάθεση, άλλα λείπει ο θείος φω¬τισμός. Γιά τό καλό αγωνίζονται, αλλά τελικά πού κα¬ταλήγουν; Γι’ αυτό νά ζητάμε άπό τόν Θεό νά μάς δίνη έστω και λίγο θείο φωτισμό, γιατί αλλιώς σάν τόν τυφλό θά σκοντάφτουμε.
Στην Θεία Λειτουργία, όταν λέη ο Ιερέ¬ας «Τά σά εκ των σων…», προσεύχομαι στον Θεό νά φώ¬τιση τόν κόσμο, γιά νά βλέπη. Λίγο νά φωτίση ο Θεός, νά φύγη τό σκοτάδι, γιά νά μή σακατεύωνται πνευματικά οι άνθρωποι. και στον δεύτερο Ψαλμό, πού ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης τόν διάβαζε «γιά νά φωτίση ο Θεός αυτούς πού πηγαίνουν σέ συνέδρια», λέω: «Νά φωτίση ο Θεός όλους τους άρχοντες, μετά νά φωτίση την Ιεραρχία και όλους τους Πατέρες τής Εκκλησίας, νά δέ¬χονται το Άγιο Πνεύμα, γιά νά βοηθούν τόν κόσμο». και λίγο έναν νά φωτίση και τους άλλους νά τους κάνη δεκτικούς, ξέρετε τί καλό μπορεί νά γίνη; Μιά κουβέντα νά πή ένας άρχοντας, όλα αλλάζουν. Έχουν ανάγκη άπό θείο φωτισμό οι άνθρωποι.
Ο Καλός Θεός δίνει τόν θείο φωτισμό Του σ’ αυτούς πού έχουν αγαθή προαίρεση. Ένας δικαστικός μού διη¬γήθηκε μιά περίπτωση πού αντιμετώπισε ο ίδιος. Έναν μοναχό τόν έστειλε το μοναστήρι του μέ πεντακόσιες λί¬ρες νά άγοράση ένα κτήμα. Πήγε νά ρωτήση κάποιον έμπο¬ρο και εκείνος τού είπε: «Άσ’ τα σ’ έμενα, γιά νά μήν τά κουβαλάς». Τού άφησε τά χρήματα. «Τί καλός άνθρωπος, είπε ο μοναχός μέ έναν καλό λογισμό, μού πήρε και το βάρος». Όταν επέστρεψε, δέν τού έδινε τις πεντακόσιες λίρες και επιπλέον έλεγε ότι τού έδωσε και οκτώ εκατομμύρια! ο καημένος ο μοναχός σκεφτόταν πώς θά γυρίση στο μοναστήρι. Έδωσε τις πεντακόσιες λίρες και δέν πήρε τίποτε, και επιπλέον ο άλλος τού ζητούσε και οκτώ εκατομμύρια. Τό θέμα κατέληξε στό δικαστήριο. Στην δίκη, ο δικαστικός άπό μιά έμπνευση πού είχε, έκανε μιά σειρά ερωτήσεων και αποδείχθηκε ότι ο έμπορος όχι μόνο δέν έδωσε τίποτε στον μοναχό, άλλα και ότι τού πήρε και τις λίρες. Διέκρινα σ’ αυτόν τόν δικαστικό μιά κατάσταση σάν τού Προφήτη Δανιήλ! Επειδή είχε φόβο Θεού, ο Θεός
τόν φώτισε και ενήργησε σωστά.
Όλη η βάση είναι ο θειος φωτισμός. και άν έρθη ο θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και τό πε¬ριβάλλον του και ο ϊδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αυτό λέω ότι καλά είναι τά φώτα και τά πολύφωτα, οί εφευρέσεις τού εγκεφάλου, άλλα ανώτερο είναι τό θείο φώς τής Χάριτος τού Θεού, τό όποιο φωτίζει τόν άνθρωπο. ο άνθρωπος πού έχει θειο φωτισμό βλέπει πολύ κα¬θαρά τά πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία, και ούτε εκείνος κουράζεται, άλλα και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.
Από το βιβλίο: λόγοι του γέροντος Παϊσίου – Β. Εκδόσεις, Ιερού ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, Σουρωτής Θεσσαλονίκης.
