Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ και, ο ύμνος της Μαρίας – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ.

(Λουκ. α, 39 -45).

Αμέσως ύστερα, η Μαριάμ σηκώθηκε και πήγε γρήγορα σε μια πόλη της ορεινής Ιουδαίας˙ μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε τον χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος που ήταν στα σπλάχνα της σκίρτησε. Η Ελισάβετ τότε πλημμύρισε με το Άγιο Πνεύμα και φώναξε με δυνατή φωνή: «Ευλογημένη απ’ τον Θεό είσαι εσύ, περισσότερο από όλες τις γυναίκες! Ευλογημένο και το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου! Αλλά πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου;2

«Μόλις έφτασε στ’ αυτιά μου η φωνή του χαιρετισμού σου, σκίρτησε από αγαλλίαση το παιδί στα σπλάχνα μου. «Χαρά σ’ αυτήν που πίστεψε ότι θα εκπληρωθούν τα λόγια που της είπε ο Κύριος».

ΣΧΟΛΙΑ (2)

Αλλά πώς μου έγινε αυτή η τιμή να με επισκεφθεί η μητέρα του Κυρίου μου;
Τι είναι, λοιπόν, η Θεοτόκος Μαρία; Αναφέρω τρεις γνώμες αναφορικώς με το τι είναι η Θεοτόκος. Η μία είναι της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία αναφέρεται εις την τετάρτην πράξιν και η οποία λέγει ότι η Θεοτόκος είναι ανωτέρα, αγιωτέρα και ενδοξοτέρα απ’ ό,τι έχει φτιάξει ο Θεός, και εξηγεί: εάν υποθέσωμε ότι ο Θεός δεν έφτιαχνε τους αστρικούς κόσμους, ούτε ουρανό ούτε γη, ούτε τους χορούς των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων και απασών των αγγελικών Δυνάμεων, ούτε τους Προφήτας, ούτε το χορό των Αποστόλων, ούτε τα στρατεύματα των Μαρτύρων, ούτε τον σύλλογον των Ιεραρχών, ούτε τον δήμον των Δικαίων, ούτε τίποτα από ό,τι υπάρχουν στο Σύμπαν και ήτο μόνον και μόνη η Θεοτόκος Μαριάμ, θα τα αντικαθιστούσε όλα αυτά και θα ευαρεστείτο ο Θεός με μόνον το πρόσωπον της υπερκάλου και χρυσοπλοκωτάτου και ηλιοσταλάκτου Θεοτόκου, καθώς ψάλλει η Εκκλησία μας.

Η δεύτερη γνώμη είναι του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, η οποία είναι παρεμφερής με αυτήν της Συνόδου, μόνον που τα εξηγεί πιο απλά. Λέγει, λοιπόν, ο Άγιος: «Αν υποθέσωμε ότι υπάρχει μία απέραντη ζυγαριά και εις τον ένα δίσκο βάλωμε Αρχαγγέλους, Αγγέλους, Προφήτες, Αποστόλους, Μάρτυρες, Αγίους, Οσίους, Δικαίους και όλους τους από Αδάμ μέχρι πέρατος των αιώνων Αγίους, και εις τον άλλον δίσκον της ζυγαριάς τεθή η Παναγία, ε, ο δίσκος της Παναγίας θα έχη το περισσότερον βάρος». Αυτή, λέγει, είναι η Παναγία!

