Αγριογούρουνο θηλάζει μικρό ασκητή
Ένας Γέρων αναχωρητής είχε μαζί του ένα παιδί συνασκητή του, το οποίο ασκήτευε χωριστά.
Μία ημέρα πήγε να το επισκεφθή και πλησιάζοντας είδε το εξής θαυμαστό: Το παιδί γονατισμένο προσευχόταν δυνατά στον Θεό να ειρηνεύση τα θηρία και να φροντίση για την τροφή του. Δίπλα του στεκόταν ένα θηλυκό αγριογούρουνο με τα μωρά του, που έδειχνε να έχη απειλητικές διαθέσεις.
Μόλις ο μικρός ασκητής τελείωσε την προσευχή του, το αγριογούρουνο ημέρεψε ξαφνικά, ξάπλωσε κατά γης και άρχισε να θηλάζη τα μωρά του. Ο δε μικρός ασκητής πλησίασε χωρίς φόβο, ξάπλωσε δίπλα στα αγριογουρουνόπουλα και άρχισε κι αυτός να θηλάζη μαζί τους. Όσην ώρα συνέβαινε αυτό, το θηρίο δεν αντέδρασε καθόλου, αλλά μάλλον το δεχόταν με μητρική αγάπη και στοργή.
ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ
Το λιοντάρι με τους καρπούς
Ενώ περπατούσε κάποτε στην έρημο ο Όσιος Συμεών ο Παλαιός, κατευθυνόμενος προς το όρος Σινά, είδε ξαφνικά χέρια ανθρώπινα να προβάλλουν μέσα από την γη. Πλησίασε και είδε ένα λάκκο, σαν φωλιά αλεπούς. Έσκυψε ο Όσιος και παρεκάλεσε τον άνθρωπο που κρυβόταν να φανερωθή. Ήταν άγριος στην όψι, με τα μαλλιά του βρώμικα και αχτένιστα, το πρόσωπό του γεμάτο ρυτίδες και τα ρούχα του σχισμένα.
Όταν ο Όσιος Συμεών τον ερώτησε, πως βρέθηκε εκεί, ο άγνωστος του εξήγησε, ότι είχε ξεκινήσει με κάποιον αδελφό του να πάνε στο Σινά. Επειδή όμως είχαν δώσει όρκο να μη χωρισθούν ποτέ και ο συνοδός του πέθανε στην διαδρομή, ο ερημίτης έσκαψε τον λάκκο και κάθησε εκεί περιμένοντας το τέλος του.
-Και για τροφή έχω τους καρπούς από τους φοίνικες, που μου φέρνει ένας αδελφός, συμπλήρωσε ο ερημίτης.
Δεν πρόλαβε να τελειώση τα λόγια του και εμφανίσθηκε μπροστά τους ένα λιοντάρι, κρατώντας στο στόμα του ένα κλαδί φοίνικα γεμάτο καρπούς. Οι άνθρωποι, που συνώδευαν τον Όσιο Συμεών, φοβήθηκαν και ταράχθηκαν βλέποντας το λιοντάρι κι έκαναν πίσω. Ο Όσιος όμως σηκώθηκε και έκανε νόημα στο ζώο. Εκείνο τότε τον πλησίασε, έκλινε τα μπροστινά του πόδια σαν να τον προσκυνούσε και του έγλυψε τα πόδια με σεβασμό. Ο Όσιος σήκωσε το χέρι του και του έκανε νόημα να απομακρυνθή, για να μην φοβίζη τους ανθρώπους. Πράγματι το λιοντάρι, σαν υπάκουο παιδί, έφυγε από κοντά τους και πήγε να κοιμηθή λίγο πιο κάτω.
ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ
Ένα λιοντάρι φύλακας και βοηθός
Ο Άγιος Κυριακός γεννήθηκε στην Κόρινθο και στα 27 του χρόνια πήγε στην Παλαιστίνη, στην Λαύρα του Οσίου Ευθυμίου, όπου έλαβε το αγγελικό σχήμα. Μετά από δέκα χρόνια απόλυτης σιωπής και απομονώσεως στο κελλί του, πήγε στο Μοναστήρι της Σούκα, όπου συνέχισε την άσκηση της υπακοής για επάνω από τριάντα χρόνια.
