Εν η και ότι μεγάλων δωρεών αξιωθήσονται οι μέχρι τέλους μετ’ ευλαβείας εν ταις ιεραίς συνάξεσι παραμένοντες.
Ιωάννης ο παρθένος και την εν μητράσι μόνην παρθένον μητέρα κατά χάριν μόνος πλουτήσας, ο τω Χριστώ διαφερόντως ηγαπημένος, ο και της βροντής, ην ο Κύριος ανέβη εις ουρανούς και εβρόντησε, μάλλον των άλλων ευαγγελιστών χρηματίσας υιός, διο και μεγαλοφωνοτέρω χρησάμενος τω κηρύγματι, διατρανών ημίν τα της εκ νεκρών δεσποτικής αναστάσεως και τον τρόπον της μετά την αυτού ανάστασιν φανερώσεως ιστορών, τη μεν παρελθούση Κυριακή δια της κατ’ αυτόν ευαγγελικής συγγραφής επ’ εκκλησίας ηκούετο, λέγων, «τη μια των σαββάτων, Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται πρωί, σκοτίας έτι ούσης, εις το μνημείον και βλέπει τον λίθον ηρμένον εκ του μνημείου. Τρέχει ουν και έρχεται προς Σίμωνα Πέτρον και προς τον άλλον μαθητήν ον εφίλει ο Ιησούς», εαυτόν ενταύθα δηλών.
Νυν δε ηκούσαμεν αυτού λέγοντος, «Μαρία δε ειστήκει προς το μνημείον κλαίουσα έξω». Αυτός μεν γαρ ο Ιωάννης μετά του Πέτρου παρ’ αυτής ακούσαντες και δραμόντες επί το μνήμα το ζωαρχικόν, είδον α είδον και δια τεκμηρίων πιστεύσαντες και θαυμάσαντες απήλθον προς εαυτούς. Παραμείνασα δε η Μαρία ειστήκει προς τω μνημείω κλαίουσα έξω˙ δήλον, ως μήπω πληροφορίαν τινά λαβούσα περί της δεσποτικής αναστάσεως, καίτοι δις ήδη μεθ’ ετέρων ήλθεν επί το μνήμα˙ πρώτον μεν μετά της Θεομήτορος, ως ο Ματθαίος ιστόρησε γράφων, «οψέ σαββάτων, τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, έρχεται Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία, θεωρήσαι τον τάφον˙ και ιδού σεισμός εγένετο μέγας» και όσα των εξής. Είτα νυν έρχεται μετά Πέτρου και Ιωάννου, οι και δι’ ων είδον πιστεύσαντες και θαυμάσαντες απήλθον. Δις ουν μεθ’ ετέρων επί τον τάφον ελθούσα, πάντων εκείνων των συνελθόντων πιστευσάντων και πληροφορηθέντων, ως μηδεμίαν αύτη πληροφορίαν λαβούσα απαραμύθητα κλαίει…
ΟΜΙΛΙΑ 20
ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΟΓΔΟΟ
ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Όπου εκτίθεται και ότι μεγάλων δωρεών θ’ αξιωθούν όσοι παραμένουν έως το τέλος με ευλάβεια στις ιερές συνάξεις.
Ο Ιωάννης ο Παρθένος, είναι ο μόνος που απέκτησε κατά χάρι μητέρα την μόνη από τις μητέρες παρθένο, ο εξαιρετικά αγαπημένος του Χριστού, ο περισσότερο από τους άλλους ευαγγελιστάς θεωρούμενος ως υιός βροντής, την οποία ο Κύριος ανέβηκε στους ουρανούς κι εβρόντησε˙ γι’ αυτό χρησιμοποιώντας μεγαλοφωνότερο κήρυγμα, για να μας παρουσιάση καθαρά το συμβάν της δεσποτικής αναστάσεως από τους νεκρούς και ιστορήση τον τρόπο της φανερώσεως μετά την ανάστασί του, την μεν περασμένη Κυριακή ακούσθηκε να λέγη δια της περικοπής του ευαγγελικού συγγράμματός του, «κατά την πρώτη της εβδομάδος έρχεται πρωί η Μαρία Μαγδαληνή, ενώ ήταν ακόμη σκοτεινά, στο μνήμα και βλέπει την πέτρα σηκωμένη από τον τάφο. Τρέχει λοιπόν κι έρχεται προς τον Σίμωνα Πέτρο και προς τον άλλο μαθητή που αγαπούσε ο Ιησούς», δηλώνοντας εδώ τον εαυτό του.
Τώρα δε τον ακούσαμε να λέγη, «η δε Μαρία εστεκόταν κοντά στο μνημείο έξω, κλαίοντας». Πραγματικά ο ίδιος ο Ιωάννης μαζί με τον Πέτρο, αφού την άκουσαν κι έτρεξαν στο ζωαρχικό μνημείο, είδαν και, αφού επίστευσαν με τεκμήρια κι εθαύμασαν, απήλθαν στα δικά τους. Η δε Μαρία, παραμένοντας, εστεκόταν έξω κοντά στο μνημείο κλαίοντας, πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν είχε ακόμη λάβει καμμία πληροφορία περί της δεσποτικής αναστάσεως, αν και είχε ήδη έλθει δύο φορές με άλλους στο μνημείο: δηλαδή πρώτα με την Θεομήτορα, όπως ιστόρησε ο Ματθαίος, γράφοντας, «αργά το Σάββατο, καθώς εξημέρωνε προς την πρώτη της εβδομάδος, έρχεται η Μαρία Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία, για να παρατηρήσουν τον τάφο˙ και ιδού, έγινε μέγας σεισμός» και τα εξής. Έπειτα έρχεται τώρα μαζί με τον Πέτρο και τον Ιωάννη, οι οποίοι πιστεύοντας με όσα είδαν και θαυμάζοντας απήλθαν. Ήλθε λοιπόν μαζί με άλλους στον τάφο δύο φορές και, ενώ όλοι εκείνοι που ήλθαν μαζί επίστευσαν κι εβεβαιώθηκαν, αυτή μη έχοντας λάβει καμιά βεβαιότητα, κλαίει απαρηγόρητη…
Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
Το όγδοον Αναστάσιμον εωθινόν: Η Ευαγγελική Περικοπή του όρθρου, εξαποστειλάριον και Δοξαστικόν ιδιόμελον της Κυριακής.
«Λέγει αυτή ο Ιησούς• Μαρία».
