Ο Όσιος Σάββας και τα ζώα! – Σίμωνος μοναχού του Αγιορείτου.

Ο μεγάλος ασκητής της ερήμου, Όσιος Σάββας ο ηγιασμένος, γεννήθηκε στο χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας από γονείς ευσεβείς και ξακουστούς, τον Ιωάννη και την Σοφία. Εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία οκτώ μόλις χρόνων και φόρεσε το μοναχικό σχήμα.

Σε ηλικία σαράντα χρόνων εγκαταστάθηκε σε απόκρημνη και άβατη σπηλιά και άφησε την λιτή διατροφή του στο έλεος του Θεού, που ποτέ, δεν τον εγκατέλειψε. Στην σπηλιά αυτή έμεινε πέντε χρόνια, η δε φήμη του απλωνόταν καθημερινά σ’ ολόκληρη την Παλαιστίνη. Έτσι πολλοί ενάρετοι μοναχοί συμπλήρωναν καθημερινά την συνοδεία του. Ο Όσιος Σάββας, όταν διεπίστωσε ότι η σπηλιά ήταν αδύνατον πια να τους χωρέση όλους, αναγκάσθηκε να κτίση λίγο πιο κάτω από την σπηλιά μία ευρύχωρη Λαύρα.

Άπειρα είναι τα θαύματά του, που αφορούν σε ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά και σε ζώα. Γι’ αυτό άνθρωποι και ζώα τον αγαπούσαν, τον σέβονταν και του έκαναν υπακοή.

Μια νύκτα, ενώ ο Όσιος βρισκόταν στην σπηλιά του και προσευχόταν στον Κύριο να του στείλη νερό ( η πιο κοντινή πηγή απ’ όπου προμηθευόταν νερό απείχε τρία χιλιόμετρα0 άκουσε κτύπους και λακτίσματα. Κοίταξε έξω και είδε ένα γαϊδουράκι να σκάβη με τα πόδια του την γη. Σε λίγο, από τον μικρό λάκκο ξεπήδησε πεντακάθαρο νερό, από το οποίο ήπιε το γαϊδουράκι, έσβησε την δίψα του και εξαφανίσθηκε. Την άλλη ημέρα κατέβηκε ο Όσιος από την σπηλιά του, έσκαψε με το σκαλιστήρι του λίγο ακόμα στο ίδιο σημείο και βγήκε νερό πολύ. Από το νερό αυτό εξυπηρετούνται μέχρι σήμερα όλοι οι Πατέρες της Λαύρας.

Κάποτε ο Όσιος πήγε να συναντήση έναν μαθητή του, τον Αγάπιο, ο οποίος ασκήτευε σε μικρή απόστασι, από τον ίδιο. Τον βρήκε να κοιμάται, ενώ από επάνω του βρισκόταν ένα μεγάλο λιοντάρι, έτοιμο να τον κατασπαράξη. Τότε ο Όσιος, χωρίς καθόλου να φοβηθή, πλησίασε, έκανε το σημείο του σταυρού και διέταξε το λιοντάρι ν’ απομακρυνθή. Πραγματικά το λιοντάρι οπισθοχώρησε, κατέβασε το κεφάλι, σαν να ντρεπόταν γι’ αυτό που πήγαινε να κάνη, και μετά τράπηκε σε φυγή.

Κάποια άλλη φορά, ληστές επέδραμαν στο Μοναστήρι πιστεύοντας ότι θα έβρισκαν κάτι πολύτιμο για να κλέψουν. Έφυγαν όμως άπρακτοι, γιατί ούτε χρήματα, ούτε χρυσάφι βρήκαν όπως ήλπιζαν. Στον δρόμο τους συνάντησαν φοβερά λιοντάρια, που ήταν έτοιμα να τους κατασπαράξουν. Οι ληστές, μη έχοντας τότε άλλη βοήθεια, επικαλέσθηκαν το όνομα του μοναχού Σάββα: «Σας ορκίζουμε δια των ευχών του μοναχού Σάββα, μη μας βλάψετε». Μόλις άκουσαν το σεβάσμιο αυτό όνομα, τα λιοντάρια έκαναν μεταβολή και έφυγαν, χωρίς να βλάψουν κανέναν.

Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 533 μ. Χ. σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων χρόνων. Θαύματα εξακολουθεί να κάνη και μετά τον θάνατο του, μέχρι και σήμερα.

Κάποτε ένας Σαρακηνός έμπορος μετέφερε σιτάρι στην Νεκρά Θάλασσα. Περνώντας από έναν μεγάλο γκρεμό, κοντά στην Λαύρα του Οσίου, μία από τις καμήλες του καραβανιού γλίστρησε κι έπεσε φορτωμένη από τον γκρεμό κάτω στον χείμαρρο. Ο Σαρακηνός βλέποντάς την να γκρεμίζεται, φώναξε:

-Αββά Σάββα, οι ευχές σου να την βοηθήσουν.

Δεν πρόλαβε να τελειώση τα λόγια του και, κοιτάζοντας προς τα κάτω, βλέπει έναν γέροντα ασπρογένη να κάθεται επάνω στην καμήλα. Κατεβαίνει στον χείμαρρο και βρίσκει την καμήλα του υγιή, χωρίς την παραμικρή πληγή και φορτωμένη με το φορτίο της. Μόλις κατάλαβε το θαύμα ο Σαρακηνός, επισκέφθηκε την Λαύρα και ευχαρίστησε θερμά τον Άγιο, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πολλές δωρεές.

ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006

Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
05 Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών Σάββα του ηγιασμένου (Παρακλητικός Κανών), και των συν αυτώ: Συναξάριον, Υμνολογική εκλογή.
05 Δεκεμβρίου, μνήμμη και του Οσίου Νεκταρίου του Αγιορείτου: Βίος, Ακολουθία – Παύλου Μον. Λαυριώτου.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.