Και η τρίτη είναι του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ο οποίος περίπου το αυτό νόημα δίδει. Λέγει, λοιπόν. «Αν κατ’ υπόθεσιν (αν υποθέσωμεν) ότι όλα τα τάγματα των Αγγέλων ήθελον κρημνισθή από τους ουρανούς και γίνουν δαίμονες, αν όλοι οι από αιώνος άνθρωποι ήθελον γίνουν κακοί και όλοι να υπάγουν εις την κόλασιν χωρίς να γλυτώση τις. Αν όλα τα κτίσματα, Ουρανός, Φωστήρες, Άστρα, Στοιχεία, Φυτά, Ζώα να υπάγουν εις το μη ον, μ’ όλον τούτον όλες αυτές οι κακίες των κτισμάτων, συγκρινόμενοι με το πλήρωμα της αγιότητος της Θεοτόκου δεν ηδύνατο να λυπήσουν τον Θεόν. Διότι μόνη η Κυρία Θεοτόκος ήτο ικανή να τον ευχαριστήση κατά πάντα και δια πάντα και ήθελε τον κάνει να χαίρη υπερβαλλόντως δια λόγου της μόνον. Και εν συντομία δε ειπείν, Αυτή έγινε ένας άλλος δεύτερος κόσμος ασυγκρίτως καλύτερος από όλον τον νοητόν και αισθητόν κόσμον».

Και τα τρία αυτά παραδείγματα μας δίδουν μία σαφή εικόνα περί του τι είναι η Θεοτόκος. Είναι, όπως λέγει ο Άγιος Ανδρέας ο Κρήτης, «Θεός μετά Θεόν». Ο δε θείος Χρυσόστομος λέγει επίσης τα εξής: «Ουδέν τοίνυν εν βίω οίον η Θεοτόκος Μαρία. Περίελθε, ώ άνθρωπε, πάσαν την κτίσιν τω λογισμώ, και βλέπε ει εστίν ίσον η μείζον της Αγίας Θεοτόκου Μαρίας της Παρθένου. Περινόστησον την γην, περίβλεψον την θάλασσαν, πολυπραγμόνησον τον αέρα, τους Ουρανούς, τη διανοία ερεύνησον, τας αοράτους πάσας δυνάμεις ενθυμήθητι και βλέπε ει εστίν άλλο τοιούτον θαύμα τη κτίσει». «Ούτε υπήρξεν, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξη τοιούτον θαύμα μέγα όπως είναι η Παναγία», λέγει ο αυτός ο Άγιος και για να βεβαιώση αυτό λέγει, «ερεύνησε, ώ άνθρωπε, Ουρανούς, γη, αέρα, Αγγέλους, Αγίους, και άπαν το σύμπαν και θα δης ότι δεν υπάρχει ούτε ίσον, ούτε μεγαλύτερον, ούτε κάτι παρόμοιον με την Θεοτόκον». (ΘΩΜΑΣ Λ. ΤΣΟΝΑΚΑΣ)

Ο ύμνος της Μαρίας.

(Λουκ. α, 46- 56).

Η Μαριάμ τότε είπε:
«Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο, και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για τον Θεό, τον σωτήρα μου, γιατί έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη. Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα έργα θαυμαστά. Άγιο είναι τ’ όνομά του. Και το έλεος του υπάρχει από γενιά σε γενιά, σ’ όσους με δέος τον υπακούνε. Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του: διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους. Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε. Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά. Βοήθησε τον δούλο του τον Ισραήλ, μην ξεχνώντας την υπόσχεση που είχε δώσει στους προγόνους μας, ότι δηλαδή θα σπλαχνιστεί τον Αβραάμ και τους απογόνους του για παντοτινά».

Η Μαριάμ έμεινε με την Ελισάβετ περίπου τρεις μήνες και ύστερα γύρισε στο σπίτι της.

Από το βιβλίο: «Ιησούς Χριστός: Βίος, Διδασκαλία, Θαύματα», Α’ τόμος, του Ιερομονάχου Κοσμά του Δοχειαρίτου.

Ιερόν Δοχειαρίτικον Κελλίον, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Αγιον Ορος 2011.

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Παράβαλε και:
Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο: το Λειτουργικό κείμενο με Νεοελληνική απόδοση
Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο: το Λειτουργικό κείμενο με Νεοελληνική απόδοση.
Παρακλητικοί κανόνες “Μικρός και Μέγας” – αειμνήστου Ιωάννου Φουντούλη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.