Στα εβδομήντα του έφυγε στην έρημο με τον υποτακτικό του, για σκληρότερη άσκησι. Επειδή όμως πολλοί τον αναζητούσαν για να τους θεραπεύση – ιδιαίτερα όσοι είχαν κυριευθεί από πονηρά πνεύματα – κατέφυγε σε μυστικό και πολύ απομονωμένο μέρος, πενήντα μίλια μακριά από το Μοναστήρι της Σούκα.
Κάποτε θέλησε να τον επισκεφθή ένας μοναχός από το Μοναστήρι και ο υποτακτικός του Αγίου Κυριακού ανέλαβε να τον οδηγήση. Καθώς πλησίαζαν, ένα άγριο λιοντάρι εμφανίσθηκε μπροστά τους. Ο μοναχός κατατρόμαξε, όμως ο υποτακτικός, που ήξερε το θηρίο, τον καθησύχασε:
-Μη φοβάσαι, αδελφέ Κύριλλε, του είπε. Το λιοντάρι τούτο φροντίζει τον Πατέρα μας και δεν πειράζει κανέναν από τους επισκέπτες του.
Συνέχισαν λοιπόν τον δρόμο τους, μπροστά ο Μοναχός και ο υποτακτικός και πίσω τους ήρεμο το λιοντάρι. Μόλις έφθασαν όμως κοντά στον Γέροντα, το θηρίο έπαψε να τους ακολουθή. Ο Άγιος Κυριακός σηκώθηκε για να τους υποδεχθή:
-Καλώς τον Κύριλλο, που έρχεται από το Μοναστήρι μου να μ’ επισκεφθή.
Αφού προσευχήθηκαν και κάθησαν να μιλήσουν, ο υποτακτικός, ονόματι Ιωάννης, είπε:
-Γέροντα, όταν ο αδελφός Κύριλλος είδε το λιοντάρι, τρομοκρατήθηκε.
-Μην το φοβάσαι το λιοντάρι, Κύριλλε, παιδί μου, είπε ο Γέροντας. Ζει μαζί μου και φυλάει το μποστάνι μου από τους άγριους τράγους.
Καθώς συνωμιλούσαν, το λιοντάρι πήγε και στάθηκε μπροστά τους. Ο Γέροντας σηκώθηκε, κι αφού του έδωσε ένα κομμάτι ψωμί, του είπε με γλυκό τρόπο:
-Πήγαινε τώρα να φυλάξης τον κήπο.
Πράγματι το λιοντάρι έκανε μεταβολή, βγήκε από την σπηλιά και πήρε το δρόμο προς τον κήπο.
Ο Άγιος, απευθυνόμενος στον μοναχό, συνέχισε:
-Βλέπεις, παιδί μου, το λιοντάρι αυτό, όχι μόνο προσέχει τον κήπο μας, αλλά και διώχνει τους κλέφτες και τους βαρβάρους από τούτο ‘δω το μέρος. Γιατί πολλοί πέρασαν από δω, θέλοντας να μας κάνουν κακό, αλλά το λιοντάρι τους έδιωξε μακριά.
Το επόμενο πρωί, αφού αποχαιρέτησαν τον Γέροντα, ο μοναχός Κύριλλος και ο υποτακτικός πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Κάποια στιγμή συνάντησαν το λιοντάρι. Καθόταν καταμεσής του δρόμου και έτρωγε έναν άγριο τράγο. Μόλις όμως τους είδε, άφησε το φαγητό του, σηκώθηκε και παραμέρισε για να περάσουν.
Ο Άγιος Κυριακός αναπαύθηκε εν Κυρίω σε ηλικία 109 ετών. Μέχρι τότε το λιοντάρι παρέμεινε κοντά του ως πιστός φύλακας.
ΖΩΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
